Ново християнско изучаване на Библията

Библията

 

Ծննդոց 42

Проучване

   

1 Յակոբը իմանալով, որ ցորենի վաճառք կայ Եգիպտացիների երկրում, ասում է իր որդիներին. «Ինչո՞ւ էք յապաղում:

2 Իմացել եմ, որ Եգիպտոսում ցորեն կայ: Գնացէ՛ք այնտեղ եւ մեզ համար մի քիչ պարէն գնեցէ՛ք, որ ապրենք, սովամահ չլինենք»:

3 Յովսէփի տասը եղբայրները իջան Եգիպտոսից ցորեն գնելու:

4 Յակոբը Յովսէփի եղբայր Բենիամինին չթողեց, որ գնայ իր եղբայրների հետ, որովհետեւ ասում էր, թէ՝ «Գուցէ նա կը հիւանդանայ»:

5 Իսրայէլի որդիներն այլ ճանապարհորդների հետ եկան ցորեն գնելու, քանի որ Քանանացիների երկրում սով էր:

6 Յովսէփը երկրի իշխանն էր, ուստի ինքն էր ցորեն վաճառում երկրի ողջ ժողովրդին: Յովսէփի եղբայրները, գալով, գլուխները խոնարհեցին մինչեւ գետին:

7 Երբ Յովսէփը տեսաւ իր եղբայրներին, ճանաչեց նրանց, բայց օտար ձեւացրեց իրեն, խստագոյնս խօսեց նրանց հետ եւ ասաց. «Որտեղի՞ց էք գալիս»: Նրանք պատասխանեցին. «Քանանացիների երկրից. եկել ենք պարէն գնելու»:

8 Յովսէփը ճանաչեց իր եղբայրներին, բայց նրանք չճանաչեցին իրեն:

9 Յովսէփը յիշեց իր տեսած երազները եւ ասաց նրանց. «Դուք լրտեսներ էք եւ եկել էք երկիրը հետախուզելու»:

10 Նրանք ասացին. «Ո՛չ, տէ՛ր: Մենք՝ քո ծառաները, եկել ենք ցորեն գնելու:

11 Մենք ամէնքս մի մարդու զաւակներ ենք: Խաղաղասէր մարդիկ ենք մենք, քո ծառաները լրտեսներ չեն»:

12 Յովսէփն ասաց նրանց. «Ո՛չ, դուք եկել էք երկիրը հետախուզելու»:

13 Նրանք պատասխանեցին. «Մենք՝ քո ծառաները, տասներկու եղբայրներ էինք, Քանանացիների երկրում մի մարդու որդիներ: Այս պահին մեր կրտսեր եղբայրն իր հօր մօտ է, իսկ միւսն այլեւս չկայ»:

14 Յովսէփն ասաց նրանց. «Ահա թէ ինչպիսի փորձի պիտի ենթարկուէք. հէնց դրա համար ասացի ձեզ՝ դուք լրտեսներ էք:

15 Երդւում եմ փարաւոնի արեւով, որ այստեղից դուրս չէք գայ, քանի ձեր կրտսեր եղբայրն այստեղ չի եկել:

16 Արդ, ձեզնից մէկին ուղարկեցէ՛ք, որ այստեղ բերի ձեր եղբօրը, իսկ դուք կը մնաք արգելարանում, մինչեւ որ պարզուի, թէ ճի՞շտ էք ասում, թէ՞ ոչ: Հակառակ դէպքում, երդւում եմ փարաւոնի արեւով, որ դուք լրտեսներ էք»:

17 Եւ երեք օր նրանց բանտարկեց:

18 Յովսէփը երրորդ օրն ասաց նրանց. «Այսպէս արէք, որպէսզի փրկուէք. ես ինքս էլ աստուածավախ մարդ եմ:

19 Եթէ խաղաղասէր մարդիկ էք, ձեր եղբայրներից մէկն այստեղ՝ բանտում կը մնայ, իսկ մնացածներդ կը տանէք ձեր գնած ցորենը:

20 Ձեր կրտսեր եղբօրն ինձ մօտ կը բերէք, որ հաւատամ ձեր ասածներին, ապա թէ ոչ՝ մահուան կը դատապարտուէք»:

21 Նրանք այդպէս էլ արեցին: Նրանք՝ եղբայրները, միմեանց ասացին. «Այո՛, մենք մեր եղբօր նկատմամբ մեղաւոր ենք, որովհետեւ անտեսեցինք նրա հոգու մղձաւանջը, երբ նա մեզ աղաչում էր, իսկ մենք նրան չլսեցինք: Դրա համար էլ մեր գլխին է իջնում այս պատուհասը»:

22 Պատասխան տուեց Ռուբէնն ու ասաց նրանց. «Ես ձեզ չասացի՞, թէ՝ «Մեղք մի՛ գործէք պատանու դէմ», իսկ դուք ինձ չլսեցիք: Հիմա նրա արեան գինն է պահանջւում»:

23 Նրանք չգիտէին, որ Յովսէփը հասկանում էր նրանց, որովհետեւ թարգմանիչ ունէր: Եւ նրանցից մեկուսանալով՝ Յովսէփը լաց եղաւ:

24 Նա դարձեալ եկաւ նրանց մօտ եւ խօսեց նրանց հետ: Ապա նրանցից առանձնացնելով Շմաւոնին՝ նրանց ներկայութեամբ շղթայեց նրան:

25 Յովսէփը հրամայեց, որ նրանց պարկերը լցնեն ցորենով, իւրաքանչիւրի արծաթը դնեն իր պարկի մէջ եւ ճանապարհի պաշար տան: Այդպէս էլ արեցին:

26 Նրանք բարձելով իրենց էշերը՝ գնացին այնտեղից:

27 Նրանցից մէկը, իջեւանում իր գրաստին կեր տալու համար բացելով իր պարկը, տեսաւ, որ իր արծաթի քսակը դրուած է իր պարկի բերանին:

28 Այն ժամանակ նա ասաց իր եղբայրներին. «Դրամը վերադարձրել են ինձ, ահա իմ պարկի մէջ է»: Նրանք զարմացան, իրար անցան ու ասացին. «Այս ի՞նչ արեց մեզ Աստուած»:

29 Նրանք եկան իրենց հայր Յակոբի մօտ, Քանանի երկիրը, պատմեցին նրան այն ամէնը, ինչ պատահել էր իրենց հետ, եւ ասացին.

30 «Մարդը, որ երկրի տէրն էր, մեզ հետ շատ խիստ խօսեց եւ մեզ, իբրեւ այդ երկրի լրտեսներ, բանտ նետեց:

31 Մենք նրան ասացինք. «Մենք խաղաղասէր մարդիկ ենք, լրտեսներ չենք:

32 Մենք տասներկու եղբայրներ ենք՝ մեր հօր որդիները: Մէկը չկայ, իսկ կրտսերն այս պահին մեր հօր մօտ է՝ Քանանացիների երկրում»:

33 Երկրի տէրը մեզ ասաց. «Ձեր խաղաղասէր լինելը սրանով կ՚իմանամ, եթէ ձեր մի եղբօրն այստեղ՝ ինձ մօտ թողնէք, ձեր գնած ցորենը վերցնէք տանէք ձեր տուն

34 եւ ձեր կրտսեր եղբօրը բերէք ինձ մօտ: Այն ժամանակ ես կ՚իմանամ, որ դուք լրտեսներ չէք, այլ խաղաղասէր մարդիկ էք, եւ ձեր այս եղբօրն էլ կը վերադարձնեմ ձեզ, եւ դուք այս երկրում առեւտուր կ՚անէք»:

35 Երբ նրանք դատարկում էին իրենց պարկերը, իւրաքանչիւրի արծաթի քսակը իր պարկում էր: Եւ երբ նրանք տեսան իրենց արծաթի քսակները, իրենք եւ իրենց հայրը խիստ վախեցան:

36 Նրանց հայրը՝ Յակոբը, ասաց նրանց. «Ինձ անզաւակ էք թողնում: Յովսէփը չկայ, Շմաւոնը չկայ, հիմա էլ Բենիամինի՞ն էք վերցնելու: Այս բոլորը իմ գլխին են թափւում»:

