1. DE EQUO ALBO DE QUO IN APOCALYPSI, CAP. 19

Apud Johannem in Apocalypsi ita describitur Verbum quoad Sensum spiritualem seu internum, "Vidi Caelum apertum, et ecce Equus Albus, qui Sedens super illo vocabatur fidelis et verus, et in Justitia judicat et pugnat: Oculi Ipsius flamma ignis; et super Capite Ipsius diademata multa; habens Nomen scriptum, quod nemo novit nisi Ipse: et circumindutus vestimento tincto sanguine, et vocatur Nomen Ipsius Verbum Dei. Et Exercitus qui in Caelis, sequebantur Ipsum super equis albis, induti byssino albo mundo: et habet super vestimento et super femore suo Nomen scriptum, Rex Regum et Dominus Dominorum," Apocalypsis 19:11-14, 16. Quid singula haec involvunt, nemo scire potest nisi ex sensu interno manifestum est, quod unumquodvis aliquod repraesentativum et significativum sit, nempe Coelum quod apertum, Equus qui albus, Sedens super illo, quod in Justitia judicans et pugnans, quod oculi Ipsius flamma ignis, quod super capite diademata multa, quod Nomen haberet quod nemo novit nisi ipse, quod circumindutus vestimento tincto sanguine, quod Exercitus qui in Coelis sequerentur Ipsum super equis albis, quod illi induti byssino albo mundo, et quod super vestimento et super femore haberet Nomen scriptum; aperte dicitur quod sit Verbum, et quod sit Dominus qui Verbum, nam dicitur, "Vocatur Nomen Ipsius Verbum Dei;" et dein, "Habet super vestimento et super femore suo Nomen scriptum, Rex Regum et Dominus Dominorum." Ex interpretatione singularum vocum patet, quod hic describatur Verbum quoad Sensum spiritualem seu internum; quod Coelum sit apertum, repraesentat et significat, quod internus sensus Verbi videatur in Coelo, et inde ab illis in Mundo quibus Coelum est apertum; Equus qui albus repraesentat et significat intellectum Verbi quoad interiora ejus, quod Equus albus id significet, patebit a sequentibus; Sedens super illo, quod sit Dominus quoad Verbum, ita Verbum, constat, nam dicitur, vocatur Nomen Ipsius Verbum Dei; Qui Fidelis et in Justitia judicans vocatur ex Bono, ac Verus et in Justitia pugnans vocatur ex Vero, nam Ipse Dominus est Justitia; Oculi ejus flamma ignis, significant divinum Verum ex divino Bono divini Amoris Ipsius; super capite Ipsius diademata multa, significant omnia bona et vera fidei; Habens Nomen scriptum quod nemo novit nisi Ipse, significat quod quale est Verbum in sensu interno nemo videat quam Ipse, et cui Ipse revelat; circumindutus vestimento tincto sanguine, significat Verbum in litera cui violentia illata; Exercitus in Coelis qui sequebantur Ipsum super equis albis, significant illos qui in intellectu Verbi quoad interiora sunt; Induti byssino albo mundo, significat eosdem in vero ex bono; super vestimento et super femore suo Nomen scriptum, significat verum et bonum et eorum quale. Ex his et ex illis quae praecedunt et sequuntur, patet, quod ibi praedicatur, quod circa ultimum tempus Ecclesiae Sensus spiritualis seu internus Verbi aperietur; sed quid tunc eveniet, etiam describitur ibi, Vers: 17-21. Quod illa significentur per ea verba, non opus est ut hic ostendatur, quoniam singula ostensa sunt in Arcanis Caelestibus, ut quod Dominus sit Verbum, quia est divinum Verum, 2533, 2803, 2884, 5272, 7835. Quod Verbum sit divinum Verum, 4692, 5075, 9987. Quod dicatur Sedens super Equo in Justitia judicans et pugnans, quia Dominus est Justitia, quod Dominus dicatur Justitia ex eo quod ex propria potentia salvaverit Genus humanum, 1813, 2025, 2026, 2027, 9715, 9809, 10019, 10152. Et quod Justitia sit Meritum quod Soli Domino, 9715, 9979. Quod Oculi flamma ignis significent divinum Verum ex divino Bono divini Amoris, est quia Oculi significant Intellectum et Verum fidei, 2701, 4403-4421, 4523-4534, 6923, 9051, 10569; Et flamma ignis bonum amoris, 934, 4906, 5215, 6314, 6832. Quod diademata quae super capite significent omnia bona et vera fidei, 114, 3858, 6335, 6640, 9863, 9865, 9868, 9873, 9905. Quod habens Nomen scriptum, quod nemo novit nisi Ipse, significet quod quale est Verbum in sensu interno nemo videat quam Ipse, et cui Ipse revelat, est quia Nomen significat quale rei, 144-145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3237, 3421, 6674, 9310; Quod circumindutus vestimento tincto sanguine significet Verbum in litera cui violentia illata, est quia Vestimentum significat verum quia investit bonum, 1073, 2576, 5248, 5319, 5954, 9212, 9216, 9952, 10536; imprimis verum in ultimis, ita Verbum in litera, 5248, 6918, 9158, 9212; et quia sanguis significat violentiam a falso illatam vero, 374, 1005, 4735, 5476, 9127. Quod Exercitus in Coelis sequerentur Ipsum super equis albis significent illos qui in intellectu Verbi quoad interiora sunt, est quia Exercitus significant illos qui in veris et bonis Caeli et Ecclesiae sunt, 3448, 7236, 7988, 8019. Et Equus intellectum, 3217, 5321, 6125, 6400, 6521, 6534, 7024, 8146, 8381. Et album, verum quod est in luce Caeli, ita verum interius, 3301, 3993, 4007, 5319. Quod induti byssino albo mundo significent eosdem in vero ex bono, est quia byssus seu byssinum significat verum ex origine caelesti, quod est verum ex bono, 5319, 9469. Quod super vestimento et super femore Nomen scriptum significet verum et bonum, et eorum quale, est quia vestimentum significat verum, et nomen quale, ut supra, et femur significat bonum amoris, 3021, 4277, 4280, 9961, 10488. Rex regum et Dominus dominorum est Dominus quoad divinum Verum et quoad divinum Bonum; quod Dominus dicatur Rex ex divino Vero, 3009, 5068, 6148. Et quod dicatur Dominus ex divino Bono, 4973, 9167, 9194. Ex his apparet, quale est Verbum in Sensu spirituali seu interno, et quod nulla ibi vox sit quae non aliquid spirituale, quod est Caeli et Ecclesiae, significat.

