²² GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,

¹ Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj sxafaroj;

² Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

³ Kiuj pro malricxeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

⁴ Kiuj elsxiras atriplon apud la arbetajxoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

⁵ El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur sxteliston;

⁶ En terfendoj cxe la valoj ili logxas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

⁷ Inter la arbetajxoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektigxas;

⁸ Kiel infanoj de sentauxguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

⁹ Kaj nun mi farigxis objekto de ilia mokokanto, Mi farigxis por ili objekto de babilado.

¹⁰ Ili abomenas min, malproksimigxas de mi, Ne timas kracxi sur mian vizagxon.

¹¹ Li malligis mian sxnuron kaj turmentas min, Kaj ili forjxetis antaux mi la bridon.

¹² Dekstre buboj starigxis, kaj pusxas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraux mi siajn pereigajn vojojn;

¹³ Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

¹⁴ Ili venas kiel tra largxa brecxo, JXetas sin tumulte.

¹⁵ Teruroj turnis sin kontraux min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia felicxo.

¹⁶ Kaj nun elversxigxas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

¹⁷ En la nokto miaj ostoj traborigxas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

¹⁸ Kun granda malfacileco demetigxas mia vesto; Premas min la rando de mia cxemizo.

¹⁹ Oni komparas min kun koto; Mi similigxis al polvo kaj cindro.

²⁰ Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

²¹ Vi farigxis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

²² Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

²³ Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de cxio vivanta.

²⁴ Sed cxu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfelicxo?

²⁵ CXu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfelicxan tempon? CXu mia animo ne afliktigxis pri malricxulo?

²⁶ Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

²⁷ Miaj internajxoj bolas kaj ne cxesas; Atakis min tempo de mizero.

²⁸ Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi levigxas en la komunumo kaj krias.

²⁹ Mi farigxis frato al la sxakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

³⁰ Mia hauxto nigrigxis sur mi, Kaj miaj ostoj sekigxis de varmego.

³¹ Mia harpo farigxis plendilo, Kaj mia fluto farigxis vocxo de plorantoj.