4300. En de zon rees hem op; dat dit de verbinding van de goede dingen betekent, staat vast uit de betekenis van het verrijzen van de zon, namelijk de verbinding van de goede dingen; dat door het opgaan van de dageraad wordt aangeduid dat de verbinding nabij is of aanvangt, zie nr. 4283; hieruit volgt dat het verrijzen van de zon de verbinding zelf is; want de zon betekent in de innerlijke zin de hemelse liefde, nrs. 1529, 1530, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060; dus de goede dingen, want deze zijn van die liefde; wanneer de hemelse liefde zich bij de mens openbaart, dat wil zeggen, wanneer zij wordt bemerkt, dan wordt er gezegd dat de zon hem verrijst, want dan worden de goede dingen van die liefde met hem verbonden.

4066. En Jakob zag de aangezichten van Laban; dat dit de verandering van staat betekent bij dat goede toen het onder Jakob verstane goede zich terugtrok, staat vast uit de uitbeelding van Jakob, namelijk het goede van het natuurlijke en uit de uitbeelding van Laban, namelijk het bemiddelende goede, waarover meermalen eerder; en uit de betekenis van de aangezichten, namelijk de innerlijke dingen, waarover de nrs. 358, 1999, 2434, 3527, 3573; hier de veranderingen van de innerlijke dingen, of wat hetzelfde is, de veranderingen van staat; want er wordt gezegd, ‘Hij zag zijn aangezichten, en ziet, hij was geenszins met hem als gisteren en eergisteren’. De oorzaak dat de innerlijke dingen in het Woord door de aangezichten worden aangeduid is deze, dat de innerlijke dingen vanuit het aangezicht opblinken en zich in het aangezicht vertonen als in een spiegel of in een beeld; vandaar betekenen de aangezichten of de gelaatstrekken de staten van het denken en de staten van de aandoeningen.