10536. ‘Et non posuerunt aliquis ornatum suum super se’: quod significet quale externi eorum quod absque Divino, constat ex significatione ‘ornatus’ quod sit Divinum in externis, ita ‘non ponere ornatum super se’ est absque Divino in externis; quod hoc per ‘ornatum’ significetur, ¹ est quia ornatus ad vestes refertur, et per ‘vestes’ in genere significantur Divina Vera; quod per ‘vestes’ in genere significentur Divina Vera, ducit causam ex repraesentativis in altera vita; ibi omne tam angeli quam spiritus apparent induti vestibus, et quisque secundum vera ² sua; qui in genuinis veris Divinis sunt, illi apparent induti vestibus albis ³ splendescentibus, ac alii aliis; spiritus ⁴ quidem non sciunt unde illis vestes veniunt, sed induuntur ⁵ nescientibus illis; et quoque vestes eorum variantur secundum mutationes status eorum quoad vera; verbo intellectuale eorum est quod sistitur et repraesentatur per vestes, nam intellectuale cujusvis formatum est per vera, et fit tale, qualia sunt vera ex quibus; intellectuale apud angelos caeli est in interno eorum, inde illis vestes albae splendentes; ⁶ splendor est ex Divino Bono et albedo est ex luce caeli, quae est Divinum Verum; at vestes illorum qui in externis sunt absque interno, sunt furvae ac lacerae, quales mendicorum in plateis et ⁷ latronum in silvis; inde constare potest quid per ‘ornatum’ significatur, quod nempe sancta vera Ecclesiae, et inde per ‘non ponere ornatum’ esse absque sanctis veris Ecclesiae, et applicate ad gentem Israeliticam, quae in externis absque interno erat, quale externi ⁸ absque veris a Divino. Quod ‘vestes’ sint vera, videatur n. 2132, 2576, 4545, 4763, 5248, 5319, 5954, 6378, 6914, 6917, 6918, 9093, 9158, 9212, 9216, 9814, 9827, 9952. Quid vestes Aharonis et filiorum ejus, n. 9814, 10068; quod ‘ornatus’ in Verbo significet sancta vera Ecclesiae, videbitur in sequenti articulo n. 10540.

Note a piè di pagina:

4692. ‘Et addiderunt adhuc odisse eum super somnia et super verba ejus’: quod significet contemptum et aversionem adhuc majorem propter praedicationem veri, hic nempe de Divino Humano Domini, constat ex significatione ‘addere’ quod sit magis; ex significatione 'odi' quod sit contemnere et se avertere, de qua supra n. 4681; ex significatione ‘somnii’ quod sit praedicatio, de qua etiam supra n. 4682, 4685; et ex significatione ‘verborum’ quod sint vera; quod ‘verba’ sint vera, est quia omne verbum in caelo est ex Domino, ideo ‘verba’ in sensu interno significant vera, et ‘Verbum’ in genere omne Divinum Verum.

[2] Quod ipsam rem attinet, est supremum inter vera quod Ecclesia quae separavit fidem a charitate, praecipue contemnit et a quo se avertit, nempe quod Humanum Domini sit Divinum; ¹ omnes qui ab Antiqua Ecclesia fuerunt et non separaverunt ² charitatem a fide, crediderunt quod Deus universi esset Divinus Homo, et quod Ipse esset Divinum Esse; inde etiam Jehovam Ipsum nominabant; sciebant hoc ex antiquissimis, tum quoque quia apparuerat pluribus fratrum eorum ut Homo; ³ sciebant etiam quod omnia ritualia et externa Ecclesiae eorum Ipsum repraesentarent; sed qui a fide separata fuerunt, non potuerunt id credere quia non potuerunt comprehendere quomodo Humanum posset esse Divinum, et quod amor Divinus hoc faceret, quicquid enim non comprehendebant ex aliqua idea capta per sensualia corporis externa, nihili esse putabant; fides separata a charitate hoc secum habet; nam clauditur apud illos internum perceptionis, quia non datur ⁴ aliquod intermedium per quod influxus.

[3] Ecclesia Judaica quae successit, credidit quidem Jehovam esse Hominem et quoque Deum, quia apparuerat Mosi et prophetis sicut homo, quapropter ⁵ unumquemvis angelum qui apparuit, nominabant Jehovam; sed usque de Ipso non aliam ideam habuerunt quam gentiles de suis diis, quibus Jehovam Deum praeferebant quia miracula potuit facere, n. 4299; non scientes quod Jehovah esset Dominus in Verbo, n. 2921, 3035; et quod esset Divinum Humanum Ipsius quod omnia ritualia eorum repraesentabant; de Messia seu Christo non aliud cogitabant quam quod futurus maximus propheta, major Mose, et maximus rex, major Davide, qui introduceret eos in terram Canaanem cum stupendis miraculis; de regno Ipsius ⁶ caelesti nihil voluerunt audire, et hoc quia nihil aliud quam mundana capiebant ⁷ ; erant enim separati a charitate.

[4] Ecclesia vero Christiana quidem Humanum Domini ut Divinum adorat in externo cultu, imprimis in Sacra Cena, quia dixerat quod panis ibi esset corpus Ipsius, et vinum esset sanguis Ipsius; sed Humanum Ipsius non Divinum faciunt in doctrina, distinguunt enim inter naturam Divinam et naturam humanam; hoc etiam ex causa quia Ecclesia deflexit a charitate ad fidem et tandem ad fidem separatam; et quia Humanum Domini non Divinum agnoscunt, scandalizant se multi et corde Ipsum negant, n. 4689; cum tamen res ita se habet quod Divinum Humanum Domini sit Divinum Existens a Divino Esse, de quo supra n. 4687, et quod Ipse sit Divinum Esse, nam Divinum Esse et Divinum Existens unum sunt, sicut etiam Dominus manifeste docet apud Johannem, Dixit Jesus Philippo, Tantum tempus vobiscum sum, et non nosti Me? qui vidit Me vidit Patrem; ... nonne credis, quod Ego in Patre et Pater in Me sit?... credite Mihi, quod Ego in Patre, et Pater in Me, 14:9, 10, 11; et quoque alibi; Divinum enim Existens est ipsum Divinum procedens a Divino Esse, ac in imagine est Homo, quia caelum cujus est omne, repraesentat Maximum Hominem, ut supra n. 4687 dictum, et ad finem capitum ubi de correspondentia omnium quae apud hominem cum illo, ostensum. Dominus quidem natus est ut alius homo, et infirmum humanum a matre habuit, sed Dominus hoc humanum prorsus expulit adeo ut amplius non filius Mariae esset, et Humanum in Se Divinum fecit, quod intelligitur per quod glorificatus sit; et quoque ostendit Petro, Jacobo et Johanni quod Divinus Homo esset, cum transformatus.

Note a piè di pagina: