4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

54. En toen ik Hem zag, viel ik aan Zijn voeten evenals dood, betekent ten gevolge van een zodanige aanwezigheid van de Heer het begeven van het eigen leven..

Het eigen leven van de mens houdt de aanwezigheid van de Heer niet uit, zodanig als de Heer in Zich is, ja zelfs niet zodanig als Hij is in de binnenste dingen van Zijn Woord; want Zijn Goddelijke Liefde is geheel en al zoals [de gloed] van de Zon, die niemand zodanig als deze in zich is, kan uithouden, hij zou immers verteerd worden; dat wordt daaronder verstaan ‘dat niemand God kan zien en leven’, (Exodus 33:20; Richteren 13:32).

Omdat dit zo is, verschijnt de Heer daarom aan de engelen in de hemel als zon op een afstand van hen, zoals de zon van de wereld op een afstand van de mensen; de oorzaak hiervan is deze, dat de Heer in die zon is in Zich.

Niettemin regelt en tempert de Heer Zijn Goddelijke zodanig, dat de mens Zijn aanwezigheid kan uithouden; dit vindt plaats door oversluieringen; zo vond dit ook plaats toen Hij Zich aan velen in het Woord onthulde; ja zelfs is Hij door oversluieringen aanwezig bij eenieder die Hem vereert; zoals Hijzelf zegt bij Johannes:

‘Die Mijn geboden doet, bij hem zal Ik woning maken’, (Johannes 14:21, 23); ‘Dat Hij zal zijn in hen en zij in Hem’, (Johannes 15:4, 5).

Hieruit blijkt waarom Johannes, toen hij de Heer in zo’n heerlijkheid zag, aan Zijn voeten viel zoals dood; en verder ook, waarom de drie discipelen, toen zij de Heer in de heerlijkheid zagen, met slaap bezwaard werden en een wolk hen oversluierde, (Lukas 9:32, 34).