402. (Vers. 13.) "Et stellae caeli ceciderunt in terram." - Quod significet quod cognitiones boni et veri perierint, constat ex significatione "stellarum", quod sint cognitiones boni et veri (de qua supra, n. 72); et ex significatione "cadere in terram", quod sit perire, nam stellae cum cadunt in terram pereunt. Similiter significatur per

Quod "stellae cadant de caelo" (apud Matthaeum, cap.24:29; et apud Marcum. cap. 13:25):

quisque videre potest quod per "stellas" non intelligantur Stellae, illae enim non possunt cadere e caelo, sunt enim fixae seu in loco suo statae, nec possunt cadere in terram, quia sunt majores terra; quare per illas significantur talia quae sunt lucis caeli, et dant lucem, quae sunt cognitiones boni et veri. Apparent etiam in caelo angelico stellae, sed illae sunt apparentiae ex cognitionibus boni et veri; quare apparent circum illos qui in cognitionibus illis sunt, imprimis quando eas animo versant, et cum in desiderio sciendi illas sunt.

9286. ‘Tribus vicibus feriaberis Mihi in anno’: quod significet cultum Domini et gratiarum actionem permanentem ob liberationem a damnatione, constat ex significatione ‘feriari’ seu festum agere, quod sit cultus Domini ex laeto animo ¹ ob liberationem a damnatione, de qua n. 7093, et ex significatione ‘tribus vicibus in anno’ quod sit status plenus usque ad finem, ‘tria’ enim significant plenum a principio ad finem, n. 788, 4495, 7715, 9198, et ‘annus’ integram periodum, n. 2906, 7839, 8070, hic itaque plenariam et integram liberationem; nam per festum azymorum significatur purificatio a falsis, per ‘festum messis’ implantatio veri in bono, et per ‘festum collectionis’ implantatio boni inde, ita plenaria liberatio a damnatione; nam cum homo purificatio est a falsis, et dein introductus per vera in bonum, et tandem cum in bono est, tunc est in caelo apud Dominum, proinde tunc est plene liberatus.

[2] Gradus successivi liberationis a damnatione se habent sicut gradus successivi regenerationis, nam regeneratio est liberatio ab inferno ac introductio in caelum a Domino; homo enim qui regeneratur, primum purificatur a falsis, dein apud illum vera fidei implantantur in bono charitatis, et demum implantatur ipsum hoc bonum, quo facto ² homo regeneratus est, et tunc in ³ caelo apud Dominum; quapropter per ‘tria festa in anno’ ⁴ etiam significabatur cultus Domini et gratiarum actio ob regenerationem. Quia ob recordationem illorum ⁵ perennem illa festa instituta sunt, ideo dicitur cultus et gratiarum actio permanens, nam quae praecipua cultus ⁶ sunt continuo permansura sunt; quae continuo permanent sunt quae non solum memoriae sed etiam ipsi vitae inscripta sunt; et tunc dicuntur universaliter apud hominem regnare, videatur ⁷ n. 5949, 6159, 6571, 8853-8858, 8865.

Voetnoten:

6571. ‘Et vos cogitastis super me malum’: quod significet quod quae abalienata nihil nisi malum intendant, constat ex repraesentatione ‘filiorum Jacobi’ qui hic sunt ‘vos’, quod sint abalienata a vero et bono, de qua supra n. 6557; cum enim malum cogitarunt contra Josephum, tunc repraesentabant abalienata; ex significatione ‘cogitare super me malum’ quod sit ¹ malum intendere, nam malum quod cogitatur contra aliquem, hoc intenditur; et quia abalienata non possunt intendere bonum, ideo dicitur quod nihil nisi malum intendant. Cum hoc quod abalienata a vero et bono nihil nisi malum intendant, ita se habet: homo qui abalienatus est a bono et vero, nihil nisi malum intendit, nam bonum non potest; et quod intendit, hoc regnat apud illum, ac ideo inest omnibus ejus cogitationibus, et quoque minimis ejus, nam intentio seu finis est ipsissima vita hominis, est enim finis amor ejus, et amor est vita; et quod magis, homo est prorsus qualis est finis apud illum, et quoque ² ejus effigies est talis in luce caeli; et quod forte miraberis, qualis est effigies ejus in communi, talis est effigies minimorum ejus voluntatis;

[2] ita homo totus quantus est finis suus; inde constare potest quod homo qui ³ est finis malus, nequaquam possit esse inter illos qui ⁴ sunt fines boni, ⁵ ita qui in inferno, nequaquam in caelo; fines enim confligunt, et fines boni vincunt quia a Divino; exinde etiam constare potest quod non vere cogitent, qui credunt in caelum posse intromitti unumquemvis ⁶ ex sola misericordia; si enim qui finis malus est, in caelum venit, laborat vita ejus sicut qui in agone mortis jacet, et dire cruciatur, praeter quod in luce caeli ⁷ ibi appareat ut diabolus; inde patet quod qui abalienati sunt a ⁸ vero et bono, non possint nisi quam malum cogitare; et quod hoc sit in minimis eorum cogitationis et ⁹ voluntatis, ¹⁰ manifeste patet ex sphaera quae ¹¹ exhalatur ex talibus e longinquo, percipitur ¹² enim ex illa quales sunt, sphaera illa est sicut evaporatio spiritualis e singulis vitae ¹³ .

Voetnoten: