Библия

 

Genesis 32:24

Учиться

       

24 mansit solus : et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.

Из произведений Сведенборга

 

Arcana Coelestia # 5051

Изучить этот эпизод

  
/ 10837  
  

5051. In somnio quieto vidi aliquot arbores in receptaculo ligneo plantatas, quarum una erat procera, altera humilior, et binae parvae; delectabat me maxime humilior illa arbor; ac interea amoenissima quies quam effari nequeam, afficiebat 1 mentem; excitatus e somno, loquebar cum illis qui inducebant somnium; erant spiritus angelici, videatur n. 1977, 1979, qui dicebant quid per visum illud significabatur, quod nempe amor conjugialis, per ‘arborem proceram’ maritus, per ‘humiliorem’ uxor, 2 per ‘binas parvas’ liberi; dicebant porro quod amoenissima quies quae 1 afficiebat mentem, indicaret qualis amoenitas pacis illis est in altera vita qui in amore conjugiali genuino vixerunt; addebant quod tales sint qui pertinent ad provinciam femorum proxime super genua, et quod qui in amoeniore adhuc statu sunt, pertineant ad provinciam lumborum: ostendebatur etiam quod communicatio intercedat per pede cum plantis et calcaneis 3 ; quod communicatio sit, etiam patet a magno illi nervo in femore qui ramos suos emittit, non modo per lumbos ad membra generationi dicata quae Sunt organa amoris conjugialis, sed etiam per pede ad plantas et ad calcaneos; detegebatur etiam tunc quid in Verbo intellectum est per acetabulum et nervum femoris qui luxatus est Jacobo cum luctaretur cum angelo, Gen. 32:26, 32, 33 [KJV Gen. 32:25, 31, 32]; de quo n. 4280, 4281, 4314-4317.

[2] Videbatur mihi dein magnus canis, qualis is qui Cerberus apud antiquissimos scriptores vocatur; erat dictum horrendo; dictum quod talis canis significet custodiam ne homo ab amore conjugiali caelesti ad amorem adulterii qui est infernalis, transcendat; amor enim conjugialis caelestis est cum homo cum conjuge sua quam tenerrime amat et cum liberis contentus in Domino vivit, inde ei in mundo interius amoenum est, et in altera vita caeleste gaudium; cum autem ab illo amore transitur in oppositum, et in eo apparet illis jucundum quasi caeleste, et tamen est infernale, tunc talis canis sistitur quasi custodiens ne jucunditates oppositae communicent.

Сноски:

1. The Manuscript deletes occupabat, and inserts afficiebat.

2. The Manuscript inserts et.

3. pedem cum planta et calcaneo

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Из произведений Сведенборга

 

Arcana Coelestia # 4433

Изучить этот эпизод

  
/ 10837  
  

4433. ‘Et sumpsit eam, et cubuit cum ea, et compressit eam’: quod significet quod non aliter posset conjungi cum affectione veri per filios Jacobi fratres ejus significati, constat a significatione ‘sumere eam, cubare cum ea, et comprimere eam’ quod sit conjungi, sed non modo legitimo qui fit per desponsationem; quod autem per illa verba significetur quod non aliter conjungi posset, non constare potest nisi sciatur quomodo res se habet; verum interius ab antiquis quod per ‘Shechemum filium Hamoris Hivaei’ significatur, est id verum quod internum Ecclesiae fuerat apud antiquos, ita quod internum in eorum statutis, judiciis et legibus, verbo in ritualibus et similibus; illa vera fuerunt doctrinalia illorum secundum quae vivebant, et quidem doctrinalia charitatis, nam antiquo tempore illis qui a genuina Ecclesia, non alia doctrinalia fuerunt; eadem vocari possunt vera interiora fidei respective ad doctrinam, sed bona 1 respective ad vitam: si aliqua Ecclesia apud gentem e Jacobo institueretur, necessum fuit ut in illa vera et bona initiarentur; nam nisi interna sunt in externis, hoc est, nisi cogitatur de internis cum in externis sunt, et simul nisi afficiuntur internis, ad minimum nisi afficiuntur externis propter interna, non est aliquid Ecclesiae; interna enim faciunt Ecclesiam, nam in illis est Dominus, quippe in illis sunt spiritualia et caelestia quae ab Ipso.

[2] Sed gens e Jacobo, hoc est, gens Israelitica et Judaica, non potuit initiari in illa modo legitimo qui fit per desponsationem, ob causam quia cultus eorum externus non correspondebat; a patribus enim suis, nempe ab Abrahamo, Jishako et Jacobo, acceperunt cultum ab Ebero institutum, qui quod in externis diversus fuerit a cultu Ecclesiae Antiquae, videatur n. 1238, 1241, 1343, 2180; et quia cultus ille diversus fuit, non potuerunt vera interiora quae apud antiquos, cum illo conjungi modo legitimo qui fit per desponsationem, sed modo qui hic describitur; inde potest intelligi quid sit quod non aliter posset conjungi cum affectione veri per ‘filios Jacobi fratres Dinae’ significati.

[3] Sed tametsi conjunctio fieri potuit illo modo secundum legem etiam antiquis notam, de qua Exod. 22:15 [KJV 16]; Deut. 22:28, 29, usque gens illa talis erat ut nullatenus admitteret aliquam conjunctionem veri interioris quod ab antiquis, cum externis cultus quae apud posteros Jacobi, n. 4281, 4290, 4293, 4307, 4314, 4316, 4317, ideo apud illam gentem non potuit institui aliqua Ecclesia, sed loco ejus modo repraesentativum Ecclesiae, videatur n. 4281, 4288, 4307; quod talis gens fuerit quod nempe non solum non recipere potuisset vera interiora, sed etiam quod apud se prorsus illa exstingueret, repraesentatum hic est per quod ‘filii Jacobi responderent Shechemo et Hamori in fraude’, vers. 13, et dein quod ‘Shimeon et Levi percuterent urbem ore gladii et occiderent Shechemum et Hamorem’, vers. 25, 26, 26, et quod ‘reliqui filii venirent super confossos et depraedarentur urbem, atque auferrent greges, armenta, ... et quicquid in urbe, in agro, ... et in domo esset’, vers. 27-29. Inde patet quid per prophetica Jacobi tunc Israelis 2 , significatur, Shimeon et Levi fratres, instrumenta violentiae machaerae eorum; in arcanum eorum ne veniat anima mea, in congregatione eorum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in complacito suo enervarunt bovem; maledicta ira eorum quia vehemens, et furor eorum quia gravis; dividam eos in Jacobum, et dispergam eos in Israelem, Gen. 49:5-7.

Сноски:

1. The Manuscript inserts ac veri bona.

2. The Manuscript inserts de Schimeone et Levi.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.