3863. Omdat zij zei: Daar Jehovah heeft gezien; dat dit in de hoogste zin ‘het vooruitzien’ betekent, in de binnenste zin het geloof, in de innerlijke zin het verstand en in de uiterlijke zin het gezicht, hier het geloof uit de Heer, staat vast uit de betekenis van zien, waarover hierna. Uit hetgeen vooraf werd gezegd kan vaststaan dat de twaalf stammen die naar de twaalf zonen van Jakob zijn genoemd, alle dingen van het ware en het goede, of van het geloof en de liefde hebben betekend, dus alle dingen van de Kerk en elke stam een bepaald universele, dus de twaalf stammen de twaalf universele dingen die alle en de afzonderlijke dingen van de Kerk zijn en in de universele zin alle dingen die van het rijk van de Heer zijn en in zich samenvatten en onder zich besloten houden; het universele dat Ruben aanduidt, is het geloof; dat dit, namelijk het geloof, het eerste universele is, komt daarvandaan, dat de mens wanneer hij wederverwekt of een Kerk wordt, eerst de dingen die van het geloof zijn, dat wil zeggen, die van het geestelijk ware zijn, zal leren en zich daarvan doordrenken, want door de leer van het geloof of van het ware wordt hij binnengeleid; de mens is immers zodanig, dat hij vanuit zichzelf niet weet wat het hemels goede is, maar hij zal dit leren vanuit de leer, die de ‘leer van het geloof’ wordt genoemd; alle leer van het geloof beoogt het leven als doel en omdat zij het leven beoogt, beoogt zij het goede, want het goede is het leven.

Bij de Ouden was het een geschilpunt wat het eerstgeborene van de Kerk is: het ware dat van het geloof is, dan wel het goede dat van de liefde is; zij die zeiden dat het ware dat van het geloof is, het eerstgeborene is, concludeerden vanuit de uiterlijke schijn en stelden dit als het eerstgeborene vast, omdat dit het eerst wordt geleerd en geleerd moet worden en omdat de mens door dit tot het goede wordt binnengeleid; maar zij wisten niet dat het goede het wezenlijk eerstgeborene is en dat het uit de Heer door de innerlijke mens wordt ingeboezemd opdat het het ware dat door het uiterlijke wordt binnengeleid, tot zich zal nemen en opnemen en dat in het goede het leven uit de Heer is en dat er in het ware geen leven is dan alleen dat wat door het goede is, dus dat het goede de ziel van het ware is en zich het ware toe-eigent en zich daarmee bekleedt; daaruit kan vaststaan, dat volgens de uiterlijke schijn het ware op de eerste plaats is en dus alsof dit het eerstgeborene is, wanneer de mens wordt wederverwekt, hoewel het goede wezenlijk op de eerste plaats en het eerstgeborene is en het ook wordt wanneer de mens is wederverwekt; dat dit zo is, zie de nrs. 3539, 3548, 3556, 3563, , 3570, 3576, 3603, 3701. Omdat in dit hoofdstuk en in de voorafgaande over de wederverwekking van het natuurlijke wordt gehandeld en hier over de eerste staat ervan, namelijk die van de inleiding door het ware tot het goede, werd daarom de eerste zoon van Jakob, Ruben, genoemd naar ‘Jehovah ziet’, wat in de innerlijke zin het geloof uit de Heer betekent. Het geloof in zich beschouwd, is het geloof met het verstand en een geloof met de wil; het ware dat van het geloof is, met het weten en verstaan, wordt het geloof met het verstand genoemd, maar het ware dat het geloof is, met het willen, wordt het geloof met de wil genoemd; het is het eerstgenoemde, namelijk het geloof met het verstand, dat door Ruben wordt aangeduid, het laatstgenoemde echter, namelijk het geloof met de wil, is het dat door Simeon wordt aangeduid; dat het geloof met het verstand of het verstaan van het ware, voorafgaat aan het geloof met de wil of het willen van het ware, kan eenieder duidelijk zijn, want wat de mens onbekend is, zoals het hemelse goede, daarvan moet hij eerst weten dat het er is en begrijpen wat het is, voordat hij het kan willen. Dat zien in de uiterlijke zin het gezicht betekent, is zonder verklaring duidelijk; dat zien in de innerlijke zin het verstand betekent, kan ook duidelijk zijn, want het gezicht van de innerlijke mens is niets anders dan het verstand, daarom wordt ook in de gewone spreektaal het verstand een innerlijk gezicht genoemd en met betrekking daartoe van licht gesproken zoals met betrekking tot het uiterlijk gezicht en het wordt het verstandelijk licht genoemd. Dat zien in de innerlijke zin het geloof uit de Heer is, staat hieruit vast, dat het innerlijk verstand geen andere objecten heeft dan die van het ware en het goede zijn, want deze zijn van het geloof; dat innerlijk verstand of innerlijk gezicht, dat de ware dingen die van het geloof zijn, voor objecten heeft, openbaart zich niet zo als het verstand, dat de ware dingen die van het burgerlijk en zedelijk leven zijn, voor objecten heeft; de oorzaak hiervan is dat het binnenin is en in het licht van de hemel en dit licht in het duister is zolang de mens in het licht van de wereld is; maar toch onthult het zich bij diegenen die zijn wederverwekt, vooral door het geweten. Dat zien in de hoogste zin het vooruitzien is, kan duidelijk zijn, want het inzicht waarvan met betrekking tot de Heer wordt gesproken, is een oneindig inzicht, dat niets anders is dan vooruitzien. Dat door zien, waarnaar Ruben werd genoemd, in de innerlijke zin het geloof uit de Heer wordt aangeduid, blijkt uit zeer veel plaatsen in het Woord, waarvan de volgende mogen worden aangevoerd; bij Mozes:

‘Jehovah zei tot Mozes: Maak u een slang en stel ze op een steng; en het zal geschieden, dat al wie gebeten is en dezelve zal zien en hij zal leven; Mozes maakte een slang van koper en stelde ze op een steng; en het geschiedde als een slang een man beet en hij de slang van koper aanzag, hij herleefde’, (Numeri 21:8, 9). Dat de koperen slang de Heer uitbeeldde ten aanzien van het uiterlijk zinlijke of het natuurlijke, zie nr. 197;

dat koper het natuurlijke is, nrs. 425, 1551;

dat het geloof in Hem daarmee werd uitgebeeld dat zij die haar zagen of aanzagen, herleefden, leert de Heer Zelf bij Johannes:

‘Gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogde, alzo moet de Zoon des Mensen verhoogd worden, opdat eenieder die in Hem gelooft, niet verga, maar het eeuwige leven zal hebben’, (Johannes 3:14, 15).

Bij Jesaja:

‘De Heer zei: Ga heen en zeg tot dit volk: Horende hoort, maar verstaat niet en ziende ziet en kent niet; maak het hart van dit volk vet en maak zijn oren zwaar en bestrijk zijn ogen, opdat het niet wellicht zal zien met zijn ogen en met zijn oren zal horen en met zijn hart zal verstaan’, (Jesaja 6:9, 10);

dat daar ‘ziende zien en niet kennen’ wil zeggen verstaan wat waar is en toch niet erkennen, is duidelijk; en dat de ogen bestrijken opdat het niet wellicht met zijn ogen zal zien, wil zeggen, het verstand van het ware beroven, en dat dit het geloof in de Heer is, dat hier door zien wordt aangeduid, staat vast uit de woorden van de Heer bij Mattheüs 13:13, 14 en bij Johannes: 12:36, 37, 39 40.

Bij Ezechiël:

‘Zoon des mensen, gij woont in het midden van het huis van wederspannigheid, dewelke ogen hebben om te zien, maar zij zien niet’, (Ezechiël 12:2);

ogen om te zien, maar zij zien niet, staat voor: dat zij de ware dingen die van het geloof zijn, kunnen verstaan maar niet willen en wel vanwege de boze dingen, die het huis van wederspannigheid zijn en deze brengen een leugenachtig licht over de valse dingen en duisternissen over de ware dingen, overeenkomstig het volgende bij Jesaja:

‘Een volk van de wederspannigheid is het, leugenachtige zonen, zonen die niet de wet van Jehovah wilden horen, die zeiden tot de zienden: Ziet niet en tot hen die een visioen hebben: Ziet niet voor ons rechte dingen, spreekt tot ons vleierijen, ziet illusies’, (Jesaja 30:9, 10).

Bij Jesaja:

‘Dit volk, zij die in duisternissen wandelen hebben een groot licht gezien, zij die wonen in het land van de schaduw des doods, over hen heeft een licht uitgestraald’, (Jesaja 9:1);

een groot licht zien, voor de ware dingen die van het geloof zijn, opnemen en geloven; van het hemelse licht wordt gezegd, dat het uitstraalt over hen die in het geloof zijn, want het licht dat in de hemel is, is het Goddelijk ware uit het Goddelijk Goede.

