16. Ik heb een paar keer met engelen over deze zaak gesproken, die hun verwondering erover uitspraken dat de mensen van de kerk niet wisten dat de Heer en de naaste liefhebben eruit bestaat het goede en het ware lief te hebben en dit te willen doen. Terwijl zij toch kunnen weten dat iemand zijn liefde betuigt door de dingen te willen en te doen die de ander wil; op deze manier wordt hij op zijn beurt liefgehad en verenigd met diegene die hij liefheeft, niet door hem lief te hebben zonder te doen wat hij wil, wat op zich niet liefhebben is. Ze zeiden ook dat men zou moeten weten dat het goede dat uit de Heer voortgaat een gelijkenis van Hem is, aangezien Hijzelf daarin aanwezig is, en dat diegenen die door middel van voornemen en doen het goede en het ware tot hoofdbestanddelen maken van hun leven, gelijkenissen van Hem worden en met Hem worden verenigd. ten slotte is willen, ergens van houden om te doen. Bovendien leert de Heer in het Woord dat dit zo is, door te zeggen: Wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft... en Ik zal hem liefhebben... en bij hem wonen Johannes 14:21, 23). En elders: Indien gij mijn geboden bewaart, zult gij in mijn liefde blijven (Johannes 15:10, 12).

238. Daar de taal van de engelen overeenkomt met hun neiging die een uitvloeisel van de liefde is, en de liefde van de hemel liefde tot de Heer en naastenliefde is (zie boven nr. 13-19), volgt daaruit hoe schoon en aangenaam hun spraak is. Inderdaad treft zij niet alleen de oren, maar ook het innerlijk van het gemoed van hen die haar horen. Er was een zekere geest met een verhard gemoed, met wie een engel sprak totdat hij door de spraak van de engel eindelijk zo geroerd werd, dat hij tranen vergoot, zeggende dat hij geen weerstand kon bieden, daar het de sprekende liefde was en dat hij vroeger nimmer geweend had.