A Bíblia

 

Genesis 30

Estude

   

1 ιδουσα δε ραχηλ οτι ου τετοκεν τω ιακωβ και εζηλωσεν ραχηλ την αδελφην αυτης και ειπεν τω ιακωβ δος μοι τεκνα ει δε μη τελευτησω εγω

2 εθυμωθη δε ιακωβ τη ραχηλ και ειπεν αυτη μη αντι θεου εγω ειμι ος εστερησεν σε καρπον κοιλιας

3 ειπεν δε ραχηλ τω ιακωβ ιδου η παιδισκη μου βαλλα εισελθε προς αυτην και τεξεται επι των γονατων μου και τεκνοποιησομαι καγω εξ αυτης

4 και εδωκεν αυτω βαλλαν την παιδισκην αυτης αυτω γυναικα εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ

5 και συνελαβεν βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν τω ιακωβ υιον

6 και ειπεν ραχηλ εκρινεν μοι ο θεος και επηκουσεν της φωνης μου και εδωκεν μοι υιον δια τουτο εκαλεσεν το ονομα αυτου δαν

7 και συνελαβεν ετι βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν υιον δευτερον τω ιακωβ

8 και ειπεν ραχηλ συνελαβετο μοι ο θεος και συνανεστραφην τη αδελφη μου και ηδυνασθην και εκαλεσεν το ονομα αυτου νεφθαλι

9 ειδεν δε λεια οτι εστη του τικτειν και ελαβεν ζελφαν την παιδισκην αυτης και εδωκεν αυτην τω ιακωβ γυναικα

10 εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν τω ιακωβ υιον

11 και ειπεν λεια εν τυχη και επωνομασεν το ονομα αυτου γαδ

12 και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν ετι τω ιακωβ υιον δευτερον

13 και ειπεν λεια μακαρια εγω οτι μακαριζουσιν με αι γυναικες και εκαλεσεν το ονομα αυτου ασηρ

14 επορευθη δε ρουβην εν ημεραις θερισμου πυρων και ευρεν μηλα μανδραγορου εν τω αγρω και ηνεγκεν αυτα προς λειαν την μητερα αυτου ειπεν δε ραχηλ τη λεια δος μοι των μανδραγορων του υιου σου

15 ειπεν δε λεια ουχ ικανον σοι οτι ελαβες τον ανδρα μου μη και τους μανδραγορας του υιου μου λημψη ειπεν δε ραχηλ ουχ ουτως κοιμηθητω μετα σου την νυκτα ταυτην αντι των μανδραγορων του υιου σου

16 εισηλθεν δε ιακωβ εξ αγρου εσπερας και εξηλθεν λεια εις συναντησιν αυτω και ειπεν προς με εισελευση σημερον μεμισθωμαι γαρ σε αντι των μανδραγορων του υιου μου και εκοιμηθη μετ' αυτης την νυκτα εκεινην

17 και επηκουσεν ο θεος λειας και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον πεμπτον

18 και ειπεν λεια εδωκεν ο θεος τον μισθον μου ανθ' ου εδωκα την παιδισκην μου τω ανδρι μου και εκαλεσεν το ονομα αυτου ισσαχαρ ο εστιν μισθος

19 και συνελαβεν ετι λεια και ετεκεν υιον εκτον τω ιακωβ

20 και ειπεν λεια δεδωρηται μοι ο θεος δωρον καλον εν τω νυν καιρω αιρετιει με ο ανηρ μου ετεκον γαρ αυτω υιους εξ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ζαβουλων

21 και μετα τουτο ετεκεν θυγατερα και εκαλεσεν το ονομα αυτης δινα

22 εμνησθη δε ο θεος της ραχηλ και επηκουσεν αυτης ο θεος και ανεωξεν αυτης την μητραν

23 και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον ειπεν δε ραχηλ αφειλεν ο θεος μου το ονειδος

24 και εκαλεσεν το ονομα αυτου ιωσηφ λεγουσα προσθετω ο θεος μοι υιον ετερον

25 εγενετο δε ως ετεκεν ραχηλ τον ιωσηφ ειπεν ιακωβ τω λαβαν αποστειλον με ινα απελθω εις τον τοπον μου και εις την γην μου

26 αποδος τας γυναικας μου και τα παιδια περι ων δεδουλευκα σοι ινα απελθω συ γαρ γινωσκεις την δουλειαν ην δεδουλευκα σοι

27 ειπεν δε αυτω λαβαν ει ευρον χαριν εναντιον σου οιωνισαμην αν ευλογησεν γαρ με ο θεος τη ση εισοδω

28 διαστειλον τον μισθον σου προς με και δωσω

29 ειπεν δε αυτω ιακωβ συ γινωσκεις α δεδουλευκα σοι και οσα ην κτηνη σου μετ' εμου

30 μικρα γαρ ην οσα σοι ην εναντιον εμου και ηυξηθη εις πληθος και ηυλογησεν σε κυριος επι τω ποδι μου νυν ουν ποτε ποιησω καγω εμαυτω οικον

31 και ειπεν αυτω λαβαν τι σοι δωσω ειπεν δε αυτω ιακωβ ου δωσεις μοι ουθεν εαν ποιησης μοι το ρημα τουτο παλιν ποιμανω τα προβατα σου και φυλαξω

32 παρελθατω παντα τα προβατα σου σημερον και διαχωρισον εκειθεν παν προβατον φαιον εν τοις αρνασιν και παν διαλευκον και ραντον εν ταις αιξιν εσται μοι μισθος

33 και επακουσεται μοι η δικαιοσυνη μου εν τη ημερα τη αυριον οτι εστιν ο μισθος μου ενωπιον σου παν ο εαν μη η ραντον και διαλευκον εν ταις αιξιν και φαιον εν τοις αρνασιν κεκλεμμενον εσται παρ' εμοι

34 ειπεν δε αυτω λαβαν εστω κατα το ρημα σου

35 και διεστειλεν εν τη ημερα εκεινη τους τραγους τους ραντους και τους διαλευκους και πασας τας αιγας τας ραντας και τας διαλευκους και παν ο ην λευκον εν αυτοις και παν ο ην φαιον εν τοις αρνασιν και εδωκεν δια χειρος των υιων αυτου

36 και απεστησεν οδον τριων ημερων ανα μεσον αυτων και ανα μεσον ιακωβ ιακωβ δε εποιμαινεν τα προβατα λαβαν τα υπολειφθεντα

37 ελαβεν δε εαυτω ιακωβ ραβδον στυρακινην χλωραν και καρυινην και πλατανου και ελεπισεν αυτας ιακωβ λεπισματα λευκα περισυρων το χλωρον εφαινετο δε επι ταις ραβδοις το λευκον ο ελεπισεν ποικιλον

38 και παρεθηκεν τας ραβδους ας ελεπισεν εν ταις ληνοις των ποτιστηριων του υδατος ινα ως αν ελθωσιν τα προβατα πιειν ενωπιον των ραβδων ελθοντων αυτων εις το πιειν

39 εγκισσησωσιν τα προβατα εις τας ραβδους και ετικτον τα προβατα διαλευκα και ποικιλα και σποδοειδη ραντα

40 τους δε αμνους διεστειλεν ιακωβ και εστησεν εναντιον των προβατων κριον διαλευκον και παν ποικιλον εν τοις αμνοις και διεχωρισεν εαυτω ποιμνια καθ' εαυτον και ουκ εμιξεν αυτα εις τα προβατα λαβαν

41 εγενετο δε εν τω καιρω ω ενεκισσησεν τα προβατα εν γαστρι λαμβανοντα εθηκεν ιακωβ τας ραβδους εναντιον των προβατων εν ταις ληνοις του εγκισσησαι αυτα κατα τας ραβδους

42 ηνικα δ' αν ετεκον τα προβατα ουκ ετιθει εγενετο δε τα ασημα του λαβαν τα δε επισημα του ιακωβ

43 και επλουτησεν ο ανθρωπος σφοδρα σφοδρα και εγενετο αυτω κτηνη πολλα και βοες και παιδες και παιδισκαι και καμηλοι και ονοι

   

Das Obras de Swedenborg

 

Arcana Coelestia # 3979

Estudar Esta Passagem

  
/ 10837  
  

3979. 'Laban said to him' means perception from the good meant by Laban. This is clear from the meaning of 'saying' as perception, dealt with in 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3395, 3509, and from the representation of 'Laban' as a parallel good from the Divine, dealt with in 3612, 3665, 3778. The reason why it is perception from this good that is meant by 'Laban said to him' is that in the Word persons mean nothing else than spiritual realities. In the highest sense Divine things present in the Lord are meant, in the internal sense the kind of things present in man which are discussed here, so that two persons are used to mean two things present in the same individual.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Das Obras de Swedenborg

 

Arcana Coelestia # 3778

Estudar Esta Passagem

  
/ 10837  
  

3778. 'And he said to them, Do you know Laban the son of Nahor?' means, Did they possess good from that stock? This is clear from the representation of 'Laban' as a parallel good springing from a common stock, dealt with in 3612, 3665, and from the representation of 'Nahor' as that common stock from which the good meant by 'Laban' springs - 'knowing' meaning, in the internal sense, from that source, as is evident from the train of thought. Let a brief statement be made about the representation of a parallel good by means of Nahor, Bethuel, and Laban. Terah who was the father of three sons - Abram, Nahor, and Haran, Genesis 11:27 - represents the common stock from which the Churches sprang. Terah himself was in fact an idolater, but representatives have no regard to the person, only to the actual subject represented by him, see 1361. And since the Jewish representative Church had its beginnings in Abraham and was re-established among his descendants from Jacob, Terah and his three sons take on the representation of Churches. Abram takes on the representation of the genuine Church as it exists among those who possess the Word, while Nahor his brother takes on that of the Church as it exists among gentiles who do not possess the Word. The Lord's Church is spread throughout the whole world, existing also among gentiles who lead charitable lives, as is evident from what has been shown in various places regarding the gentiles.

[2] This then is why Nahor, his son Bethuel, and Bethuel's son Laban represent a parallel good that springs from a common stock, that is, the good which exists with people who belong to the Lord's Church among the gentiles. This good differs from good coming in a direct line from the common stock, in that those gentiles do not have genuine truths which are joined to their good. Instead they have for the most part external appearances which are called illusions of the senses, for they do not possess the Word from which they may receive light. Actually good is in essence a single entity, but it acquires a specific character from the truths implanted in it and in this way is made various. The truths that are seen by gentiles as truths are in general the idea that they should worship some God from whom they seek their own good and to whom they attribute it - though they do not know so long as they live in this world that that God is the Lord; also the idea that they should adore their God under images which they hold sacred; besides many other ideas. But these ideas do not make it any less possible for them to be saved than for Christians, provided that they lead lives in which love to their God and love towards the neighbour are present. For by leading such lives they have the ability to receive interior truths in the next life, see 932, 1032, 1059, 2049, 2051, 2284, 2589-2604, 2861, 2863, 3263. This shows what is meant by a parallel good that springs from a common stock. For Nahor represents those outside the Church who by virtue of good are bound together as brethren, see 2863, 2864, 2868; Bethuel represents good as it exists with those who make up a first group of gentiles, 2865, 3665; and Laban represents the affection for external or bodily good, strictly speaking a parallel good springing from a common stock, 3612, 3665.

[3] This good is such that first of all it serves a person as a means for acquiring spiritual good, for it is external and bodily and derives from external appearances which in themselves are illusions of the senses. In childhood a person acknowledges nothing other than these as truth and good, and although taught what internal good and truth are he still has no more than a bodily concept of it. This being his concept at first, this kind of good and truth is the initial means by which interior truths and goods are brought in. This is the arcanum which Jacob and Laban represent here.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.