Bij dezelfde:

‘Jehovah heeft over ulieden uitgegoten een geest van slaperigheid en Hij heeft uw ogen toegesloten, de profeten en uw hoofden, de zienden heeft Hij bedekt’, (Jesaja 29:10);

de ogen toesluiten, voor het verstand van het ware; dat het oog het verstand is, zie nr. 2701;

de zienden bedekken, voor hen die de ware dingen van het geloof weten en leren; de profeten werden in de oude tijden zienden genoemd en dat zij diegenen zijn die leren en verder de ware dingen van de leer, zie nr. 2534.

Bij dezelfde:

‘De priester en de profeet dwalen door de sterke drank, zij dwalen onder de zienden, zij waggelen in het gericht’, (Jesaja 28:7);

het gericht waarin zij waggelen is het ware van het geloof, zie nr. 2235.

Bij dezelfde:

‘De ogen der zienden zullen niet toeluiken en de oren der horenden zullen luisteren’, (Jesaja 32:3) evenzo.

Bij dezelfde:

‘Uw ogen zullen schouwen de koning in zijn schoonheid, zij zullen zien het land der verten’, (Jesaja 33:17);

de koning in schoonheid schouwen, voor de ware dingen van het geloof die uit de Heer zijn en deze worden schoon genoemd uit het goede; het land der verten zien, voor het goede van de liefde; dat de koning het ware van het geloof is, zie de nrs. 1672, 2015, 2069, 2015, 3009, 3670;

dat schoon wordt gezegd van het goede, nrs. 553, 3080, 3821;

dat het land het goede van de liefde is, nrs. 620, 636, 3368, 3379.

Bij Mattheüs:

‘Gezegend de reinen van hart, want dezen zelf zullen God zien’, (Mattheüs 5:8);

dat God zien is in Hem geloven, dus Hem met het geloof zien, is duidelijk, want zij die in het geloof zijn, zien God vanuit het geloof, want God is in het geloof en God is dat in het geloof wat waarlijk geloof is.

Bij dezelfde:

‘Indien uw oog u ergert, ruk het uit, het is u beter, eenogig tot het leven in te gaan, dan twee ogen hebbende in de gehenna des vuurs gezonden te worden’, (Mattheüs 18:9);

dat hier het oog niet een oog is, noch dat het moet worden uitgerukt, is duidelijk, want dit ergert niet, maar het verstand van het ware, dat hier het oog is, nr. 2701;

dat het beter is de ware dingen van het geloof niet te weten en te begrijpen, dan ze te weten en te begrijpen en toch een leven van het boze te leven, wordt daarmee aangeduid, dat het beter is eenogig tot het leven in te gaan dan twee ogen hebbende in de gehenna des vuurs gezonden te worden.

Bij dezelfde:

‘Uw ogen zijn gezegend, omdat zij zien en uw oren omdat zij horen: voorwaar zeg Ik u, dat vele profeten en rechtvaardigen hebben begeerd te zien de dingen welke gij ziet, maar hebben niet gezien’, (Mattheüs 13:13-17; Johannes 12:40);

zien voor die dingen weten en verstaan die van het geloof in de Heer zijn, dus voor het geloof; want niet vanwege het feit, dat zij de Heer zagen en Zijn wonderen zagen, waren zij gezegend, maar dat zij geloofden, zoals kan vaststaan uit deze woorden bij Johannes:

‘Ik heb u gezegd, dat gij Mij ook gezien hebt en gij gelooft niet; dit is de wil van Hem die Mij gezonden heeft, opdat eenieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, het eeuwige leven zal hebben; niet dat iemand de Vader gezien heeft, dan die bij de Vader is; deze heeft de Vader gezien; voorwaar, voorwaar zeg Ik u, die in Mij gelooft heeft het eeuwige leven’, (Johannes 6:36, 40, 46, 47);

zien en niet geloven, voor de ware dingen van het geloof weten en niet opnemen; zien en geloven voor, ze weten en opnemen; dat niemand de Vader heeft gezien dan die bij de Vader is, voor dat het Goddelijk Goede niet erkend kan worden dan door het Goddelijk Ware; dat de Vader het Goddelijk Goede is en de Zoon het Goddelijk Ware, zie nr. 3704;

vandaar is de innerlijke zin dat niemand het hemels goede kan hebben tenzij hij de Heer erkent. Evenzo bij dezelfde:

