3201. Vers 64, 65. En Rebekka hief haar ogen op en zij zag Izaäk en zij viel van de kameel af. En zij zei tot de knecht: Wie is die man, die daar in het veld ons tegemoet wandelt; en de knecht zei: Dat is mijn heer; en zij nam de sluier en bedekte zich. Rebekka hief haar ogen op en zij zag Izaäk, betekent de wederkerige aandacht van de aandoening van het ware; en zij viel van de kameel af, betekent haar scheiding van de wetenschappelijke dingen in de natuurlijke mens, tot de innerlijke gewaarwording van het redelijk goede; en zij zei tot de knecht, betekent het onderzoek door het Goddelijk Natuurlijke; wie is die man die daar in het veld ons tegemoet wandelt, betekent, ten aanzien van het redelijke, dat alleen in het goede was; en de knecht zei: Dat is mijn heer, betekent de erkenning; en zij nam de sluier en bedekte zich, betekent de schijnbaarheden van het ware.

4153. Laban kwam in de tent van Jakob en in de tent van Lea en in de tent van de beide dienstmaagden en hij vond niet; dat dit betekent dat in hun heilige dingen niet zulke ware dingen waren, staat vast uit de betekenis van de tent, namelijk het heilige, waarover de nrs. 414, 1102, 2145, 2152, 3210, 3312, 4128; hier de heilige dingen, omdat het de tenten waren, namelijk van Jakob, van Lea en van de beide dienstmaagden; dat die ware dingen daar niet waren, wordt aangeduid door de terafim die daar niet gevonden werden, dat de terafim in de goede zin de ware dingen zijn, zie eerder in nr. 4111; door Jakob wordt het goede van het natuurlijke uitgebeeld; door Lea de aandoening van het uiterlijk ware en door de dienstmaagden de uiterlijke aandoeningen, waarover eerder; en omdat de ware dingen waarover hier wordt gehandeld, niet uiterlijk maar innerlijk waren, werden zij daarom niet in hun tenten, dat wil zeggen in hun heilige dingen gevonden; maar zij waren in de tent van Rachel, dat wil zeggen, in het heilige van de aandoening van het innerlijk ware, want door Rachel wordt de aandoening van het innerlijk ware uitgebeeld.

3312. Dat de woorden ‘wonende in tenten’ de daaruit voortvloeiende eredienst betekenen, blijkt uit de betekenis van de tenten, namelijk het heilige van de liefde en van de daaruit voorvloeiende eredienst, nrs. 414, 1102, 2145, 2152.

Dat de tenten het heilige van de eredienst betekenen, komt omdat in de oudste tijd de mens van de Kerk, die in de liefde tot de Heer en vandaar in de heilige eredienst was, in tenten woonde en daar zijn heilige eredienst had; en aangezien toen het heilige van de liefde en vandaar het heilige van de eredienst uitgebeeld begon te worden door tenten, werd bevolen, dat zij een tent zouden maken overeenkomstig het aan Mozes getoonde voorbeeld op de berg Sinaï en daarin hun Goddelijke eredienst zouden instellen. Vandaar ook was het ‘feest der tabernakels’ en hun wonen toentertijd in tenten, ter wille van de uitbeelding van de heilige eredienst, die behoorde tot de mens van de hemelse Kerk. Hieruit blijkt duidelijk, dat door het wonen in tenten de eredienst wordt aangeduid.