316. I imaše sedam rogova. Da ovo označava, kome pripda Svemoć, vidi se iz značenja roga, koji označava moć istine protivu obmane, ali kada se time opisuje Gospod, tada označava svu moć ili svemoć. Razlog da je Jagnje viđeno sa sedam rogova, je zato što sedam označava sve, i kaže se za ono što je sveto (vidi gore, br. 257). Rog i rogovi označavaju moć, jer moć rogate stoke, kao volova, ovnova, jaraca, i drugih, leži u njihovim rogovima. Da rog ili rogovi označavaju moć istine protivu obmane, a u najvišem smislu, gde se govori o Gospodu, Svemoć, a u obrnutom smislu, moć obmane protivu istine, vidi se iz mnogih odlomaka u Reči; i pošto se otuda vidi šta rogovi u Reči označavaju, a koji se često pominju kod Danila, a tako isto i u Apokalipsi, i pošto se još uvek koriste kod krunisanja kraljeva, želim da ih navedem.

Kod Jezekilja:

2. U onaj ću dan učiniti da naraste rog domu Izrailjevu, i tebi ću otvoriti usta među njima, i znaće da sam ja Jehova (29:21).

Učiniti rod domu Izrailjevu, označava istinu u obilju, gde dom Izrailjev označava crkvu; pošto je to označeno rogom i njegovim rastom, stoga se i kaže, I tebi ću otvoriti usta među njima, čime se označava besediti istinu.

I u prvoj knjizi Samuilovoj:

3. Podiže se rog moj u Jehovi; otvoriše se usta moja na neprijatelje moje, jer sam radosna radi spasenja mojega. On će dati snagu caru svojemu, i uzvisiće rog pomazaniku svojemu (2:1, 10).

Ovo je proročki govor Hanin. Rog koji se podiže u Jehovi, označava da ju je ispunila Božanska istina, i učinila je silnom protivu obmana; pa stoga što je to označeno, kaže se, Otvoriše se usta moja na neprijatelje moje; otvoriti usta označava besediti istinu snažno, a neprijatelji označavaju obmane koje razgone Božansku istinu. On će dati snagu caru svojemu, i uzvisiće rog pomazaniku svojemu, označava Gospodovu Svemoć od Božanskog dobra preko Božanske istine; jer snaga u Reči kaže se za moć dobra, a rog za moć istine; a pomazanik Jehovin označava Gospoda kao Božansko Ljudsko, koje poseduje Svemoć (kao što se može videti, br. 3008, 3009, 9954).

Kod Davida:

4. Jehova je uzvisio rog naroda svojega, slavu svijeh svetaca svojih, sinova Izrailjevih, naroda, koji je blizu njega (Psalam 148:14).

Uzvisiti rog naroda svojega, označava da ih je On ispunio Božanskim istinama, stoga se kaže, Slava svih svetaca njegovijeh, sinova Izrailjevih, naroda koji je blizu njega, jer oni se nazivaju svetima koji su u Božanskim istinama, jer je Božanska istina ono što se naziva svetim (kao što se može videti gore, br. 204). Izrailj označava crkvu koja je u istinama, gde njeni sinovi označavaju istine; narod se kaže za one koji su u istinama, a za one za koje se kaže da su blizu njega, to su oni koji su povezani s Gospodom.

Kod istoga:

5. Jehova, Bože nad vojskama, ko je silan kao ti, Bože, i po milosti tvojoj uzvišuje se rog naš (Psalam 89:8, 17).

Uzvisivati rog označava ispuniti Božanskom istinom, i tako dati moć protivu obmana; zbog čega se kaže, doktrinu istine; Jehova, Bože nad vojskama, po milosti tvojoj imamo snagu (uzvisuje se rog naš); milost se kaže u Reči za crkvu, i za njenu doktrinu istine.

Kod istoga:

6. Blago onome koji je milostiv i daje u zajam! Pravda njegova traje do vijeka, rog se njegov uzvišuje u slavi (Psalam 112:5, 9).

Da rog označava Božansku istinu, vidi se iz ove okolnosti, što se kaže, njegova će pravda trajati do vijeka, a rog se njegov uzvisuje u slavi; pravda u Reči kaže se za dobro, pa se stoga rog kaže za istinu; jer u svakoj pojedinosti Reči postoji brak dobra i istine; slava isto tako označava Božansku istinu.

Kod Avakuma:

7. Blistavilo Jehovino bijaše kao svjetlost (kao sunce), zraci izlažahu mu iz ruku, i ondje bježe sakrivena sila njegova (3:4).

Pošto rogovi označavaju Božansku istinu sa silom, stoga se kaže, Blistavilo Jehovino će biti kao sunce, a u rogovima je sakrivena Njegova snaga. Blistavilo Jehovino i sunce (svetlost), označava Božansku istinu; a skrivanje njegove sile u rogovima, označava svemoć Božanskog dobra preko Božanske istine, jer sva moć dobra je kroz istinu; a u Božanskoj istini leži sakrivena Svemoć kaja pripada Božanskom dobru.

Kod Davida:

8. Nađoh Davida, slugu svojega, svetim uljem svojim pomazah ga. Istina je moja i milost moja s njim. Ruka će moja biti jednako s njim; i u moje ime uzvisiće se rog njegov (Psalam 89:20, 21, 24).

Davidom se označava Božanska istina (kao što se može videti gore, br. 205); a njegovim se rogom, koji će se uzvisiti, označava Njegova Božanska moć, koju ima od Božanskog dobra preko Božanske istine; stoga se kaže, Moja će istina i milost biti s njim; milost u Reči, kada se govori o Jehovi ili Gospodu, označava Božansko dobro Božanske ljubavi. Pošto se Davidom označava Gospod kao Božanska istina koja proističe od Njegovog Božanskog Ljudskog, stoga se on naziva David sluga Moj; slugom se u Reči označava sluga u opštem smislu, a kaže se i o istini, jer služi dobro radi nečega, ovde radi moći.

Kod istoga;

9. Učiniću da poraste rog Davidu, postaviću vidjelo pomazaniku svojemu (132:17).

Ovde se Davidom označava Gospod kao Božanska istina, a isto tako i pomazanikom; učiniti da Mu poraste rog, označava umnožavanje Božanske istine u nebesima i na zemljama od Njega; stoga se kaže, Postaviću vidjelo pomazaniku svojemu, čime se označava isto. Da Gospod kao Božanska istina koja proizlazi od Njegovog Božanskog dobra naziva videlom, može se videti gore, br. 62. Kod istoga: 10. Jehova je snaga moja, stijena moja, tvrdi grad moj; Bog je stijena u koju se uzdam, štit moj, i rog spasenja mojega (Psalam 18:1, 2; 2 Samuilova 22:3).

Snaga i stena, kada se govori o Jehovi ili Gospodu, kao u ovome odlomku, označavaju svemoć; tvrdi grad i stena u koje se uzda, označavaju odbranu; snaga, tvrdi grad, i štit u Reči kažu se za Božansko dobro; kamen, stena, i rog kažu se za Božansku istinu; stoga se tim stvarima označava svemoć, odbrana, i spasenje, koji su od Božanskog dobra preko Božanske istine.

Kod Luke:

11. Blagosloven da je Gospod Bog Izrailjev; jer pohodi i izbavi narod svoj, i podiže nam rog spasenja u domu Davida sluge svojega; da nas izbavi od naših neprijagtelja (1:68, 69, 71).

Ovo je proročanstvo Zaharije o Gospodu i Njegovom dolasku. Rog spasenja u domu Davidovom, označava svemoć spasavanja uz pomoć Božanske istine od Božanskog dobra; rog označava tu svemoć; dom Davidov označava Gospodovu crkvu. Neprijatelji, od kojih treba da nas izbavi, su obmane od zla, jer su ovo neprijatelji od kojih Gospod spasava one koji Ga primaju; da nije bilo drugih neprijatelja od kojih Gospod spasava one koji se nazivaju Njegovim narodom, poznato je.

Kod Miheja:

12. Ustani i vrsi, kćeri Sionska, jer ću ti načiniti rog gvozden, i kopita ću ti načiniti mjedena, te ćeš satrti u komade mnoge narode (4:13).

Ustani i vrsi kćeri Sionska, označava razgonjenje zla kod onih koji pripadaju toj crkvi; vrsiti, označava rasipati; a kći Sionska označava crkvu koja je u osećanju dobra. Načiniću ti rog od gvožđa, označava Božansku istinu silnu i moćnu; a kopita od mjedi imaju slično značenje, gde kopita označavaju istine u poslednjim stvarima. Da ćeš satrti u komade mnoge narode, označava kako bi raspršala obmane; jer narodi se kažu za istine, a u obrnutom smislu, za obmane.

Kod Zaharije:

13. I vidjeh, i gle, četiri roga koji razmeću Judu, Izrailja i Jerusalim. Po tom mi pokaza četiri kovača, i reče: ovo u rogovi koji razmetnuše Judu da niko ne podiže glave; a ovi dođoše da ih uplaše, da odbiju rogove narodima koji podigoše rog na zemlju Judinu da je razmetnu (1:18-21).

Ovime se opisuje pustošenje crkve, a posle njena obnova. Judom, Izrailjem, i Jerusalimom, označavaju se crkva i njena doktrina; rogovi, od kojih se plaše, označavaju obmane od zla i koje pustoše crkvu; kovači označavaju isto što i gvožđe, naime, istinu u poslednjim, koja je silna i moćna, stoga ista koja je označena gvozdenim rogom; stoga se o njemu kaže, Ovi dođoše da razbiju rogove narodima koji su podigli rog protivu zemlje Judine. Rogovi naroda označavaju obmane od zla koje pustoše crkvu, i koje se razgone kako bi se ona /crkva/ mogla obnoviti.

U Plaću:

14. Gospod razori u gnjevu svim gradove Judine; i na zemlju obori i oskrvni carsto i knezove njegove. Odbi u žestokome gnjevu sav rog Izrailju (2:2, 3).

Ovde se govori o potpunom pustošenju crkve. Poslednje vreme, kada je opustošena, označeno je žestokim gnevom Gospodovim sa, Razori u gnjevu svom gradove Judine, i na zemlju obori i oskrvni carstvo i knezove njegove. Kći Judina označava crkvu; njeni gradovi označavaju istine od dobra; carstvo i knezovi označavaju istine od dobra; otuda je jasno šta se označava sa, Odbi u žestokome gnjevu rog Izrailju, naime, svu moć istine crkve da se odupre obmanama od zla.

Kod Danila:

13. Danilo vidje u viđenju četiri velike zvijeri kako izlaze iz mora, svaka drugačija; četvrta vrlo snažna, sa gvozdenim zubima. Ona proždiraše i lomljaše u komade; a imala je deset rogova; i opazih i gle, drugi mali rog im izraste, a tri prva iskorijeniše se pred njim; i u ovoga bjehu oči kao oči čovječije, a usta govorahu velike stvari. I vidjeh ovaj rog učini rat sa svetima, i prevlada ih, i govoraše rije i protivu Svevišnjega; a deset rogova, to su deset careva, i on će pokoriti tri cara (7:3, 7, 8, 21, 23, 24, 25).

Da se ovde rogovima označavaju obmane koje razaraju istine crke, očito je. Zveri, koja izlazi iz mora, označava se ljubav prema sebi, iz koje potiču sva zla, u ovome slučaju ljubav da se vlada nad nebom i zemljom, kojoj kao potčinjena sredstva služe svete stvari; ovakva je ljubav koja je označena Vavilonom u Apokalipsi. Zver je viđena kako izlazi iz mora, jer more označava prirodnog čoveka odvojenog od duhovnog; jer je on tada takav da više od svega želi da vlada nad svima, i da potvrđuje svoju vladavinu smislom slova u Reči. Deset rogova označavaju obmane svake vrste, jer deset označava sve; stoga se kaže i da su deset rogova deset careva, jer carevi označavaju istine, a u obrnutom smislu, obmane. Mali rog, koji je izrastao među ovima, pred kojim su tri roga pred njim iskorenjena, označava potpuno izokretanje Reči pomoću primjene smisla slova, da potvrde ljubav za vladanjem. Ovaj se rog naziva malim, jer tako ne izgleda kada je Reč izokrenuta; a ono što se ne pokazuje pred vidom čovekovog duha, ili pred njegovim razumom, smatra se da ili sa nije ništa, i da je nešto malo; u duhovnom svetu ovakve se stvari pokazuju, ali samo ih neki razumeju. Tri roga koja su pre toga bila iskorenjena, označavaju istine Reči tamo, koje se tako razaraju obmanama; te su istine označene i sa tri cara koja su njima potčinjena. Sa tri se ne označavaju tri, nego ono šo je puno, stoga da su istine bile potpunio razorene. Pošto taj rog označava izokrenutost Reči u pogledu smisla slova, a taj se smisao pokazuje pred očima ljudi da bi se tako razumeo, i nikako drugačije, stoga mu niko ne može protivurečiti, stoga se kaže o ovome rogu da je imao oči kao što su oči ljudi i da su njegova usta govorila velike stvari. Oči označavaju razumevanje; a oči kao oči čoveka, razumevanje kao istine; a usta označavaju misao i govor iz toga.