37 Ռուբէնը, դիմելով հօրը, ասաց. «Դու իմ երկու որդիներին կը սպանես, եթէ նրան չվերադարձնեմ քեզ: Դու Բենիամինին վստահիր ինձ, եւ ես նրան կը վերադարձնեմ քեզ»:

38 Նա ասաց. «Իմ որդին ձեզ հետ չի իջնի, որովհետեւ սրա եղբայրը մեռաւ, եւ միայն սա է մնացել: Եթէ սա հիւանդանայ ձեր գնացած ճանապարհին, ապա դուք ինձ վշտով այս ծեր հասակում գերեզման կ՚իջեցնէք»:

   

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #5415

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

5415. For the famine was in the land of Canaan. That this signifies that there was desolation as to the things of the church in the natural, is evident from the signification of “famine,” as being a lack of knowledges, and the consequent desolation (see n. 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, 5349, 5360, 5376); and from the signification of the “land of Canaan,” as being the church (n. 3686, 3705, 4447); and because it is the church, it is also that which is of the church. Hence it is that by the “famine being in the land of Canaan” is signified desolation as to the things of the church. That the desolation was in the natural, is because these things are predicated of the sons of Jacob, by whom are signified the things of the external church (n. 5409), consequently those of the church in the natural.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

От "Съчиненията на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #3686

Проучете този пасаж

  
/ 10837  
  

3686. And Esau saw that the daughters of Canaan were evil in the eyes of Isaac his father. That this signifies the Lord’s foresight and providence, that the affections of that truth with which natural good had been heretofore conjoined would not conduce to conjunction, is evident from the signification here of “seeing,” as being foresight and providence (see n. 2837, 2839); and from the representation of Esau, as being the Lord in respect to the Divine good of the natural (concerning which see above); from the signification of the “daughters of Canaan,” here the daughters of Heth, as being the affections of truth from a ground not genuine (n. 3470, 3620-3621, 3622); and from the signification of “being evil in the eyes of Isaac his father,” as being not to conduce to conjunction, namely, through the good of the natural, which is “Esau,” with the good of the rational, which is “Isaac.” From all this it is evident that by these words is signified the Lord’s foresight and providence, that the affections of that truth, because not from a genuine ground, would not conduce to conjunction. How the case herein is, may be seen from the explication at chapter 26, verses 34-35, where the daughters of Heth are treated of whom Esau had taken to himself for women; and at chapter, 27 verse 46, where it is said of Jacob that he should not take to himself a woman of the daughters of Canaan [Heth]. That by the “daughters of Canaan” are here signified the affections of truth from a ground not genuine, and above by the “daughters of Canaan,” the affections of falsity and evil (n. 3662, 3683), is because the Hittites were of the Church of the Gentiles in the land of Canaan, and were not so much in falsity and evil as were the other nations there-the Canaanites, Amorites, and Perizzites. Hence also by the Hittites there was represented the Lord’s spiritual church among the Gentiles (n. 2913, 2986).

[2] That the Most Ancient Church, which was celestial and existed before the flood, was in the land of Canaan, may be seen above (n. 567); and that the Ancient Church, which was after the flood, was also in that land, and moreover in a number of other kingdoms, see above (n. 1238, 2385). From this it came to pass that all the nations in that land, and likewise all the regions and all the rivers thereof, became representative; for the most ancient people, who were celestial men, by means of all the objects which they saw, perceived such things as are of the Lord’s kingdom (n. 920, 1409, 2896, 2897, 2995); thus also by means of the regions and rivers of that land. After their times these representatives remained in the Ancient Church, thus also the representatives of the places in that land. The Word in the Ancient Church (n. 2897-2899), also had thence the names of places representative, as had also the Word after their time which is called “Moses and the Prophets;” and because this was so, Abraham was commanded to go thither, and a promise was made him that his posterity should possess that land; and this not because of their being better than other nations, for they were among the worst of all (n. 1167, 3373), but in order that by them a representative church might be instituted, in which no attention should be paid to person or to place, but to the things that were represented (n. 3670); and that thereby also the names used in the Most Ancient and the Ancient Church might be retained.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org