9229. ‘Et viri sanctitatis eritis Mihi’: quod significet statum vitae tunc ex bono, constat ex significatione ‘virorum sanctitatis’ quod sint qui a Domino ducuntur, nam Divinum a Domino procedens est ipsum sanctum, n. 6788, 7499, 8127 fin. , 8302, 8806; inde qui id recipiunt fide et quoque amore, sancti vocantur; qui credit quod homo aliunde sanctus sit, et quod aliud apud ipsum sit sanctum, quam quod a Domino est et recipitur, maxime fallitur, ¹ nam quod hominis est, et ejus proprium vocatur, id malum est; quod proprium hominis non sit nisi quam malum, videatur n. 210, 215, 694, 874-876, 987, 1047, 4328, 5660, 5786, 8480, 8944, et quod quantum homo detineri potest a suo proprio, tantum Dominus adesse possit, ita quod tantum homini sanctum sit, n. 1023, 1044, 1581, 2256, 2388, ² 2406, 2411, 8206, 8393, ³ 8988 fin. , 9014.

[2] Quod Dominus sit Solus Sanctus, et quod solum id sit sanctum quod procedit a Domino, ita id quod homo recipit a Domino, patet a Verbo ubivis, ut apud Johannem,

Ego sanctifico Meipsum ut etiam illi sint sanctificati in veritate, 17:19;

‘sanctificare Seipsum’ est Se Divinum facere ex propria potentia; inde sanctificati in veritate dicuntur qui recipiunt Divinum ⁴ Verum procedens ab Ipso fide et vita;

[3] quapropter etiam Dominus post resurrectionem loquens cum discipulis inspiravit et dixit illis, Accipite spiritum sanctum, 20:22; ‘inspiratio’ erat repraesentativum vivificationis per fidem et amorem, sicut etiam in Gen. ii,

Jehovah inspiravit in nares ejus spiraculum vitarum, et factus homo in animam viventem, vers. 7;

similiter alibi, ut Ps. 33:6; Ps. 104:29, 30; Hiob. 32:8, 33:4; Joh. 3:8; ex eo quoque Verbum dicitur inspiratum quia a ⁵ Domino, ac illi dicti inspirati qui Verbum scripserunt; quod respiratio, ita inspiratio, ⁶ correspondeat vitae fidei, videatur n. 97, 1119, 1120, 3883-3896; inde est quod spiritus in Verbo dicatur a vento, et quod sanctum a Domino dicatur ventus Jehovae, n. 8286, ⁷ et quod Spiritus sanctus sit sanctum procedens a Domino, n. 3704, 4673 fin. , 5307, 6788, 6982, 6993, 8127 fin. , 8302, 9199;

[4] sicut etiam apud Johannem quod Dominus baptizet Spiritu sancto, 1:33, et apud Lucam quod baptizet Spiritu sancto et igne, 3:16;

‘baptizare’ in sensu interno significat regenerare, n. 4255, 5120 fin. , ⁸ 9088, ‘baptizare Spiritu sancto’ ⁹ est regenerare per bonum fidei, et ‘baptizare igne’ est regenerare per bonum amoris; quod ‘ignis’ sit bonum amoris, videatur n. 934, 4906, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324:

apud Johannem, Quis non timeat Te, Domine, et non glorificet nomen Tuum, quia solus sanctus? Apoc. ¹⁰ 15:4: ab angelo ¹¹ de Domino apud Lucam, Nascetur ex te sanctum, 1:35

et apud Danielem,

Videns fui in visionibus capitis mei super cubili meo, et ecce vigil et sanctus de caelo descendit, 4:10 [KJV 13];

‘sanctum’ et ‘sanctus’ ibi pro Domino.

[5] Quia Dominus solus sanctus est, ideo Ipse vocatur Sanctus Israelis, Redemptor, Servator, Regenerator, in Vetere Testamento, ut Esai. 1:4, 5:19, 24, 10:20, 12:6, 17:7, Esai. 29:19 ¹² , 30:11, 12, 15, 31:1, 37:23, 41:14, 16, 20, 43:3, 14, 45:11, 47:4, 48:17, 49:7, 54:5, 55:5, 60:9, 14; Jer. 1 29, 51:5; Ezech. 39:7; Ps. 71:22; Ps. 78:41, 89:19 ¹³ [KJV 18]. Et ideo ¹⁴ Dominus in caelo, et inde ipsum caelum, ¹⁵ vocatur habitaculum sanctitatis, ¹⁶ Jer. 25:30 ¹⁷ , 31:23; Esai. 63:15; tum sanctuarium, Ezech. 11:16, 24:21; et quoque mons sanctitatis, Ps. 3:5 [KJV Ps. 3:4]; ¹⁸ ac ideo medium tentorii ubi arca in qua lex, dicta fuit sanctum sanctorum, Exod. 26:33, 34, nam ¹⁹ per legem in arca in medio tentorii repraesentabatur Dominus quoad Verbum, nam lex est Verbum, n. 6752, ²⁰ 7463.

[6] Ex his constare potest unde est quod angeli dicantur sancti, Matth. 25:31; Marcus 8:38; Luc. 9:26; Ps. 149:1; Dan. 8:13; et quoque prophetae, Luc. 1:70; ut et apostoli, Apoc. 18:20; non quod sancti sint ex se sed ex Domino, Qui Solus Sanctus est, et a Quo Solo sanctum; per ‘angelos’ enim significantur vera quia sunt receptiones veri a Domino, n. 1925, 4085, 4295, 4402, 7268, 7873, 8192, 8301, per ‘prophetas’ doctrina veri quod per Verbum a Domino, n. 2534, 7269, et per ‘apostolos’ omnia in complexu vera et bona fidei quae a Domino, n. 3488, 3858 fin. , 6397.

[7] Sanctificationes apud populum Israeliticum et Judaicum erant ut repraesentaretur Dominus qui Solus Sanctus, ac ut ²¹ repraesentaretur sanctum quod ab Ipso Solo; inde sanctificatio Aharonis et filiorum ejus, Exod. 29:1 seq. ; Lev. 8:10, 11, 13, 30; sanctificatio vestium illorum, ²² ibid. vers. 21seq. ; sanctificatio altaris ut esset sanctitas sanctitatum, ibid. Exod. 22:37seq. ; sanctificatio tentorii conventus, arcae testimonii, mensae, omnium vasorum, altaris suffimenti, altaris holocausti, et vasorum ejus, et labri ac basis ejus, Exod. 30:26 seq.

[8] Quod Dominus sit ipsum Sanctum quod repraesentabatur, etiam patet a Domini verbis in sensu interno spectatis, apud Matthaeum,

Stulti et caeci, utrum majus est, aurum an templum quod sanctificat aurum? et utrum majus est, munus an altare quod sanctificat munus? 23:[17, ] 18, 19; per ‘templum’ repraesentabatur Ipse Dominus, et quoque per ‘altare’; ²³ et per ‘aurum’ significabatur bonum quod a Domino, et per ‘munus’ seu sacrificium ²⁴ significabantur quae fidei et charitatis sunt a Domino; quod Dominus per ‘templum’ repraesentatus sit, videatur n. 2777, 3720, et ²⁵ quod per ‘altare’, n. 2777, 2811, 4489, 8935, 8940; quod per ‘aurum’ significatum sit bonum a Domino, n. 1551, 1552, 5658, et ²⁶ per ²⁷ sacrificium cultus ex fide et charitate quae a Domino, n. 922, 923, 2805, 2807, 2830, 6905, 8680, 8682, 8936.

[9] Ex his nunc patet unde est quod filii Israelis populus sanctus vocati sint, ²⁸ Deut. 26:19 ²⁹ , et alibi; atque hic, viri sanctitatis, quod nempe ex eo quod in singulis cultus eorum repraesentata sint Divina Domini, ac caelestia et spiritualia regni et Ecclesiae Ipsius; quapropter dicti sunt sancti in sensu repraesentativo; ³⁰ ipsi non ideo sancti erant, quia repraesentativa spectabant sancta quae repraesentabantur, et non personam quae repraesentabat, videatur n. 665, 1097 fin. , 1361, 3147, 3881 fin. , 4208, 4281, 4288, ³¹ 4293, 4307, 4444, 4500, 6304, 7048, 7439, 8588, 8788, 8806.

[10] Inde quoque ³² est quod Hierosolyma ³³ vocata sit sancta, et Zion ³⁴ mons sanctitatis, Sach. 8:3, et alibi: tum apud Matthaeum,

Et monumenta aperta sunt, et multa corpora mortuorum sanctorum suscitata sunt, et exeuntes e monumentis suis post resurrectionem ³⁵ Domini ingressi sunt in sanctam urbem et apparuerunt multis, 27:[52, ] 53;

³⁶ Hierosolyma ibi ‘urbs sancta’ vocatur, cum tamen potius profana fuit, quia Dominus tunc ibi crucifixus est; et ideo vocatur ‘Sodoma et Aegyptus’ apud Johannem,

Corpora illorum super platea urbis magnae, quae vocatur spiritualiter Sodoma et Aegyptus, ubi etiam Dominus noster crucifixus est, Apoc. 11:8;

sed sancta vocatur ex eo quod significet regnum Domini et Ecclesiam, n. 402, 2117, 3654; quod mortui sancti apparuerint ibi, quod factum est quibusdam in visione, significabat salvationem eorum qui fuerunt ab Ecclesia spirituali, ac elevationem eorum in ³⁷ Sanctam Hierosolymam, quae est caelum, qui usque ad illud tempus detenti fuerunt in terra inferiore, de quibus n. 6854, 6914, 7091, 7828, 7932, ³⁸ 8049, 8054, 8159, 8321.

Бележки под линия:

3881. ‘Propterea vocavit nomen ejus Jehudah’: quod significet quale ejus, constat a significatione ‘nominis’ et ‘vocare nomen’ quod sit quale, de qua n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3421; ipsum quale continetur in sensu interno verborum horum quae Leah dixit, ‘Hac vice confitebor Jehovam’, de quo mox supra n. 3880, quod nempe in sensu supremo sit Dominus et Divinum Amoris Ipsius, in sensu interno Verbum ¹ , tum caeleste regnum Domini ² , et in exteriore doctrina e Verbo quae est Ecclesiae caelestis; quod haec in Verbo per ‘Jehudam’, ubi nominatur, significentur, vix adhuc aliquis novit, ex causa quia historica creduntur historica, et prophetica esse talia quae inter obliterata sunt, praeter aliqua ex quibus dogmatica hauriri possunt ³ ; quod sensus spiritualis insit, hoc non creditur, quia quid sensus spiritualis ‘Verbi’, immo quid spirituale, non hodie scitur, et hoc imprimis ex causa quia vita naturalis est quae vivitur, quae talis est ut cum pro fine habetur seu unice amatur, et cognitiones et fidem obliteret, usque adeo ut cum dicatur vita spiritualis et sensus spiritualis, sit quoddam quasi nullum, aut quoddam inamoenum et triste ad quod nauseatur, sicut ad discors cum vita naturali; quia genus humanum in tali statu hodie est, ideo non aliud per nomina in Verbo capit, nec capere vult, quam gentes, populos, personas, regiones, urbes, montes, fluvios ⁴ , quae nominantur, cum tamen nomina in sensu spirituali significant res;

[2] quod per ‘Jehudam’ significetur in sensu interno Ecclesia caelestis Domini, et in universali sensu regnum caeleste Ipsius, inque sensu supremo Ipse Dominus, constare potest a pluribus locis in Veteri Testamento ubi Jehudah nominatur, ut ab his quae sequuntur;

apud Mosen,

Jehudah tu, laudabunt te fratres tui, manus tua in cervice hostium tuorum, incurvabunt se tibi filii patris tui; catulus leonis Jehudah, a praeda, fili mi, ascendisti; curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus, quis excitabit eum; non recedet sceptrum a Jehudah, nec legislator ab inter pedes ejus, usque dum venit Shiloh, et huic congregatio populorum: ligans ad vitem asininum pullum suum, et ad vitem nobilem filium asinae suae, lavabit in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum: ruber ⁵ oculis a vino, et candidus dentibus a lacte, Gen. 49:8-12;

[3] hoc propheticum Jacobi, tunc Israelis, de Jehuda, nemo scire potest quid sit, ne quidem unam expressionem, nisi ex sensu interno, ut quid ‘laudabunt illum fratres ejus, et incurvabunt se ei filii patris ejus’, quod ‘sicut catulus leonis a praeda ascendat’, quod ‘sicut leo curvet se et cubet’, quid ‘Shiloh’, quid ‘ligare ad vitem asininum pullum suum, et ad vitem nobilem filium asinae suae’, quid ‘lavare in vino vestimentum, et in sanguine uvarum velamen’, quid ‘ruber oculis a vino’, et quid ‘albus dentibus a lacte’; haec nusquam ab aliquo, ut dictum, capi possunt nisi ex sensu interno, cum tamen omnia et singula significent caelestia regni Domini et Divina, et per illa praedicitur quod caeleste regnum Domini, et in supremo sensu Ipse Dominus, per ‘Jehudam’ repraesentaretur, de quibus omnibus, ex Divina Domini Misericordia, in explicationibus ad illud caput dicetur ⁶ .

[4] Similiter se habet alibi, imprimis apud Prophetas, ubi Jehudah nominatur, ut apud Ezechielem,

Tu fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illo Jehudae et filiis ejus Israel socii ejus ⁷ , et sume lignum unum, et scribe super illo ⁸ Josepho, lignum Ephraimi et omnis domus Israelis sociorum ejus, et conjunge illa, unum ad alterum tibi in lignum unum, et erunt in una in manu mea ⁹ :... faciam eos in gentem unam in terra in montibus Israelis; et rex unus erit omnibus illis in regem; servus Meus David rex super eos, et pastor unus erit omnibus illis; et in judiciis Meis ambulabunt, et statuta Mea custodient, et facient illa, et habitabunt super terra, quam dedi servo Meo Jacobo, in qua habitarunt patres vestri, et habitabunt super ea illi et filii eorum, et filii filiorum eorum usque in aeternum, et David servus Meus princeps illis in aeternum, et pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis erit cum illis; dabo illis et multiplicabo illos, et dabo sanctuarium Meum in medio eorum in aeternum; sic erit habitaculum Meum apud illos, et ero illis in Deum, et illi erunt Mihi in populum, xxxvii

15-28; qui per ‘Jehudam’ intelligit Judam, per ‘Israelem’ Israelem, per ‘Josephum’ Josephum, per ‘Ephraimum’ Ephraimum, et per ‘Davidem’ Davidem, credet quod omnia illa secundum sensum litterae ita futura sint, nempe quod Israel rursus consociabitur cum Jehuda, et quoque quod tribus Ephraim, tum quod David regnaturus, et quod habitaturi sic super terra data Jacobo in aeternum, et quod cum illis tunc foedus aeternitatis, et in medio eorum sanctuarium in aeternum; cum tamen ne hilum intellectum sit ibi de gente illa, sed de regno caelesti Domini quod est ‘Jehudah’, et de regno spirituali Ipsius quod est ‘Israel’, et de Domino Qui est ‘David’; inde manifeste patet quod per nomina non intelligantur personae, sed quod caelestia et Divina.

[5] Similiter se habet cum illis quae apud Zachariam,

Venient populi multi et gentes numerosae ad quaerendum Jehovam Zebaoth: in Hierosolyma, et ad deprecandum facies Jehovae: sic dixit Jehovah Zebaoth. In diebus illis apprehendent decem viri ex omnibus linguis gentium, et apprehendent alam viri Jehudaei, dicendo, Ibimus cum vobis, quia audivimus Deum vobiscum, 8:[22, ] 23; qui secundum litteram haec capiunt, dicent sicut gens illa Judaica adhuc credit, quod quia prophetia ¹⁰ illa nondum ¹¹ completa est, complebitur, ita quod ‘redituri in terram Canaanem’, et quod ‘secuturi illos multi ex omni gente et lingua’, et quod ‘apprehensuri alam viri Jehudaei, et precaturi, ut liceret illos sequi’, et quod apud illos tunc Deus, nempe Messias, quem Christiani dicunt Dominum fore, ad quem prius convertendi; haec fides verborum foret, si per ‘virum Jehudaeum’ intelligeretur vir Judaeus; cum tamen ibi in sensu interno agitur de nova Ecclesia spirituali apud gentes, et per ‘virum Jehudaeum’ significatur fides salvans quae est ex amore in Dominum.

[6] Quod per ‘Jehudam’ non Jehudah intellectus sit, sed, ut dictum, in sensu interno caeleste regnum Domini, quod in Ecclesia apud Jehudam ¹² seu ¹³ Judaeos instituta repraesentatum fuit, etiam manifeste constare potest a sequentibus locis;

apud Esaiam,

Dominus cum tollet signum gentibus, congregabit expulsos Israelis, et dispersa Jehudae colliget a quatuor alis terrae; tunc recedet aemulatio Ephraimi, et hostes Jehudae exscindentur; Ephraim non aemulabitur cum Jehudah, et Jehudah non angustabit Ephraimum, 11:12, 13:

apud Jeremiam,

Ecce dies venientes, dictum Jehovae, et excitabo Davidi germen justum, qui regnabit rex, et prosperabitur, et faciet judicium et justitiam in terra: in diebus Ipsius salvabitur Jehudah, et Israel habitabit secure; et hoc nomen Ipsius, quod ¹⁴ vocabunt Ipsum, Jehovah Justitia nostra, 23:5, 6:

apud Joelem,

Tunc cognoscetis quod Ego Jehovah Deus vester habitans in Zione, monte sanctitatis Meae, et erit ¹⁵ Hierosolyma sanctitas:... et fiet in die illo, stillabunt montes mustum, et colles fluent lacte, et omnes rivi Jehudae fluent aquis, et fons e domo Jehovae exibit, et irrigabit flumen Shittim; ...

Jehudah in aeternum sedebit, et Hierosolyma in generationem et generationem, iv [KJV iii] 17, 18, 20:

[7] apud Zachariam, In die illo... percutiam omnem equum stupore, et equitem ejus amentia, et super domum Jehudae aperiam oculos Meos, et omnem equum populorum percutiam caecitate: et dicent duces Jehudae in corde suo, Confirmabo mihi habitatores Hierosolymae in Jehovah Zebaoth Deo illorum: in die illo ponam duces Jehudae sicut focum ignis in lignis, et sicut facem ignis in manipulo, et comedent ad dextram et ad sinistram omnes populos circumcirca; et habitabitur Hierosolyma adhuc sub se in Hierosolyma; et salvabit Jehovah tentoria Jehudae primum, ut non extollat se gloria domus Davidis, et gloria habitatoris Hierosolymae super Jehudam: in die illo proteget Jehovah habitatorem Hierosolymae; ... et domus Davidis sicut Deus, sicut angelus Jehovae coram illis:... et effundam super domum Davidis, et super habitatorem Hierosolymae spiritum gratiae, 12:4-10;

agitur ibi de regno caelesti Domini, quod ibi non dominaturum verum super bonum, sed quod verum subordinatum erit bono; illud nempe verum significatur per ‘domum Davidis’ et per ‘habitatorem Hierosolymae ¹⁶ ’, et hoc seu bonum per ‘Jehudam’; inde patet cur primum dicitur quod ‘non extollet se gloria domus Davidis et gloria habitatoris Hierosolymae super Jehudam’, et dein dicitur quod ‘domus’ Davidis erit sicut Deus, et sicut angelus Jehovae, ' et quod ‘super illam et super habitatorem Hierosolymae effundetur spiritus gratiae’; talis enim status est, quum bono subordinatum est verum, seu amori fides: ‘equus qui percutietur stupore, et equus populum caecitate’ est propria intelligentia, videatur n. 2761, 2762, 3217:

