3200. In deze beide verzen wordt de staat van het redelijk goede beschreven, wanneer het in de verwachting van het ware is, dat daarmee verbonden moet worden als een bruid met een echtgenoot. In de twee onmiddellijk erna volgende verzen, wordt de staat van het ware beschreven, wanneer het nabij is en het goede waarneemt, waarmee het verbonden moet worden. Maar men moet weten, dat deze staten niet in één keer ontstonden, maar voortdurend, het gehele leven van de Heer in de wereld door, totdat Hij verheerlijkt was.

Bij de wederverwekten is het evenzo gesteld, want zij worden niet opeens, in één keer wederverwekt, maar voortdurend, het gehele leven door, ook in het andere leven; want de mens kan nooit volmaakt worden.

4153. Laban kwam in de tent van Jakob en in de tent van Lea en in de tent van de beide dienstmaagden en hij vond niet; dat dit betekent dat in hun heilige dingen niet zulke ware dingen waren, staat vast uit de betekenis van de tent, namelijk het heilige, waarover de nrs. 414, 1102, 2145, 2152, 3210, 3312, 4128; hier de heilige dingen, omdat het de tenten waren, namelijk van Jakob, van Lea en van de beide dienstmaagden; dat die ware dingen daar niet waren, wordt aangeduid door de terafim die daar niet gevonden werden, dat de terafim in de goede zin de ware dingen zijn, zie eerder in nr. 4111; door Jakob wordt het goede van het natuurlijke uitgebeeld; door Lea de aandoening van het uiterlijk ware en door de dienstmaagden de uiterlijke aandoeningen, waarover eerder; en omdat de ware dingen waarover hier wordt gehandeld, niet uiterlijk maar innerlijk waren, werden zij daarom niet in hun tenten, dat wil zeggen in hun heilige dingen gevonden; maar zij waren in de tent van Rachel, dat wil zeggen, in het heilige van de aandoening van het innerlijk ware, want door Rachel wordt de aandoening van het innerlijk ware uitgebeeld.

2145. Dat de woorden ‘hij zat aan de deur van de tent’ het heilige betekenen, dat Hij toen had, namelijk het heilige van de liefde, dat door de warm wordende dag wordt aangeduid, waarover hierna, blijkt uit de betekenis van de tent, namelijk het heilige, waarover in de nrs. 414, 1102, 1566;

en de reden, waarom door de tenten de heilige dingen worden uitgebeeld, zie men daar. Aangezien de Heer toen in de innerlijke gewaarwording was, welke wordt aangeduid door de eikenbossen van Mamre, welke een lager redelijke, maar toch innerlijke gewaarwording is dan die welke door de eikenbossen van Moreh werd aangeduid, waarover in de nrs. 1442, 1443, wordt het hier daarmee uitgebeeld en daarmee dus aangeduid, dat hij aan de deur van de tent, dat wil zeggen, aan de ingang tot het heilige zat. Hoe het met de innerlijke gewaarwordingen is gesteld, namelijk dat die meer of minder innerlijk zijn, kan worden toegelicht door de gewaarwordingen van de Oudsten, van wie ik vernam, dat hoe meer zij verzonken waren in wetenschappelijkheden door de dingen, die voorwerpen van het gehoor en gezicht waren, des te lager hun gewaarwordingen waren, maar hoe meer zij hier bovenuit tot de hemelse dingen van de naastenliefde en van de liefde werden verheven, des te innerlijker zij waren, want zij waren de Heer dan dichter nabij.