1963. A bješe Avramu osamdeset i šest godina. Da ovo označava Gospodovo stanje u pogledu nebeskog dobra koje je stekao u borbama i u iskušenjima, jasno je iz značenja „osamdeset“, u kojemu je sadržano isto što i u „četrdeset“; a da ovi brojevi označavaju iskušenja, već je bilo pokazano (br. 730, 862); i iz značenja „šest“, što je borba, isto je objašnjeno ranije (br. 720, 737, 900); i dalje, iz značenja „deset“, što su ostaci (o njima br. 576); a u slučaju Gospoda, ostaci su bili sticanje nebeskih dobara pomoću kojih je sjedinio Svoju Ljudsku Suštinu sa Božanskom Suštinom (br. 1906, na kraju). Ova su tri broja sastavni delovi broja osamdeset šest, u kojem su označene ove stvari, a koje stoga označavaju Gospodovo stanje u pogledu na nebeska dobra, koja je stekao kroz borbe u iskušenjima; jer svi brojevi u Reči označavaju delujuće stvari (kao što je pre pokazano br. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813). Kao i u ovom slučaju, pominju se brojevi godina, a oni se pominju i u istorijskoj vezi s Avramom, te stoga izgleda kao da oni ne označavaju ovakve stvari. Ali u Reči nema ničega što se ne menja u nebeski i duhovni smisao kada stigne do anđela; jer su anđeli samo u duhovnim i nebeskim idejama, pa kada čovek čita Reč, anđeli ne primećuju broj „osamseset šest“ niti ih je briga koliko je Avramu bilo godina kada mu je Agara rodila sina; umesto toga, kada se čita, tada se umesto brojeva njima pokazuju stvari koje su u njima sadržane; isti je slučaj i sa svim drugim izrazima, kao št je to objašnjeno u unutrašnjem smislu.

482. Šta godine i broj godina označavaju u unutrašnjem smislu, do sada nije bilo poznato. Oni koji ostaju kod doslovnog smisla pretpostavljaju da je zaista reč o godinama, ali od ovoga pa do jedanaestog poglavlja ništa nije istorijsko kao što to izgleda po smislu reči, nego sve pojedinačno i uopšte označava druge predmete. I to nije tako samo s imenima nego i s brojevima. U Reči se često pominju brojevi tri i sedam, i gde god da se pojave, označavaju nešto sveto i najsvetije u odnosu na stanja koja su predstavljena vremenima ili stvarima, a ona znače stanja bez obzira na to da li su periodi mali ili veliki, jer se mali odnose na velike, da bi veliki na pravi način proizašli od malih. Tako kod Isaije:

I sada veli Jehova: do tri godine, kao što su godine najamničke, ološaće slava Moabova sa svijem mnoštvom njihovijem, i što ostane, biće vrlo malo i nejako. (Izaija 16:14).

I opet:

Ovako reče Jehova: za godinu dana, kao što je godina najamnička, nestaće sve slave kedarske. (Izaija 21:16).

Ovde su označeni i veliki i mali intervali.

Kod Habakuka:

Gospode, čuh riječ tvoju, i uplaših se; Gospode, djelo svoje usred godina sačuvaj u životu, usred godina objavi ga, u gnjevu sjeti se milosti. (Avakuma 3:2).

Usred godina predstavlja Gospodov dolazak. Manji intervali označavaju svaki dolazak Gospodov, kao kad se čovek preporodi, a veći intervali kad se Gospodova crkva nanovo podiže. Isto je i kada se govori o godini otkupa kod Isaije:

Jer je dan osvete u srcu mom, i dođe godina da se moji iskupe. (Izaija 63:4).

Isto tako je i sa hiljadu godina posle kojih će Sotona biti vezan (Otkrivenje 20:2, 7) i sa hiljadu godina prvog uskrsnuća (Otkrivenje 20:4-6), koje nikako ne znače godine, nego stanja; jer kao što se dani odnose na stanja, što je već pokazano, isto tako se odnose na stanja koja su opisana brojem godina. Otuda je jasno da vremena u ovome poglavlju označavaju stanja; jer je svaka crkva bila u drugačijem stanju opažanja od ostalih, prema razlikama u naravi, nasleđu i onome što su ljudi sami stekli.