6282. ‘Benedicat pueris’: quod significet det ut illis verum et bonum, constat a significatione ‘benedicere’ quod sit donare vero et bono, nam ‘benedictio’ in spirituali sensu non aliud involvit, n. 1420, 1422, 4981; et ex repraesentatione ‘Ephraimi et Menashis’, qui hic sunt ‘pueri’, quod sint Ecclesiae intellectuale et Ecclesiae voluntarium, quibus verum et bonum daretur, intellectuali verum et voluntario bonum.

1422. ‘Benedicam benedicentibus tibi’: quod significet omnem felicitatem illis qui ex corde agnoscunt Dominum, constare potest a significatione ‘benedictionis’ quod involvat omnia et singula quae a Domino, tam quae bona sunt quam quae vera, ita caelestia, spiritualia, naturalia, mundana et corporea; et quia benedictio complectitur universali sensu omnia illa, constare potest in singulis locis ex serie quid ‘benedicere’ significat, nam se habet applicate ad illa de quibus praedicatur; constat inde quod ‘benedicam benedicentibus tibi’ significet omnem felicitatem illis qui ex corde agnoscunt Dominum;

[2] nam hic in sensu interno, ut dictum, agitur de Domino; ‘benedicere Jehovae seu Domino’ fuit apud antiquos formula sollemnis, sicut constare potest in Verbo, ut apud Davidem,

In congregationibus benedicite Deo, Domino ex fonte Israelis, Psalm 1:018:27 [KJV 26]:

apud eundem,

Cantate Jehovae, benedicite Nomini Ipsius, evangelizate de die in diem salutem Ipsius, Ps. 96:2:

apud Danielem,

In visione noctis arcanum revelatum est, ideo Daniel benedixit Deo caelorum, dixit, Esto Nomen Ipsius Dei benedictum a saeculo usque in saeculum, quia sapientia et potentia Ipsi, 2:19, 20: de Zacharia et Simeone etiam legitur quod benedixerint Deo, Luc. 1:64; 2:28;

patet hic quid ‘benedicere Domino’, nempe cantare Ipsi, evangelizare salutem Ipsius, praedicare sapientiam et potentiam Ipsius, ita confiteri et agnoscere Dominum ex corde; qui hoc faciunt, non possunt non benedici a Domino, hoc est, donari illis quae sunt benedictionis, nempe bono caelesti, spirituali, naturali, mundano et corporeo, quae bona sunt, ubi ita sibi succedunt, in quibus felicitas.

[3] Quia formula communis fuit ‘Benedicere Jehovae seu Domino’, et ‘Benedici a Jehovah seu Domino’, ideo quoque formula communis fuit, dicere ‘Benedictus Jehovah’, ut apud Davidem,

Benedictus Jehovah, quia audivit vocem precum mearum, Ps. 28:6:

apud eundem,

Benedictus Jehovah, quia admirabilem fecit misericordiam Suam mihi, Ps. 31:22:

apud eundem,

Benedictus Deus, Qui non rejecit preces meas, et misericordiam Suam a mecum, Psalm 1:016:20:

apud eundem,

Benedictus Jehovah Deus, Deus Israelis, faciens mirabilia solus, et benedictum nomen gloriae Ipsius in aeternum, et implebitur gloria Ipsius omnis terra, Psalm 1xxii 18, 19:

apud eundem,

Benedictus Tu Jehovah, doce me statuta Tua, Ps. 119:12:

apud eundem,

Benedictus Jehovah, petra mea, docens manus meas, Ps. 144:1:

apud Lucam, Zacharias impletus spiritu sancto, prophetavit, dicens, Benedictus Deus Israelis, quia visitavit et fecit liberationem populo Suo, 1:67, 68.