59. VÓÓR DEZE STAAT EN DAARNA IS EEN BELOFTE GEDAAN VAN DE KOMST VAN DE HEER JEHOVIH IN DE WERELD, EN ALSDAN VAN EEN NIEUWE KERK, WAARIN GERECHTIGHEID EN GERICHT ZULLEN REGEREN.

Het is uit het lezen van het Profetische Woord van het Oude Testament bekend, dat daar op vele plaatsen de Komst van onze Heer is voorzegd, voorts ook, dat de Heer daar met verschillende namen is aangeduid, zoals dat Hij wordt genoemd JEHOVAH ZEBAOTH, JEHOVAH ONZE GERECHTIGHEID, JEHOVAH ONZE HEILAND en VERLOSSER, DE HEER JEHOVH, ADONAI, IMMANUEL of GOD MET ONS, GOD ISRAëLS, HEILIGE ISRAëLS, ROTS ISRAëLS, MESSIAS of GEZALFDE VAN JEHOVAH, KONING, DAVID, STERKE JAKOBS, HERDER ISRAëLS, HOGEPRIESTER, PRIESTER NAAR DE WIJZE VAN MELCHIZEDECH, ZOON GODS, ZOON DES MENSEN, ENGEL VAN JEHOVAH, ENGEL DES VERBONDS, DE GROOTSTE PROFEET, SCHILOH; en bij Jesaja: RAAD, VORST DES VREDES, VADER DER EEUWIGHEID, en in het nieuwe Verbond JEZUS CHRISTUS en ZOON GODS.

Dat de Komst van onze Heer in zeer vele plaatsen bij de Profeten voorzegd is, zal in hetgeen volgt uit de aanhaling van de voorzeggingen worden gezien. Maar gevraagd wordt: Waarom is zo vaak voorzegging gedaan van Zijn Komst: hiervoor waren tal van oorzaken, sommige met het oog op het Israëlitische en Joodse Volk, sommige met het oog op het Christelijke Volk na hen. Maar wij zullen de oorzaken opsommen die hoofdzakelijk betrekking hebben op het Israëlitische en het Joodse Volk. De eerste oorzaak was, dat zij, door Zijn naam te noemen en Zijner te gedenken, in de innerlijke eredienst van Jehovah zouden worden samengehouden, omdat er daarzonder geen in-schrijden van Jehovah tot iemand van hen was, noch een toe-schrijden van iemand uit hen tot Jehovah. Het was toen evenzo als heden:

"dat God Vader niemand ooit heeft gezien; de Enig-verwekte Zoon, Die in de schoot des Vaders is, Die heeft Hem uiteengezet" (Johannes 1:18; Hoofdstuk 5:37); voorts:

"Niemand komt tot den Vader dan door Mij" (Johannes 14:6).

De tweede oorzaak met betrekking tot dat Volk, was, dat de uitbeeldende typen van hun Kerk alle gericht waren op onze Heer en op de Kerk die uit Hem na Zijn Komst moest worden gesticht, en hun van dienst zouden zijn als even zovele aanwijzingen en symbolen van hun eredienst; bijgevolg, dat zij Hem wanneer Hij komen zou, zouden erkennen, en dat zij zich zouden laten inleiden in de inwendige dingen van Zijn eredienst, en tezamen met de natiën die rondom hen waren, Christenen zouden worden. De derde oorzaak was, dat, door Zijn Komst indachtig te zijn, iets van begrip of iets van idee aangaande de wederopstanding en aangaande het eeuwige leven in hun denken zouden binnengaan. Wie immers van hen had niet innerlijk in zich of in zijn hart kunnen denken:

"Wat is voor ons de Messias nadat wij gestorven zijn, tenzij wij dan terugkeren. Zijn heerlijkheid zien, en met Hem zouden regeren?" Hieruit sproot dit godsdienstige van hen voort, dat zij te dien tijde weder op zouden staan, een ieder vanuit zijn eigen graf, en dat zij in het land Kanaän zouden terugkeren. De vierde oorzaak was, dat zij in hun staat van verwoesting en verdrukking, wanneer zij in verzoekingen en verslagenheden [afflictiones] waren, opgeheven en geheeld zouden worden, zoals hun vaders en broeders in de woestijn, (Numeri 21:1-9; Johannes 3:14, 15;); want zonder die opheffing en heling zouden zij op Jehovah ergernissen hebben kunnen werpen, en bij massa's van de uitbeeldende eredienst van Hem afwijken tot een afgodische. De verzoekingen en verslagenheden immers in een staat van verwoesting en verdrukking, zijn niets anders dan gevechten van de Heer met de Duivel om de mens, dat is, om diens ziel, wie haar bezitten zal; en van dien staat kan worden gezegd, dat de God Israëls of de Heer Messias aan de ene zijde staat, en Beëlzebub en de Slang Duivel aan de andere zijde; en dat deze als een stroom uit zijn mond ergernissen tegen de Heer uitwerpt, en de Heer wendt ze af en neemt ze weg, en bevrijdt de mens aldus uit de geestelijke gevangenschap en slavernij; deze strijd wordt in de mens gevoeld als van hemzelf uitgaande.

Dat de verzoeking een zodanige strijd is, en dat de doorvatting uit de mens van dien aard is, en dat er vandaar medewerking is, kan ik met een eed getuigen, want daar ik het meermalen heb ondervonden, ken ik haar. Dat de strijd buiten de mens plaats vindt, en wordt gevoeld in hem als van hemzelf uitgaande, en dat de mens in het midden staat, en medewerkt, geschiedt te dien einde dat hem de beloning wordt toegerekend wanneer hij overwint: maar alleen die mens overwint, die tot de Heer opziet, en zich verzekerd houdt, dat van Hem alleen de hulp komt. Dat een ieder die in verzoekingen de Heer te hulp roept, overwint, en dat hij anders bezwijkt, zal door vergelijkingen worden toegelicht. Hij is als een schip dat door stormen naar klippen wordt gedreven; indien dan de kapitein niet uit zijn eigen ervaring [peritia] weet hoe het schip daarvan af te keren, en naar een uitgang om te wenden, en zo naar de haven, moet het vergaan. Hij is als een door vijanden belegerde stad; tenzij er ergens een uitweg is of hulp, wordt zowel de aanvoerder als de soldaat wanhopig en moedeloos, en geeft zich aan hen gevangen, en laat zijn leven aan hun willekeur over. Hij is als iemand die, terwijl hij reist, argeloos een huis binnengaat waar rovers zijn, tenzij er, wanneer hij opgesloten is, een vriend komt en aan de deur klopt, of zich aan het venster vertoont, en zo die schurken verschrikt, en de geweldpleging afwendt. Hij is als iemand die in een spelonk valt, waar een beer met jongen is, of in een kuil, waar een wolf en een luipaard zijn, indien niet zijn vader of broeder, dit ziende, onmiddellijk tot hem een ladder of een touw neerlaat, en hem daaruit ophaalt. Hij is als iemand die overdag in een dichte nevel staat of wandelt, en vandaar niet weet waarheen hij zich moet wenden, tenzij hij een lamp aansteekt, en zo de plaats waar hij staat, of de weg, die hij moet gaan, zichtbaar maakt. Hij is als iemand die midden in de winter is, en dan gebrek aan leeftocht heeft, tenzij hij dan hoop koestert op de volgende oogst bij het terugkeren van de zon. Desgelijks is hij iemand die midden in de nacht in een woud dwaalt, tenzij hij zich sterkt door de hoop op licht, en zich in die verwachting neerlegt, en gerust tot aan de morgenstond slaapt. Hij is eveneens als iemand die ter wille van zijn heil onderricht wenst te worden in de dingen die tot de Christelijke Godsdienst behoren, en gemijterde dokters en gelauwerde leermeesters ontmoet, die deze dingen uitleggen in termen, ontleend aan de metafysische kunst, en ze hullen in mystische dingen, tenzij iemand anders deze uitdrukkingen ontleedt, en zo de dooreengewarde dingen ontrafelt, en de heilige dingen der Kerk vanuit het Woord, aldus vanuit de Heer, in een klaar licht te voorschijn brengt. Zou hij anders niet begoochelt worden door de valsheden aangaande het geloof en in de overige dogma's, welke van een vastgesteld geloof afhangen gelijk de schakels van een ketting in een onafgebroken reeks hangen aan een haak die aan de wand is bevestigd. Eender zou het gesteld zijn in de verzoekingen en in de aanvechtingen alsdan door de satans, als de mens niet vol vertrouwen tot de Heer zou opzien, en dat door Hem alleen het ganse werk der bevrijding en de hulp wordt gewrocht. Om deze oorzaken is de Komst des Heren zo vaak in het Oude Profetische Woord voorzegd, en om dezelfde oorzaken is de Heer bekend gemaakt in het Nieuwe Evangelische en Apostolische Woord, en is Zijn Wederkomst voorzegd; waarover in hetgeen volgt.