ეს სამი სიტყვა ერთად არის წარმოდგენილი ერთ სტატიაში, რადგან ისინი დაკავშირებულია უწყვეტი პროცესის ნაწილებად. მათი გამოყენება უფლის სიტყვაში შეიძლება შევადაროთ იურიდიულ ხელშეკრულებას. შეთანხმება ადგენს ხელშეკრულების პირობებს, რეციდირება აღწერს ორი მხარის მოქმედებებს, რადგან ისინი იცავენ ხელშეკრულების დებულებებს, ხოლო კონჯაქცია არის მხარეთა ურთიერთდაკმაყოფილება, როდესაც ხელშეკრულების გაფორმება ხდება.

ყველაზე მნიშვნელოვანი კონტრაქტი არის ის, რაც ჩვენსა და უფალს შორისაა, რადგან ის სამოთხეში მიგვიყვანს და იგი ასრულებს მის დასასრულსა და მიზანს. საპასუხო მოქმედება ყველაზე მნიშვნელოვანია ჩვენს ნებასა და უფლის რჯულის ჩვენს საკუთარ გაგებას შორის. ეს არის სადაც ჩვენ ვებრძოლოთ ჩვენს ბრძოლას ჯოჯოხეთიდან გამოსულ ცდუნებებთან. მაგრამ იგივე პროცესი ჩანს ჩვენს ყველა ადამიანთან, უცხო ადამიანთან, მეგობრებთან, ოჯახის წევრებთან და განსაკუთრებით მეუღლეებთან ურთიერთობაში.

ეს შეიძლება იყოს ძალიან ძლიერი პროცესი, როგორც ეს იყო და არის ის პროცესი, რომელიც მოხდა ღვთიური სიყვარულსა და საღვთო სიბრძნეს შორის, როდესაც უფალმა შექმნა სამყარო.

აღთქმა

პირველ რიგში ჩვენ გადავხედავთ ტერმინს "შეთანხმება", რადგან ეს არის პროცესის დასაწყისი. აღთქმა არის ის მონახაზი, რასაც უფალი მოითხოვს ჩვენგან; როგორც მან უთხრა აბრაამს, ”იარე ჩემს წინ და იყავი სრულყოფილი”. აქ სიარული ნიშნავს ცხოვრებას (დაბადება 17: 1). მოგვიანებით უფალმა განაახლა თავისი შეთანხმება ისაკთან და იაკობთან, მოგვიანებით კი მთელს ისრაელის შვილებთან მთასთან. სინაი. როგორც ესაიაშია ნათქვამი, ”… გადააყენე შენი საქციელის ბოროტება ჩემი თვალწინ; შეწყვიტე ბოროტების გაკეთება, ისწავლე კარგად გააკეთო… ”(ესაია 1: 7-8). ძირითადი ბოროტებები უფრო ნათლად არის ნათქვამი მტკვარზე მოცემულ ათ მცნებაში. სინა ორი ქვის მაგიდაზე. ისევე, როგორც ეს მაგიდები ინახებოდა პაქტის კიდობანში, კარვებში, რომელიც იყო ისრაელის შვილების დაკვეთილი ბანაკის ცენტრში, ასევე უნდა მოხდეს ეს კანონები მოწესრიგებული ადამიანის გონების ცენტრში.

უფლის სიტყვა ან სასულიერო წერილები ერთადერთი ადგილია, სადაც ჩვენ გვასწავლიან უფლის შესახებ და ერთადერთი ადგილი, სადაც შეგვიძლია ვისწავლოთ მისი კანონები. რაც უფრო მეტს ვკითხულობთ მათში, მით უფრო მეტი შუქი შეგვეძლება გონებაში, რომ გავაცნობიეროთ, რომ სიტყვის მთელი ნაწილი არის პაქტი. იგივე შეთანხმება, რაც აბრაამისთან იყო, ახლა ჩვენთან აქტიურია.

(Riferimenti: Apocalypse Explained 701; არკანა კოლესტია666 [1-2], 1023, 1038 [1-2], არკანა კოლესტია2084, 4197 [9], არკანა კოლესტია6804 [5-6], არკანა კოლესტია8767)

ანაზღაურება

სიტყვა პასუხის გაცემა ნიშნავს დავალებას და მიღებას, უკან და უკან - საუბრის გაზიარებას ან საერთო დავალების ელემენტებს. როგორც ახალი ეკლესიის მოძღვრებებშია გამოყენებული, ეს შეიძლება გულისხმობდეს ინდივიდის ერთობლივად სურვილს, გააკეთოს რაღაცის გაკეთება და როგორ უნდა გააკეთოს ის, თუ როგორ უნდა გააკეთოს ეს, ან ის წყვილი, რომელიც ქორწინების დასამყარებლად მუშაობს, და შექმნას ოჯახი, ან ადამიანი, რომელიც უფლის დახმარებით ცდილობს, აღორძინდეს.

ამ კონტექსტში, საპასუხო მოქმედება არის პაქტის შესრულების დღითი დღე. მაგალითად, ბავშვებს და მშობლებს აქვთ ძალიან ნელი დრო, რადგან ბავშვები მშობლებისგან მთლიანად დამოკიდებულებისგან მიდიან იმ ეტაპზე, როდესაც მათ შეუძლიათ თავად მიიღონ გადაწყვეტილებები, და ამ დროის დიდი ნაწილი მშობლებს მოითხოვს, რომ შვილებს უფრო მეტი არჩევანი მისცენ. პასუხისმგებელი. ბავშვები სკოლაში სწავლობენ საჩუქრებს და იღებენ თანამედროვეობას. ქმრები და ცოლები უნდა იყვნენ ინდივიდუალური მდგომარეობიდან გამომდინარე, წყვილთა ნახევარი იყვნენ და როგორ უნდა იყვნენ ერთმანეთზე დამოკიდებული.

გარკვეულ მომენტში ყველა ადამიანთან, როდესაც ისინი სრულწლოვანებას მიაღწევენ, გადაწყვეტილებას მიიღებენ მიიღოს ან უარყოს ნებისმიერი შეთანხმება, რომელიც მათ ღმერთთან ექნებათ. აბრაამისადმი გაფორმებული ძირითადი შეთანხმება კვლავ ძალაშია და მას შეუძლია ვინმემ მიიღოს. შემდეგ ისინი დაიწყებენ მის გამოყენებას, ჭეშმარიტების დანახვას, საკუთარი თავის ბოროტებას ხედავენ და აღიარებენ და შეეცდებიან მათ თავიდან აიცილონ. უფლის საქმე ბავშვებში მიმდინარეობდა და ეხმარებოდა მათ ბედნიერი ყოფილიყვნენ მშობლებთან და მეგობრებთან ერთად, მაგრამ ახლა ის უფრო ღრმა სიბრტყეში გადადის. ზრდასრული ფიზიკური პირის საქმიანობა ბოროტების შემსუბუქების საქმეში და უფლის დახმარების გაწევა, როგორც შეთანხმების ნაწილი, არის პასუხისგება, რომელიც შეიძლება უფროსმა მიგვიყვანოს კარგი სიყვარულის ჩაქოლვაში, მორცხვი ბოროტების ნაცვლად. ეს ნამუშევარი ერთდროულად გრძელდება და ცოტაც და ერთ ბოროტებას ერთმანეთის მიყოლებით.

(Riferimenti: არკანა კოლესტია5365 [2], 5928, 5931, არკანა კოლესტია8691, არკანა კოლესტია9200, 9604; ღვთიური სიყვარული და სიბრძნე35, 57; ღვთიური სწავლება92; ნამდვილი ქრისტიანული რელიგია371)

კომუნიკაბელურობა

კავშირი ნიშნავს შეერთებას. ჩვენ უფალთან ვუერთდებით ანგელოზად მოქცევის პროექტს. მას სურს ამის გაკეთება ისე, რომ ჩვენ შეგვიძლია ვიყოთ საუკუნოდ ბედნიერი და სასარგებლო და მან შექმნა ეს ისე, რომ ჩვენ შეგვიძლია ამის გაკეთება. ჩვენ შეგვიძლია უარი თქვან, თუ გვსურს - ამის გაკეთება თავისუფლად შეგვიძლია - მაგრამ უნდა გავაცნობიეროთ, რომ თუ ჩვენ გავაკეთებთ, გრძელვადიან პერსპექტივაში უიღბლო იქნებით.

ჩვენ თვითონ არ შეგვიძლია ჩვენი სიყვარულის შეცვლა ბოროტი ადამიანებისგან სიკეთემდე. მხოლოდ უფალს შეუძლია ამის გაკეთება. მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია გავაკონტროლოთ ჩვენი მოქმედებები და აზრები, რომელზეც ვცხოვრობთ. ამიტომ ათი მცნება ძირითადად მოცემულია როგორც ნეგატივი და არა პოზიტიური. თუ ჩვენ თავიდან ავიცილებთ ბოროტ მოქმედებებს, ეს უფლის შესაძლებლობებს შეუქმნის. მაგრამ ეს ყოველთვის ჩვენზეა დამოკიდებული, რადგან არჩევანს ვიღებთ. და ეს არ ხდება მომენტალურად; ჯოჯოხეთიდან გამოწვევები ყველა ჩვენს ბუნებრივ ცხოვრებაში ხდება.

საბოლოო ჯამში, სულიერ სამყაროში ჩვენ შევუერთდებით უფალს, რომელიც თავისუფლად ცხოვრობს თავის სამოთხეში, აკეთებს იმას, რაც გვიყვარს, რომ გავაკეთოთ ბარიერების გარეშე, რადგან ჩვენი სიყვარული შეესაბამება უფლის ბრძანებას. ვინც აირჩია, რომ არ გაჰყოლოდა მისი შეთანხმება, მუდმივად იმედგაცრუებულნი არიან იმით, რომ ისინი არიან თავიანთი წესრიგით, რაც არასდროს ემთხვეოდა მის და მათ ვერასდროს შეძლებენ გააკეთონ ის, რაც სურთ.

სხვა ტერმინები, რომლებიც შეიძლება საინტერესო იყოს, არის საკუთრება, რეგენერაცია და რეფორმაცია.

(Riferimenti: აპოკალიფსისი937; არკანა კოლესტია2021, 2063 [2-3], არკანა კოლესტია4525, არკანა კოლესტია8495 [3-5], 8506, 8507, 8516 [2-3], არკანა კოლესტია8725, არკანა კოლესტია10143 [3], 10729; ღვთიური სწავლება28 [2-3]; სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ367)

2063. 'You will not call by her name Sarai, for Sarah will be her name' means that He will cast off the human and put on the Divine. This is clear from what has been stated at verse 5 above regarding Abraham, where it is said, 'No longer will your name be called Abram, but your name will be Abraham', words which in a similar way mean that He will cast off the human and put on the Divine, dealt with in 2009. Indeed the letter H added to Sarah's name was taken from the name of Jehovah, in order that Sarah, like Abraham, might represent the Lord's Divine, that is to say, in order that the Divine marriage of Good and Truth in the Lord might be represented - 'Abraham' being Divine Good and 'Sarah' Divine Truth. And from that marriage the Divine Rational, which is Isaac, was to be born.

[2] Divine Good, which in itself is love, and in relation to the entire human race is mercy, was the Lord's Internal, that is, Jehovah, who is Good itself. This Good is represented by 'Abraham'. Truth that was to be joined to Divine Good was represented by 'Sarai', but once this too has become Divine, it is represented by 'Sarah', for the Lord advanced towards union with Jehovah gradually, as mentioned in various places above. 'Sarai' represented truth not yet Divine - when it was still not so thoroughly united to Good that Good was the source of truth. But once it was so thoroughly united to Good that it stemmed from Good it was at that point Divine, and Truth itself was in that case also Good since it was truth inhering in Good. Truth tending towards good so that it may be united to good is one thing, while truth so united to good that it stems completely from good is another. Truth tending towards good is still drawing on something of what is human, but once it is united completely to good it casts aside everything that is human and takes on what is Divine.

[3] This matter, like others previously, can be illustrated by what occurs with man. When a person is being regenerated, that is, when he is to be joined to the Lord, he moves towards that conjunction by means of truth, that is, by means of the truths of faith, for nobody can be regenerated except by means of cognitions of faith, which are the truths by means of which he moves towards such conjunction. These truths the Lord goes to meet by way of good, that is, of charity, and introduces this charity into the cognitions of faith, that is, into its truths. For all truths are the recipient vessels of good; and therefore the more genuine the truths are and the more they are multiplied, the more abundantly is good able to accept them as vessels, to bring them into a state of order, and only then to reveal itself, doing so in the end in such a way that the truths are not seen, except insofar as good shines through them. In this way truth becomes celestial-spiritual. And since the Lord is present solely within the good that flows from charity, a person is in this manner joined to the Lord, and by means of good, that is, of charity, has conscience conferred on him, from which he then thinks what is true and does what is right. But this conscience is a conscience in keeping with the truths and the things that are right into which good or charity has been introduced.

937. 22:3 And nothing accursed shall be there, but the throne of God and of the Lamb shall be in it, and His servants shall serve Him. This symbolically means that in the church that is the New Jerusalem, people will not live apart from the Lord, because the Lord Himself will reign there, and people who are governed by truths acquired from Him through the Word and keep His commandments will abide with Him, being conjoined with Him.

That nothing accursed shall be there means, symbolically, that no evil or falsity stemming from evil that separates people from the Lord will be found in the New Jerusalem. Moreover, because evil and falsity exist only in their recipient vessel, namely people, it symbolically means that none will live apart from the Lord there. Something in the Word that is accursed means every evil and falsity that separates people from the Lord and turns them away from Him; for in that case the person becomes a diabolical or satanic spirit.

That the throne of God and of the Lamb shall be in the New Jerusalem means, symbolically, that the Lord Himself will reign in that church, for the throne here symbolizes a kingdom or reign, and the Lord reigns where He alone is worshiped.

That His servants shall serve Him means, symbolically, that people who possess truths from the Lord through the Word will abide with Him and keep His commandments, being conjoined with Him. Servants of the Lord symbolize people governed by truths from Him, as may be seen in nos. 3 and 380 above, and those who minister symbolize people governed by good from Him, as may be seen in no. 128. Consequently servants who minister to Him symbolize people governed by truths springing from goodness received from the Lord through the Word, who keep His commandments.

[2] Because the church at this day does not know that conjunction with the Lord produces heaven, and that the conjunction is formed by acknowledging that He is God of heaven and earth, and at the same time by living in accordance with His commandments, we will say something about it here:

Someone who has no knowledge of this may say, "What is the conjunction? How can such an acknowledgment and life form a conjunction? Why are these needed? Cannot everyone be saved out of mercy simply? Why is some other means of salvation than faith required? Is God not merciful and almighty?"

But he should know that in the spiritual world, knowledge and acknowledgment bring about every presence, while affection that is a matter of love brings about every conjunction. For intervals of space in the spiritual world are simply appearances that accord with similarities of hearts, that is, of affections and the accompanying thoughts. Consequently, when someone is acquainted with another, whether by reputation, or by dealings with him, or socially, or as a relative, and he thinks about him with a mental image of him, the other becomes present, even though he might be as much as a hundred miles ¹ from where he appears. Furthermore, if someone also loves another that he knows, they dwell together in the same society. And if he loves the other intimately, they dwell together in the same house.

This condition is something experienced by everyone throughout the whole spiritual world, and it is a condition experienced by them that takes its origin from the fact that the Lord is present with everyone in accordance with his faith, and conjoined with a person in accordance with his love. Faith and the Lord's consequent presence are brought about by concepts of truths from the Word, especially those concepts in it regarding the Lord Himself, while love and a consequent conjunction with the Lord are brought about by living in accordance with His commandments. For the Lord says,

He who has My commandments and keeps them, it is he who loves Me..., and I will love him and... make (My) abode with him. (John 14:21-24)

[3] But we must also say how the case is with this. The Lord loves everyone and wills to be conjoined with them, but He cannot be conjoined with a person as long as the person is caught up in the delight of evil, such as the delight of hating and taking revenge, the delight of committing adultery and behaving licentiously, the delight of thieving or of stealing under some pretext, the delight of blaspheming and lying, and the lusts of the loves of self and the world. For everyone caught up in these is in the company of devils who reside in hell. The Lord, indeed, loves those who are there, too, but He cannot be conjoined with them unless the delights of these evil are removed, and the Lord cannot remove them unless a person examines himself so as to know his evils, acknowledge them and confess them before the Lord, and wish to desist from them and so repent. This a person must do as though of himself, because he has no sensation that he does anything from the Lord. And it is granted to a person to do so, because for the conjunction to be real, it must be a reciprocal conjunction of the person with the Lord, and of the Lord with the person.

To the extent, therefore, that evils with their delights are thus removed, to the same extent the Lord's love enters, which, as we said, is universal toward all, and the person is then withdrawn from hell and introduced into heaven.

This process is something the person must accomplish in the world, for the character of a person in the world in respect to his spirit remains the same to eternity, the only difference being that if he has lived rightly, his state becomes more and more perfect, because he is then not encompassed by a material body, but lives as a spiritual being in a spiritual body.

Note a piè di pagina: