6473. Dat de Heer de laatsten van de mens evenzeer regeert als diens eersten, kan hieruit vaststaan dat er de Orde is uit de Heer, die opeenvolgend is van eersten tot laatsten en in de Orde zelf is niets dan het Goddelijke en omdat dit zo is, is het nodig dat de tegenwoordigheid van de Heer er in de laatsten evenzeer is als in de eersten, want het ene volgt uit het andere volgens de voortgang van de Orde.

2881. Wanneer de mens door dwang hervormd kon worden, zou er geen mens in de hele wereld zijn, die niet behouden zou worden; want niets zou voor de Heer gemakkelijker zijn, dan de mens te dwingen om Hem te vrezen, hem te vereren, ja zelfs om Hem als het ware lief te hebben; er zijn ontelbare middelen daartoe. Maar daar datgene, wat onder dwang plaatsvindt, niet verbonden wordt en dus niet wordt toegeëigend, staat dit allerverst van de Heer af om iemand te dwingen. Zolang een mens in worstelingen is, of iemand van de strijdende Kerk is, lijkt het alsof de Heer de mens dwingt en dat hij dus het vrije niet heeft, want hij strijdt dan voortdurend tegen de eigen- en wereldliefde, dus tegen het vrije, waarin hij was geboren en waarin hij is opgegroeid; vandaar dat het zo lijkt. Maar dat het vrije in de worstelingen, waarin hij overwint, sterker is dan buiten de worstelingen – maar een vrije niet uit hemzelf maar van de Heer en toch in schijn als van hemzelf - zie in de nrs. 1937, 1947.