De Bijbel

 

Exodus 32

Studie

   

1 Videns autem populus quod moram faceret descendendi de monte Moyses, congregatus adversus Aaron, dixit : Surge, fac nobis deos, qui nos præcedant : Moysi enim huic viro, qui nos eduxit de terra Ægypti, ignoramus quid acciderit.

2 Dixitque ad eos Aaron : Tollite inaures aureas de uxorum, filiorumque et filiarum vestrarum auribus, et afferte ad me.

3 Fecitque populus quæ jusserat, deferens inaures ad Aaron.

4 Quas cum ille accepisset, formavit opere fusorio, et fecit ex eis vitulum conflatilem : dixeruntque : Hi sunt dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti.

5 Quod cum vidisset Aaron, ædificavit altare coram eo, et præconis voce clamavit dicens : Cras solemnitas Domini est.

6 Surgentesque mane, obtulerunt holocausta, et hostias pacificas, et sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere.

7 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens : Vade, descende : peccavit populus tuus, quem eduxisti de terra Ægypti.

8 Recesserunt cito de via, quam ostendisti eis : feceruntque sibi vitulum conflatilem, et adoraverunt, atque immolantes ei hostias, dixerunt : Isti sunt dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti.

9 Rursumque ait Dominus ad Moysen : Cerno quod populus iste duræ cervicis sit :

10 dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos, et deleam eos, faciamque te in gentem magnam.

11 Moyses autem orabat Dominum Deum suum, dicens : Cur, Domine, irascitur furor tuus contra populum tuum, quem eduxisti de terra Ægypti, in fortitudine magna, et in manu robusta ?

12 Ne quæso dicant Ægyptii : Callide eduxit eos, ut interficeret in montibus, et deleret e terra : quiescat ira tua, et esto placabilis super nequitia populi tui.

13 Recordare Abraham, Isaac, et Israël servorum tuorum, quibus jurasti per temetipsum, dicens : Multiplicabo semen vestrum sicut stellas cæli ; et universam terram hanc, de qua locutus sum, dabo semini vestro, et possidebitis eam semper.

14 Placatusque est Dominus ne faceret malum quod locutus fuerat adversus populum suum.

15 Et reversus est Moyses de monte, portans duas tabulas testimonii in manu sua, scriptas ex utraque parte,

16 et factas opere Dei : scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis.

17 Audiens autem Josue tumultum populi vociferantis, dixit ad Moysen : Ululatus pugnæ auditur in castris.

18 Qui respondit : Non est clamor adhortantium ad pugnam, neque vociferatio compellentium ad fugam : sed vocem cantantium ego audio.

19 Cumque appropinquasset ad castra, vidit vitulum, et choros : iratusque valde, projecit de manu tabulas, et confregit eas ad radicem montis :

20 arripiensque vitulum quem fecerant, combussit, et contrivit usque ad pulverem, quem sparsit in aquam, et dedit ex eo potum filiis Israël.

21 Dixitque ad Aaron : Quid tibi fecit hic populus, ut induceres super eum peccatum maximum ?

22 Cui ille respondit : Ne indignetur dominus meus : tu enim nosti populum istum, quod pronus sit ad malum :

23 dixerunt mihi : Fac nobis deos, qui nos præcedant : huic enim Moysi, qui nos eduxit de terra Ægypti, nescimus quid acciderit.

24 Quibus ego dixi : Quis vestrum habet aurum ? Tulerunt, et dederunt mihi : et projeci illud in ignem, egressusque est hic vitulus.

25 Videns ergo Moyses populum quod esset nudatus (spoliaverat enim eum Aaron propter ignominiam sordis, et inter hostes nudum constituerat),

26 et stans in porta castrorum, ait : Si quis est Domini, jungatur mihi. Congregatique sunt ad eum omnes filii Levi :

27 quibus ait : Hæc dicit Dominus Deus Israël : Ponat vir gladium super femur suum : ite, et redite de porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat unusquisque fratrem, et amicum, et proximum suum.