‘Niemand heeft ooit God gezien, de Eniggeboren Zoon, die in de schoot van de Vader is, die heeft Hem verklaard’, (Johannes 1:18). En bij dezelfde:

‘Jezus zei: Die Mij ziet, ziet Hem die Mij gezonden heeft; Ik ben het licht, in de wereld gekomen, opdat eenieder die in Mij gelooft, in de duisternis niet zal blijven’, (Johannes 12:45, 46);

daar wordt het duidelijk gezegd dat ‘zien’ is geloven of geloof hebben. En bij dezelfde:

‘Jezus zei: Indien gijlieden Mij gekend hebt, zo hebt gij ook Mijn Vader gekend en van nu aan hebt gij Hem gekend en hebt Hem gezien; die Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’, (Johannes 14:7, 9).

Bij dezelfde:

‘De Geest der Waarheid kan de wereld niet opnemen, want zij ziet hem niet, noch kent zij hem; Ik zal u geen wezen laten, Ik kom tot u; nog een weinig en de wereld zal Mij niet meer zien; maar gij zult Mij zien, omdat Ik leef zult ook gij leven’, (Johannes 14:17-19);

zien voor geloof hebben, want alleen door het geloof wordt de Heer gezien, het geloof is immers het oog van de liefde, want uit de liefde door het geloof wordt de Heer gezien; de liefde is het leven van het geloof en daarom wordt er gezegd: Gij zult Mij zien; omdat Ik leef zult ook gij leven.

Bij dezelfde:

‘Jezus zei: Ik ben tot een oordeel in deze wereld gekomen, opdat degenen die niet zien, zien mogen, maar die zien, blind worden; de farizeeën zeiden: Zijn wij dan ook blind. Jezus zei tot hen: Indien gij blind waart, zoudt gij geen zonde hebben; maar nu gij zegt, wij zien, zo blijft dan uw zonde’, (Johannes 9:39-41);

zij die zien, voor hen die menen dat zij verstandiger zijn dan de overigen en van dezen wordt gezegd, dat zij blind zullen worden, dat wil zeggen, niet het geloof zullen aannemen; dat niet zien of blind zijn wordt gezegd met betrekking tot hen die in de valse dingen zijn en ook met betrekking tot hen die in onwetendheid zijn, zie nr. 2383.

Bij Lukas:

‘U is het gegeven, de mysteriën van het koninkrijk Gods te kennen, de overigen echter in gelijkenissen, opdat zij ziende niet zien en horende niet horen’, (Lukas 8:10) Bij dezelfde:

‘Ik zeg u er zijn sommigen van degenen die hier staan, die de dood niet zullen smaken, totdat zij het koninkrijk Gods zullen gezien hebben’, (Lukas 9:27; Markus 9:1);

het koninkrijk Gods zien, voor geloven.

Bij dezelfde:

‘Jezus zei tot de discipelen: Er zullen dagen komen, wanneer gij zult begeren een der dagen van de Zoon des Mensen te zien, maar gij zult niet zien’, (Lukas 17:22) daar over de voleinding der eeuw of over de laatste tijd van de Kerk, wanneer er niet langer enig geloof is.

Bij dezelfde:

‘Het geschiedde als Jezus met hen aanzat, het brood nemende zegende Hij en brekende gaf Hij hun en hun ogen werden geopend en zij kenden Hem’, (Lukas 24:30, 31), waardoor werd aangeduid dat de Heer door het goede verschijnt, niet echter door het ware zonder het goede, want het brood is het goede van de liefde, nrs. 276, 680, 2165, 2177, 3478, 3735, 3813;

