Библията

 

Γένεση 23

Проучване

   

1 Και εζησεν η Σαρρα εκατον εικοσιεπτα ετη· ταυτα ειναι τα ετη της ζωης της Σαρρας.

2 Και απεθανεν η Σαρρα εν Κιριαθ-αρβα· αυτη ειναι η Χεβρων εν γη Χανααν· και ηλθεν ο Αβρααμ δια να κλαυση την Σαρραν και να πενθηση αυτην.

3 Και σηκωθεις ο Αβρααμ απ' εμπροσθεν του νεκρου αυτου, ελαλησε προς τους υιους του Χετ λεγων,

4 ξενος και παροικος ειμαι εγω μεταξυ σας· δοτε μοι κτημα ταφου μεταξυ σας, δια να θαψω τον νεκρον μου απ' εμπροσθεν μου.

5 Απεκριθησαν δε οι υιοι του Χετ προς τον Αβρααμ λεγοντες προς αυτον,

6 Ακουσον ημας, κυριε μου· συ εισαι μεταξυ ημων ηγεμων εκ Θεου· θαψον τον νεκρον σου εις το εκλεκτοτερον εκ των μνημειων ημων· ουδεις εξ ημων θελει αρνηθη το μνημειον αυτου προς σε, δια να θαψης τον νεκρον σου.

7 Τοτε σηκωθεις ο Αβρααμ προσεκυνησε προς τον λαον του τοπου, προς τους υιους του Χετ·

8 και ελαλησε προς αυτους λεγων, Εαν ευαρεστηται η ψυχη σας να θαψω τον νεκρον μου απ' εμπροσθεν μου, ακουσατε μου και μεσιτευσατε υπερ εμου προς τον Εφρων τον υιον του Σωαρ,

9 και ας μοι δωση το σπηλαιον αυτου Μαχπελαχ, το εν τη ακρα του αγρου αυτου· εις πληρη τιμην ας μοι δωση αυτο, δια κτημα ταφου μεταξυ σας.

10 Ο δε Εφρων εκαθητο εν τω μεσω των υιων του Χετ· και απεκριθη ο Εφρων ο Χετταιος προς τον Αβρααμ εις επηκοον των υιων του Χετ, παντων των εισερχομενων εις την πυλην της πολεως αυτου, λεγων,

11 Ουχι, κυριε μου, ακουσον μου· σοι διδω τον αγρον, σοι διδω και το σπηλαιον το εν αυτω· επι παρουσια των υιων του λαου μου διδω αυτα εις σε· θαψον τον νεκρον σου.

12 Και προσεκυνησεν ο Αβρααμ εμπροσθεν του λαου του τοπου·

13 και ειπε προς τον Εφρων εις επηκοον του λαου του τοπου λεγων, Εαν συ θελης, ακουσον μου, παρακαλω· θελω δωσει το αργυριον του αγρου· λαβε αυτο παρ' εμου, και θελω θαψει τον νεκρον μου εκει.

14 Ο δε Εφρων απεκριθη προς τον Αβρααμ, λεγων προς αυτον,

15 Ακουσον μου, κυριε μου· γη τετρακοσιων σικλων αργυριου, τι ειναι μεταξυ εμου και σου; θαψον λοιπον τον νεκρον σου.

16 Και ηκουσεν ο Αβρααμ τον Εφρων· και εζυγισεν ο Αβρααμ εις τον Εφρων το αργυριον, το οποιον ειπεν εις επηκοον των υιων του Χετ τετρακοσιους σικλους αργυριου, δεκτου μεταξυ εμπορων.

17 Και ο αγρος του Εφρων, οστις ητο εν Μαχπελαχ, εμπροσθεν της Μαμβρη, ο αγρος και το σπηλαιον το εν αυτω και παντα τα δενδρα τα εν τω αγρω και εν πασι τοις οριοις κυκλω, ησφαλισθησαν

18 εις τον Αβρααμ δια κτημα, ενωπιον των υιων του Χετ, ενωπιον παντων των εισερχομενων εις την πυλην της πολεως αυτου.

19 Και μετα ταυτα εθαψεν ο Αβρααμ Σαρραν την γυναικα αυτου εν τω σπηλαιω του αγρου Μαχπελαχ, εμπροσθεν της Μαμβρη· αυτη ειναι Χεβρων εν γη Χανααν.

20 Και ο αγρος και το σπηλαιον το εν αυτω, ησφαλισθησαν εις τον Αβρααμ δια κτημα ταφον παρα των υιων του Χετ.

   

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #2929

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

2929. 'He spoke to them, saying' means thought and perception concerning those people. This is clear from the meaning of 'speaking and saying' as thinking and perceiving, dealt with in 1898, 1919, 2080, 2271, 2287, 2506, 2515, 2552, 2619.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #2515

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

2515. 'And said to him' means thought springing from this, that is to say, from the perception. This is clear from the meaning of 'saying' as perceiving, and also as thinking, dealt with above in 2506. Since it is said here that the thought was derived from the perception, let a brief statement be made about thought. There are thoughts that derive from perception, thoughts that derive from conscience, and thoughts that derive from no conscience. Thoughts deriving from perception exist with celestial people only, that is, with those who are moved by love to the Lord. Such thought is the most internal to exist with man; and it exists with celestial angels in heaven. Perception from the Lord is the means and the source of their thought, and thinking contrary to perception is an impossibility. Thoughts deriving from conscience are of a lower order and exist with spiritual people, that is, with those who in life and in doctrine are moved by good that stems from charity and faith. For them as well, thinking contrary to conscience is an impossibility, for that would be thinking contrary to the good and truth which the Lord dictates to them by means of conscience.

[2] Thoughts deriving from no conscience however exist with people who do not allow themselves to be governed inwardly by good and truth but by evil and falsity, that is, not by the Lord but by themselves. They imagine that they think inwardly just as much as those who do so from conscience and perception, the reason being that they do not know what conscience is, still less what perception is, though the difference between their thought and that of people thinking from conscience or perception is as great as that between hell and heaven. People whose thought is devoid of conscience think from every evil desire and false notion, and so from hell. When they think in any other manner they do so from an outward respectability for the sake of reputation. But people who think from conscience do so from affections for good and truth, and so from heaven. As for the Lord's thought however, this surpasses all human understanding, for it sprang directly from the Divine.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.