3019. Dat de woorden ‘Abraham zei tot zijn knecht, de oudste van zijn huis’ de ordening en de invloeiing van de Heer betekenen in Zijn natuurlijke, hetgeen ‘de knecht, de oudste van het huis’ is, blijkt uit de betekenis van ‘zeggen’ hier, te weten bevelen, aangezien het tot een knecht is gericht; en aangezien er gehandeld wordt over de rangschikking van de dingen die in de natuurlijke mens zijn door het Goddelijke, betekent ‘zeggen’ ordenen en invloeien, want al wat gedaan wordt in de natuurlijke of uiterlijke mens, wordt geordend door de redelijke of innerlijke mens en vindt plaats door invloeiing. Dat ‘de knecht, de oudste van het huis’ het natuurlijke of de natuurlijke mens is, kan blijken uit de betekenis van de knecht, namelijk dat wat lager is en het hogere dient, of wat hetzelfde is, wat meer uiterlijk is en dient wat innerlijker is, zie de nrs. 2541, 2567. Alle dingen die tot de natuurlijke mens behoren, zoals wetenschappelijke dingen van elke soort, zijn niets anders dan dienstbare dingen, want zij zijn dienstbaar aan het redelijke, opdat dit evenwichtig kan denken en juist willen. Dat ‘de oudste van het huis’ de natuurlijk mens is, kan blijken uit wat hierna volgt.

2927. Dat de woorden ‘Abraham stond op en boog zich neder’ de vreugde van de Heer betekenen vanwege de bereidwillige ontvangst, blijkt uit de betekenis van opstaan, dat iets van verheffing insluit, waarover de nrs. 2401, 2785 – door blijdschap en vreugde wordt het gemoed opgeheven en daarom wordt hier gezegd: hij stond op; uit de uitbeelding van Abraham, namelijk de Heer, waarover vaak eerder; en uit de betekenis van neerbuigen, namelijk zich verheugen. De neerbuiging is een gebaar van het lichaam zowel uit vernedering als uit vreugde; dat het hier uit vreugde gebeurt en vanwege de bereidwillige ontvangst, blijkt duidelijk uit hetgeen voorafgaat en uit hetgeen volgt.