¹ Postquam vero nonaginta et novem annorum esse cœperat, apparuit ei Dominus, dixitque ad eum : Ego Deus omnipotens : ambula coram me, et esto perfectus.

² Ponamque fœdus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis.

³ Cecidit Abram pronus in faciem.

⁴ Dixitque ei Deus : Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium.

⁵ Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed appellaberis Abraham : quia patrem multarum gentium constitui te.

⁶ Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur.

⁷ Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis, fœdere sempiterno : ut sim Deus tuus, et seminis tui post te.

⁸ Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuæ, omnem terram Chanaan in possessionem æternam, eroque Deus eorum.

⁹ Dixit iterum Deus ad Abraham : Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis.

¹⁰ Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te : circumcidetur ex vobis omne masculinum :

¹¹ et circumcidetis carnem præputii vestri, ut sit in signum fœderis inter me et vos.

¹² Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris : tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra :

¹³ eritque pactum meum in carne vestra in fœdus æternum.

¹⁴ Masculus, cujus præputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo : quia pactum meum irritum fecit.

¹⁵ Dixit quoque Deus ad Abraham : Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram.

¹⁶ Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum : eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo.

¹⁷ Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo : Putasne centenario nascetur filius ? et Sara nonagenaria pariet ?

¹⁸ Dixitque ad Deum : Utinam Ismaël vivat coram te.

¹⁹ Et ait Deus ad Abraham : Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen ejus Isaac, et constituam pactum meum illi in fœdus sempiternum, et semini ejus post eum.

²⁰ Super Ismaël quoque exaudivi te : ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde : duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.

²¹ Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero.

²² Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ab Abraham.

²³ Tulit autem Abraham Ismaël filium suum, et omnes vernaculos domus suæ, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suæ : et circumcidit carnem præputii eorum statim in ipsa die, sicut præceperat ei Deus.

²⁴ Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem præputii sui.

²⁵ Et Ismaël filius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suæ.

²⁶ Eadem die circumcisus est Abraham et Ismaël filius ejus :

²⁷ et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenæ pariter circumcisi sunt.

¹⁸ Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum.

¹ Facies quoque altare ad adolendum thymiama, de lignis setim,

² habens cubitum longitudinis, et alterum latitudinis, id est, quadrangulum, et duos cubitos in altitudine. Cornua ex ipso procedent.

³ Vestiesque illud auro purissimo, tam craticulam ejus, quam parietes per circuitum, et cornua. Faciesque ei coronam aureolam per gyrum,

⁴ et duos annulos aureos sub corona per singula latera, ut mittantur in eos vectes, et altare portetur.

⁵ Ipsos quoque vectes facies de lignis setim, et inaurabis.

⁶ Ponesque altare contra velum, quod ante arcum pendet testimonii coram propitiatorio quo tegitur testimonium, ubi loquar tibi.

⁷ Et adolebit incensum super eo Aaron, suave fragrans, mane. Quando componet lucernas, incendet illud :

⁸ et quando collocabit eas ad vesperum, uret thymiama sempiternum coram Domino in generationes vestras.

⁹ Non offeretis super eo thymiama compositionis alterius, nec oblationem, et victimam, nec libabitis libamina.

¹⁰ Et deprecabitur Aaron super cornua ejus semel per annum, in sanguine quod oblatum est pro peccato, et placabit super eo in generationibus vestris. Sanctum sanctorum erit Domino.

¹¹ Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :

¹² Quando tuleris summam filiorum Israël juxta numerum, dabunt singuli pretium pro animabus suis Domino, et non erit plaga in eis, cum fuerint recensiti.

¹³ Hoc autem dabit omnis qui transit ad nomen, dimidium sicli juxta mensuram templi (siclus viginti obolos habet) ; media pars sicli offeretur Domino.

¹⁴ Qui habetur in numero, a viginti annis et supra, dabit pretium.

¹⁵ Dives non addet ad medium sicli, et pauper nihil minuet.

¹⁶ Susceptamque pecuniam, quæ collata est a filiis Israël, trades in usus tabernaculi testimonii, ut sit monimentum eorum coram Domino, et propitietur animabus eorum.

¹⁷ Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :

¹⁸ Facies et labrum æneum cum basi sua ad lavandum : ponesque illud inter tabernaculum testimonii et altare. Et missa aqua,

¹⁹ lavabunt in ea Aaron et filii ejus manus suas ac pedes,

²⁰ quando ingressuri sunt tabernaculum testimonii, et quando accessuri sunt ad altare, ut offerant in eo thymiama Domino,

²¹ ne forte moriantur ; legitimum sempiternum erit ipsi, et semini ejus per successiones.

²² Locutusque est Dominus ad Moysen,

²³ dicens : Sume tibi aromata, primæ myrrhæ et electæ quingentos siclos, et cinnamomi medium, id est, ducentos quinquaginta siclos, calami similiter ducentos quinquaginta,

²⁴ casiæ autem quingentos siclos, in pondere sanctuarii, olei de olivetis mensuram hin :

²⁵ faciesque unctionis oleum sanctum, unguentum compositum opere unguentarii,

²⁶ et unges ex eo tabernaculum testimonii, et arcam testamenti,

²⁷ mensamque cum vasis suis, et candelabrum, et utensilia ejus, altaria thymiamatis,

²⁸ et holocausti, et universam supellectilem quæ ad cultum eorum pertinet.

²⁹ Sanctificabisque omnia, et erunt Sancta sanctorum ; qui tetigerit ea, sanctificabitur.

³⁰ Aaron et filios ejus unges, sanctificabisque eos, ut sacerdotio fungantur mihi.

³¹ Filiis quoque Israël dices : Hoc oleum unctionis sanctum erit mihi in generationes vestras.

³² Caro hominis non ungetur ex eo, et juxta compositionem ejus non facietis aliud, quia sanctificatum est, et sanctum erit vobis.

³³ Homo quicumque tale composuerit, et dederit ex eo alieno, exterminabitur de populo suo.

³⁴ Dixitque Dominus ad Moysen : Sume tibi aromata, stacten et onycha, galbanum boni odoris, et thus lucidissimum ; æqualis ponderis erunt omnia :

³⁵ faciesque thymiama compositum opere unguentarii, mistum diligenter, et purum, et sanctificatione dignissimum.

³⁶ Cumque in tenuissimum pulverem universa contuderis, pones ex eo coram tabernaculo testimonii, in quo loco apparebo tibi. Sanctum sanctorum erit vobis thymiama.

³⁷ Talem compositionem non facietis in usus vestros, quia sanctum est Domino.

³⁸ Homo quicumque fecerit simile, ut odore illius perfruatur, peribit de populis suis.