uit deze en verscheidene andere plaatsen staat vast dat zien in de innerlijke zin is, het geloof uit de Heer, want er bestaat geen ander geloof dat geloof is, dan dat wat uit de Heer is; dit ook stelt de mens in staat te zien, dat wil zeggen, geloven; het geloof echter uit zich of uit het eigene uit de mens, is niet geloof, want dit doet valse dingen als ware en ware dingen als valse zien en mocht het ware dingen als ware dingen doen zien, dan nog ziet hij niet, omdat hij niet gelooft, want hij ziet zichzelf daarin en niet de Heer. Dat zien is geloof hebben in de Heer, blijkt duidelijk uit wat meermalen over het licht van de hemel werd gezegd, dat namelijk het licht van de hemel, omdat het uit de Heer is, inzicht en wijsheid met zich meebrengt en dus zo het geloof in Hem, want het geloof in de Heer is van binnen in het inzicht en de wijsheid en daarom kan zien vanuit dat licht, zoals dit bij de engelen gebeurt, niets anders betekenen dan het geloof in de Heer; de Heer is ook zelf in dat licht, omdat het uit Hem voortgaat; dat licht is het ook dat schijnt in het geweten van hen die geloof in Hem hebben, hoewel de mens dit niet weet zolang hij in het lichaam leeft, want dan verduistert het licht van de wereld dat licht.

434. Of the tribe of Reuben twelve thousand sealed, signifies the light of truth from that love, and that all who are in that light are in heaven and come into heaven. This is evident from the signification of "the tribe of Reuben," as being those who are in the light of truth (of which presently); from the signification of "twelve thousand," as being all things and all persons (of which above, n. 430, here all who are in the light of truth from the good of love to the Lord, which love is signified by "the tribe of Judah" (as was just shown above, n. 433; also from the signification of "the sealed," as being those who are in heaven and who come into heaven (of which also above, n. 427, 433). It has been said before, that the twelve tribes of Israel represented and thence signify in the Word all things of the church, that each tribe signifies some universal essential of the church, and that "Judah" signifies love to the Lord; but that "Reuben" signifies light from that love will be seen in what follows.

[2] "Reuben," and thence the tribe named from him, signifies in the highest sense the Lord in respect to foresight or foreknowledge; in the internal sense spiritual faith and the understanding of truth; and in the external sense, sight; and as "Reuben" in the internal sense signifies faith and understanding he also signifies the light of truth, for faith exists from the light of truth, and the understanding is illustrated by it; for where there is the light of truth there is understanding and there is faith.

[3] "Reuben," or the tribe of Reuben, has the same signification as "Peter" the apostle; for the twelve apostles in a similar manner as the twelve tribes of Israel, represented all things of the church, and each apostle some universal essential of the church; and as Peter had a similar representation with Reuben, therefore was he the first of the apostles, as Reuben was the first of the sons of Jacob. (That "Peter" signifies truth in the light, and faith, see above, n. 9, 411.)

[4] Reuben was the first of the sons of Jacob, and thence the tribe called from him is named in the first place in most passages of the Word, because he was the firstborn; and "firstborn" in the Word signifies truth from good, or what is the same thing, truth in light, and thus faith from charity. For truth and what is of faith appears to man to be first, for it enters by the hearing into the memory and is called forth therefrom into the thought; and that which a man thinks he sees and perceives by interior sight, and that which is first in sight and perception is first, but merely in appearance, not actually. Actually, good is the firstborn, or the first constituent of the church, since truth exists from good, for good forms itself in truths, and by means of truths presents itself to be seen, therefore truth is good in form. This is why truth is said to be from good and faith from charity, for that which is from anything is that thing imaged forth; and [truth] viewed in itself is good formed and born; such therefore is the meaning of "firstborn" in the spiritual sense of the Word. Moreover, with infants the good of innocence is what is first imparted by the Lord, and it is from this that man first becomes a man; and because good is of love, and man does not reflect about his love but about his thought from the memory, and because good has no quality until it is formed into truths, and without quality nothing is perceived, so it is not known that good is first, and is the firstborn; for it is good that is first conceived from the Lord with man, and it is brought forth through truths, in which good is in its own form and effigy.

[5] It is to be noted, furthermore, that the truths that man in his infancy and childhood imbibes from the Word and from doctrine therefrom, and from preaching, although they appear as truths, still they are not truths with him, they are only like shells without kernels, or like the form of the body or of the face without soul and life. These do not become truths until they are received in the will, for thus they are first received by the man and begin to live with him; for the will is the man himself, and all good is of the will, and all truth of the understanding therefrom. From this it can be seen why the tribe of Judah, which signifies the good of love to the Lord, is here named in the first place, and then the tribe of Reuben, which signifies truth in light from that good.

[6] It should be known that all light in which truth is seen is from the light of heaven which is from the Lord; the light of heaven is from the Divine good of the Lord's Divine love; the light of heaven is Divine good in form. In heaven these two are one, and are received by the angels as one, and should be received by man as one that he may have communion with the angels. (But these things may be seen more fully explained in the Arcana Coelestia, as follows: When man is regenerating, truth is in the first place and good in the second, not actually but apparently, but when he is regenerated, good is in the first place and truth in the second actually and perceptibly, n. 3324, 3325, 3330, 3336, 3494, 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4243, 4245, 4247, 4337, 4925, 4926, 4928, 4930, 4977, 5351, 6256, 6269, 6273, 8516, 10110; thus good is the first and the last of regeneration, n. Arcana Coelestia 9337. Since truth appears to be in the first place and good in the second when man is regenerating, or what is the same, when he is becoming a church, because of this appearance it was a matter of controversy among the ancients whether the truth of faith or the good of charity is the firstborn of the church, n. Arcana Coelestia 367, 2435.

The good of charity is the firstborn of the church actually, and the truth of faith only apparently, n. 3325, 3494, 4925, 4926, 4928, 4930, 8042, 8080.

And the "firstborn" in the Word signifies the first constituent of the church, which has priority and superiority, n. 3325.

For this reason the Lord is called "the Firstborn," because in Him and from Him is all the good of love, of charity, and of faith, 3325)

[7] As truth is apparently in the first place, so Reuben was the firstborn, and was named from sight, as is evident in Moses:

Leah conceived and bare a son, and she called his name Reuben; for she said, Jehovah hath seen my affliction; for now my man will love me (Genesis 29:32).

Although these are historical facts, they nevertheless contain a spiritual sense; for every and each thing that is in the Word is from the spiritual world, because it is from the Lord; when these [spiritual] things are let down out of heaven into the natural world they are clothed with a correspondent natural sense, such as the sense of the letter of the Word is; therefore the nativities of the sons of Jacob signify spiritual nativities, which describe how good and truth are born in man when the Lord is regenerating him. This is why spiritual conception and birth are signified by "Leah conceived and bare a "she called his name Reuben" signifies its quality; "she said, because Jehovah hath seen" signifies in the highest sense foresight, in the internal sense faith, in the interior sense the understanding, and in the external sense sight, here faith from the Lord; "mine affliction" signifies the state of attaining to good; "for now my man will love me" signifies that the good of truth is therefrom. (But this may be seen explained in Arcana Coelestia 3860-3866.)

In the original language Reuben signifies sight, and in the spiritual sense "sight" signifies the understanding of truth and faith, in the highest sense Divine foresight (as can be seen from what is shown respecting the signification of seeing and sight in the Arcana Coelestia, as follows:

"sight" in the highest sense, which has reference to the Lord, signifies foresight, n. 2807, 2837, 2839, 3686, 3854, 3863, 10428;

"sight" in the internal sense signifies faith, because spiritual sight is sight from faith, and the things that pertain to faith are the objects of sight in the spiritual world, n. 897, 2325, 2807, 3863, 3869, 5400, 10705;

also "to see" signifies to understand and perceive truth, n. 2150, 2325, 2807, 3764, 3863, 3869, 10705;

the internal sight is the understanding, and this sees through the eyes of the body; and the sight of the understanding is from the light of heaven, n. 1524, 3138, 3167, 4408, 5114, 6608, 8707, 9128, 9399, 10569).

[8] That "Reuben" signifies truth from good, or faith from charity, is evident also from the "mandrakes" that he found in the field and gave to his mother, respecting which it is thus written in Moses:

Reuben went in the days of wheat harvest, and found mandrakes in the field, and brought them unto Leah his mother. And Rachel said to Leah, Give me, I pray, of thy son's mandrakes. And she said unto her, Is it a small matter that thou hast taken away my man? and wilt thou take away my son's mandrakes also? And Rachel said, Therefore he shall lie with thee tonight for thy son's mandrakes. And Jacob came from the field in the evening, and Leah went out to meet him, and said, Thou shalt come in unto me; because hiring I have hired thee with my son's mandrakes. And he lay with her that night. And she conceived, and bare Jacob a son, Issachar (Genesis 30:14-18).

One who does not know what is signified by "mandrakes," also what was represented by "Reuben," "Jacob," "Leah," and "Rachel," must be wholly ignorant of why such things occurred, and why they have been recorded in the Word; but it can be seen that there is something Divine in them that is not apparent in the sense of the letter, because they are in the Word, and in it each and everything is Divine. The spiritual sense of these things makes evident the Divine that is contained in them; in that sense "mandrakes" signify the marriage of good and truth; "Reuben" represents truth from good; "Jacob" the church in respect to truth; "Leah" and "Rachel" the church in respect to good, but "Leah" the external church, and "Rachel" the internal church; therefore the "mandrakes" found by Reuben signify the conjugial [conjugiale] of truth with good; and as that conjugial is between truth and good in the internal or spiritual man, which constitutes the internal church, and yet that truth is first given in the external or natural man, which constitutes the external church, therefore the mandrakes were found by Reuben, who represented truth from good, and were first given to Leah his mother, who represented the external church, but still Leah afterwards gave them to Rachel, who represented the internal church, that Leah might be permitted to lie with Jacob. (But this may be seen more fully explained in Arcana Coelestia 3940-3952.)

[9] Because "Reuben" represented truth from good, or faith from charity:

It was he who exhorted his brethren not to kill Joseph, wishing to deliver him out of their hand; and was greatly grieved when Joseph was not found in the pit (Genesis 37:21, 22, 29, 30).

(This may be seen explained in Arcana Coelestia 4731-4738, and n. 4761-4766.)

[10] Because "Reuben" or his tribe signified truth from good, or faith from charity:

The camp of that tribe in the wilderness was to the south, and the camp to the south was called the camp of Reuben (Numbers 2:10-16);

for the encampments of the tribes of Israel represented the arrangements of the angelic societies in heaven, and the angelic societies have their dwelling places in quarters according to their states in respect to good and truth (See above, n. 422), and in the southern quarter there those dwell who are in the light of truth from good; and because the tribe of Reuben represented truth from good or truth in light, it encamped on the south.

[11] Because truth from good, which the tribe of Reuben represented, is in the natural man, to the tribe of Reuben an inheritance beyond Jordan was given (See Numbers 32, Deuteronomy 3:12-20; Joshua 13 end; Leviticus 18:7); for by "the land of Canaan" the church was represented and thus signified in the Word, that region of it beyond Jordan signifying the external church, the region on this side, Jordan the internal church, and the river Jordan the boundary between them; and it is truth from good, or faith from charity that constitutes the church, truth from good in the natural man constituting the external church; and because the tribe of Reuben represented this constituent of the church, therefore to that tribe an inheritance beyond Jordan was given. Why inheritances beyond Jordan were given also to the tribe of Gad and the half tribe of Manasseh will be told in what follows.

[12] The conjunction of these two churches, namely, the external and the internal, which is like the conjunction of the natural and the spiritual man, was represented, and in the spiritual sense is described by:

The altar that the sons of Reuben, of Gad, and of Manasseh built beside the Jordan, about which there was a strife between these tribes and the other tribes; but it was said that the altar should be for a witness that although they dwelt beyond Jordan, they nevertheless served Jehovah in common with the rest; therefore they called that altar a witness between us that Jehovah is God (Joshua 22:9-34 to end).

For "the Jordan" signified the medium between the external and the internal of the church; "the land of Canaan on this side Jordan" signifying the internal church, and "the land beyond Jordan" the external, and this also was represented by the tribes of Reuben, Gad, and Manasseh, which had their inheritances there; while that altar signified the common worship of the two churches, and thus conjunction thereby.

[13] That "Reuben" signifies truth in the natural man is evident also from the prophecy of Deborah and Barak in the book of Judges:

In the districts of Reuben there was much searching of the heart. Why did you stay among the campfires to hear the whistling for the flocks? In the districts of Reuben there was much searching of heart. Gilead dwelt ¹ beyond the Jordan (Judges 5:15-17).

This no one can understand unless he knows what the prophecy treats of, and what is signified by the "districts," "Reuben," "the campfires," "the whistling for the flocks," and "Gilead." This treats of the church among the sons of Israel in a state of vastation; and "the districts of Reuben" signify both all truths and all goods that are in the natural man; "the campfires" signify cognitions and knowledges there; "the whistling for the flocks" signify the perceptions and thoughts thereof; and "Gilead" signifies the natural man. When this is known, what these things mean in the spiritual sense becomes evident, namely, that when the church is destroyed the natural man with the things in it is separated from the spiritual man, whereas it ought to be conjoined to it; and when it is conjoined, there are truths there from good, by which truths there is a combat against the falsities from evil, for the natural man must combat against them from the spiritual man. "The statutes of the heart" and "the searchings of the heart" signify the truths from good, which are in the natural man from the spiritual man, "heart" signifying the good of love, and "the statutes and searchings of the heart" all things that are determined and arranged in the natural man from good in the spiritual man. This is said respecting Reuben because his tribe dwelt beyond Jordan in Gilead; and it was not conjoined with Deborah and Barak when they fought against Sisera, but only Issachar and Zebulun, "Sisera" in the spiritual sense meaning the falsity from evil destroying the church.

[14] "Reuben" signifies the light of truth, and the understanding of the Word therefrom, in Moses:

Let Reuben live and not die; yet his men shall be a number (Deuteronomy 33:6).

Here "Reuben" means the understanding of the Word illustrated by light from heaven; and because there are a few who receive such illustration it is said of Reuben, "Yet his men shall be a number," "number" signifying fewness and a few.

[15] That "Reuben" signifies truth from good, or faith from charity, is evident also from the contrary sense, in which he is also mentioned. In that sense "Reuben" signifies truth separate from good, or faith separate from charity; and truth without good is not truth except merely in respect to expression and sound, for it is merely a matter of knowledge, having its seat in the memory of the natural man, thus only in the entrance to man, and not within him in his life. The memory of the natural man is merely an entrance to him, and what is in it does not become truth in him until he wills it and does it; then it first enters and receives life; not till then does the light from heaven flow in and illustrate. It is similar with faith separate from charity, for truth is of faith, and good is of charity.

[16] That "Reuben" in the contrary sense signifies faith separate from charity can be seen from his adultery with Bilhah his father's concubine, which is thus described in Moses:

It came to pass while Israel dwelt in the land Ephrath Bethlehem, that Reuben went and lay with Bilhah his father's concubine; and Israel heard (Genesis 35:22).

"Ephrath Bethlehem" signifies the spiritual church, which is in truths from good, or in faith from charity; Reuben's adultery signifies the rejection of the good of charity from the truths of faith, for truth is profaned when it is not conjoined with its own good, which is the good of charity, since it is then conjoined with the love of self and the world, which is adulteration. All adulteries (of which many kinds are enumerated in Leviticus 18:6-23) correspond to the adulterations of good and truth. That the adultery committed by Reuben corresponds to faith separate from charity has been made known and testified to me by things heard and seen in the spiritual world, where such a sphere of adultery is perceived to go forth from those who have separated charity from faith in doctrine and life.

[17] Because this too was signified by "Reuben," the birthright was taken away from him by his father and given to Joseph and his sons. That it was taken from Reuben is evident from these words of his father:

Reuben my firstborn, thou art my power and the beginning of my might, excelling in eminence and excelling in strength. Light as water, thou shalt not excel, because thou wentest up to thy father's bed, then profanedst thou it; he went up to my couch (Genesis 49:3, 4).

"Reuben my firstborn" signifies faith, which is apparently in the first place, or truth born of good; "thou art my power and the beginning of my might" signifies that thereby good has its potency and truth has its first potency; "excelling in eminence and excelling in strength" signifies that from this is glory and power; "light as water" signifies that it is not so with faith separate from charity; "thou shalt not excel" signifies that such faith has neither glory nor power, "because thou wentest up to thy father's bed" signifies because the truth of faith separated from the good of charity has a filthy conjunction; "then profanedst thou it" signifies conjunction with the love of self and the world and with evil therefrom, which is a profane conjunction; "he went up to my couch" signifies the contamination of spiritual good in the natural. (This is fully explained in Arcana Coelestia 6341-6350.)

[18] That the birthright was therefore given to the two sons of Joseph, Ephraim and Manasseh, is meant by these words of Israel the father to Joseph:

Now thy two sons born unto thee in the land of Egypt, before I came into Egypt, they are mine; Ephraim and Manasseh, even as Reuben and Simeon, shall be mine (Genesis 48:5).

And in the first book of Chronicles:

Reuben was the firstborn; but because he defiled his father's bed his birthright was given unto the sons of Joseph the son of Israel (1 Chronicles 5:1, 2).

For "Ephraim" in the Word has a similar signification with "Reuben," namely, the understanding of truth, and truth in the light. It is said "Ephraim and Manasseh shall be the sons of Israel, even as Reuben and Simeon," because "Reuben" signifies the understanding of truth, and "Simeon" the will of truth, similar with "Ephraim" and "Manasseh." From this it can now be seen what universal essential of the church is signified in the Word by "Reuben."

Voetnoten: