1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

7945. Aldus deden zij; dat dit de daad vanuit de wil betekent, staat hieruit vast dat bij herhaling wordt gezegd; zij deden; en dat het dan eerst betekent de daad uit het verstand, maar hier vanuit de wil.

Het is immers in het Woord gewoon dat er als het ware twee herhalingen van één zaak zijn, maar het ene heeft betrekking op het ware dat van het verstand is en het andere betrekking heeft op het goede dat van de wil is.

De oorzaak hiervan is dat er in de afzonderlijke dingen van het Woord het hemels huwelijk zal zijn dat van het goede en het ware is, nrs. 683, 793, 801, 2173, 2516, 2712, 4138, 5138, 5502, 6343; en in de hoogste zin het Goddelijk huwelijk, namelijk dat van het Goddelijk Goede in de Heer en van het uit Hem voortgaande Goddelijk Ware, nrs. 3004, 5502, 6179; uit welke dingen ook kan vaststaan dat het Woord hoogst heilig is.