9299. En niet zal vernachten het vet van Mijn feest tot aan de morgen; dat dit betekent het goede van de eredienst niet uit het eigene, maar uit de Heer steeds nieuw, staat vast uit de betekenis van vernachten, namelijk dat wat uit het eigene is, want met de nacht wordt in het Woord het boze en het valse aangeduid, nrs. 221, 709, 6000, 7776, 7851, 7870, 7947, dus eveneens het eigene, omdat het eigene van de mens niets dan het boze en het valse is, nrs. 210, 215, 694, 874-876, 987, 1023, 1044, 4318, 5660, 5786, 8480; uit de betekenis van het vet of van de vettigheid, namelijk het goede van de liefde, nr. 353, 5943, hier het goede van de liefde in de eredienst, omdat er wordt gezegd het vet des feestes; het feest immers is de eredienst, nr. 9286, 9287, 9294; en uit de betekenis van de morgen, namelijk de Heer en Zijn Komst, zoals kan vaststaan uit wat over de morgen is getoond, nrs. 2405, 2780, 5962, 8426, 8427, 8812; vandaar wordt hier met de morgen, waar wordt gehandeld over het goede van de eredienst niet uit het eigene, aangeduid dat uit de Heer steeds nieuw.

1023. Dat de woorden ‘En Ik, ziet, Ik richt Mijn verbond op ‘de tegenwoordigheid van de Heer in de naastenliefde betekenen, kan blijken uit de betekenis van het verbond, zie nr. 666, waar is aangetoond, dat het verbond de wedergeboorte betekent, en wel de verbinding van de Heer met de wedergeboren mens door de liefde; en dat het hemelse huwelijk het eigenlijke wezen van het verbond is, dus het hemelse huwelijk bij ieder wedergeboren mens. Hoe het met dit huwelijk of verbond is gesteld, is eveneens eerder aangetoond; het hemelse huwelijk bij de mens van de Oudste Kerk berustte in het eigene van zijn wil, maar vond plaats in het eigene van zijn verstand, want toen de dingen van de wil van de mensen geheel en al verdorven waren, scheidde de Heer het eigene van zijn verstand op wonderbaarlijke wijze van het eigene van diens verdorven wil, en vormde in het eigene van zijn verstand een nieuwe wil, die het geweten is, en in het geweten legde Hij naastenliefde, en in de naastenliefde onschuld, en zo verbond Hij zich, of wat hetzelfde is, ging Hij met de mens een verbond aan. Voor zoveel het eigene van de wil van de mens gescheiden kan worden van dit verstandelijke eigene, kan de Heer bij hem tegenwoordig zijn, of Zich met hem verbinden en een verbond met hem aangaan. Verzoekingen en dergelijke middelen tot wedergeboorte, bewerken dat het eigene van de wil van de mens rust, alsof het te niet ging en als het ware stierf; voor zoveel dit geschiedt, kan de Heer in de naastenliefde werken door middel van het geweten, dat in het verstandelijk eigene van de mens geplant is; dit nu is het, wat hier verbond wordt genoemd.