3261. Dat de woorden ‘en Izaäk woonde bij Beer Lachai Roï’ het Goddelijk Redelijke van de Heer in het Goddelijk licht betekenen, blijkt uit de betekenis van wonen, te weten leven, waarover nr. 1293;

en uit de betekenis van Beer Lachai Roï, namelijk het redelijke Goddelijk Goede, geboren uit het Goddelijk Ware zelf, waarover nr. 3194. Vandaar is de naastgelegen zin deze, dat het Goddelijk Redelijke leefde of was in het Goddelijk Goede, dat geboren was uit het Goddelijk Ware zelf, maar het was niet daar, daarom wordt er niet gezegd in Beer Lachai Roï, maar bij Beer Lachai Roï, wat vertaald wil zeggen ‘bij de fontein des levenden die mij ziet’, namelijk bij dat Goddelijk Goede; want Izaäk woonde in het land van het zuiden, overeenkomstig wat in het vorige hoofdstuk, vers 62, voorkomt en waar dus geschreven staat ‘En Izaäk kwam komende van Beer Lachai Roï, en hij woonde in het land van het zuiden’; en aangezien daar door het land van het zuiden het daaruit voortvloeiende Goddelijk licht wordt aangeduid, nr. 3195, wordt hier niets anders dan dit aangeduid.

1293. ‘En zij woonden daar’; dat dit het leven betekent, dat daaruit voortvloeit, kan uit de betekenis van wonen in het Woord blijken, namelijk dat het leven is. Het woord wonen komt zowel in het profetische als in de historische gedeelten van het Woord herhaaldelijk voor, en doorgaans betekent het in de innerlijke zin leven; dit komt, omdat de Oudsten in tenten woonden, en daar hun allerheiligste eredienst hielden, vandaar dat tenten in het Woord dan ook het heilige van de godsdienst betekenen, zoals in nr. 414. is aangetoond; en aangezien nu tenten het heilige in de godsdienst betekenden, beduidt ook wonen in de goede zin leven of het leven; en ook, omdat de Oudsten met hun tenten weggingen, betekent weggaan in de innerlijke zin van het Woord de regelingen en de orde van het leven.