5113. ‘Et ecce vitis coram me’: quod significet intellectuale, constat ex significatione ‘vitis’ quod sit intellectuale quod Ecclesiae spiritualis, de qua sequitur. Quia per ‘pincernam’ significatur sensuale parti intellectuali subjectum, et hic agitur de influxu intellectualis in sensuale sibi subordinatum, ideo in somnio apparuit vitis cum propaginibus, flore, botris, et uvis, per quae influxus et ¹ renascentia sensualis illius describitur.

Quod intellectuale Ecclesiae spiritualis attinet, sciendum quod in Verbo ubi de illa Ecclesia, passim etiam de intellectuali ejus agatur ex causa quia est pars intellectualis quae apud hominem illius Ecclesiae regeneratur et fit Ecclesia;

[2] sunt enim binae Ecclesiae in genere, nempe caelestis et spiritualis; Ecclesia caelestis est apud hominem qui quoad partem voluntariam regenerari potest seu fieri Ecclesia; at Ecclesia spiritualis apud hominem qui solum quoad partem intellectualem, ut dictum, ‘regenerari potest’;

Antiquissima Ecclesia quae ante diluvium, fuit caelestis, quia apud eos qui ab illa fuerunt, in parte voluntaria aliquid integrum fuit, sed Antiqua Ecclesia quae post diluvium, spiritualis fuit quia apud eos qui ab illa, non aliquid in parte voluntaria sed in parte intellectuali, integrum fuit; inde nunc est quod in Verbo ubi de Ecclesia spirituali, passim ² etiam de intellectuali ejus agatur; de his videantur n. 640, 641, 765, 863, 875, 895, 927, 928, 1023, 1043, 1044, 1555, 2124, 2256, 2669, 4328, 4493. [2] Quod intellectualis pars apud illos qui ab Ecclesia spirituali, regeneretur, constare potest etiam ex eo quod homo Ecclesiae illius nullam perceptionem veri ex bono habeat, prout habuerunt qui a caelesti Ecclesia, sed verum quod fidei, primum addiscet, et imbuet intellectuale, et sic ex vero cognoscet quid bonum, et postquam id inde cognoverit, id cogitare potest, dein velle, et tandem facere, et tunc nova voluntas apud illum in parte ³ intellectuali a Domino formatur; per hanc a Domino elevatur spiritualis homo in caelum, remanente usque malo in propria ejus voluntate, quae tunc miraculose separatur, et hoc per vim superiorem, qua detinetur a malo et tenetur in bono.

[3] Caelestis autem Ecclesiae homo regeneratus fuit quoad partem voluntariam, ab infantia imbuendo bonum charitatis, et cum ejus perceptionem adeptus est, ducebatur in perceptionem amoris in Dominum; inde omnia vera fidei ei in intellectuali sicut in speculo apparuerunt; intellectus et voluntas apud illum prorsus unam mentem fecerunt, nam perceptum illis ⁴ in intellectu quod erat in voluntate; in his consistebat integritas primi hominis, per quem Ecclesia caelestis significatur.

[4] Quod vitis sit intellectuale Ecclesiae spiritualis, ex Verbo pluries alibi constat, ut apud Jeremiam,

Quid tibi cum via Aegypti ut bibas aquas Shihoris?

aut quid tibi cum via Assyriae ut bibas aquas fluvii?...

atqui Ego plantaveram te vitem nobilem totam, semen veritatis; quomodo ergo conversa es Mihi in palmites degeneres vitis alienae ? 2:18, 21;

ibi de Israele, per quem significatur Ecclesia spiritualis, n. 3654, 4286; ‘Aegyptus et aquae Shihoris’ pro scientificis quae pervertunt, n. 1164, 1165, 1186, 1462; ‘Assyria et aquae fluvii’ pro ratiocinatione ex illis nempe scientificis contra bonum vitae et verum fidei, n. 119, 1186; ‘vitis nobilis’ pro Ecclesiae spiritualis ⁵ homine, qui ‘vitis’ dicitur ex intellectuali; ‘palmites degeneres vitis alienae’ pro Ecclesiae perversae homine:

[5] apud Ezechielem,

Aenigma et parabola de domo Israelis; ... aquila magna sumpsit de semine terrae, et posuit in agro sementis, ... germinavit et factum est in vitem luxuriantem, humilem proceritate; ita ut respicerent palmites ejus ad illam, et radices ejus sub illa essent; sic facta est in vitem quae fecit palmites et emisit propagines... ad aquilam ⁶ ; vitis haec applicuit radices suas, et palmites suos misit ad illam, ... in agro bono aliud aquas multas; illa plantata ad faciendum ramum, ... ut esset in vitem magnificentiae, xvii [2, ] 3,

5-8; ‘aquila’ pro rationali, n. 3901; semen terrae' pro vero Ecclesiae, n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373; quod ‘factum in vitem luxuriantem et in vitem magnificentiae’ pro in Ecclesiam spiritualem, quae ‘vitis’ vocatur ex vino quod inde, quod significat bonum spirituale seu bonum charitatis ex quo verum fidei, implantatum parti intellectuali:

[6] apud eundem,

Mater tua ⁷ , sicut vitis in similitudine ⁸ tui, juxta aquas plantata, frugifera, et ramosa facta ab aquis multis; unde fuerunt illi virgae roboris in sceptra dominantium; et elevavit se statura ejus super inter implexos ramos, ut apparuerit altitudine sua in multitudine palmitum, 19:10, 11;

ibi etiam de Israele, per quem Ecclesia spiritualis significatur, quae ‘viti’ comparatur ex simili causa de qua mox supra; describuntur ibi ejus derivationes usque ad ultimas in naturali homine, nempe ad scientifica ex sensualibus, quae sunt ‘implexi rami’, n. 2831:

[7] apud Hoscheam,

Ero ⁹ sicut ros Israeli, ... ibunt rami ejus, et erit sicut olivae honor ejus, et odor ¹⁰ illi sicut Libani, revertentur habitantes in umbra ejus, vivificabunt frumentum, et efflorebunt sicut vitis, memoria ejus sicut vinum Libani. Ephraim quid Mihi amplius cum idolis? 14:6-9 [KJV 14:5-8];

‘Israel’ pro Ecclesia spirituali cujus efflorescentia comparatur ‘viti’, et memoria ‘vino Libani’, ex bono fidei implantato intellectuali; ‘Ephraim’ est intellectuale Ecclesiae spiritualis, n. 3969:

[8] apud Zachariam, Reliquiae populi, ... semen pacis, vitis dabit fructum suum et terra dabit proventum, et caeli dabunt rorem suum, 8:11, 12;

‘reliquiae populi’ pro veris reconditis a Domino in interiore homine, n. 468, 530, 560, 561, 660, 798, 1050, 1738, 1906, 2284; ‘semen pacis’ pro boni ibi; ‘vitis’ pro intellectuali:

[9] apud Malachiam, Increpabo vobis absumentem, ut non corrumpat vobis fructum terrae, nec orba erit vobis vitis in agro, iii

11, 12; ‘vitis’ pro intellectuali; ‘vitis non orba’ dicitur quando intellectuale non privatur veris et bonis fidei; contra autem ‘vitis vacua’ quando sunt falsa ibi et inde mala, apud Hoscheam,

Vitis vacua Israel, fructum facit similem sibi, 10:1:

[10] apud Mosen,

Ligabit ad vitem asininum pullum suum, et ad vitem nobilem filium asinae suae, postquam laverit in vino indumentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum, Gen.

49:11;

prophetia Jacobi, tunc israelis, de duodecim filiis, ibi de ‘Jehudah’ per quem repraesentatur Dominus, n. 3881, ‘vitis’ ibi pro intellectuali quod est Ecclesiae spiritualis, et ‘vitis nobilis’ pro intellectuali quod est Ecclesiae caelestis:

[11] apud Davidem,

Jehovah, vitem ex Aegypto proficisci fecisti, expulisti gentes, et plantasti illam, purgasti ante illam, et radicari fecisti radices illius, ut impleverit terram, operti sunt montes umbra illius, et ramis cedri Dei, emisisti propagines illius usque ad mare, et ad Euphratem ramusculos illius.... Conculcat illam aper e silva, et fera agrorum depascit illam, Ps.

80:9-12, 14 [KJV 8-11, 13];

‘vitis ex Aegypto’ in sensu supremo pro Domino; glorificatio Humani Ipsius describitur per illam et illius propagines ¹¹ ; in sensu interno est vitis ibi Ecclesia spiritualis, ac homo illius Ecclesiae, qualis cum quoad intellectuale et voluntarium a Domino novus factus est seu regeneratus; ‘aper in silva’ est falsum, et ‘fera agrorum’ est malum, quae Ecclesiam ac ¹² fidem in Dominum destruunt:

[12] apud Johannem, Misit angelus falcem suam in terram, et vindemiavit vitem terrae, et conjecit in torcular irae Dei magnum;

calcatum est torcular extra urbem, et exivit sanguis e torculari usque ad frena equorum, Apoc. 14:19, 20;

‘vindemiare vitem terrae’ pro destruere intellectuale Ecclesiae;

et quia per ‘vitem’ significatur intellectuale illud, etiam dicitur quod sanguis exiverit e torculari usque ad frena equorum',

per ‘equos’ enim significantur intellectualia, n. 2761, 2762, 3217:

apud Esaiam,

Fiet in die illo, erit omnis locus, in quo fuerint mille vites pro mille argenti, erit in senticetum et vepretum, 7:23:

apud eundem,

Exurentur habitatores terrae, et relictus erit homo rarus, lugebit mustum, et languescet vitis, 24:6, 7:

apud eundem,

Super ubera se pulsant ¹³ ob agros meri, ob vitem frugiferam, super terra populi mei spina, sentis ascendit ¹⁴ , 32:12-14;

in illis locis de vastatione Ecclesiae spiritualis quoad bonum et verum fidei agitur, ita quoad intellectuale, nam verum et bonum fidei est in parte intellectuali hominis illius Ecclesiae, ut supra dictum; quisque videre potest quod ibi non per ‘vitem’ vitis intelligatur, et non per ‘terram’ terra, sed quod tale quod est Ecclesiae.

[13] quia in genuino sensu ‘vitis’ significat bonum intellectualis, et ‘ficus’ bonum naturalis, seu quod idem, ‘vitis’ bonum interioris hominis, et ‘ficus’ bonum exterioris, idcirco pluries in Verbo ubi vitis etiam ficus nominatur; ut in his locis:

apud Jeremiam Consumendo consumam eos, ... non uvae in vite, neque ficus in ficu, et folium defluit, 8:13:

apud eundem Ego adducam super vos gentem e longinquo, domus Israelis... qui comedet vitem tuam et ficum tuam, 5:15,

17:

apud Hoscheam Devastabo vitem ejus et ficum ejus, 2:12:

apud Joelem,

Gens ascendit super terram, ... redegit vitem Meam in vastitatem, et ficum Meam in spumam, denudando denudavit illam, et projecit, dealbati sunt palmites illius; ...

vitis exaruit, et ficus languet, 1:6, 7, 12:

apud eundem,

Ne timete bestia agrorum Meorum, quia herbosa facta sunt habitacula deserti; quia arbor feret ¹⁵ fructum suum, et ficus et vitis dabunt vim suam, 2:22, 23:

apud Davidem,

Percussit vitem eorum, et ficum eorum, et confregit arborem termini eorum, Ps. 105:33:

apud Habakkuk, Ficus non florebit, nec proventus in vitibus, 3:17:

apud Micham, E Zione exibit doctrina, et verbum Jehovae ex Hierosolyma; sedebunt quisque sub vite sua, et sub ficu sua, nec terrens, 4:2, 4:

apud Zachariam,

In die illo... clamabitis vir ad socium suum sub vite et sub ficu, 3:10:

in libro I Regum,

Tempore Shelomonis pax fuit ab omnibus transitibus a circuitu, et habitavit Jehudah et Israel in confidentia, quisque sub vite sua, et sub ficu sua, 5:4, 5. [KJV 4:24, 25];

quod ‘ficus’ sit bonum naturalis seu exterioris hominis, videatur n. 217.

[14] Quod ‘vitis’ sit intellectuale novum seu regeneratum per bonum ex vero et per verum ex bono, constat ex Domini verbis ad discipulos postquam instituit Sanctam Cenam, apud Matthaeum, Dico vobis, quod non bibiturus sim a nunc ex hoc genimine vitis, usque ad diem illum, quando id bibero vobiscum novum in regno Patris Mei, 26:29;

bonum ex vero et verum ex bono per quae novum fit intellectuale seu homo fit spiritualis, significatur per ‘genimen vitis’, appropriatio ejus significatur per ‘bibere’; quod ‘bibere’ sit appropriare, et quod praedicetur de vero, videatur n. 3, 168; quod id non plene fiat quam in altera vita, significatur ‘per’ ‘usque ad diem illum quando id bibero ¹⁶ vobiscum novum in regno Patris Mei’; quod per ‘genimen vitis’ non mustum nec vinum intelligatur, sed caeleste quid quod est regni Domini, manifeste patet.

[15] Quia intellectuale hominis spiritualis novum fit et regeneratur per verum quod unice a Domino, ideo Dominus Se comparat ‘viti’, et illos qui implantantur vero quod ab Ipso, consequenter Ipsi, comparat ‘palmitibus’, et bonum quod inde, ‘fructui’, apud Johannem, Sum Vitis vera, et Pater Meus Vinitor, omnem palmitem in Me non ferentem fructum, tollit eum, Omnem autem fructum ferentem putabit illum, ut plus fructus ferat.... Manete in Me etiam Ego in vobis, quemadmodum palmes non potest fructum ferre a seipso, nisi manserit in vite, ita neque vos, nisi in Me manseritis. Ego sum Vitis, vos palmites, qui manet in Me, et Ego in illo, hic fert fructum multum, quia sine Me non potestis facere quicquam:... hoc mandatum Meum, ut ametis vos mutuo, sicut amavi vos, 15:1-5, 12.

[16] Quia ‘vitis’ in supremo sensu significat Dominum quoad Divinum Verum, et inde in sensu interno hominem Ecclesiae spiritualis, idcirco ‘vinea’ significat ipsam Ecclesiam spiritualem, n. 1069, 3220.

[17] ¹⁷ Quia ‘Naziraeus’ repraesentabat caelestem hominem, et ille regeneratur per bonum amoris, non autem per verum fidei prout spiritualis homo, consequenter caelestis homo non quoad intellectuale sed quoad voluntarium, ut supra dictum videatur, idcirco ‘prohibitum ¹⁸ Naziraeo fuit edere quicquam quod exiret ex vite, ita nec bibere vinum’, Num. 6:3, 4; Jud. 13:14;

ex eo quoque patet quod per ‘vitem’ significetur intellectuale quod est spiritualis hominis, ut ostensum; quod ‘Naziraeus’ caelestem hominem repraesentaverit, videatur n. 3301 inde etiam videri potest quod nequaquam sciri queat quare Naziraeo prohibitum fuit ¹⁹ omne quod exiret ex vite, praeter plura de illo, nisi sciretur quid ‘vitis’ in proprio sensu significat, tum nisi sciretur quod sit Ecclesia caelestis et Ecclesia spiritualis, et quod homo Ecclesiae caelestis aliter regeneretur quam homo Ecclesiae spiritualis; ille per semen implantatum parti voluntariae, hic per semen implantatum parti intellectuali; talia arcana in sensu Verbi interno recondita sunt.

Бележки под линия:

3969. ‘Et dixit, Collegit Deus ignominiam meam, et vocavit nomen ejus Joseph, dicendo, Addat Jehovah mihi filium alterum’: quod significet in sensu supremo Dominum quoad Divinum Spirituale, in sensu interno regnum spirituale seu bonum fidei, in externo salvationem, ac fructificationem et multiplicationem, constat ex repraesentatione ‘Josephi’ in Verbo, de qua sequitur, tum ex significatione ‘collegit Deus ignominiam meam’, ut et ‘addat Jehovah mihi filium alterum’, Josephus enim a ‘colligere et addere’ nominatus est: ‘collegit Deus ignominiam meam’ significat quod Rachel nunc non amplius sterilis, ita non mortua esset, ut de se dixit ad Jacobum, vers. 1hujus capitis, n. 3908; per ‘Rachelem’ enim repraesentatur affectio veri interioris, seu interior homo quoad verum, n. 3758, 3782, 3793, 3819; interior homo quoad verum et bonum sicut mortuus est, si non exterior seu naturalis homo ei correspondeat quoad bona et vera, videatur n. 3493, 3620, 3623; illi utrinque conjuncti erunt, usque ut non duo sint, sed simul unus homo;

[2] haec conjunctio non potest existere priusquam naturalis seu externus homo praeparatus est, hoc est, priusquam ¹ recepit et agnovit communia vera, quae significata sunt per decem filios Jacobi ex Leah et ancillis, et priusquam bonum naturalis hominis conjunctum ² est cum veris ibi, quae conjunctio significata est per ultimum filium Jacobi ex Lea, nempe per Zebulonem, qui a cohabitatione dictus est, n. 3960, 3961; postquam haec conjunctio facta est, tunc interior homo et exterior conjugium caeleste ineunt, de quo, n. 3952; causa quod non prius, est arcanissima, est enim bonum interioris hominis quod tunc se conjungit cum bono exterioris, et per hoc cum vero ibi, et quoque bonum interioris hominis per affectionem veri ibi cum bono exterioris hominis, et quoque cum vero ibi, ita immediate et mediate, de qua conjunctione immediata et mediata videatur n. 3314, 3573, 3616: quia tunc primum conjungitur interior homo cum exteriore, et priusquam haec conjunctio facta est, interior homo est quasi nullus, ita quasi mortuus, ut supra dictum, ideo dicitur ‘Collegit Deus ignominiam meam’; hoc nunc est quod significatur per ‘ignominiam’ quam Deus collegisse, hoc est, abstulisse, seu a qua liberavisse, dicitur.

[3] Per verba autem quae sequuntur, nempe per ‘addat Jehovah mihi filium alterum’, a quibus Josephus nominatus est, significatur alterum arcanum quod est hoc; per ‘Josephum’ repraesentatur regnum spirituale Domini, ita spiritualis homo, nam in unoquovis spirituali homine est regnum illud; sunt duo quae ³ spiritualem hominem constituunt, nempe charitas et fides, seu quod idem, bonum et verum; charitas ex qua fides, seu bonum ex quo verum, est quod repraesentatur per Josephum; ⁴ et fides in qua charitas, seu verum in quo bonum, est quod significatur per filium alterum, et repraesentatur per Benjaminem, ' de quo Gen. 35:16-18;

ita est ‘Josephus’ caelestis spiritualis homo, et ‘Benjamin’ spiritualis caelestis; quae differentia qualis sit, constare potest ab illis quae prius de bono ex quo verum, et de vero in quo bonum, saepius dicta sunt; hoc nunc est quod significatur per ⁵ altera verba Rachelis ‘Addat Jehovah mihi filium alterum’: sed haec arcana non videri possunt nisi ab illis qui in charitate fidei sunt, nam illi quoad interiora in luce caeli sunt, in qua luce etiam est intelligentia; non autem ab illis qui solum in luce mundi sunt, nam in hac luce non est intelligentia, nisi quantum haec in se lucem caeli habet'; angelis qui in luce caeli sunt, haec inter communissima sunt.

[4] Ex his nunc constare potest quod per illa verba, nempe ‘collegit Deus ignominiam meam, et addat Jehovah mihi filium alterum’, in sensu supremo significetur Dominus quoad Divinum Spirituale; et in sensu interno regnum spirituale Domini, seu bonum fidei, nam hoc est spirituale quod in illo regno; quod autem in sensu externo per illa verba significetur salvatio, ac fructificatio et multiplicatio, est quia est consequens, n. 3971.

Quid autem regnum spirituale Domini, constare potest ab illis quae de illo regno multoties prius dicta et ostensa sunt, quod nempe sint illi qui in charitate et inde in fide sunt; distinguitur hoc regnum a regno caelesti Domini, in hoc enim sunt illi qui in amore in Dominum sunt, et inde ⁶ charitate; hi constituunt caelum tertium seu intimum, spirituales autem caelum secundum seu interius.

[5] Quod primum dicatur Deus, nempe ‘collegit DEUS ignominiam meam’, et mox Jehovah, nempe ‘addat JEHOVAH mihi filium alterum’, est causa quia prius spectat ascensum a vero ad bonum, at posterius descensum a bono ad verum; spiritualis homo est in bono fidei, hoc est in bono ex quo verum, at antequam fit spiritualis est in vero fidei, hoc est, in vero in quo bonum; ‘Deus’ enim dicitur cum agitur de vero, ⁷ Jehovah' autem cum de bono, n. 2586, 2769, 2807, 2807, 3921.

[6] Quod per ‘Josephum’ repraesentetur regnum spirituale Domini, seu homo spiritualis, ita bonum fidei, constare etiam potest ex illis locis in Verbo ubi nominatur, ut in prophetia Jacobi tunc Israelis: Filius fecundae Josephus, filius fecundae juxta fontem, filiae, incedit super muro, et exacerbabunt illum et jaculabuntur, et odio habebunt illum sagittarii: et sedebit in firmitudine arcus sui, et roborabuntur brachia manuum illius, a manibus fortis Jacobi, inde pastor, lapis Israelis: a Deo patris tui, et auxiliabitur tibi, et cum Shaddai, et benedicet tibi benedictionibus caeli desuper, benedictionibus abyssi jacentis subtus, benedictionibus uberum et uteri: benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum usque ad desiderium collium saeculi, erunt capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum illius, Gen. xlix

22-26; in verbis his propheticis continetur ⁸ in supremo sensu descriptio Divini Spiritualis Domini, ⁹ in sensu interno regni spiritualis Ipsius; quid singula involvunt, in explicatione capitis illius, ex Divina Domini Misericordia, dicetur.

[7] Similiter in prophetia Mosis, Josepho dixit, Benedicta a Jehovah terra illius, de pretiosis caeli, de rore, de abysso etiam jacente subtus; et de pretiosis proventuum solis, et de pretiosis producti mensium; et de primitiis montium orientis, et de pretiosis collium saeculi; et de pretiosis terrae et plenitudinis ejus; et beneplacitum habitantis in rubo; venient capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum illius, Deut. 33:13-17.

[8] Quia per ‘Israelem’ repraesentatur Ecclesia spiritualis Domini, n. 3305, 3654, idcirco Jacob tunc Israel ante mortem suam, dixit ad Josephum, Duo filii tui, qui nati sunt tibi in terra Aegypti, antequam ego veniens ad te in Aegyptum, mei erunt Ephraim et Menasheh, sicut Reuben et Shimeon:... angelus qui redemit me ex omni malo, benedicat pueris, ut vocetur in iis nomen meum, et nomen patrum meorum, Abrahami et Jishaki, et crescant in multitudinem in medio terrae, Gen. 48:5, 16;

sunt enim duo quae constituunt Ecclesiam spiritualem, intellectuale et voluntarium; intellectuale est quod repraesentatur per ‘Ephraim’, et voluntarium quod per ‘Menasheh’; inde patet cur duo Josephi filii a Jacobo tunc Israele adoptati sunt et agniti pro suis; Ephraim etiam in Verbo imprimis prophetico saepius nominatur, et ibi per illum significatur intellectuale veri et boni, quod est Ecclesiae spiritualis:

[9] apud Ezechielem,

Jehovah dixit, Fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud Jehudae et filiis Israelis sociis ejus; et sume lignum unum, et scribe super illud Josepho, lignum Ephraim, et omnis domus Israelis sociorum ejus; et conjunge illa, unum ad alterum tibi in lignum unum, ut sint unum ambo in manu ¹⁰ mea; ... sic dixit Dominus Jehovih, Ego, ecce Ego accipiens lignum Josephi, quod in manu Ephraimi et tribuum Israelis, sociorum ejus, et addam illos super ligno Jehudae, et faciam eos in lignum unum, et erunt unum in manu Mea; ... et faciam eos in gentem unam in terra, in montibus Israelis; et rex unus erit omnibus illis in regem, et non erunt amplius duae gentes, et non dividentur amplius in duo regna iterum, 37:16, 17, 19, 22; agitur ibi de regno Domini caelesti et spirituali, regnum caeleste est ‘Jehudah’, n. 3654, 3881, 3921 f. ; regnum spirituale est ‘Josephus’, et quod regna illa non duo erunt sed unum; facta etiam sunt in unum per Adventum Domini in mundum;

[10] quod per Adventum Domini salvati sint spirituales, videatur n. 2661, 2716, 2833, 2833; illi sunt de quibus Dominus loquitur apud Johannem, Et alias oves habeo, quae non sunt ex ovili hoc; etiam illas oportet Me adducere, vocemque Meam audient, et fiet unus grex et unus pastor, 10:16;

id est quod significatur per ‘duo ligna’, nempe Jehudae et Josephi, quae conjungentur in unum, et erunt unum in manu Domini et sicut in gentem unam, sunt etiam unum in regno Domini; caelestes enim constituunt caelum tertium quod est intimum, spirituales autem caelum secundum quod est interius, ac ibi sunt unum, quia influit unum in alterum, nempe caeleste in spirituale; est spirituale regnum sicut planum caelesti, ita constabilita sunt; Divinum enim caeleste in tertio seu intimo caelo est amor in Dominum, caeleste spirituale ibi est charitas; haec, nempe charitas, est principale in secundo caelo seu interiore ubi spirituales sunt, inde patet qualis influxus, et quoque qualis per influxum constabilitio;

‘lignum’ significat bonum, tam bonum amoris in Dominum, quam bonum charitatis erga proximum n. 2784, 2812, 3720, ideo mandatum ut scriberentur Jehudah et Josephus super lignis, quae unum ¹¹ fierent:

[11] apud Zachariam,

Potentem faciam domum Jehudae, et domum Josephi salvabo et habitare faciam illos, quia misertus illorum, et erunt quemadmodum non reliquissem illos, quia Ego Jehovah Deus illorum et respondebo illis, 10:6;

ibi etiam de binis regnis, nempe caelesti et spirituali, agitur, caeleste regnum est ‘Jehudah’, et spirituale est ‘Josephus’; deque salvatione spiritualium:

[12] apud Amos, Sic dixit Jehovah domui Israelis, Quaerite Me et vivetis, ...

quaerite Jehovam, et vivetis, ne invadat sicut ignis domum Josephi, et comedat, et nemo exstinguens; ... odio habete malum, et diligite bonum, et stabilite in porta judicium, forte miserebitur Jehovah Deus Zebaoth reliquiarum Josephi, v

4, 6, 15; ibi etiam spirituales per ‘Josephum’ significantur; ‘domus ¹² Israelis’ est Ecclesia spiritualis, n. 3305, 3654, ‘Josephus’ est bonum illius Ecclesiae, quare dicitur dixit Jehovah domui Israelis, Quaerite Me et vivetis, ne invadat sicut ignis domum Josephi:

[13] apud Davidem,

Pastor Israelis, adverte aurem, ducens sicut gregem Josephum, insidens cherubis, effulge coram Ephraim, et Benjamin, et Menasheh, excita potentiam Tuam, et ito in salvationem nobis, Ps. 80:2, 3 ¹³ [KJV 1, 2];

similiter, ibi etiam ‘Josephus’ est homo spiritualis, ‘Ephraim, Benjamin et Menasheh’ sunt tria quae illius Ecclesiae sunt:

[14] apud eundem,

Extollite cantum, et date tympanum, citharam amoenam cum nablio, clangite in mense buccina, in feria ad diem festi nostri, quia statutum Israeli hoc, judicium Deo Jacobi, testimonium ¹⁴ Jehosepho posuit illud, in exeundo illo contra terram Aegypti; labium non noveram audivi, Ps. 81:3-6 [KJV 2-5];

quod ‘Jehosephus’ hic sit spiritualis Ecclesia seu spiritualis homo, a singulis verbis et vocibus ibi patet, sunt enim voces in Verbo quae spiritualia exprimunt, et sunt voces quae caelestia, et hoc constanter ubivis, hic sunt voces quae spiritualia, ut ‘cantus, tympanum, cithara cum nablio, clangere in mense buccina, in feria ad diem festi’, inde quoque patet quod de spirituali Ecclesia quae est ‘Josephus’, agatur:

[15] apud Ezechielem,

Sic dixit Dominus Jehovih, Hic terminus ad quem hereditabitis terram, juxta duodecim tribus Israelis, Josepho funes, ¹⁵ 47:13;

ibi de regno spirituali Domini agitur, quare dicitur ‘Josepho funes’. Divinum Spirituale Domini est quod etiam vocatur regium Ipsius, nam regium Domini est Divinum Verum, at sacerdotale Ipsius est Divinum Bonum, n. 2015, 3009, 3670; ipsum regium Domini est quod repraesentatur per ‘Josephum’, quod rex factus in terra Aegypti, de qua repraesentatione, ex Divina Domini Misericordia, ibi.

[16] Quod Divinum Spirituale Domini, seu Divinum Verum, attinet, quod per ‘Josephum’ in supremo sensu repraesentatur, id non est in Domino, sed a Domino, Dominus enim non est nisi Divinum Bonum, sed a Divino Bono procedit Divinum Verum; se habet hoc comparative sicut sol et ejus lux; in sole non est lux, sed ¹⁶ procedit a sole, seu sicut ignis; in igne non est lumen sed lumen procedit ab igne; Ipsum Divinum Bonum etiam in Verbo comparatur soli, tum igni, et quoque vocatur sol et ignis; regnum caeleste Domini vivit ex bono quod procedit a Domino, regnum autem spirituale a vero inde, quapropter Dominus in altera vita apparet caelestibus ut Sol, at spiritualibus ut Luna, videatur n. 1053, 1521, 1529-1531, 3636, 3643; est enim calor et est lux quae procedunt a sole; calor comparative est bonum amoris, quod etiam calor caelestis et spiritualis vocatur, lux comparative est verum inde, quod quoque lux spiritualis dicitur, videatur n. 3636, 3643,

sed calori caelesti et luci spirituali qua procedunt a Domino ut a sole in altera vita, inest bonum amoris et verum fidei, ita sapientia et intelligentia, n. 1521-1523, 1542, 1619-1632, 2776, 3138, 3190, 3195, 3222, 3223, 3339, 3485, 3636, 3643, 3862; quae enim a Domino procedunt, sunt viva;

[17] inde constare potest quid Divinum Spirituale est, et unde regnum spirituale, et regnum caeleste, et quod regnum spirituale sit bonum fidei, hoc est, charitas, quae influit a Domino immediate, et quoque mediate per regnum caeleste. Divinum Spirituale, quod ¹⁷ a Domino procedit, in Verbo vocatur Spiritus veritatis estque sanctum verum, et non est alicujus spiritus, sed est Domini, per spiritum a Domino missum, ut constare potest ab Ipsius Domini verbis, apud Johannem, Quando venerit Ille, Spiritus veritatis, ducet vos in omnem veritatem, non enim loquetur a Se Ipso, sed quaecumque audiverit, loquetur, ¹⁸ Ille etiam futura annuntiabit vobis: Ille Me glorificabit, quia ex Meo accipiet, et annuntiabit vobis, 16:13, 14.

Бележки под линия: