Библија

 

Genesis 40

Студија

   

1 His ita gestis, accidit ut peccarent duo eunuchi, pincerna regis Ægypti, et pistor, domino suo.

2 Iratusque contra eos Pharao (nam alter pincernis præerat, alter pistoribus),

3 misit eos in carcerem principis militum, in quo erat vinctus et Joseph.

4 At custos carceris tradidit eos Joseph, qui et ministrabat eis : aliquantulum temporis fluxerat, et illi in custodia tenebantur.

5 Videruntque ambo somnium nocte una, juxta interpretationem congruam sibi :

6 ad quos cum introisset Joseph mane, et vidisset eos tristes,

7 sciscitatus est eos, dicens : Cur tristior est hodie solito facies vestra ?

8 Qui responderunt : Somnium vidimus, et non est qui interpretetur nobis. Dixitque ad eos Joseph : Numquid non Dei est interpretatio ? referte mihi quid videritis.

9 Narravit prior, præpositus pincernarum, somnium suum : Videbam coram me vitem,

10 in qua erant tres propagines, crescere paulatim in gemmas, et post flores uvas maturescere :

11 calicemque Pharaonis in manu mea : tuli ergo uvas, et expressi in calicem quem tenebam, et tradidi poculum Pharaoni.

12 Respondit Joseph : Hæc est interpretatio somnii : tres propagines, tres adhuc dies sunt :

13 post quos recordabitur Pharao ministerii tui, et restituet te in gradum pristinum : dabisque ei calicem juxta officium tuum, sicut ante facere consueveras.

14 Tantum memento mei, cum bene tibi fuerit, et facias mecum misericordiam : ut suggeras Pharaoni ut educat me de isto carcere :

15 quia furto sublatus sum de terra Hebræorum, et hic innocens in lacum missus sum.

16 Videns pistorum magister quod prudenter somnium dissolvisset, ait : Et ego vidi somnium : quod tria canistra farinæ haberem super caput meum :

17 et in uno canistro quod erat excelsius, portare me omnes cibos qui fiunt arte pistoria, avesque comedere ex eo.

18 Respondit Joseph : Hæc est interpretatio somnii : tria canistra, tres adhuc dies sunt :

19 post quos auferet Pharao caput tuum, ac suspendet te in cruce, et lacerabunt volucres carnes tuas.

20 Exinde dies tertius natalitius Pharaonis erat : qui faciens grande convivium pueris suis, recordatus est inter epulas magistri pincernarum, et pistorum principis.

21 Restituitque alterum in locum suum, ut porrigeret ei poculum :

22 alterum suspendit in patibulo, ut conjectoris veritas probaretur.

23 Et tamen succedentibus prosperis, præpositus pincernarum oblitus est interpretis sui.

   

Из Сведенборгових дела

 

Arcana Coelestia # 5075

Проучите овај одломак

  
/ 10837  
  

5075. ‘Post verba illa’: quod significet post illa quae praecedunt, constat ex significatione ‘verborum’ in lingua originali, quod etiam sint res; hic itaque ‘post verba illa’ est post res illas, ita post illa quae praecedunt. Quod ‘verba’ in lingua originali etiam significent res, est quia ‘verba’ in sensu interno significant vera doctrinae, quapropter omne Divinum Verum in genere vocatur verbum, ac Ipse Dominus, a Quo omne Divinum Verum in sensu supremo est Verbum, n. 1288; et quia nihil quod in universo existit, est aliquid, hoc est, est res, nisi sit ex Divino Bono per Divinum Verum; 1 ideo verba in lingua Hebraea etiam sunt res; quod nihil in universo sit aliquid, hoc est, res, nisi sit ex Divino Bono per Divinum Verum, hoc est, per Verbum, patet apud Johannem,

In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum; ... omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est, 1:1, 3.

[2] Significativa interiora vocum trahunt quoad plurimam partem originem ex interiore homine, qui cum spiritibus et angelis est; quilibet enim homo quoad spiritum suum, seu quoad ipsum illum hominem qui vivit post obitum corporis, est cum angelis et spiritibus in societate, tametsi homo externus hoc nescit, et quia in societate cum illis est, etiam est cum illis in lingua universali, ita in originibus vocum; inde est quod plura significativa vocibus indita sint, quae apparent in externa forma non congruentia, et usque in interna congruunt, ut hic ‘verba’ quod significent res; similiter in perpluribus aliis, sicut quod intellectus dicatur ‘visus internus’, et ei tribuatur ‘lux’, quod animadvertentia et oboedientia ‘auditus et auscultatio’, apperceptio rei odoratus; et sic porro.

Фусноте:

1. idcirco

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Из Сведенборгових дела

 

Arcana Coelestia # 1288

Проучите овај одломак

  
/ 10837  
  

1288. Quod ‘verba una’ significent quod una doctrina in particulari, constat ex illis quae prius dicta sunt, ‘labium’ enim significat doctrinam in communi, ut ostensum, ‘verba’ autem doctrinam in particulari seu particularia doctrinae; nam particularia nihil faciunt ut dictum, modo spectent unum finem, qui est amare Dominum supra omnia et proximum sicut semet, tunc enim particularia sunt communium.

[2] Quod ‘Verbum’ significet omnem doctrinam de charitate et inde fide, et quod verba, illa quae sunt doctrinae, consta apud Davidem,

Confitebor Tibi in rectitudine cordis; in discendo me judici justitiae Tuae; statuta Tua custodiam:... In quo purum redde puer tramitem suum? ad custodiendum juxta Verbum Tuum: in toto corde meo quaesivi Te, ne aberrare me facias a praeceptis Tuis: in corde meo abscondi Verbum Tuum, ut non peccem Tibi Benedictus Tu Jehovah, doce me statuta Tua. Labiis meis enarravi omnia judicia oris Tui: in via testimoniorum Tuorum gavisus sum:... in mandatis Tuis meditor; et intueor vias Tuas; in statutis Tuis delector; non obliviscor Verbi Tui, Ps. 119:6-17 1 ;

‘Verbum’ pro doctrina in genere; ibi quod distincta sint praeceptajudicia, testimonia, mandata, statuta, via, labia, patet, quae omnia sunt Verbi seu doctrinae; etiam alibi in Verbo ubivis illa distincta significant:

apud eundem,

[3] Canticum amoris: volvit 2 cor meum verbum bonum; ... lingua mea stilus scribae expediri; pulcher es prae filiis hominis; effusa est gratia labiis tuis; ... equita super verbo veritatis, et mansuetudinis justitiae, docebit te mirabilia dextra tua, Ps. 45:1-3, 5;

‘equitare super verbo veritatis, et mansuetudinis justitiae’ est docere doctrinam veri et boni; hic sicut alibi in Verbo distincta significat verbum, os, labium, et lingua; quod sint doctrinae de charitate, constat quia appellatur ‘canticum amorum’, de qua doctrina praedicatur ‘pulchritudo prae filiis hominis, gratia labiorum, dextra quae docet mirabilia’:

apud Esaiam,

[4] Verbum misit Jehovah 3 in Jacobum, et cecidit 4 in Israele 9:8;

‘verbum’ pro doctrina cultus interni et externi, ‘Jacobus’ ibi pro cultu externo, ‘Israel’ pro interno:

apud Matthaeum, Jesus dixit, Non e pane solum vivit homo, sed ab omni verbo, quod exit ex ore Dei, 4:4:

apud eundem,

Quando quis audit verbum regni, et non attendit, venit malus, et rapit quod seminatum est in corde, 13:19;

tum de verbo ibi vers. 20:

apud eundem,

Caelum et terra transibunt, verba autem Mea non transibunt, 24:35;

ibi ‘verbum’ pro doctrina Domini, et ‘verba’ pro illis quae sunt Ipsius doctrinae.

[5] Quia ‘verba’ pro omnibus doctrinae, ideo praecepta decalogi appellantur ‘verba’, apud Mosen,

Scripsit Jehovah super tabulis verba foederis, decem verba, Exod. 34:28:

apud eundem,

Indicavit vobis foedus Suum, quod praecepit vobis ad faciendum, decem verba, et scripsit illa super duabus tabulis lapidum, Deut. 4:13; 10:4:

apud eundem,

Cave tibi, et custodi animam tuam valde, ne forte obliviscaris verba, quae viderunt oculi tui, Deut. 4:9: praeter alibi.

Фусноте:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

2. Hebrew [ ] (rahash) = ‘to boil or bubble up, to emit’. KJV (1611) ‘overfloweth’, the KJV (1611) ‘is inditing’. The First Latin Edition has voluit, evidently a printer’s error for volvit, the rendering Schmidius has.

3. Hebrew here is ‘Adonai’ = Lord. In 2921 Swedenborg has verbum misit Dominus for the same ref.

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.