2. Plaatsen in het Woord waar gesproken wordt over het vergaan van de hemel en de aarde zijn de volgende: "Hef uw ogen op naar de hemel en aanschouwt de aarde beneden... de hemel zal als een rook verdwijnen, en de aarde zal als een kleed verouderen" (Jes. 51:6). "Ze, Ik zal scheppen nieuwe hemelen en een nieuwe aarde; en de vorige dingen zullen niet meer herdacht worden" (Jes. 65:17). "Nieuwe hemelen en een nieuwe aarde zal Ik maken"(Jes. 66:22). "De sterren des hemels vielen op de aarde... en de hemel is weggeweken als een boek, dat toegerold wordt" (Openb. 6:13-14). "Ik zag een grote troon en Degene die daarop zat, van Wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor die gevonden." (Openb. 20:11). "Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan" (Openb. 21:1).

In deze plaatsen wordt met een "nieuwe hemel" niet bedoeld de hemel die zich voor onze ogen vertoont, maar de eigenlijke hemel waar het menselijk geslacht verzameld is. Vanaf het begin der Christelijke kerk werd uit het menselijk geslacht een hemel gevormd, maar zij die daarin waren, waren geen engelen, maar geesten uit verschillende godsdiensten. Deze hemel wordt bedoeld met de "eerste hemel" die zou vergaan. Hoe dit gebeurde zal in hetgeen volgt in bijzonderheden worden medegedeeld. Het wordt hier alleen aangehaald, opdat men weet wat er bedoeld wordt met de "eerste hemel" die zou vergaan. Iedereen die volgens een enigszins verlichte rede denkt, kan ook inzien, dat hier niet de sterrenhemel, dat onmetelijke uitspansel der schepping, moet worden verstaan, maar de hemel in geestelijke zin, waar de engelen en geesten zijn.

67. Bovendien moet men weten dat deze hemel, die de "eerste" wordt genoemd, niet bestond uit één enkel mens die vóór de komst van de Heer in de wereld geleefd had; maar dat allen die daar waren, hadden geleefd nß Zijn komst. Aan het einde van iedere kerk werd een laatste oordeel gehouden, wanneer de eerste hemel wordt verdreven en een nieuwe geschapen of gevormd. (zie hierboven n.33-39) Vanaf het begin tot aan het einde van iedere kerk wordt iedereen geduld, die uiterlijk een zedelijk leven heeft geleid, en uiterlijk in vroomheid en heiligheid leefde. Ook wanneer innerlijk niets daarvan bestond, omdat slechts de innerlijke dingen van de gedachten en voornemens door de wetten van de burgerlijke en zedelijke samenleving in banden gehouden konden worden. Maar in het einde van de kerk worden de innerlijke dingen ontbloot, en dan wordt het oordeel over hen gehouden. Vandaar dat een laatste oordeel over de bewoners van deze aarde tweemaal heeft plaatsgehad, en nu voor de derde maal gehouden wordt (zie boven n. 46). Aldus zijn ook een eerste hemel en aarde tweemaal voorbij gegaan, en een nieuwe hemel en aarde tweemaal geschapen; want de hemel en de aarde zijn de kerken in die twee werelden, zoals eerder aangetoond in de nummers 1-5. Hieruit blijkt dat "de nieuwe hemel en de nieuwe aarde" die in de Profetieën van het Oude Testament worden genoemd, niet dezelfde zijn als die in de Openbaringen worden bedoeld, maar door de Heer werden geschapen, toen Hij in de wereld was, en dat deze laatste n door Hem gevormd worden. In de Profetieën van het Oude Testament lezen we het volgende: "Ziet, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde en de vorige zal ook niet meer herdacht worden." (Jesaja 65:17) "De nieuwe hemel en de nieuwe aarde die Ik maak." (Jesaja 66:22) En verder in Daniël.