[8] apud eundem,

In die illo erit super tintinnabulis equorum sanctitas Jehovae; et erunt ollae in domo Jehovae sicut crateres coram altari; et erit omnis olla in Hierosolyma et in Jehudah sanctitas Jehovae Zebaoth, 14:20, 21;

ibi de regno Domini agitur:

apud Malachiam, Ecce Ego mittens angelum Meum, qui parabit viam ante Me, et subito veniet ad templum Suum Dominus, quem vos quaerentes, et angelus foederis, quem vos desideratis; ecce venit, ... quis sustinet diem Adventus Ipsius?... tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies saeculi et juxta annos priores, 3:1, 2, 4; manifeste ibi de Adventu Domini, quod tunc non suavis minhah Jehudae et Hierosolymae fuerit, ' notum est, sed quod suavis cultus ex amore qui est ‘minhah Jehudae’, et cultus ex fide inde, qui est ‘minhah Hierosolymae’:

[9] apud Jeremiam,

Sic dixit Jehovah Zebaoth, ... Adhuc dicent verbum hoc in terra Jehudae, et in urbibus ejus, in convertendo captivitatem eorum, Benedicat tibi Jehovah, habitaculum justitiae, mons sanctitatis, et habitabunt in ea Jehudah, et omnes urbes ejus una.... Ecce dies venientes, dictum Jehovae, quibus seminabo domum Jehudae semine hominis, et semine bestiae.... Ecce dies venientes, dictum Jehovae, quibus pangam cum domo Israelis, et cum domo Jehudae, foedus novum, non sicut foedus quod pepigi cum patribus eorum, 31:23, 24, 27, 31, 32:

apud Davidem,

Dominus elegit tribum Jehudae, montem Zionis, quem amavit, et aedificavit sicut celsitudines ¹⁷ sanctuarium Suum, sicut terram fundavit in aeternum, Ps. 78:68, 69.

[10] Ex his locis et perplurimis aliis, quae praetereuntur, constare potest quid per ‘Jehudam’ in Verbo significatur, non quod per illam gens Judaica, haec enim nihil minus fuit quam caelestis Ecclesia seu caeleste regnum Domini, nam ¹⁸ quoad amorem in Dominum, et charitatem erga proximum, et quoad fidem, fuit gens omnium pessima, et hoc a primis patribus suis, nempe filiis Jacobi, usque ad hodiernum tempus; sed quod usque tales repraesentare potuerint caelestia et spiritualia regni Domini, videatur n.

3479-3481; quia in repraesentationibus nihil reflectitur super personam, sed super rem quae repraesentatur, n. 665, 1097 f. , 1361, 3147, 3670.

[11] Cum autem non permanserunt in ritualibus a Jehovah seu Domino mandatis, sed deflexerunt ab illis ad idololatrias, tunc non amplius illa repraesentabant, sed illa quae opposita sunt, nempe infernalia et diabolica, secundum Domini verba apud Johannem, Vos ex patre diabolo estis, et desideria patris vestri vultis facere; ille homicida erat ab initio, et in veritate non stetit 8:44;

quod tale per ‘Jehudam’ in opposito sensu significetur, constare potest ab his ¹⁹ apud Esaiam,

Impegit Hierosolyma, et Jehudah cecidit, quia lingua eorum, et opera eorum contra Jehovam, ad rebellandum oculis gloriae Ipsius, 3:8:

apud Malachiam,

Perfide egit Jehudah, et abominatio facta est in Israele et in Hierosolyma, et profanavit Jehudah sanctitatem Jehovae, quia amavit et desponsavit sibi filiam Dei alieni, 2:11;

et praeterea in ²⁰ sequentibus locis, Esai. 3:1 seq. ; 8:7, 8; Jer. 2:28; 3:7-11; 9:25 [KJV 9:26]; 11:9, 10, 12; 13:9; 14:2; 17:1; [18:11], 12, 13; 19:7; 32:35; 36:31; 44:12, 14, 26, 28; Hoschea 5:5; 8:14; Amos 2:4, 5; Zeph. 1:4; et alibi multoties.

Бележки под линия: