81. DE INNERLIJKE ZIN.

In dit hoofdstuk wordt over de hemelse mens gehandeld, in het voorgaande is gesproken over de geestelijke mens, die uit de dode mens gemaakt is; omdat echter heden ten dage niemand weet wat een hemels mens is, en nauwelijks wat een geestelijk mens is, evenmin wat een dood mens is, mag ik, opdat men zal weten wat het verschil is, in het kort uiteenzetten, hoe de een is en hoe de andere. Ten eerste: de dode mens erkent geen andere waarheid en goedheid, dan hetgeen tot het lichaam en de wereld behoort, en dit aanbidt hij ook. De geestelijke mens erkent het geestelijke en het hemelse ware en goede, maar dit vanuit het geloof waaruit hij ook handelt, maar niet zozeer uit liefde. De hemelse mens gelooft en voelt het geestelijke en hemelse ware en goede en hij erkent geen ander geloof dan hetgeen uit de liefde is, waaruit hij ook handelt. Ten tweede: de doeleinden van de dode mens beogen alleen het lichamelijke en wereldse leven, en hij weet niet wat het eeuwige leven is en wat de Heer, en als hij het weet, gelooft hij het niet. De doeleinden van de geestelijke mens beogen het eeuwige leven, en dus de Heer. De doeleinden van de hemelse mens zijn gericht op de Heer, en zo op Zijn koninkrijk en op het eeuwige leven. Ten derde: wanneer de dode mens in strijd is, bezwijkt hij bijna altijd; wanneer hij niet in strijd is, heersen bij hem het kwade en het valse en hij is een slaaf. Zijn banden zijn uiterlijke, zoals vrees voor de wet, voor het verlies van het leven, van rijkdommen, weelde en goede naam. De geestelijke mens is in strijd, maar overwint altijd; de banden die over hem heersen, zijn innerlijke en worden banden van het geweten genoemd. De hemelse mens is niet in strijd; als het kwade en het valse hem belagen, veracht hij ze, waarom hij ook overwinnaar wordt genoemd; hij heeft geen waarneembare banden, waardoor hij in toom gehouden wordt, maar hij is vrij. Zijn banden, die zich niet vertonen, zijn de innerlijke gewaarwordingen van het goede en ware.

6397. 'Will judge his people, as one of the tribes of Israel' means that it is one of the truths in general which the tribes of Israel represent. This is clear from the meaning of 'judging' as truth exercising its proper function, dealt with below; from the meaning of 'people' as those governed by truth, dealt with in 1259, 1260, 2928, 3295, 3581, 4619, at this point those guided by truth but not as yet by good, since they are Dan, that is, the people of Dan, 6396; and from the representation of 'the tribes of Israel' as all truths and forms of good in general, dealt with in 3858, 3926, 3939, 4060, 6335. Consequently 'will judge his people, as one of the tribes of Israel' means that the truth which 'Dan' represents is one of the general truths that 'the tribes of Israel' represent. The reason why 'judging his people' means truth exercising its proper function is that all truths in general are represented by 'the tribes of Israel', as may become clear from the paragraphs referred to above; and since truths are what act as judges, 'judging his people' means truth exercising its proper function.

[2] In the Word one reads the description that the twenty-four elders will sit on thrones and judge nations and peoples, and that the twelve apostles will similarly sit on thrones and judge the twelve tribes of Israel. A person with no knowledge of the internal sense of the Word will think that precisely that is going to happen. But how those descriptions should be understood becomes clear when one knows from the internal sense what 'the twenty-four elders', 'the twelve apostles', and also 'thrones' mean, namely all truths in their entirety, in accordance with which judgement is effected. The same goes for one's understanding here of 'judging his people as one of the tribes of Israel'. The meaning is not that these or any other elders among them will act as judges, but that the actual truths meant by them, therefore the Lord alone since every truth comes forth from Him, will do so. The reference to the twenty-four elders who will sit on thrones and act as judges occurs in John as follows,

Around the throne were twenty-four thrones, and on the thrones I saw twenty-four elders seated, clad in white garments, who had crowns of gold on their heads. Revelation 4:4; 11:16.

In the same book,

I saw thrones, and they sat on them, and judgement was given to them. Revelation 20:4.

The reference to the twelve apostles occurs in Matthew,

Jesus said, You who have followed Me, in the regeneration, when the Son of Man sits on the throne of His glory, will also sit on twelve thrones, judging the twelve tribes of Israel. Matthew 19:28.

And in Luke,

I bestow on you, just as My father bestowed on Me, a kingdom, that you may eat and drink at My table in My kingdom, and sit on thrones, judging the twelve tribes of Israel. Luke 21:29-30.

Here neither the twenty-four elders nor the twelve apostles are what are really meant but all truths and forms of good in general, as may be recognized from the consideration that nobody, not even any angel, can judge anyone; for no one except the Lord alone can know what a person is or ever will be like interiorly. With regard to the twelve apostles, that they had a similar meaning to the twelve tribes, which was all truths and forms of good in their entirety, see 2129, 2553, 3488, 3858 (end). From all this it is now evident that 'Dan will judge his people, as one of the tribes of Israel' means that the truth represented by 'Dan' is one of the general truths by means of which judgement is effected.