Er is een gemeenschappelijke tendens bij mensen om negatieve oordelen te vellen over andere mensen. In de middelbare scholen komt deze tendens tot uiting in kliekjes. Een paar populaire kinderen komen in een groep terecht, en beginnen geleidelijk aan te denken dat ze beter zijn dan anderen omdat ze beter geliefd zijn. Kinderen die niet "in" zijn, kunnen objecten van medelijden, of minachting, of zelfs van wrede grappen worden. Op een of andere manier oordeelt de kliek subtiel over de anderen als een lagere klasse van mensen.

Dezelfde neiging om op anderen neer te kijken toont zich in verschillende religies. Sommige religieuze groepen worden zo egocentrisch dat ze geloven dat niemand van een ander geloof naar de hemel kan gaan. In het uiterste geval is een dergelijke houding veel wreder dan de snobistische tienerkliekjes.

De leer van de Bijbel staat hier nogal haaks op. Om te beginnen zegt God's Woord ons dat we mensen niet moeten bestempelen als "gered" of "zondaar". Jezus zei,

"Oordeel niet, dat je niet veroordeeld wordt. Waarom kijk je naar de vlek in het oog van je broer, maar denk je niet aan de plank in je eigen oog?" (Mattheüs 7:1, 3)

De discipel James zei het zo: "Er is één wetgever, die in staat is om te redden en te vernietigen. Wie ben jij om over een ander te oordelen? (Jakoben 4:1)

Toen de Heer op aarde was, was er een oordelende houding onder de leiders van de kerk. Velen dachten dat als de Messias kwam, hij de Joden zou redden, en anderen niet. Toen Jezus kwam, veroordeelden ze Hem voor het associëren met zowel niet-Joden als Joden.

Jezus ontmoedigde dit soort houding. Hij sprak eens met sommige mensen die "op zichzelf vertrouwden" dat ze gered werden en anderen niet. Hij vroeg hen om twee gebeden te overwegen: "God, ik dank u dat ik niet zoals andere mensen ben," en "God, wees mij genadig, een zondaar!" Jezus prees de man die dacht dat hij een zondaar was. (Lucas 18:9-14)

Het is beter om jezelf als een zondaar te beschouwen dan te denken dat je gered bent.

U herinnert zich wellicht ook de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan, die stopte om de gewonde man langs de kant van de weg te helpen. Hoewel deze Samaritaan van het "verkeerde" geloof was (vanuit Joods oogpunt), zei Jezus dat de Samaritaan bemind moest worden als een naaste, omdat hij een goed mens was. In feite zei hij dat een persoon die het eeuwige leven wil, net als deze Samaritaan moet zijn (Lucas 10:29-37), ook al was de Samaritaan noch christelijk noch joods. Jezus zag - en ziet - wat er in iemands hart is, niet alleen van welke kerk men deel uitmaakt.

De Bijbel stelt duidelijk dat het de manier waarop iemand leeft is, niet alleen wat hij gelooft, die bepaalt of hij naar de hemel gaat of niet. Jezus zei: "Niet ieder die tegen Mij zegt: 'Heer, Heer,' zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar hij die de wil van Mijn Vader in de hemel doet". (Mattheüs 7:21)

Nogmaals, "Hij zal iedereen belonen naar zijn werken." (Mattheüs 16:27)

"Zij die goed hebben gedaan," zegt hij, zullen gaan "naar de opstanding van het leven, en zij die kwaad hebben gedaan, naar de opstanding van de veroordeling." (Johannes 5:29)

Omdat het leven van een persoon, niet alleen zijn geloof, zijn eeuwige lot bepaalt, voorspelde Jezus dat veel christenen niet gered zouden worden, omdat ze een kwaadaardig leven hadden geleefd.

"Velen zullen in die dag tegen mij zeggen: "Heer, Heer, hebben wij niet in Uw naam geprofeteerd, demonen in Uw naam uitgedreven en vele wonderen in Uw naam verricht? En dan zal Ik hen verklaren: "Ik heb jullie nooit gekend: ga weg van Mij, jullie die wetteloosheid beoefenen!"" (Mattheüs 27:22-23, Lucas 13:25-27)

Een reden waarom een niet-christen gered kan worden, is dat hij van zijn buurman kan houden. Iedereen die oprecht van zijn naaste houdt, houdt ook van Christus, hoewel hij het misschien niet beseft. Jezus zei: "Voor zover jullie een van de minste van deze Mijn broeders hebben bediend, hebben jullie dat met Mij gedaan". (Mattheüs 25:40)

Geloof in Jezus, zonder liefde voor de naaste is zinloos.

"Hoewel ik alle vertrouwen heb, zodat ik bergen kan verwijderen, maar geen liefde heb, ben ik niets." (1 Corinthiër 13:2)

Echte liefde daarentegen is een teken dat iemand de Heer in zijn hart kent, ongeacht de religie die hij naar buiten toe belijdt.

"Liefde gelooft alle dingen." (1 Corinthiër 13:7)

"Wie goed doet, is van God, maar wie kwaad doet, heeft God niet gezien." (3 Johannes 1:11)

"Laten we elkaar liefhebben, want liefde is van God, en iedereen die liefheeft is uit God geboren en kent God. God is liefde, en iedereen die in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem." (1 Johannes 4:7-11)

Samenvatting:

Sommige christelijke kerken leren dit: Alleen christenen worden gered.

Wat de Bijbel eigenlijk zegt (en wat de Nieuwe Christelijke Kerk leert): Goede mensen van alle religies worden gered.

Enkele referenties uit de leerstellingen voor de Nieuwe Christelijke Kerk : Hemel En Hel 318-328, Gods Voorzienigheid 326

Gebruikt met toestemming van John Odhner, de auteur van deze zeer nuttige site: http://whatthebiblesays.info/Introduction.html

Ik sprak onlangs met iemand die ernaar uitkeek om vader te worden. Hij vroeg me: "Is het moeilijk om te leren hoe je een goede vader moet zijn? Hoe ben je omgegaan met die verandering in je leven?"

"Een van de leuke dingen van vader worden," zei ik, "is dat het stapje voor stapje gebeurde. Eerst verloofden we ons, en enige tijd later trouwden we. In die tijd hielp het praten over ouderschap me om me mentaal voor te bereiden. Een paar maanden na ons huwelijk werd mijn vrouw zwanger, en toen hadden we nog negen maanden voordat ons kind daadwerkelijk werd geboren."

"Natuurlijk was het krijgen van een nieuwe baby een grote verandering, maar toch kwamen er veel opvoedkundige taken bij die later kwamen. Discipline was bijvoorbeeld het eerste jaar niet aan de orde, en het duurde twee jaar voordat we onze zoon moesten helpen om te leren omgaan met zijn nieuwe babyzusje. In één keer een goede vader zijn zou onmogelijk zijn, maar de Heer geeft ons de kans om het langzaam te leren."

De meeste veranderingen in ons leven gaan geleidelijk. Een kind doet er een half jaar over om een centimeter te groeien. Het kan verscheidene jaren duren om een nieuwe taal te leren spreken of een muziekinstrument te leren bespelen. Twee mensen kunnen in één dag getrouwd zijn, maar het eigenlijke geestenhuwelijk neemt tientallen jaren in beslag.

Veranderingen in ons geestelijk leven gaan ook geleidelijk. Ze vinden stap voor stap plaats, en geestelijke groei zal gemakkelijker zijn als we weten dat het niet in een moment plaatsvindt. Het is een doorlopend proces. Jezus zei,

"Tenzij iemand opnieuw geboren wordt, kan hij het koninkrijk van God niet zien." (Johannes 3:3)

Vele passages in de Bijbel geven aan dat geestelijk wedergeboren worden net zo'n stapsgewijs proces is als lichamelijke conceptie, dracht, geboorte, groei en ontwikkeling. Petrus beschrijft het bijvoorbeeld in zeven verschillende stappen:

"Voeg bij uw geloof deugdzaamheid, en bij deugdzaamheid kennis, en bij kennis zelfbeheersing, en bij zelfbeheersing volharding, en bij volharding godsvrucht, bij godsvrucht broederlijkheid, en bij broederlijkheid liefde." Alleen door dit proces te voltooien kunnen we er zeker van zijn het Koninkrijk van God binnen te gaan. (2 Petrus 1:5)

Een van de redenen waarom wedergeboorte een geleidelijk proces moet zijn, is dat het een volledige verandering van karakter inhoudt. Paulus beschrijft het op deze manier:

"Indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel: de oude dingen zijn voorbijgegaan; ziet, alle dingen zijn nieuw geworden." (2 Corinthiërs 5:5)

Wedergeboorte betekent nieuwe kennis, nieuwe gewoonten, nieuwe activiteiten, nieuwe liefdes, en een nieuw bewustzijn van de Heer.

Nieuwe kennis

Wedergeboorte vindt niet plaats door een blinde sprong van geloof, maar door geleidelijk onderwijs, studie en verlichting. Jezus zei,

"Indien gij in Mijn Woord blijft, ...de waarheid zal u vrij maken." (Johannes 15:3)

Waarheid is het instrument van verandering, het middel tot een nieuw leven. Jezus zei,

"Nu bent u rein door het woord dat ik tot u gesproken heb." (Johannes 15:3)

In plaats van de dogma's zonder meer te aanvaarden, moeten wij de waarheid begrijpen om herboren te worden. Kinderlijk" zijn betekent niet kinderachtig zijn in onze overtuigingen.

"In boosheid zijn kinderen, maar in begrip zijn volwassenen." (1 Corinthiërs 14:20)

In een van zijn verhalen beschrijft Jezus een goed mens als iemand "die het Woord hoort en verstaat, en ook vrucht draagt." (Mattheüs 12:23)

Het belangrijkste van alles is het begrip van God. Als Gods natuur een mysterie voor ons is, kunnen we moeilijk zeggen dat we wedergeboren zijn, of dat we Zijn zonen zijn. (Vergelijk Johannes 15:15.)

God kennen gaat hand in hand met uit Hem geboren worden. (1 Johannes 4:7)

"De reinen van hart zullen God zien." (Mattheüs 5:8)

Wanneer wij wedergeboren zijn, "schijnt God in onze harten om het licht te geven der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus". (2 Corinthiërs 4:6)

New Habits

Iedereen die de gewoonte heeft slechte dingen te doen of te denken, leeft het "oude" leven, en is niet in staat tot de ware goedheid van de persoon die ze heeft overwonnen.

"Kan de luipaard zijn vlekken veranderen? Dan zult ook gij goed doen, die gewend zijt kwaad te doen." (Jeremia 13:23) "Hij die de zonde begaat, is de dienaar van de zonde." (Johannes 8:34)

Om het nieuwe leven te ontvangen moet je vechten tegen de oude gewoonten.

"Werpt van u af alle overtredingen, die gij begaan hebt, en geeft u een nieuw hart en een nieuwe geest. Want waarom zoudt gij sterven? ...Keer weder en leef!" (Ezechiël 18:21, 31-32.)

"Was u, maak u rein, verwijder het kwade van uw doen uit Mijn ogen! Houdt op het kwade te doen, leert het goede te doen." (Jesaja 1:16.)

Dit soort berouw kan niet plaatsvinden door alleen maar om vergeving te bidden. Het vereist een strijd, een voortdurende strijd om de oude manier van leven te overwinnen. Paulus noemde dit een strijd tussen het "vlees" en de "geest." (Galaten 4:29, Romeinen 8:7.)

Het is een strijd die onze grootste inspanning vereist -- "heel uw hart en heel uw ziel en heel uw kracht." (Deuteronomium 6:4)

Uiteindelijk, door voortdurende inspanning, geeft God ons zo'n macht over onze gewoonten dat we er niet meer aan zouden denken iets kwaads te doen. Wanneer deze tijd eindelijk gekomen is, kunnen wij "wedergeboren" genoemd worden.

"Wie uit God geboren is, begaat geen zonde.... Hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren." (1 Johannes 3:9)

"Wat uit God geboren is, overwint de wereld.... Wij weten dat wie uit God geboren is, niet zondigt, maar wie uit God geboren is, bewaart zichzelf en de boze raakt hem niet aan." (1 Johannes 5:4, 18)

Nieuwe activiteiten

Samen met nieuwe gewoonten komen nieuwe activiteiten. Iemand die verzuimt nuttig te zijn, kan niet wedergeboren worden, en kan niet naar de hemel gaan. Jezus gaf aan dat sommige christenen niet gered zouden worden omdat het hen aan goede werken ontbrak.

"Niet een ieder die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie de wil doet van Mijn Vader die in de hemelen is." (Mattheüs 7:21)

In een van Zijn gelijkenissen vertelde Jezus over sommige mensen die de eeuwige straf zouden ondergaan, niet omdat het hun aan geloof ontbrak, maar omdat zij mensen die in nood verkeerden niet hadden geholpen. (Mattheüs 25:41-46)

Na de dood "vergeldt de Heer een ieder naar zijn daden." (Mattheüs 16:27)

Een wedergeborene is begaan met anderen, en richt zijn leven op het werk dat hij kan doen om anderen te helpen.

"Geloof op zichzelf, als het geen werken heeft, is dood... Een mens wordt gerechtvaardigd door werken, en niet door geloof alleen." (Jakoben 2:17, 24)

Om wedergeboren te worden, moet je "vruchten voortbrengen die berouw waardig zijn." (Lucas 3:8) Dienstbaarheid en bruikbaarheid zijn kenmerken van het nieuwe leven.

Nieuwe liefdes

Meer nog dan het geloof en meer nog dan de werken, is de kracht die iemand wedergeboren doet worden de liefde. Petrus zegt ons dat wij herboren worden door lief te hebben en met het doel anderen lief te hebben.

"Daar gij uw zielen gelouterd hebt door de waarheid te gehoorzamen door de geest, in oprechte liefde tot de broeders, hebt elkander vurig lief met een rein hart, wedergeboren zijnde ... door het woord Gods." (1 Petrus 1:22, 23)

Johannes maakt ook heel duidelijk dat alleen zij die anderen liefhebben het nieuwe leven kunnen ontvangen:

"Wij weten, dat wij van den dood zijn overgegaan in het leven, omdat wij de broeders liefhebben. Wie zijn broeder niet liefheeft, blijft in de dood." (1 Johannes 3:14)

"Iedereen die liefheeft, is uit God geboren en kent God. Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde." (1 Johannes 4:7-8)

Nieuw bewustzijn van de Heer

Wij moeten het op ons nemen om geloof te hebben, om de boze impulsen in onszelf te bestrijden, om anderen te dienen en om anderen lief te hebben als wij wedergeboren willen worden. Maar bij al deze dingen moeten we ook beseffen dat het de Heer is die in ons werkt.

"Gij hebt ook al onze werken in ons gedaan." (Jesaja 26:12)

"Er zijn vele vormen van werk, maar al deze vormen, in alle mensen, zijn het werk van dezelfde God". (1 Corinthiërs 12:6)

In het proces van wedergeboorte komen we tot het besef dat het de Heer is die in ons werkt en ons in staat stelt te werken, te geloven, te strijden en lief te hebben. Deze bekwaamheden zijn Zijn genadevol geschenk. Hij zegt,

"Ik zal u een nieuw hart geven, en een nieuwe geest in u leggen... en u doen wandelen in mijn inzettingen." (Ezechiël 36:26-27)

Geduld

Om herboren te worden moeten we onze kennis, gewoonten, daden, liefdes en relatie met de Heer vernieuwen. Dit alles kost tijd, zelfs een heel leven. Zoals de bevalling en de groei geduld en volharding vergen, zo vergt ook de wedergeboorte geduld en volharding.

"In uw geduld zult gij uw zielen bezitten." (Lucas 21:19)

"Wie volhardt tot het einde, zal gered worden." (Mattheüs 10:22)

God zal eeuwig leven geven aan hen die het zoeken "door geduldig te volharden in het doen van het goede." (Romeinen 2:7)

Wij kunnen niet verwachten dat wij in één ogenblik opnieuw geboren worden. Keer op keer raadt de Bijbel standvastigheid en volharding aan als we de belofte van de hemel willen verkrijgen.

"Het is goed dat men hoopt en rustig wacht op het heil van de Heer." (Klaagliederen 3:26, 27)

Want al kost het tijd, als wij ons deel doen, zal de Heer het zeker laten gebeuren.

"Vertrouwt uw weg aan de Heer, vertrouwt ook op Hem, en Hij zal het doen geschieden." (Psalm 37:5, 7)