5127. Naar de vorige gewoonte; dat dit betekent, krachtens de wet van de orde, staat vast uit de betekenis van de vorige gewoonte, namelijk de wet van de orde; het is immers de wet van de orde dat de uiterlijke dingen onderworpen zijn aan de innerlijke of wat hetzelfde is, de lagere aan de hogere en zoals bedienden van dienst zijn; de uiterlijke of lagere dingen zijn immers niets anders dan dienstbare dingen, de innerlijke of hogere dingen echter naar verhouding heerschappijen. Dat met ‘naar de vorige gewoonte’ die dingen worden aangeduid, komt daarvandaan dat de schenker als knecht tevoren Farao als zijn heer had gediend, krachtens de wet van de ondergeschiktheid; zo had dus het zinlijke dat door de schenker wordt uitgebeeld, het innerlijk natuurlijk, dat door Farao wordt uitgebeeld, gediend krachtens de wet van de orde. Dat het een wet van de orde is dat de lagere of uiterlijke dingen de hogere of innerlijke moeten dienen, weet de zinlijke mens in het geheel niet; wie immers louter zinlijk is, weet niet wat innerlijk is en dus ook niet wat met betrekking daartoe uiterlijk is. Hij weet dat hij denkt en spreekt en dat hij wil en doet; daarvandaan acht hij dat denken en willen innerlijk is en dat spreken en doen uiterlijk is; maar hij weet niet dat denken alleen vanuit de zinlijke dingen en doen vanuit begeerte, tot de uiterlijke mens behoort en dat zo zijn denken en willen alleen tot het uiterlijk natuurlijke behoort en nog meer wanneer hij valse dingen denkt en boze dingen wil; en omdat bij hem de vergemeenschapping met de innerlijke dingen is gesloten, weet hij vandaar niet wat het innerlijk denken en de innerlijke wil is. Indien hem wordt gezegd dat het innerlijke denken, denken vanuit het ware en de innerlijke wil doen vanuit het goede is, vat hij dit in het geheel niet; nog minder dat de innerlijke mens onderscheiden is van de uiterlijke en wel zo onderscheiden dat de innerlijke mens kan zien wat er voorvalt in de uiterlijke mens en dat de innerlijke mens in het vermogen en in de macht is om de uiterlijke te tuchtigen en om niet te willen en te denken wat de uiterlijke mens vanuit de fantasie ziet en waarnaar hij vanuit begeerte lust heeft. Zolang zijn uiterlijke mens in de heerschappij is en regeert, ziet hij deze dingen niet; maar buiten die staat, zoals wanneer hij in enige smart is ten gevolge van rampspoed of ziekte, dan kan hij het zien en vatten, want dan houdt de heerschappij van de uiterlijke mens op; het vermogen immers of de macht tot verstaan wordt voor de mens steeds in stand gehouden door de Heer, maar het is uiterst duister voor hen die in de valse en de boze dingen zijn en steeds helderder naarmate de valse en de boze dingen in slaap zijn gebracht. Het Goddelijke van de Heer vloeit aanhoudend bij de mens in en verlicht, maar waar de valse en de boze dingen zijn, dat wil zeggen, waar met de ware en de goede dingen strijdige dingen zijn, daar wordt het Goddelijk licht of teruggekaatst of verstikt of verdraaid en alleen zoveel ervan wordt als het ware door spleten opgenomen dat hij daardoor in het vermogen kan zijn van denken en spreken vanuit de zinlijke dingen, ook over de geestelijke dingen vanuit de formules die aan het natuurlijk of lichamelijk geheugen zijn ingeprent.

171. Of Falsity.

There are innumerable kinds of falsity, namely, as many as there are evils, and evils and falsities are according to their origins, which are many (n. 1188, 1212, 4729, 4822, 7574). There is falsity from evil, or the falsity of evil; and there is evil from the falsity, or the evil of falsity; and falsity again from thence (n. 1679, 2243). From one falsity that is assumed as a principle, falsities flow in a long series (n. 1510-1511, 4717, 4721). There is falsity from the lusts of the love of self and of the world; and there is falsity from the fallacies of the senses (n. 1295, 4729). There are falsities of religion; and there are falsities of ignorance (n. 4729, 8318, 9258). There is falsity which contains good, and falsity which does not contain good (n. 2863, 9304, 10109, 10302). There is what is falsified (n. 7318-7319, 10648).

The quality of the falsity of evil (n. 6359, 7272, 9304, 10302). The quality of the evil of falsity (n. 2408, 4818, 7272, 8265, 8279). The falsities from evil appear like mists, and impure waters over the hells (n. 8138, 8146, 8210). Such waters signify falsities (n. 739, 790[1-4], 7307). They who are in hell speak falsities from evil (n. 1695, 7351-7352, 7357, 7392, 7699). They who are in evil cannot do otherwise than think what is false when they think from themselves (n. 7437).

There are falsities of religion which agree with good, and falsities which disagree (n. 9258). Falsities of religion, if they do not disagree with good, do not produce evil but with those who are in evil of life (n. 8318). Falsities of religion are not imputed to those who are in good, but to those who are in evil (n. 8051, 8149). Every falsity may be confirmed, and then it appears like truth (n. 5033, 6865, 8521, 8780). Care should be taken lest falsities of religion be confirmed, since the persuasion of falsity principally arises from thence (n. 845, 8780). How hurtful the persuasion of falsity is (n. 794, 806, 5096, 7686). A persuasion of falsity is perpetually exciting such things as confirm falsities (n. 1510-1511, 2477). They who are in the persuasion of falsity are interiorly bound (n. 5096). In the other life, they who are in a strong persuasion of falsity, when they approach others, close up their rational, and as it were suffocate it (n. 3895, 5128).

Truths which are not genuine, and also falsities, may be consociated with genuine truths; but falsities which contain good, and not falsities in which is evil (n. 3470-3471, 4551-4552, 7344, 8149, 9298). Falsities which contain good are received by the Lord as truths (n. 4736, 8149). The good which has its quality from falsity is accepted by the Lord, if there is ignorance, and therein is innocence and a good end (n. 7887).

Evil falsifies truth, because it draws aside and applies truth to evil (n. 8094, 8149). Truth is said to be falsified, when it is applied to evil by confirmations (n. 8602). Falsified truth is contrary to truth and good (n. 8602). For further particulars respecting the falsification of truth (see n. 7318-7319, 10648).

1295. That 'one man said to the next' means that this was started, that is, men started it, follows from the train of thought. This verse is dealing with the third state of the Church when falsities began to reign, in particular the falsities that arise from evil desires. There are two sources of falsities, the first being ignorance of the truth, the second evil desires. Falsity that arises from ignorance of the truth is not so harmful as falsity arising from evil desires, for the falsity of ignorance is the outcome either of having been so taught since early childhood, or of having been so preoccupied with various pursuits that one has never looked into whether something is true, or of not having been competent enough to judge what is true and what is false. Falsities that are the product of such ignorance do little harm provided that the person has not confirmed himself much in them, and so has not, on the instigation of some evil desire or other, persuaded himself to the point of defending those falsities. If he has he so intensifies the cloud of ignorance and converts it into darkness that he is incapable of seeing the truth.

[2] But falsity from evil desires comes into being when the origin of falsity is evil desire, that is, self-love and love of the world, as when somebody takes some point of doctrine, preaches it to captivate and take control of people's minds, and explains or twists that point of doctrine to his own advantage, and confirms it both by reasonings based on facts, and from the literal sense of the Word. The worship that results from this is unholy, however holy it may appear outwardly. For inwardly it is not worship of the Lord but worship of self. Nor does such a person acknowledge any truth, except insofar as he can explain it to his own advantage. Such worship is what is meant by 'Babel'. But the situation is different with people who, though born and brought up in such worship, do not know that it is falsity, and lead charitable lives. Their ignorance has innocence within it, and their worship has the good flowing from charity within it. The unholiness of worship is attributable not so much to the actual worship as to the nature of the worshipper.