Iz ovih se razmatranja sada može videti šta je označeno stvarima koje se ovde pominju; kao šta je označeno zveri koja se podiže iz mora, koja je imala deset rogova, i gvozdene zube, i koja je proždirala i lomila u komade; šta malim rogom koji se među njima pojavio, pred kojim su se tri roga iskorenila, a u kojega su bile oči kao oči čoveka, a usta govorila velike stvari; kao i šta je bilo označeno ratom sa svetima i kako ih je savladao, i da je govorio svetogrdne riječi protivu Svevišnjega; i da su rogovi bili toliko careva.

Kod istoga;

16. I vidjeh u utvari ovna sa dva roga, a rogovi su bili visoki; a jedan je bio viši od drugoga, a viši izraste poslednji. I vidjeh ovna gdje bode na zapad i na sjever i na jug, i ni jedna zvijer ne mogaše mu odoljeti. I gle, iđaše jarac od zapada povrh zemlje a ne doticaše se zemlje; i taj jarac imaše rog znamenit među očima svojim. I dođe do ovna koji imaše dva roga, kojega vidjeh gdje stoji kraj vode, i potrča na nj gnjevno silom svojom. I vidjeh ga gdje dođe do ovna, i razgnjevi se na nj udari ovna, te mu slomi oba roga i ne bješe sile u ovnu da mu odoli, nego ga obori na zemlju i pogazi. I jarac posta vrlo velik; i kad osili, slomi se veliki rog, i mjesto njega narastaše znamenita četiri roga prema četiri vjetra nebeska. I iz jednoga od njih izide jedan rog mali i naraste vrlo velik prema jugu i istoku i prema krasnoj zemlji. I naraste dori do vojske nebeske, i obori na zemlju neke od vojske i od zvijezda, i pogazi ih, i naraste dori do poglavara toj vojsci, i uze mu svagdašnju žrtvu, obori istinu na zemlju (8:2-12, 21, 25).

Ovde se opisuje još jedna stvar koja pustoši crkvu, a to je vera sama. Ovnom se označava dobro ljubavi prema bližnjem i njena vera, a jarcem vera odvojena od ljubavi prema bližnjem, ili vera sama; ili, što je isto, oni koji su u njoj; njihovim se rogovima označavaju istine od dobra i obmane od zla, koji se bore; istine od dobra /označavaju se/ rogovima ovna; a obmane od zla, rogovima od jarca: ovnom sa dva roga, jednim višim od drugoga, a drugi koji izraste poslednji, označava se istina vere od dobra ljubavi prema bližnjem; a ovo treba da razume u skladu s influksom dobra i istine kod ljudi i duhova, jer svo dobro se prima iza, a sva istina ispred. Jer mali mozak je stvoren da prima dobro volje, a veliki mozak da prima istinu razuma. Zapadom, severom, i jugom, kada je rog rastao, označavaju se dobra i istine koje primaju oni koji su u ljubavi prema bližnjemu i u veri iz nje, i pomoću kojih oni razgone zla i obmane.

Jarcem koji je pokrio celu zemlju označava se vera odvojena od ljubavi prema bližnjem, koja potiče od zla života; jarac od koze označava tu veru; zapad označava zlo života; zemlja označava crkvu; a imao je rog koji se video između očiju, označava da je to bila samo-inteliegencija; da je udario na ovna vrlo gnevno, i slomio njegova dva roga, i bacio ga na zemlju, i zgazio ga, označava potpuno razaranje ljubavi prema bližnjemu i vere iz nje; jer kada se razori ljubav prema bližnjemu, razara se i vera, jer je potonja od prethodne. To što je veliki rog jarca bio slomljen, i da su na mesto njega izrasla četiri, prema četiri vetra nebeska, označava sve obmane povezane sa njihovim zlima; rogovi označavaju obmane od zla; četiri, njihovu povezanost; a četiri vetra nebeska sve kako obmane tako i zla. Da je iz jednoga od njih izašao jedan mali rog, označava opravdanje kroz to, jer je to rođeo kroz načelo vere same; kaže se da je mali, zato što ne izgleda kao obmana.

Da je ovaj rog rastao vrlo prema jugu, i prema istoku, i prema krasnoj zemji (prema slavi); i da je rastao čak i do nebeske vojske, i bacio na zemlju tu vojsku, i pogazio je, označava da je razbio sve istine i dobra crkve. Jug označava gde je istina u svetlosti; istok i slava označavaju gde je istina jasna; vojska nebeska označava sve istine i dobra neba i crkve; baciti na zemlju vojsku, i pogaziti je, označava potpuno je razrušiti; uzdizati se, sve do poglavara vojske, i da je stan svetinje bio oboren, označava odricanje Gospodovog Božanskog Ljudskog, i stoga pustošenje crkve. Poglavar vojske označava Gospoda kao Božansko Ljudsko, jer od njega proističu sve istine i dobra koja sačinjavaju crkvu; stan svetinje označava crkvu gde su te stvari; a one su istine razorena od obmana koje su time označene, što je očito, jer se kaže, i baci istinu na zemlju.

Da su ovakve stvari označene ovnom i jarcem, i njihovim rogovima, vrlo je jasno sudeći po izgledima u duhovnom svetu; jer, kada su se oni koji su se bili potvrdili u doktrini vere same, i u opravdanju preko nje, raspravljali s onima koji su bili u doktrini ljubavi prema bližnjem, tada su se onima koji su stajali daleko od jaraca, pokazivai slični rogovi, sa sličnim uvredama i gnevom protivu ovna ili ovnova, i videlo se kako jarac gazi stoplalima po zvezdama. Ove sam stvari i ja video, a videli su ih i oni koji su stajali pored mene, koji su se tada uverili da su kod Danila takve stavri označene; a i da su slične stvari označene ovcama na desnoj strani a jarcima na levoj strane (Matej, 25:32 do kraja); naime, ovcama oni koji su u dobru ljubavi prema bližnjem, a jarcima oni koji su u veri samoj.

Iz ovih odlomaka, koji su navedeni iz Danila, može se u nekoj meri videti šta je označeno u Otkrovenju:

Aždajom sa deset rogova (12:3).

Zvijeri koja sje izlazila iz mora, koja je imala deset rogova (13:1).

Ženom koja se vidjela kako sjedi na crvenoj zvijeri, koja je imala deset glava i deset rogova; o kojoj je anđeo rekao: dest rogova koje vidiš, su deset careva (17:3, 5, 12).

Ali o ovim predmetima vidi objašnjenje na sledećim stranicama.

17. Da se moć obmane protivu istine označava rogom ili rogovima, jasno je iz sledećih odlomaka: Kod Jeremije:

Rog Moavov će se otkinuti, i mišica njegova slomiti (48:25).

Moavom se označavaju oni koji su u lažnim dobrima, i u obmana iz ovih, koja /dobra/ su u sebi obmane. Razbijanje ovih obmane označeno je rogom Moava koji će se otkinuti, a razaranjem Moavovih zala slamanjem njegove mišice.

U Plaču:

18. Jehova razveseli tobom neprijatelja, podiže rog protivnicima tvojim (2:17).

Neprijateljem se označava zlo, a protivnicima obmane od zla; podignuti rog protivnika, znači da će obmane prevladati nad istinama i razoriti ih.

Kod Jezekilja:

19. Što bokovima (bocima) i ramenima otiskujete i rogovima svojm bodete sve bolesne tako da ih razagnaste na polje (34:21).

Otiskivati bokovia i ramenima, i svom snagom; bosti bolesne ovce dok ih ne razagnaju na polje, označava pomoću obmana razarati one koji su naklonjeni dobru, ali još nisu u istinama od dobra, ali ih žele.

Kod Amosa:

20. Kad pohodim Izrailja, tada ću pohoditi i oltare Vetiljske, i odbiće se rogovi oltaru i pašće na zemlju (4:14).

Oltarima Vetiljskim označava se bogoštovanje od zla, a rogovima oltara označavaju se obmane toga zla; a da ovi treba da se razore, ozna eno je rogovima koji će biti odbijeni, i koji će pasti na zemlju.

Kod istoga:

21. Vi se radujete onome što nije ništa, i govorite: nijesmo li svojm snagom dobili rogove? (6:13).

Dobiti rogove vlastitom snagom, označava moć vlastite inteligencije da se steknu obmane pomoći kojih se razaraju istine.

Kod Davida:

22. Kažem havališama: ne hvališite se, i bezakonicima: ne dižite roga. Ne dižite u vis roga svojega, ne gvorite tvrdovrato. Sve ću rogove bezbožnicma polomiti, a rogovi pravednikovi uzvisiće se (Psalam 75:4, 5, 10).

Dizati rok visoko, označava braniti obmanu snažno protivu istine; stoga se kaže, ne govori tvrdovrato. Otkidanjem rogova označava se razbijanje njegovih obmana; a podizanjem rogova pravedniku, označava se činiti da istine od dobra budu moćne i snažne.

23. Pošto se podizanjem rogova visoko označava ispuniti istinama, i učiniti ih moćnima i jakima protivu obmana, stoga se te istine nazivaju rogovi jednoroga, jer su ovi uzdignuti. Kao kod Mojsija:

Krasota je njegova kao u prvenca teleta, i rogovi njegovi kao rogovi u jednoroga; njima će bosti narode sve do kraja zemlje: to je mnoštvo tisuća Jefremovijeh i tisuće Manasijine (Zak. Ponov. 33:17).

Ove se stvari kažu o Josifu, kojim se, u najvišem smislu, predstavlja Gospod kao Božansko duhovno, ili kao Božanska istina u nebu; otuda se Josifom označavaju oni koji su u Gospodovom duhovnom carstvu (kao što se može videti, br. 3969, 3971, 4669, 6417). Prenac teleta (vola), koji ima čast, označava dobro duhovne ljubavi; njegovi rogovi koji su rogovi jednoroga, označavaju istine u svojoj punini, i u sili; bosti narode do krajeva zemaljskih, označava poučvati u istinama sve one koji pripadaju crkvi, i na taj način rasterivati obmane. Deset hiljada Jefremovijeh i hiljade Manasijine, označavaju obilje istine a otuda i mudrosti, i obilje dobra a otuda i ljubavi. Da Jefrem, u Reči, označava Intelektualno crkve, koje pripada istini, i da Manasija označava Voljno crkve, koje pripada dobru, može se videti, br. 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267, 6296; i da deset hiljada (mnoštvo) i hiljade označavaju vrlo mnogo, stoga obilje.

Kod Davida:

24. Sačuvaj me od usta lavovijeh, i od rogova jednoroga (bivolovih), čuvši, izbavi me od rogova jednoroga (Psalam 22:21).

Lavom se označava obmana silinom razarajući istinu; a rogovima jednoroga značavaju se istine koje prevladavaju nad obmanama.

Kod istoga:

25. Rog je moj kao rog u jednoroga (Psalam 92:10).

Rog jednoroga označava istinu u punini i moći.

U Apokalipsi;

26. I šesti anđeo zatrubi, i čuh glas jedan od četiri roga zlatnoga oltara, koji je pred Bogom (9:13).

Oltarom kadionim, koji se naziva i oltarom zlatnim, bilo je predstavljeno slušanje i primanje svih stvari bogoštovanja, koje su od ljubavi i ljubavi prema bližjemu od Gospoda, stoga one predstavljaju ovakve stvari bogoštovanja koje Gospod uzvisuje. Rogovi oltara predstavljaju istine koje proizlaze od dobra ljubavi; otuda se vidi zašto se glas čuo od četiri roga oltara, jer istine su sredstvo preko kojega dobro deluje i govori.

27. Pošto oltar predstavlja bogoštovanje Gospoda od dobra ljubavi, i pošto se svo bogoštovanje, koje je istinsko bogoštovanje, vrši od dobra ljubavi pomoću istina, stoga su postojali rogovi na oltaru. Da su bili rogovi na oltaru kadionom, vidi se kod Mojsija:

Načini četiri roga na oltar kadioni; ni neka izlaze iz njega. I obložićeš ih zlatom (Izlazak 30:2, 3, 10; 37:25, 26).

Da su rogovi izlazili iz samoga oltara, označavalo je da istine, koje su bile predstavljene rogovima, proizlaze od dobra ljubavi, koja je bila predstavljena oltarom; jer je sva istina od dobra. Da je bilo četiri, po jedan na svakom uglu, označavalo je da su bile četiri strane u nebu, čime su bile označene sve stvari istine od dobra.

Pošto su sva iskupljivanja i očišćenja izvođena preko istina od dobra, stoga se iskupljivanje vršilo na rogovima oltara,

Na rogovima oltara kadionog (Izlazak 30:10; Levitska 4:7).

I na rogovima oltara za žrtve paljenice (Levitska 4:25, 30, 34; 8:15; 9:9; 16:18).

A pošto je svaka Božanska zaštita dolazila od istina od dobra, stoga

Oni koji su počinili zla i plašili se smrti, oni su se hvatali za rogove oltara i tako bi se sačuvali (1. o Carevima 1:50, 51, 53);

Ali oni koji su počinili zlo sa predumišljajem, i voljno, ti se nisu mogli sačuvati (1. o Carevima 2:28-31).

Dalje, pošto su rogovi označavali istine od dobra, stoga, kada su se carevi pomazivali, to je bilo uljem iz roga. Da je David bio tako pomazan, može se videti (1. Samuilova 16:1, 13); i da je Solomon bio tako pomazan (1. o Carevima 1:39); ulje je označavalo dobro ljubavi. Zbog svih ovih značenja rogova, koja su bila poznata drevnima, bilo je uobičajeno praviti rogove koji cvetaju i koji su mirisni; otuda izraz, rog obilja .

9954. I pomaži ih. Da ovo označava reprezentativ Gospoda u pogledu dobra ljubavi, vidi se iz znaćčenja pomazati , što je uvođenje (inauguracija) u pretstavu (vidi br. 9474).

Da to označava uvođenje u pretstavu Gospoda u pogledu dobra ljubavi, ili što je slično, da bi pretstavljao dobro ljubavi koje je od Gospoda, jer se uljem kojim se pomazivalo, označavalo dobro ljubavi (br. 886, 4582, 9780). Važno je znati o ovome, jer je pomazanje ostalo od drevnog vremena do današnjeg dana; jer se kraljevi pomazuju [miroomazuju] ; i pomazivanje se smatra svetim baš kao što se smatralo nekada.

Kod drevnih, kada se svo spoljašnje bogoštoanje izvodili preko reprezentativa (pretstava), to jest, takvim stvarima koje pretstavljaju unutrašnje stvari vere i ljubavi od Gospoda i prema njemu, stoga stvari koje su Božanske, pa je pomazanje bilo ustanovljeno stoga što je ulje kojim se pomazivalo, označavalo se dobro ljubavi; jer oni su znali da je dobro ljubavi suštinska stvar od koje žive sve stvari crkve i bogoštovanja, jer je to biće života. Jer Božansko se uliva kod čoveka preko dobra ljubavi, i sačinjava njegov život. i to onaj nebeski život u kojemu se istine primaju u dobru. Iz ovoga je jasno šta se pretstavlja pomazanjem. Zbog čega su se stvari koje su buile pomazane, nazivale svetima, i smatrale svetima, i služile u crkvi da bi pretstavljale Božansko i nebeske stvari, a u najvišem smislu Gospoda samog koji je dobro samo, tako da bi pretstavljale dobro ljubavi koje je od njega, a tako isto i istinu vere onoliko koliko se ona sprovodi u život iz dobra ljubavi. Zbog ovoga su u to vreme pomazivali kamenje koje su postavljali kao stubove; isto tako i ratno oružje, kao što su štitovi, i oklopi; a posle i oltare i njegove posude; isto tako šator od sastanak, i sve stvari u njemu; i štaviše, one koji su izvodili svešteničku službu, i njihove haljina; isto tako i proroke, i na kraju careve, koji su se stoga nazivalipomazanici Jehovini. Bilo je uobičajeno pomazati sebe i druge, čime se pokazivala radost uma i dobra volja.

[2] U pogledu prve tačke, da su pomazivali kamenje podignuto kao stubovi, ovo se vidi u knjizi Postanja: Ustade Jakov rano jutrom, i uze kamen koji mu je bio pod glavom, i postavi ga kao stub, i poli uljem njegov vrh (glavu) (Postanje 28:18). Razlog da su pomazivali kamen na ovaj način bio je u tome što je kamenj značavalo istine, a istine bez dobra nemaju nebeskog života u sebi, to jest, nemaju životaod Božanskog. A kada bi kamenje bilo pomazano uljem, pretstavljalo je istine od dobra, a u najvišem smislu Božansku istinu koja proističe od Gospodovog Božanskog dobra, stoga Gospoda samog, koji se zbog toga i naziva pomazanikom Izrailjevim (br. 6426). (Da kamenje označava istine, vidi br. 643, 1298, 3720, 8941, 9476; na sličan način i stubovi, br. 3727, 4580, 9388-9389; i da pomazati stub označava učiniti da istine budu od bra{ign95} stoga da budu bra{ign95} vidi 3728, 4090, 4582.) Da su se kamenovi podignuti kao stubovi posle smatrali svetima, vidi se u istome poglavlju Postanja, gde se kaže: I prozva Jakov ono mjesto Betel (Vetilj), i reče: Ako se vratim u dom oca svojega, ovaj će kamen, koji sam podigao kao stub, biti kuća Božija (Postanje 28:19-22). Betel (Vetilj) označava kuću Božiju, a kuća Božija označava crkvu, a tako isto i nebo, a u najvišem smislu Gospoda samoga (br. 3720).

[3] Drugo, da su pomazivali ratno oružje, kao štitove i oklope, vidi se u ovim odlomcima: Ustanite, kneževi, i pomažite štit (Isaija 21:5). Štit junaka bi opoganjen, a štit Saulov ne pomazan uljem (1:21). Razlog da su se ratna oružja pomazivala, bio je u tome što su ona označavala istine koje se bore protivu obmana; a istine od dobra su ono što nadvladava obmane; a ne istine bez dobra. Pošto su ratna oružja pretstavljala istine koje potiču od dobra koje je od Gospoda, stoga ona pretstavljaju istine pomoću kojih se Gospod bori u čoveku za njega a protivu obmana od zla, to jest, protivu paklova. (Da ratno oružje označava istine koje se bore protivu obmana, vidi br. 1788, 2686, 8273, 8295; a neprijatelji označavaju paklove, i u opšte, zla i obmane, br. 2851, 8289, 9314.)

[4] Treće, da su pomazali oltar i sve njegove posude (sprave) isto tako i šator od sastanka i sve stvari u njemu, vidi se iz sledećih odlomaka: Jehova reče Mojsiju: pomaži oltar i osveti ga (Izlazak 29:36). I od toga načini ulje za sveto pomazanje, ulje najbolje apotekarskom vještinom; da to bude ulje svetoga pomazanja. I njim pomaži šator od sastanka i kovčeg od svjedočanstva. I sto i sve sprave njegove, i svijetnjak i sprave njegove, i oltar kadioni. I oltar na kojemu se prinosi žrtva paljenica, i sve sprave njegove, i umivaonicu i podnožje njezino. Tako ćeš ih osvetiti, te će biti svetinja nad svetinjom, i što ih se god dotakne biće sveto (Izlazak 30:25-29). I uzmi ulje pomazanja, i pomaži šator i sve što je u njemu, i osveti ga i sve sprave u njemu, i biće svet. Pomaži i oltar za žrtvu paljenicu i sve sprave njegove, te ćeš osvetiti oltar, i oltar će biti svetinja nad svetinjom. I pomaž movaonicu i podnožje njezino, i osveti je (Izlazak 40:9-11). I uze Mojsije ulje pomazanja, i pomaza šator i sve stvari u njemu, i osveti ih. I pokropi njim oltar sedam puta, pomaza oltar i sve sprave njegove, i umivaonicu i podnožje njezino, da se osveti. I izli ulja pomazanja na glavu Aronovu, i pomaza ga da se osveti (Levitska 8:10-12; Brojevi 7:1).

[5] Razlog zašto su oltar i šator sa svim stvarima u njemu bili pomazani, bio je da bi pretstavljali Božansko i svete stvari neba i crkve, stoga svete stvari bogoštovanja; a one nisu mogle pretstavljati svete stvari da nisu bile uvedene (inaugurirane) pomoću nečega što je pretstavljalo dobro ljubavi, a preko ovoga dobra one je prisutan u nebu i u crkvi, pa stoga i u bogoštovanju. Bez ovoga dobra Božansko ne ulazi, i nije prisutno, nego ono što je čovekovo vlastito, a s tim, pakao; a kada je pakao prisutan, zlo i obmana su prisutni; jer čovekovo vlastito nije ništa drugo nego to. Iz ovog se vidi zašto se pomazivalo uljem; jer u reprezentativnom smislu uljeoznačava dobro ljubavi (vidi br. 886, 4582, 4638, 9780); a oltar je bio glavni reprezentativ Gospoda, a od ovoga i [reprezentatkiv] bogoštovanja iz dobra ljubavi (br. 2777, 2811, 4489, 4541, 9388, 0389, 9714); a šator zajedno sa kovčegom bio je reprezentativ neba gde je Gospod (br. 9457, 9481, 9485, 9632, 9784), (Da je čovekovo vlastitio samo zlo i obmana, stoga pakao, vidi br. 210, 215, 694, 8941, 8944; isto tako da koliklo se čovekovo vlastito uklanja, toliko je Gospod prisutan, br. 1023, 1044, 4007.)

[6] Četvrto, da su pomazivali one koji su vršili svešteničku službu i injihovu odeću vidi se kod Mojsija: I uzmi ulje pomazanjai izlij ga na glavu, i pomazaćeš ga (Izlazak 29:7; 30:30). I obuci Arona u svete haljine i pomaži ga i osveti ga, da mi vrši službu svešteničku. I sinovima njegovijem zapovijedi neka pristupe, i obuci im košulje. I pomaži ih, kao što pomažeš oca njihova, da mi vrše službu vješteničku; i pomazanje njihovo biće za vječno svećenstvo od koljena do koljena (Izlazak 40:13-15). I izli ulja pomazanja na glavu Aronu, i pomaza ga da se osveti. . . . I uze Mojsije ulja za pomazanje i krvi koja bješe na oltaru, i pokropi Arona i haljine njegove, i sinove njegove, i haljine njegove, i sinove njegove i haljine njihove s njim; i tako posveti Arona i haljine njegove, i sinove njegove i haljine njihove s njim (Levitsta 8:12, 30).

[7] Razlog da je Aron bio pomazan, i da su njegovi sinovi bili pomazani, čak i njihove haljine, bio u tome, da bi pretstavljali Gospoda kao Božansko dobro, i kao Božansku istinu izvedenu otuda; Aron, Gospoda kao Božansko dobro; a njegovi sinovi, Gospod ao Božansku istinu izvedenu otuda; i u opšte, da bi sveštenička služba mogla pretstavljati Gospoda u pogledu celog dela spasenja. Razlog da su bili pomazani u njegovim haljinama (Izlazak 29:29) bio je u tome što su Aronove haljine pretstavljale Gospodovo duhovno carstvo pridruženo njegovom nebeskom carstvu. Nebesko je carstvo tamo gde vlada dobro ljubavi prema Gospodu od Gospoda; tako da influks Božanskog u duhovno carstvo ide preko dobra ljubavi. Zbog toga se uvođenje u svešteničku službu izvodilo pomoću ulja, koje u duhovnom smislu označava dobro ljubavi. (Da Aron reprezentuje Gospoda kao Božansko dobro, može se videti gore, br. 9806; i da su njegovi sinovi reprezentovali Gospoda u pogledu Božanske istine koja proizilazi od Božanskog dobra, br, 9807; isto tako da sveštenstvo u opšte pretstavlja Gospoda u pogledu celog dela spasenja, br. 9809; da su Aronove haljine pretstavljale Gospodovo duhovno carstvo pridruženo Gospodovom nebeskm carstvu, br. 9814; da su haljine njegovih sinova pretstavljale ono što proistile iz toga, br. 9946, 9950; i da unebeskom carstvu vlada dobro ljubavi prema Gosšpodu, vidi mesta navedena u br. 9277.

[8] Pošto se uvođenje u reprezentaciju izvodilo pomazivanjem, i pošto su Aron i njegovi sinovi reprezentovali Gospoda i ono što je od njega, stoga su Aronu i njegovim sinovima bile date svete stvari sinova Izrailjevih koje su bile date od Jehove kao darovi, i koje su se nazivale ponude za obrtanje; i bi rečeno da su one radi pomazanja, i da stoje za pomazanje; to jest, one su bile reprezentacija, i stoje za reprezentaciju Gospoda; i da su od njega; kao što se vidi iz ovih reči kod Mojsija; Jer grudi što se obrću i pleće što se podiže uzeh od sinova Izrailjevih, od svijeh njihovijeh žrtava zahvalnih, i dadoh Aronu svećeniku i sinovima njegovijem zakonom vječnim da vrše sluđžbu svećeničku Jehovi. Za to zapovjedi Jehova da im od dana kad ih pomaza daju sinovi Izrailjevi zakonom vječnim od koljena do koljena (Levitska 7:34-36). Reče Jehova Aronu: evo, dajem ti i prinose što se u vis podižu, između svijeh stvari koje posvećuju sinovi Izrailjevi dajem ih tebi radi pomazanja i sinovima tvojijem zakonom vječnim. To neka je tvoje od stvari posvećenih, koje se ne sažižu; svaki prinos njihov između svijeh darova njihovijeh i između svijeh prinosa za grijeh i svijeh prinosa za krivicu koje mu donesu, svetinja nad svetinjama da je tvoja i sinova tvojih. U svetinji ga jedi, sve muškinje neka ga jede, sveta stvar da ti je. Tvoje su dakle žrtve koje se u vis podižu; i svaku žrtvu sinova Izrailjevih koja se obrće tebi je dajem i sinovima tvojim s tobom zakono ječnim; ko je god čist u domu tvojemu, da je jede. Najbolje od ulja i najbolje od vina i žita, prvine koje daju Jehovi, dajem tebi. Prvine od svega što rodi u zemlji njihovoj; i koje donesu Jehovi, tvoje su. Što god otvara matericu između svakoga tijela koje prinose Jehovi, između ljudi i između stoke, tvoje da budu; ali prvenac čovječiji da se otkupljuje; i prvenac nečiste stoke neka se otkupljuje. A otkup neka mu bude kada bude od mjesec dana po tvojoj cijeni pet sikala srebra, po silu svetom; u njemu je dvadeset gera. A prvenca od krave i prvenca od ovce ili prvenca od koze ne daj da se otkupi; svete su stvari; krvlju njihovom pokropi oltar, i salo njihovo zapali, da bude žrtva ognjena za miris ugodni Jehovi. . . . . . . . . Sve prinose što se podižu od svetijeh stvari, što prinose sinovi Izrailjevi Jehovi, dajem tebi i sinovima tvojijem i kćerima tvojijem s tobom zakonom vječnim. To će biti zavjet osoljen, vječan pred Jehovom tebi i sjemenu tvojemu s tobom. Još reče Jehova Aronu: u zemlji njihovoj da nemaš našljedstva, ni dijela među njima da nemaš; ja sam dio tvoj i našljedstvo tvoje među sinovima Izrailjevim (Brojevi 18:8-20). Iz ovih reči vidi se da su pomazanja označavala reprezentaciju (pretstavljanje), jer su ona bila uvođenja u reprezentaciji preko pomazanja; i da je time bilo označeno se svako uvođenje u svetost neba i crkve dešava preko dobra ljubav od Gospoda, i da je Gospod dobro ljubavi. Pa pošto je tako, kaže se da je Jehova njegov deo i nasledstvo.

[9] Peto, da su pomazivali i proroke, vidi se iz sledećih odlomaka: Jehova reče Iliji: Pomaži Hazaela za cara nad Sirijcima; i pomaži Jehuvu za cara nad Izrailjem; i pomaži Elizeja za proroka umesto sebe (1 o Carevima 19:15-16). Duh je Jehove Boga na meni, jer me Jehova pomaza da javljam dobre glase krotkima, posla me da zavijem rane u srcu, da oglasim zarobljenima slobodu i sužnjima da će im se otvoriti tamnica (Isa. (61:1). Razlog da su pomazivali proroke bio je u tome što su oni pretstavljali Gospoda u odnosu na doktrinu Božanske istine, stoga u odnosu na Reč, jer ona je doktrina Božanske istine. Da su proroci pretstavljali Reč, vidi br. 3652, 7269, posebno Ilija i Elisije (Eliša), br. 2762, 5247, 9372. A da je Gospod kao Božansko ljudsko bio pretstavljen, i da je on bio onaj na koga se mislilo pod onim kojega je Jehovapomazao, sam Gospod uči kod Luke 4:18-21).

[10] Šesto, da su posle pomazivali careve koji su se nazivali pomazanici Jehovini, vidi se iz mnogih odlomaka u Reči (kao u 1 Samuilova 10:1; 15:1; 16:3; 24:6; 26:9, 11, 16; 2 Samuilova 1:16; ; 2:4, 7; 1 o Carevima 1:34-35; 19:15-16; 2 o carevima 9:3; 11:12; 23:30; Plač 4:20; Habakuk 3:13; Psalam

2:2, 6; 20:6; 28:8, 132:17 i drugde). Razlog što su pomazivali careve je kako bi ovi pretstavljali Gospoda u pogledu suda od Božanske istine; stoga se u Reči carevima označavaju istine Božanske(vidi1672, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148).

[11] Razlog da su se carevi nazivali pomazanicima od Jehove, i da je bilo svetogrđe njih povrediti, je to što se pomazanikom od Jehoveoznačava Gospod u pogledu Božanskog ljudskog; iako se u doslovnom smislu izraz odnosi na cara koji je bio pomazan uljem. Jer kad je Gospod bio u svetu, on je bio, u pogledu ljudskog, Božanska istina sama; a u odnosu na samo biće života, bio je Božansko dobro samo, koje se kod čoveka naziva dušom od oca; jer on je bio začet od Jehove, a u Reči Jehova označaba Božansko dobro Božanske ljubavi, koje je biće života svih. Iz toga je to da je Gospod jedini koji je bio pomazanik Jehovin u samoj suštini i u samom delu, jer je u njemu bilo Božansko dobro; a Božanska istina koja proističe od ovoga dobra bila je u njegovom ljudskom dok je bio u svetu (vidi mesta navedena u br. 8194, 9315). Carevi zemaljski , međutim, nisu bili pomazaniciJehovini, ali su pretstavljali Gospoda, koji je jedini pomazanik Jehovin; pa je zbog ovog pomazivanje bilo svetogrdno povrediti zemaljske careve. Ali pomazivanje careva zemaljskih bilo je uljem, dok je pomazanje Gospoda u pogledu Božanskog ljudskog bilo učinjeno Božanskim dobrom samim Božanske ljubavi, koje je bilo pretstavljeno uljem. Zbog ovoga je bio nazvan mesijom, i Hristom, jer mesija na Hebrejskom jeziku znači pomazan kao što Hristos na Grčkom znači to isto (Jovan 1:41; 4:25).

[12] Iz ovoga se vidi da gde god se u Reči pomene pomazanik Jehovin, misli se na Gospoda, kao kod Isaije: Duh je Gospoda Jehove na meni; jer me Jehova pomaza da javljam dobre vijesti krotkima (ubogima), da zavijem ranjene u srcu, i da oglasim zarobljenima slobodu (Isa. (61:1).

Da je Gospod u pogldu Božanskog ljudskog taj kojega je pomazao Jehova, vidi se kod Luke, gde Gospod otvoreno kaže tako u ovim odlomcima: I daše mu knjigu proroka Isaije, i otvorivši knjigu nađe mjesto gdje bješe napisano: Duh je Gospodov na meni; za to me posla da javim jevanđenje siromasima; posla me da iscijelim skrušene u srcu; da propovijedam zarobljenima da će se otpustiti, i slijepima da će progledati; da otpustim sužnje. I da propovijedam prijatnu godinu Jehovinu. I zatvorivši knjigu dade je sluzi, pa sjede; a svi u zbornici gledahu u nj. I poče im govoriti: danas se izvrši ovo pismo u ušima vašim (Luke 4:17-21).

[13]

Sedamdeset nedjelja, od kada je izašla Riječ da će se opet sazidati Jerusalim da se zapečati proroštvo i pomaže mesija knez (sveti nad svetima, svetinja nad svetinjama) (Danilo 9:25). Sazidati Jerusalim označava ustanoviti crkvu, jer Jerusalim označava crkvu (br. 3654); Mesija knez ili pomazanik označava Gospoda u pogledu Božanskog ljudskog. Ponovo: Sedamdeset je nedjelja određeno da se zapečati utvara i proroštvo, i da se pomaže sveti nad svetima (svetinja nad svetinjama) (Danilo 9:24). Zapečatiti utvaru [viziju] i proroštvo označava završiti (ispuniti) stvari koje su rečene o Gospodu, da bi se ispunile; pomazati svetog nad svetima označava Božansko ljudsko Gospodovo, u kome je bilo Božansko dobro Božanske ljubvi, to jest, Jehova.

[14] Pomazanikom Jehovinim označava se Gospod i u sledećim odlomcima:-Ustaju carevi zemaljski , i knezovi se skupljaju na Jehovu i na pomazanika njegovog. Ja sam pomazao cara svojega na Sionu, na svetoj gori svojoj (Psalam 2;2, 6). Carevi zemaljski označavaju obmane, a knezovi, zla, koja su od pakla, i koja su se borila protivu Gospoda kada je bio u svetu, a koje je pobedio i potčinio; pomazanik Jehovin označava Gospoda u pogledu Božanskog ljudskog, jer se iz ovoga borio; Sion sveta gora, na kojoj, kaže se, bio je pomazan za cara, označava nebesko carstvo, koje je u dobru ljubavi. Ovo je carstvio u najdubljem nebu, i to je ono najdublje u crkvi.

[15] Ponovo: Nađoh Davida, slugu svojega, svetim uljem svojim pomazah ga (Psalam 89:20); gde David označava Gospoda (kao i u drugim odlomcima, vidi br. 1888); sveto uljekojim ga je pomazao Jehova označava Božansko dobro Božanske ljubavi (vidi br. 886, 4582, 4638).

Da da je ovde označen Gospod, vidi se iz onoga što prethodi i što sledi u ovome psalmu, jer kaže se: Tada si govorio u utvari vjernima svojima, i rekao: poslah pomoć junaku, uzvisih izbranoga svoga iz naroda. Pružiću na more ruku njegovu, i na rijeke desnicu njegovu. On će me zvati: ti si otac moj, Bog moj i grad spasenja mojega. I ja ću ga učiniti prvencem, višim od carea zemaljskih, produljiću sjeme njegovo do vijeka, i prijesto njegov kao dane nebeske (Psalam 89:19, 25-27, 29); pored mnogih drugih odlomaka.

[16] Na sličan način kod istoga: U Sionu učiniću da uzraste rog Davidu, postaviću vidjelo pomazaniku svojemu. Neprijatelje ću njegove obući u sramotu; a na njemu će cvjetati vijenac njegov (Psalam 132:17-18).

Da se i ovde Gospod označava Davidom, vidi se iz onoga što prethodi, jer se kaže: Evo, čusmo da je Efraimovoj zemlji (Efrati), nađosmo ga na poljima Kirijat-Jarimskim. Uđimo u stan njegov, poklonimo se podnožju nog jegovijeh. Svećenici tvoji nek se obuku u pravdu, i sveci tvoji nek se raduju. Radi Davida sluge svojega nemoj odvratiti lica od pomazanika svojega (Psalam 132:6-7, 9-10). Iz ovih odlomaka može se videti da se ovde Gospod u pogledu njegovog ljudkskog označava Davidom, pomazanikom Jehovinim.

[17] Kod Jeremije: Koji nas goniše, bijahu lakši od orlova nebeskih, po gorama nas goniše, u pustinji nas zasjedaše. Disanje nozdara naših, pomazanik Jehovin, za kojega govorasmo: da ćemo živjeti pod sjenom njegovijem među narodima, uhvati se u jame njihove (Plač 4:19-20); gde se tako isto pomazanikom Jehovinim označava Gospod, jer se ovde govori o napadu na Božansku istinu od strane obmana i zala, što je označeno sa biti gonjenpo gorama, i sa biti zasjedan u pustinji; disanje nozdara naših označava nebeski život sami koji je od Gospoda (br. 9818).

[18] Iz ovoga se sada može znati zašto je bilo svetogrđe povrediti pomazanika Jehovinog, kao što je jasno iz Reči; kao i u sledećim odlomcima: David reče, ne dao Jehova (Bog) da to učinim gospodaru svojemu, pomazaniku Jehovinom, dapodignem ruku svoju na nj, jer je pomazanik Jehovin. I reče David Saulu: zašto slušaš što ti kažu ljudi koji govore: eto David traži zlo tvoje? (1 Samuilova 24:6, 10).

David reče onome koji mu reče da je pogubio Saula: krv tvoja na glavu tvoju, jer si rekao: Pogubih pomazanika Jehovinog(2 Samuilova 1:16). Ali odgovori Abizaj, i reče: eda li toga radi ne će poginuti Semej što je psovao pomazanika jehovinog? (2 Samuilova19:21). Da je Semej bio smaknut zbog ovoga po naređenju Solomona, može se videti u 1 o Carevima 2:36 do kraja.

[19] Sedmo, da je bio običaj pomazati samoga sebe i druge kao znak radosti i dobrog raspoloženja, vidi se iz sledećih odlomaka: Ja, Danilo, bijah u žalosti tri nedjelje dana. Jela ugodna ne jedoh, ni meso ni vino ne uđe u usta moja, niti se namazah uljem dok se ne navrši tri nedjelje dana (Danilo 10:2-3). A ti, kad postiš, namaži glavu svoju i umij lice svoje. Da te ne vide ljudi gdje postiš, nego otac tvoj koji je u tajnosti; i otac tvoj koji vidi tajno, platiće tebi javno (Mateja 6:17-18). Postiti označava biti u žalosti. Ponovo: Koji pijete vino velikijem čašama, i mažete se skupocjenim mirisima, i ne marite za polom Josipov (Amos 6:6). I okupah te vodom, i sprah s tebe krv tvoju, i pomazah te uljem (Jezek. 16:9); govoreći o Jerusalimu kojim je označena crkva. Ponovo: Ti ćeš cijediti masline, ali se ne ćeš namazati uljem (Miheja 6:15). Imaćeš maslina po svim krajevima svojim, ali se ne ćeš uljem namazati; jer ćeš otići u ropstvo (Zak. Ponovljeni 28:40).

Da dam nakit mjesto pepela, ulje radosti umjesto

žalosti (Isa. (61:3). Stoga pomaza te, Bože, Bog uljem radosti više nego drugove tvoje (Psalam 45:7). Postavio si trpezu na vidiku neprijateljima mojim; namazao si uljem glavu moju, i čaša je moja prepuna (Psalam 23:5). A moj rog ti uzvišuješ kao rog u jednoroga; ja sam pomazanik novijem uljem (Psalam 92:10). I vino veseli srce čovjeka, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce čovjeku krijepi (Psalam 104:15). I đavole mnoge izgonjahu; i mazahu uljem mnoge bolesnike; i iscijeljivahu (Marko 6:12-13). Isus reče Šimunu: vidiš li ovu ženu? Uđoh u kuću tvoju, ni glavu mu nisi uljem pomazao; a ova žena namaza noge moje uljem (Luka 7:44, 46).

[20] Iz svega ovoga se vidi da je bilo uobičajeno uljem pomazati sebe i druge ; ne svetim uljem kojim su pomazivalisveštenike, careve, i šator; nego običnim uljem; iz razlga što ovo ulje označava radost i zadovoljstvo koje pripada ljubavi od dobra; dok sveto ulje označava Božansko dobro, o kojemu se kaže: Tijelo čovječije neka se ne maže njim, niti pravite takoga ulja kao što je ono; sveto je, neka vam bude sveto. Ako bi ko načinio tako ulje i namazao njim drugoga, istrijebiće se iz naroda svojega (Izlazak 30 30:32-33, 38).