2. Maar dat het geheel zowel als het bijzondere, ja het meest bijzondere, tot de kleinste jota toe, geestelijke en hemelse dingen betekent en omhult, weet tot dusver de Christelijke wereld in de verste verte niet, om welke reden zij dan ook voor het Oude Testament weinig aandacht heeft Niettemin kan het hieruit alleen al blijken, dat het Woord – daar het van de Heer is en van de Heer komt - nooit zou kunnen bestaan, tenzij het innerlijk die dingen bevatte, welke van de hemel, de kerk en van het geloof zijn. Anders kon het niet het Woord van de Heer genoemd worden, evenmin zou gezegd kunnen worden, dat daarin enig leven is; want vanwaar zou het leven anders kunnen komen, dan uit de dingen die van het leven zijn, dat wil zeggen, daarvandaan dat het geheel zowel als elke bijzonderheid betrekking heeft op de Heer, Die het leven Zelf is. Iets dat innerlijk niet op Hem ziet, leeft dus niet, ja zelfs, een woord in het Woord, dat niet Hem onthult, of op haar wijze op Hem betrekking heeft, is niet goddelijk.

6276. 'And said, The God before whom my fathers walked, Abraham and Isaac' means the Divine from whom internal good and internal truth possessed their life. This is clear from the meaning of 'the God' as the Divine; from the meaning of 'walking' as living or having life, dealt with in 519, 1794; and from the representation of 'Abraham' in the highest sense as the Lord's Divine itself, and of 'Isaac' as His Divine Rational, thus His Internal Human since 'Jacob' is the Lord's Divine Natural or His External Human, all three of which are dealt with in 2011, 3245, 3305 (end), 3439, 4615. But in the representative sense 'Abraham' is internal good and 'Isaac' internal truth, 3703, 6098, 6185. The reason 'Abraham' and 'Isaac' have these meanings in the representative sense is that the actual goodness and truth which are present in the Lord's kingdom come forth from His Divine and His Divine Human. These are what cause the Lord Himself to be present there, so that He Himself is His kingdom.