28 Feceruntque filii juxta sermonem Moysi, cecideruntque in die illa quasi viginti tria millia hominum.

29 Et ait Moyses : Consecrastis manus vestras hodie Domino, unusquisque in filio, et in fratre suo, ut detur vobis benedictio.

30 Facto autem altero die, locutus est Moyses ad populum : Peccastis peccatum maximum : ascendam ad Dominum, si quomodo quivero eum deprecari pro scelere vestro.

31 Reversusque ad Dominum, ait : Obsecro, peccavit populus iste peccatum maximum, feceruntque sibi deos aureos : aut dimitte eis hanc noxam,

32 aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsisti.

33 Cui respondit Dominus : Qui peccaverit mihi, delebo eum de libro meo :

34 tu autem vade, et duc populum istum quo locutus sum tibi : angelus meus præcedet te. Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum.

35 Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli, quem fecerat Aaron.

   

Van Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3103

Bestudeer deze passage

  
/ 10837  
  

3103. ‘Et accepit vir monile auri’: quod significet Divinum Bonum, constat a significatione ‘monilis auri’ quod sit bonum, et hic quia de Domino in sensu interno agitur, quod sit Divinum Bonum, quod quia e Rationali, dicitur ‘vir’; quod ‘vir’ sit rationale, videatur n. 265, 749, 1007. Antiquis temporibus, cum cultus in Ecclesiis erant repraesentativi, et noverunt quid significabant, quando inirentur conjugia, solitum erat sponsae dare monile auri ac armillas, 1 quia Ecclesia per ‘sponsam’ repraesentabatur, ejus bonum per ‘monile’, et verum per ‘armillas’; et quia notum fuit, quod amor conjugialis qui sponsae et uxori, ex conjugio Divini Boni et Divini Veri 2 Domini descenderet, 3 n. 2508, 2618, 2727-2729; monile auri ponebatur super nasum, ut patet quoque a sequentibus ubi dicitur quod ‘posuerit monile super nasum’, vers. 47, ex causa quia ‘nasus’ significabat boni vitam, ex respiratione quae ibi, quae in sensu interno est vita, et quoque ex odore, qui est gratum amoris, cujus est bonum, n. 96, 97.

[2] Quod ‘monile’ esset insigne conjugii quoad bonum, etiam ex aliis locis in Verbo constat, ut apud Ezechielem,

Ornavi te ornatu, et dedi armillas super manus tuas, et torquem super guttur tuum, et dedi monile super nasum tuum,

16:11, 12;

ubi de Antiqua Ecclesia, quae ibi Hierosolyma, quae describitur sicut ‘sponsa, cui armillae, torques, et monile, data’, ‘armillae super manus’ 4 erant insigne repraesentativum veri, et ‘monile super nasum’ insigne repraesentativum boni:

apud Esaiam,

Quia extollunt se filiae Zionis, ... decalvabit Dominus verticem illarum, ... et removebit... annulos et monilia nasi, mutatorias vestes, amicula, 3:16, 17,

[18], 21, 22; ‘filiae Zionis quae se extollunt’ pro affectionibus mali intra Ecclesiam n. 2362, 3024; ‘annuli et monilia nasi quae removebuntur’ pro bono et ejus insignibus; ‘mutatoriae vestes et amicula’ pro vero et ejus insignibus:

apud Hoscheam,

Visitabo super illam dies baalium, quibus suffivit, et induit monile suum, et ornatum suum, et ivit post amasios suos, 2:13;

ubi de Ecclesia perversa, et de nova post illam, ‘monile’ etiam pro insigni boni Ecclesiae. Cum monilia illa aptabantur auribus, significabant etiam bonum, sed bonum actu, ac in opposito sensu malum actu, ut Gen. 35:4; Exod. 32:2 4.

Voetnoten:

1. The Manuscript inserts sponsae monile et armillae dabantur.

2. The Manuscript has a Domino

3. The Manuscript inserts videatur.

4. The Manuscript has pro insigni repraesentativo

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Van Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3024

Bestudeer deze passage

  
/ 10837  
  

3024. Quod ‘non accipias mulierem filio meo e filiabus Canaanitae’ significet quod Rationale Divinum non conjungeretur alicui affectioni quae cum vero discordat, constat a significatione ‘accipere mulierem’ quod sit conjungi per foedus conjugii; ex significatione ‘filii mei’, nempe Jishaki, quod sit Rationale Divinum Domini, de qua n. 1893, 2066, 2083, 2630; a significatione ‘filiarum’ quod sint affectiones, de qua n. 489-491, 568, 2362: et a significatione ‘Canaanitae’ quod sit malum, de qua n. 1444, 1573, 1574; inde est quod ‘filiae Canaanitae’ sint affectiones quae a vero discordant. Agitur hic de vero Divino quod adjungendum bono Divino Rationalis Domini, ut videri potest a contentis n. 3013; per ‘mulierem’ quae foedere conjugii associanda, intelligitur ipsum illud verum quod per viam communem ex naturali homine evocandum; per ‘filium meum’ intelligitur Rationale Domini quoad bonum cui adjungendum seu associandum; inde scire potest 1 quod per ‘non acciperet mulierem filio e filiabus Canaanitae’, significetur quod non conjungeretur alicui affectioni quae a vero discordat; omnis conjunctio veri cum bono fit per affectionem, nusquam enim aliquod verum intrat in rationale hominis et ibi conjungitur nisi per affectionem, nam in affectione est bonum amoris, quod unice conjungit, n. 1895, quod etiam notum potest esse 2 ei qui reflectit.

[2] Quod ‘filiae Canaanitae’ significent affectiones quae a vero discordant, hoc est, affectiones falsi, constare potest a significatione ‘filiarum’; filiae enim in Verbo multis 3 locis nominantur, et quisque ibi videre potest quod non filiae intelligantur, sicut filia Zionis, filia Hierosolymae, filia Tarshish, filia populi Mei, quae quod sint affectiones boni et veri, in locis supra adductis ostensum est; et quia sunt affectiones boni et veri, etiam sunt Ecclesiae, nam Ecclesiae sunt Ecclesiae ex affectionibus illis; inde est quod per ‘filiam Zionis’ significetur Ecclesia caelestis, et hoc ex affectione boni; per ‘filiam autem Hierosolymae’ Ecclesia spiritualis, ex affectione veri, n. 2362, etiam per filiam populi Mei, Esai. 22:4; Jer. 6:14, 26; 8:19, 21-23; 14:17; Thren. 2:11; 4:6; Ezech. 13:17.

[3] Inde patet quid per filias gentium, ut per ‘filias Philistaeorum, filias Aegypti, filias Tyri et Zidonis, filias Edomi, filias Moabi, filias Chaldaeorum et Babelis, filias Sodomae’ significatur, quod nempe affectiones mali et falsi, ex quibus religiosa illorum, ita ipsa religiosa; quod haec sit significatio filiarum, constare potest ab his locis;

apud Ezechielem,

Filiae gentium lamentabuntur Aegyptum, ... plange super multitudine Aegypti, et descendere fac illam, illam et filias gentium magnificarum ad terram inferiorum cum descendentibus foveam, 32:16, 18;

‘filiae gentium magnificarum’ pro affectionibus mali:

apud Samuelem, Ne indicate in Gath, ne evangelizate in plateis Askalonis, forte gaudent filiae Philistaeorum, ... forte exsultant filiae praeputiatorum, 2 Sam. 1:20:

apud Ezechielem,

Scortata es cum filiis Aegypti, ... dedi te in animam odentium te, filiarum Philistaeorum, ... antequam revelaretur malum tuum, sicut tempus ignominiae filiarum Syriae, et omnium circuituum ejus, filiarum Philistaeorum contemnentium te e circuitu, 16:26, 27, 57; quod non filiae hic intellectae sint, quisque videre potest, sed quod religiosa talium qui significantur per ‘Philistaeos’, quae talia quod multum loquantur de fide, et nullam fidei vitam agunt, videatur n. 1197, 1198; inde etiam dicti sunt ‘praeputiati’, hoc est, absque charitate:

[4] apud Jeremiam,

Ascende Gilead, et sume balsamum virgo filia Aegypti.... Vasa migrationis fac tibi habitatrix filia Aegypti. Pudefacta est filia Aegypti, ... data in manum populi septentrionis, 46:11, 19, 24;

‘filia Aegypti’ pro affectione ratiocinandi de veris fidei num ita sit, ex scientificis; ita pro religioso quod inde exsurgit, quod tale est 4 quod nihil credatur nisi quod sensibus capitur, ita nihil veri fidei, videatur n. 215, 232, 233, 1164, 1165, 1386, 1385, 2196, 2203, 2209, 2568, 2588:

apud Esaiam,

Dixit, Non 5 addes amplius exsultare oppressa virgo filia Zidonis, 23:12:

apud Davidem,

Filia Tyri in munere, facies tuas deprecabuntur divites populi, Ps. 45:13 [KJV Ps. 45:12];

quid filia Zidonis et filia Tyri, patet a significatione 'Zidonis et Tyri, de qua n. 1201 apud Jeremiam,

Gaude et laetare filia Edomi; ... consummata est iniquitas tua filia Zionis, non addet migrare facere te, visitabitur iniquitas tua filia Edomi, Thren. 4:[21], 22:

apud Esaiam,

Sicut avis vagabunda, nidus emissus, erunt filiae Moabi, 16:2:

apud eundem,

Descende et sede super pulvere virgo filia Babelis, sede ad terram, non thronus, filia Chaldaeorum.... Sede silens, et intra in tenebras filia Chaldaeorum, quia non addes, vocent te dominam regnorum, 47:1, 5:

apud Jeremiam,

Populus veniens e septentrione, ... ordinatus sicut vir ad bellum, super te filia Babelis, 50:41, 42

apud eundem,

Filia Babelis sicut area, tempus ad triturandum eam, 51:33:

apud Zachariam, Heu Zion eripe te, habitans cum filia Babelis, 2:11 [KJV, 2:7]:

apud Davidem,

Filia Babelis vastata est, Ps. 137:8:

apud Ezechielem,

Sorores tuae, Sodoma et filiae ejus redibunt ad antiquum suum; et Samaria et filiae ejus redibunt ad antiquum suum, 16:55;

quod 6 in his locis per ‘filias’ non filiae intellectae sint, quisque 7 videre potest, sed quod affectiones quae a vero discordant, ita religiosa quae sunt inde;

[5] quaenam autem religiosa sunt, patet a significatione 'illorum populorum, ut ab Edomi, Moabi, Chaldaeorum, Babelis, Sodomae, Samariae, de quibus passim in explicationibus ad capita priora Geneseos: inde nunc constat quid per ‘filias Canaanitae’ hic loci significatur.

[6] Quod non contraherent matrimonia cum filiabus Canaanitarum, spectabat quoque illa spiritualia, quod bonum et falsum, ac malum et verum, non conjungerentur, inde enim profanatio; prohibitio etiam erat repraesentativum illius rei, de qua Deut. 7:3, et apud 8 Malachiam, Profanavit Jehudah sanctitatem Jehovae, quod amavit et maritavit filiam dei alieni, 2:11.

Voetnoten:

1. The Manuscript has quod non acciperet mulierem filio e filiabus Canaanitae, in sensu interno illa significetur nempe quod non conjungeretur alicui affectioni quae cum vero discordat, deletes nempe... discordat.

2. The Manuscript has unicuivis

3. The Manuscript inserts in.

4. The Manuscript has ut

5. The Manuscript has addas

6. The Manuscript has hic

7. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

8. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.