65
και ειπεν τω παιδι τις εστιν ο ανθρωπος εκεινος ο πορευομενος εν τω πεδιω εις συναντησιν ημιν ειπεν δε ο παις ουτος εστιν ο κυριος μου η δε λαβουσα το θεριστρον περιεβαλετο
65
και ειπεν τω παιδι τις εστιν ο ανθρωπος εκεινος ο πορευομενος εν τω πεδιω εις συναντησιν ημιν ειπεν δε ο παις ουτος εστιν ο κυριος μου η δε λαβουσα το θεριστρον περιεβαλετο
3204. And she said unto the servant. That this signifies exploration from the Divine natural, appears from the signification here of “saying,” as denoting to explore; for she asked, “What man is this that walketh in the field to meet us?” and from the signification of the “servant,” as being the Divine natural (see above, n. 3191, 3192).