Библија

 

Genesis 22

Студија

   

1 και εγενετο μετα τα ρηματα ταυτα ο θεος επειραζεν τον αβρααμ και ειπεν προς αυτον αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω

2 και ειπεν λαβε τον υιον σου τον αγαπητον ον ηγαπησας τον ισαακ και πορευθητι εις την γην την υψηλην και ανενεγκον αυτον εκει εις ολοκαρπωσιν εφ' εν των ορεων ων αν σοι ειπω

3 αναστας δε αβρααμ το πρωι επεσαξεν την ονον αυτου παρελαβεν δε μεθ' εαυτου δυο παιδας και ισαακ τον υιον αυτου και σχισας ξυλα εις ολοκαρπωσιν αναστας επορευθη και ηλθεν επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος

4 τη ημερα τη τριτη και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις ειδεν τον τοπον μακροθεν

5 και ειπεν αβρααμ τοις παισιν αυτου καθισατε αυτου μετα της ονου εγω δε και το παιδαριον διελευσομεθα εως ωδε και προσκυνησαντες αναστρεψωμεν προς υμας

6 ελαβεν δε αβρααμ τα ξυλα της ολοκαρπωσεως και επεθηκεν ισαακ τω υιω αυτου ελαβεν δε και το πυρ μετα χειρα και την μαχαιραν και επορευθησαν οι δυο αμα

7 ειπεν δε ισαακ προς αβρααμ τον πατερα αυτου ειπας πατερ ο δε ειπεν τι εστιν τεκνον λεγων ιδου το πυρ και τα ξυλα που εστιν το προβατον το εις ολοκαρπωσιν

8 ειπεν δε αβρααμ ο θεος οψεται εαυτω προβατον εις ολοκαρπωσιν τεκνον πορευθεντες δε αμφοτεροι αμα

9 ηλθον επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος και ωκοδομησεν εκει αβρααμ θυσιαστηριον και επεθηκεν τα ξυλα και συμποδισας ισαακ τον υιον αυτου επεθηκεν αυτον επι το θυσιαστηριον επανω των ξυλων

10 και εξετεινεν αβρααμ την χειρα αυτου λαβειν την μαχαιραν σφαξαι τον υιον αυτου

11 και εκαλεσεν αυτον αγγελος κυριου εκ του ουρανου και ειπεν αυτω αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω

12 και ειπεν μη επιβαλης την χειρα σου επι το παιδαριον μηδε ποιησης αυτω μηδεν νυν γαρ εγνων οτι φοβη τον θεον συ και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε

13 και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις αυτου ειδεν και ιδου κριος εις κατεχομενος εν φυτω σαβεκ των κερατων και επορευθη αβρααμ και ελαβεν τον κριον και ανηνεγκεν αυτον εις ολοκαρπωσιν αντι ισαακ του υιου αυτου

14 και εκαλεσεν αβρααμ το ονομα του τοπου εκεινου κυριος ειδεν ινα ειπωσιν σημερον εν τω ορει κυριος ωφθη

15 και εκαλεσεν αγγελος κυριου τον αβρααμ δευτερον εκ του ουρανου

16 λεγων κατ' εμαυτου ωμοσα λεγει κυριος ου εινεκεν εποιησας το ρημα τουτο και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε

17 η μην ευλογων ευλογησω σε και πληθυνων πληθυνω το σπερμα σου ως τους αστερας του ουρανου και ως την αμμον την παρα το χειλος της θαλασσης και κληρονομησει το σπερμα σου τας πολεις των υπεναντιων

18 και ενευλογηθησονται εν τω σπερματι σου παντα τα εθνη της γης ανθ' ων υπηκουσας της εμης φωνης

19 απεστραφη δε αβρααμ προς τους παιδας αυτου και ανασταντες επορευθησαν αμα επι το φρεαρ του ορκου και κατωκησεν αβρααμ επι τω φρεατι του ορκου

20 εγενετο δε μετα τα ρηματα ταυτα και ανηγγελη τω αβρααμ λεγοντες ιδου τετοκεν μελχα και αυτη υιους ναχωρ τω αδελφω σου

21 τον ωξ πρωτοτοκον και τον βαυξ αδελφον αυτου και τον καμουηλ πατερα συρων

22 και τον χασαδ και τον αζαυ και τον φαλδας και τον ιεδλαφ και τον βαθουηλ

23 και βαθουηλ εγεννησεν την ρεβεκκαν οκτω ουτοι υιοι ους ετεκεν μελχα τω ναχωρ τω αδελφω αβρααμ

24 και η παλλακη αυτου η ονομα ρεημα ετεκεν και αυτη τον ταβεκ και τον γααμ και τον τοχος και τον μωχα

   

Из Сведенборгових дела

 

Arcana Coelestia # 2945

Проучите овај одломак

  
/ 10837  
  

2945. 'No, my lord, hear me' means that initial state dealt with already in 2935, 2936, namely a state when they were as to faith in obscurity. This is clear from their refusal to hear of Abraham paying the full price mentioned in verse 9. This means in the internal sense that they would be redeemed by the Lord but that they were willing to prepare themselves as regards those things that belong to the Church and faith, that is, to reform themselves. The words 'No, my lord, hear me' imply a state - that of their thought regarding redemption and reformation; for what was proposed follows immediately.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Из Сведенборгових дела

 

Arcana Coelestia # 2935

Проучите овај одломак

  
/ 10837  
  

2935. 'Let him give me the cave of Machpelah [which is his]' means the obscurity of faith [that was theirs]. This is clear from the meaning of 'a cave' as obscurity, dealt with in 2463, and from the meaning of 'Machpelah' as faith which is enveloped in obscurity. The reason 'a cave' means obscurity is that it is a place filled with darkness. When reference is made to a mountain cave - as in Genesis 19:30, where it is said that Lot lived in a mountain cave - obscurity as regards good is meant, but when reference is made to the cave in the field of Machpelah obscurity as regards truth is meant. Here, because the expression 'the cave of Machpelah' is used - Machpelah being the field at the end of which the cave was situated - an obscurity as regards truth, or what amounts to the same, as regards faith is meant. From this it is also evident that Machpelah is faith which is enveloped in obscurity.

[2] Those who are being regenerated and becoming spiritual are very much in obscurity as regards truth. With them good from the Lord is indeed flowing in, but truth less so. Consequently a parallelism and correspondence exists with man between the Lord and good, but not between Him and truth, see 1832. The chief reason for this is that men do not know what good is, and if they did know they would still not believe it at heart. And as long as their good is enveloped in obscurity, so too is their truth, for it is from good that all truth springs. Or to be more explicit, the idea that the Lord is Good itself, and that everything which in itself is a manifestation of love to Him and of charity towards the neighbour is good, and that everything which declares and confirms this is truth, they do not know except in an extremely obscure way. Indeed they even entertain doubts, and allow reasonings to enter in against those considerations. And as long as their state is such, the light of truth from the Lord cannot flow in. Indeed they think of the Lord as they do of another human being and not of Him as God; and they model their idea of love to Him on some worldly kind of love. What genuine affection that stems from charity towards the neighbour is they scarcely know at all, or even what charity is and what the neighbour is. Yet these are essentials. From this one may recognize the great obscurity in which spiritual people are and which is all the greater before regeneration has taken place, which state is the subject here.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.