1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

149. Op gelijke wijze wonen de engelen onder elkaar in elk hemels gezelschap. In het oosten wonen zij die zich in een hogere graad van liefde en naastenliefde bevinden; in het westen zij die in een mindere graad zijn; in het zuiden zij die in het grotere licht van wijsheid en inzicht zijn; in het noorden zij die in een zwakker licht zijn. Zij wonen zo gescheiden omdat elk gezelschap de hemel voorstelt en ook een hemel in kleinere vorm is. (zie nr. 51-58) Hetzelfde geschiedt bij hun vergaderingen. Zij worden in deze volgorde gebracht door de vorm van de hemel, krachtens welke iedereen zijn plaats kent. Ook wordt er door de Heer voor gezorgd dat er in elk gezelschap engelen van iedere soort zijn, opdat de hemel wat zijn vorm betreft overal gelijk is. Toch verschilt de regeling van de gehele hemel van de regeling van een gezelschap, zoals het algemene verschilt van het bijzondere; want de gezelschappen die in het oosten zijn, overtreffen de gezel schappen die in het westen zijn; en die in het zuiden zijn overtreffen die welke in het noorden zijn.