458. Hieruit blijkt duidelijk de oorsprong en de hoedanigheid van de verbinding van de liefde tot God en van de liefde jegens de naaste, namelijk, dat het de invloeiing van de liefde van God jegens de mensen is, en dat de opneming daarvan door de mens en de medewerking bij hem, de liefde jegens de naaste is. Kortom, het is de verbinding overeenkomstig dit woord van de Heer:

‘In die dag zult gij erkennen, dat Ik in Mijn Vader ben, en gij in Mij, en Ik in u’, (Johannes 14:20);

en overeenkomstig dit woord:

‘Die Mijn geboden heeft en deze doet, die is het, die Mij liefheeft, en Ik zal Mijzelf aan hem openbaren; en Ik zal woning bij hem maken’, (Johannes 14:21, 22, 23).

De geboden van de Heer hebben alle betrekking op de liefde jegens de naaste, welke in het kort hierin bestaan: hem geen kwaad te doen, maar hem het goede te doen. Dat zulke mensen God liefhebben en dat God hen liefheeft, is overeenkomstig deze woorden van de Heer. Aangezien deze beide liefden zo verbonden zijn, zegt Johannes:

‘Die de geboden van Jezus Christus bewaart, blijft in Hem en Hij in hem. Indien iemand zegt: Ik heb God volkomen lief; maar hij haat zijn broeder, die is een leugenaar; want die zijn broeder niet liefheeft, die hij gezien heeft, hoe kan hij God liefhebben, die hij niet gezien heeft. Dit gebod hebben wij van Hem, dat die God liefheeft, ook zijn broeder zal liefhebben’, (1 Johannes 3:24; 4:20-21).

2268. Dat de woorden ‘zult Gij om vijf de ganse stad verderven’ betekenen, zou de mens te gronde gaan om het weinige dat ontbreekt, blijkt uit de betekenis van vijf, namelijk weinig, waarover eerder vlak hiervoor; en uit de betekenis van de stad, namelijk het ware, waarover eveneens eerder. Ten aanzien van de waarheden wordt het menselijk gemoed in het Woord vergeleken met een stad en ook een stad genoemd; en ten aanzien van de goedheden, die in de waarheden zijn, wordt het vergeleken bij de inwoners ervan en ook inwoners genoemd, want het is daarmee evenzo gesteld. Wanneer de waarheden die in de geheugens van de mens zijn en in de gedachten van zijn gemoed, zonder goedheden zijn, zijn zij zoals een stad zonder bewoners, dus leeg en ijdel; ja zelfs kan ook van de engelen worden gezegd, dat zij als het ware in de waarheden van de mensen wonen en vanuit de Heer aandoeningen van het goede ingeven, wanneer de mens in de liefde tot de Heer en in de liefde jegens de naaste leeft, want zij scheppen er behagen in zo te wonen, dat wil zeggen, te leven bij zulke mensen; anders is het gesteld bij hen, die in enige waarheden zijn en in geen goedheden van de naastenliefde.