5043. En Hij gaf hem diens genade die hij had in de ogen van de vorst van het huis der gevangenis; dat dit betekent vandaar de opheffing, staat vast uit de betekenis van genade geven, namelijk de opheffing; immers, in de verzoekingen genade geven is troosten en door de hoop opheffen; uit de betekenis van de vorst, namelijk het primaire ware, waarover in de volgende paragraaf; en uit de betekenis van het huis der gevangenis, namelijk de verwoesting van het valse, dus de verzoeking, waarover de nrs. 5038, 5039, 5044;

4939. Eens toen ik naar de hemel werd opgeheven, scheen het mij toe alsof ik daar was met het hoofd en met het lichaam beneden, maar met de voeten nog lager; en daaruit werd doorvat hoe de hogere en de lagere dingen bij de mens overeenstemmen met de dingen die in de Grootste Mens zijn en hoe het ene invloeit in het andere, namelijk dat het hemelse, dat het goede van de liefde en het eerste van de orde is, invloeit in het geestelijke, dat het ware daaruit is en het tweede van de orde is; en tenslotte in het natuurlijke, dat het derde van de orde is. Daaruit blijkt dat de natuurlijke dingen zijn zoals de voeten, waarop de hogere dingen steunen; het is ook de natuur waarin de dingen worden begrensd die van de geestelijke wereld zijn en die welke van de hemel zijn. Vandaar komt het dat de gehele natuur het uitbeeldende theater is van het rijk van de Heer en dat de afzonderlijke dingen daar uitbeelden, nrs. 2758, 3483;

en dat de natuur blijft bestaan vanuit de invloeiing volgens die orde en dat zij zonder die invloeiing zelfs niet één ogenblik zou kunnen blijven bestaan.