Er is een gemeenschappelijke tendens bij mensen om negatieve oordelen te vellen over andere mensen. In de middelbare scholen komt deze tendens tot uiting in kliekjes. Een paar populaire kinderen komen in een groep terecht, en beginnen geleidelijk aan te denken dat ze beter zijn dan anderen omdat ze beter geliefd zijn. Kinderen die niet "in" zijn, kunnen objecten van medelijden, of minachting, of zelfs van wrede grappen worden. Op een of andere manier oordeelt de kliek subtiel over de anderen als een lagere klasse van mensen.

Dezelfde neiging om op anderen neer te kijken toont zich in verschillende religies. Sommige religieuze groepen worden zo egocentrisch dat ze geloven dat niemand van een ander geloof naar de hemel kan gaan. In het uiterste geval is een dergelijke houding veel wreder dan de snobistische tienerkliekjes.

De leer van de Bijbel staat hier nogal haaks op. Om te beginnen zegt God's Woord ons dat we mensen niet moeten bestempelen als "gered" of "zondaar". Jezus zei,

"Oordeel niet, dat je niet veroordeeld wordt. Waarom kijk je naar de vlek in het oog van je broer, maar denk je niet aan de plank in je eigen oog?" (Mattheüs 7:1, 3)

De discipel James zei het zo: "Er is één wetgever, die in staat is om te redden en te vernietigen. Wie ben jij om over een ander te oordelen? (Jakoben 4:1)

Toen de Heer op aarde was, was er een oordelende houding onder de leiders van de kerk. Velen dachten dat als de Messias kwam, hij de Joden zou redden, en anderen niet. Toen Jezus kwam, veroordeelden ze Hem voor het associëren met zowel niet-Joden als Joden.

Jezus ontmoedigde dit soort houding. Hij sprak eens met sommige mensen die "op zichzelf vertrouwden" dat ze gered werden en anderen niet. Hij vroeg hen om twee gebeden te overwegen: "God, ik dank u dat ik niet zoals andere mensen ben," en "God, wees mij genadig, een zondaar!" Jezus prees de man die dacht dat hij een zondaar was. (Lucas 18:9-14)

Het is beter om jezelf als een zondaar te beschouwen dan te denken dat je gered bent.

U herinnert zich wellicht ook de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan, die stopte om de gewonde man langs de kant van de weg te helpen. Hoewel deze Samaritaan van het "verkeerde" geloof was (vanuit Joods oogpunt), zei Jezus dat de Samaritaan bemind moest worden als een naaste, omdat hij een goed mens was. In feite zei hij dat een persoon die het eeuwige leven wil, net als deze Samaritaan moet zijn (Lucas 10:29-37), ook al was de Samaritaan noch christelijk noch joods. Jezus zag - en ziet - wat er in iemands hart is, niet alleen van welke kerk men deel uitmaakt.

De Bijbel stelt duidelijk dat het de manier waarop iemand leeft is, niet alleen wat hij gelooft, die bepaalt of hij naar de hemel gaat of niet. Jezus zei: "Niet ieder die tegen Mij zegt: 'Heer, Heer,' zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar hij die de wil van Mijn Vader in de hemel doet". (Mattheüs 7:21)

Nogmaals, "Hij zal iedereen belonen naar zijn werken." (Mattheüs 16:27)

"Zij die goed hebben gedaan," zegt hij, zullen gaan "naar de opstanding van het leven, en zij die kwaad hebben gedaan, naar de opstanding van de veroordeling." (Johannes 5:29)

Omdat het leven van een persoon, niet alleen zijn geloof, zijn eeuwige lot bepaalt, voorspelde Jezus dat veel christenen niet gered zouden worden, omdat ze een kwaadaardig leven hadden geleefd.

"Velen zullen in die dag tegen mij zeggen: "Heer, Heer, hebben wij niet in Uw naam geprofeteerd, demonen in Uw naam uitgedreven en vele wonderen in Uw naam verricht? En dan zal Ik hen verklaren: "Ik heb jullie nooit gekend: ga weg van Mij, jullie die wetteloosheid beoefenen!"" (Mattheüs 27:22-23, Lucas 13:25-27)

Een reden waarom een niet-christen gered kan worden, is dat hij van zijn buurman kan houden. Iedereen die oprecht van zijn naaste houdt, houdt ook van Christus, hoewel hij het misschien niet beseft. Jezus zei: "Voor zover jullie een van de minste van deze Mijn broeders hebben bediend, hebben jullie dat met Mij gedaan". (Mattheüs 25:40)

Geloof in Jezus, zonder liefde voor de naaste is zinloos.

"Hoewel ik alle vertrouwen heb, zodat ik bergen kan verwijderen, maar geen liefde heb, ben ik niets." (1 Corinthiër 13:2)

Echte liefde daarentegen is een teken dat iemand de Heer in zijn hart kent, ongeacht de religie die hij naar buiten toe belijdt.

"Liefde gelooft alle dingen." (1 Corinthiër 13:7)

"Wie goed doet, is van God, maar wie kwaad doet, heeft God niet gezien." (3 Johannes 1:11)

"Laten we elkaar liefhebben, want liefde is van God, en iedereen die liefheeft is uit God geboren en kent God. God is liefde, en iedereen die in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem." (1 Johannes 4:7-11)

Samenvatting:

Sommige christelijke kerken leren dit: Alleen christenen worden gered.

Wat de Bijbel eigenlijk zegt (en wat de Nieuwe Christelijke Kerk leert): Goede mensen van alle religies worden gered.

Enkele referenties uit de leerstellingen voor de Nieuwe Christelijke Kerk : Hemel En Hel 318-328, Gods Voorzienigheid 326

Gebruikt met toestemming van John Odhner, de auteur van deze zeer nuttige site: http://whatthebiblesays.info/Introduction.html

5. V. The spiritual sense of the Word and its natural sense.

I have sometimes talked with spirits who were unwilling to know anything about the spiritual sense of the Word, saying that its natural sense is the only meaning the Word has, and this is holy because it comes from God. They asserted that if a spiritual sense were to be accepted, the literal form of the Word would be worthless. Many of them insisted on this, but they received a reply from heaven, that the Word without a spiritual sense in it would not be Divine, and because the spiritual sense is its soul, it is consequently Divine, in fact alive; for without this the literal sense would be as if dead. The real holiness of the Word consists in this. Thus the Word can be compared to the Divine Man, who is the Lord; in Him there is not only a natural Divine, but also a spiritual Divine and a celestial Divine. This is why the Lord calls Himself the Word. It was also said that the real holiness of the Word lies in its literal sense, and that this is more holy than the others, the internal senses, because it is the wrapping and container of the others, and it is like the body which is made alive by the soul. So the Word in its literal or natural sense possesses its fullness and also its power; and by its means a person is linked with the heavens, which would be separated from mankind but for the literal sense. Everyone knows and acknowledges that the Word is in its depths spiritual, but up to now it has been obscure where this spirituality was hidden.

[2] But since the spirits who took a stand on behalf of the literal sense alone were unwilling to be convinced by these arguments, there was produced countless passages from the natural sense, which could never be understood without the spiritual sense. For instance there are in the Prophets lists of nothing but names; many kinds of animals are named, such as lions, bears, oxen, calves, dogs, wolves, owls, ojim, ¹ dragons; also mountains and forests, and many other things besides, which would mean nothing without a spiritual sense.

For instance, what might be the meaning of a dragon described as red with seven heads and seven diadems on its heads, pulling down with its tail a third of the stars of heaven, and wanting to swallow the baby to which the woman was about to give birth; the woman being given the two wings of the great eagle to fly into the desert, where the dragon ejected water from its mouth after her like a river? Again, without the spiritual sense it would not be known what was the meaning of the dragon's two beasts; by the one which came up out of the sea, resembling a leopard, with feet like a bear's and a mouth like a lion's; and by its other beast which came up out of the ground, as described in Revelation Chapters 12 and 13. Again, what is the meaning there of the Lamb opening the seal of the book, horses coming out, first a white one, then a red, then a black and then a pale one, described in Revelation 6, as well as the other things in that book? Again, in Zechariah, what is the meaning of the four horns and the four smiths (Chapter 1:18-21); the lamp-stand and the two olive trees next to it (Chapter 4); the four chariots coming out between the two mountains, attached to which were horses, red, black, white and dappled (Chapter 6)? Again, the ram and the he-goat and their horns, with which they fought each other in Daniel (Chapter 8); and the four beasts coming up out of the sea (Chapter 7); not to mention vast quantities of similar things? To convince them further it was cited what the Lord said to the disciples in Matthew (Chapter 24) about the ending of the age and His coming again, which no one could understand without the spiritual sense.

[3] The existence of a spiritual sense in every detail of the Word can also be confirmed by some of the Lord's sayings, which could not be grasped unless understood spiritually. For instance, no one would be allowed to call his father on earth 'father', nor 'teacher' or 'master', because they have one Father, Teacher and Master (Matthew 23:7-10); or that they should not judge for fear of being judged (Matthew 7:1-2); or that a husband and wife are not two, but one flesh (Matthew 19:5-6), although they are not one flesh in the natural sense. Nor is there any prohibition of judging one's companion or neighbour as regards his natural life, for this is in society's interest; but the prohibition is on judging him as regards his spiritual life, for this is known to none but the Lord. Again, the Lord did not forbid calling one's father 'father', nor a teacher 'teacher', nor a master 'master' in the natural sense, but He did in the spiritual sense. In this there is only one Father, Teacher and Master. And the same is true in other cases.

[4] They were convinced by this that there is a spiritual sense contained in the natural sense of the Word, and that still the real holiness of the Word resides in its literal sense, because all the inner meanings of the Word are fully present in it. In addition it was proved that the literal sense also exhibits clearly everything which teaches the way to salvation, and so how to live and what to believe. Also, every teaching of the church is to be drawn from the literal sense of the Word, and proved by it; not purely by the spiritual sense, since this does not permit linking with heaven and through heaven with the Lord, but this must take place by means of the literal sense. For the Lord's Divine influence coming through the Word extends from first to last.

Сноски: