¹ Audite verbum hoc, vaccæ pingues, quæ estis in monte Samariæ, quæ calumniam facitis egenis et confringitis pauperes ; quæ dicitis dominis vestris : Afferte, et bibemus.

² Juravit Dominus Deus in sancto suo, quia ecce dies venient super vos, et levabunt vos in contis, et reliquias vestras in ollis ferventibus.

³ Et per aperturas exibitis altera contra alteram, et projiciemini in Armon, dicit Dominus.

⁴ Venite ad Bethel, et impie agite ; ad Galgalam, et multiplicate prævaricationem : et afferte mane victimas vestras, tribus diebus decimas vestras.

⁵ Et sacrificate de fermentato laudem, et vocate voluntarias oblationes, et annuntiate ; sic enim voluistis, filii Israël, dicit Dominus Deus.

⁶ Unde et ego dedi vobis stuporem dentium in cunctis urbibus vestris, et indigentiam panum in omnibus locis vestris ; et non estis reversi ad me, dicit Dominus.

⁷ Ego quoque prohibui a vobis imbrem, cum adhuc tres menses superessent usque ad messem : et plui super unam civitatem, et super alteram civitatem non plui ; pars una compluta est, et pars super quam non plui, aruit.

⁸ Et venerunt duæ et tres civitates ad unam civitatem ut biberent aquam, et non sunt satiatæ ; et non redistis ad me, dicit Dominus.

⁹ Percussi vos in vento urente, et in aurugine : multitudinem hortorum vestrorum et vinearum vestrarum, oliveta vestra et ficeta vestra comedit eruca : et non redistis ad me, dicit Dominus.

¹⁰ Misi in vos mortem in via Ægypti ; percussi in gladio juvenes vestros, usque ad captivitatem equorum vestrorum, et ascendere feci putredinem castrorum vestrorum in nares vestras : et non redistis ad me, dicit Dominus.

¹¹ Subverti vos sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorrham, et facti estis quasi torris raptus ab incendio : et non redistis ad me, dicit Dominus.

¹² Quapropter hæc faciam tibi, Israël : postquam autem hæc fecero tibi, præparare in occursum Dei tui, Israël.

¹³ Quia ecce formans montes, et creans ventum, et annuntians homini eloquium suum, faciens matutinam nebulam, et gradiens super excelsa terræ : Dominus Deus exercituum nomen ejus.

⁵ Non revertetur in terram Ægypti, et Assur ipse rex ejus, quoniam noluerunt converti.

¹ Et factum est : cum consummasset Jesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis :

² Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur ut crucifigatur.

³ Tunc congregati sunt principes sacerdotum, et seniores populi, in atrium principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas :

⁴ et consilium fecerunt ut Jesum dolo tenerent, et occiderent.

⁵ Dicebant autem : Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.

⁶ Cum autem Jesus esset in Bethania in domo Simonis leprosi,

⁷ accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis.

⁸ Videntes autem discipuli, indignati sunt, dicentes : Ut quid perditio hæc ?

⁹ potuit enim istud venundari multo, et dari pauperibus.

¹⁰ Sciens autem Jesus, ait illis : Quid molesti estis huic mulieri ? opus enim bonum operata est in me.

¹¹ Nam semper pauperes habetis vobiscum : me autem non semper habetis.

¹² Mittens enim hæc unguentum hoc in corpus meum, ad sepeliendum me fecit.

¹³ Amen dico vobis, ubicumque prædicatum fuerit hoc Evangelium in toto mundo, dicetur et quod hæc fecit in memoriam ejus.

¹⁴ Tunc abiit unus de duodecim, qui dicebatur Judas Iscariotes, ad principes sacerdotum :

¹⁵ et ait illis : Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam ? At illi constituerunt ei triginta argenteos.

¹⁶ Et exinde quærebat opportunitatem ut eum traderet.

¹⁷ Prima autem die azymorum accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes : Ubi vis paremus tibi comedere Pascha ?

¹⁸ At Jesus dixit : Ite in civitatem ad quemdam, et dicite ei : Magister dicit : Tempus meum prope est, apud te facio Pascha cum discipulis meis.

¹⁹ Et fecerunt discipuli sicut constituit illis Jesus, et paraverunt Pascha.

²⁰ Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis.

²¹ Et edentibus illis, dixit : Amen dico vobis, quia unus vestrum me traditurus est.

²² Et contristati valde, cœperunt singuli dicere : Numquid ego sum Domine ?

²³ At ipse respondens, ait : Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet.

²⁴ Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de illo : væ autem homini illi, per quem Filius hominis tradetur ! bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille.

²⁵ Respondens autem Judas, qui tradidit eum, dixit : Numquid ego sum Rabbi ? Ait illi : Tu dixisti.

²⁶ Cœnantibus autem eis, accepit Jesus panem, et benedixit, ac fregit, deditque discipulis suis, et ait : Accipite, et comedite : hoc est corpus meum.

²⁷ Et accipiens calicem, gratias egit : et dedit illis, dicens : Bibite ex hoc omnes.

²⁸ Hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur in remissionem peccatorum.

²⁹ Dico autem vobis : non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei.

³⁰ Et hymno dicto, exierunt in montem Oliveti.

³¹ Tunc dicit illis Jesus : Omnes vos scandalum patiemini in me in ista nocte. Scriptum est enim : Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis.

³² Postquam autem resurrexero, præcedam vos in Galilæam.

³³ Respondens autem Petrus, ait illi : Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor.

³⁴ Ait illi Jesus : Amen dico tibi, quia in hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis.

³⁵ Ait illi Petrus : Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo. Similiter et omnes discipuli dixerunt.

³⁶ Tunc venit Jesus cum illis in villam, quæ dicitur Gethsemani, et dixit discipulis suis : Sedete hic donec vadam illuc, et orem.

³⁷ Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedæi, cœpit contristari et mœstus esse.

³⁸ Tunc ait illis : Tristis est anima mea usque ad mortem : sustinete hic, et vigilate mecum.

³⁹ Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens : Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste : verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu.

⁴⁰ Et venit ad discipulos suos, et invenit eos dormientes, et dicit Petro : Sic non potuistis una hora vigilare mecum ?

⁴¹ Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma.

⁴² Iterum secundo abiit, et oravit, dicens : Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua.

⁴³ Et venit iterum, et invenit eos dormientes : erant enim oculi eorum gravati.

⁴⁴ Et relictis illis, iterum abiit, et oravit tertio, eumdem sermonem dicens.

⁴⁵ Tunc venit ad discipulos suos, et dicit illis : Dormite jam, et requiescite : ecce appropinquavit hora, et Filius hominis tradetur in manus peccatorum.

⁴⁶ Surgite, eamus : ecce appropinquavit qui me tradet.

⁴⁷ Adhuc eo loquente, ecce Judas unus de duodecim venit, et cum eo turba multa cum gladiis et fustibus, missi a principibus sacerdotum, et senioribus populi.

⁴⁸ Qui autem tradidit eum, dedit illis signum, dicens : Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum.

⁴⁹ Et confestim accedens ad Jesum, dixit : Ave Rabbi. Et osculatus est eum.

⁵⁰ Dixitque illi Jesus : Amice, ad quid venisti ? Tunc accesserunt, et manus injecerunt in Jesum, et tenuerunt eum.

⁵¹ Et ecce unus ex his qui erant cum Jesu, extendens manum, exemit gladium suum, et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam ejus.

⁵² Tunc ait illi Jesus : Converte gladium tuum in locum suum : omnes enim, qui acceperint gladium, gladio peribunt.

⁵³ An putas, quia non possum rogare patrem meum, et exhibebit mihi modo plusquam duodecim legiones angelorum ?

⁵⁴ Quomodo ergo implebuntur Scripturæ, quia sic oportet fieri ?

⁵⁵ In illa hora dixit Jesus turbis : Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me : quotidie apud vos sedebam docens in templo, et non me tenuistis.

⁵⁶ Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturæ prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.

⁵⁷ At illi tenentes Jesum, duxerunt ad Caipham principem sacerdotum, ubi scribæ et seniores convenerant.

⁵⁸ Petrus autem sequebatur eum a longe, usque in atrium principis sacerdotum. Et ingressus intro, sedebat cum ministris, ut videret finem.

⁵⁹ Principes autem sacerdotum, et omne concilium, quærebant falsum testimonium contra Jesum, ut eum morti traderent :

⁶⁰ et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent. Novissime autem venerunt duo falsi testes,

⁶¹ et dixerunt : Hic dixit : Possum destruere templum Dei, et post triduum reædificare illud.

⁶² Et surgens princeps sacerdotum, ait illi : Nihil respondes ad ea, quæ isti adversum te testificantur ?

⁶³ Jesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi : Adjuro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Filius Dei.

⁶⁴ Dicit illi Jesus : Tu dixisti. Verumtamen dico vobis, amodo videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem in nubibus cæli.

⁶⁵ Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua, dicens : Blasphemavit : quid adhuc egemus testibus ? ecce nunc audistis blasphemiam :

⁶⁶ quid vobis videtur ? At illi respondentes dixerunt : Reus est mortis.

⁶⁷ Tunc exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ejus dederunt,

⁶⁸ dicentes : Prophetiza nobis Christe, quis est qui te percussit ?

⁶⁹ Petrus vero sedebat foris in atrio : et accessit ad eum una ancilla, dicens : Et tu cum Jesu Galilæo eras.

⁷⁰ At ille negavit coram omnibus, dicens : Nescio quid dicis.

⁷¹ Exeunte autem illo januam, vidit eum alia ancilla, et ait his qui erant ibi : Et hic erat cum Jesu Nazareno.

⁷² Et iterum negavit cum juramento : Quia non novi hominem.

⁷³ Et post pusillum accesserunt qui stabant, et dixerunt Petro : Vere et tu ex illis es : nam et loquela tua manifestum te facit.

⁷⁴ Tunc cœpit detestari et jurare quia non novisset hominem. Et continuo gallus cantavit.

⁷⁵ Et recordatus est Petrus verbi Jesu, quod dixerat : Priusquam gallus cantet, ter me negabis. Et egressus foras, flevit amare.