13
Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuæ.
13
Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuæ.
4153. ‘Venit Laban in tentorium Jacobi, et in tentorium Leae, et in tentorium ambarum ancillarum, et non invenit’: quod significet quod in sanctis illorum non talia vera essent, constat a significatione ‘tentorii’ quod sit sanctum, de qua n. 414, 1102, 2145, 2152, 3210, 3312, 4128; hic sancta quia tentoria, nempe Jacobi, Leae et ancillarum; quod non illa vera ibi, significatur per ‘teraphim, qui ibi non inventi’; quod ‘teraphim’ in bono sensu sint vera, videatur supra n. 4111; per ‘Jacobum’ repraesentatur bonum naturalis, per ‘Leam’ affectio veri externi, et per ‘ancillas’ affectiones externae, de quibus prius; et quia vera de quibus hic agitur, non erant externa sed interna, ideo non in eorum tentoriis, hoc est, sanctis, inventa sunt; sed erant in tentorio Rachelis, hoc est, in sancto affectionis veri interioris, per ‘Rachelem’ enim affectio veri interioris repraesentatur.