72. Iedere gemeenschap, wanneer zij als een eenheid verschijnt, ziet eruit als een mens, omdat de hemel in haar geheel er zo uitziet, zo_s men in het voorgaande kan zien. Bovendien bestaat er, in de meest volmaakte vorm zoals die van de hemel is, een gelijkenis tussen de delen en het geheel, en tussen de mindere delen en de grootste. De mindere vormen en kleinste delen van de hemel zijn de gemeenschappen waaruit zij bestaat en deze zijn ook hemelen in kleinere vorm, zoals men boven zien kan, nr. 51-58. eze gelijkenis vindt overal zonder onderbreking plaats, omdat in de hemel het goede van iedereen bestaat uit één enkele liefde, dus uit één enkele bron. Deze ene liefde die de bron is van het goede van iedereen in de hemel, is liefde tot de Heer vanuit de Heer. Hierdoor komt het dat de gehele hemel in het algemeen, elke gemeenschap in het minder algemeen en ieder engel afzonderlijk een evenbeeld van de Heer is. Wat verder over dit onderwerp is gezegd kan men hierboven in nr. 58 zien.

460. ten slotte zal ik een geheim mededelen dat tot nu toe aan niemand is bekend geweest, namelijk dat al het goede en ware dat uitgaat van de Heer en dat de hemel maakt, in menselijke vorm bestaat; en dit niet alleen in het geheel en in wat het grootste is, maar ook in ieder deel en in het geringste; en dat deze vorm invloed uitoefent op iedereen die het goede en het ware ontvangt van de Heer, en de menselijke vorm mededeelt aan iedere bewoner van de hemel, overeenkomstig de hoogte van zijn vatbaarheid. Hierdoor is het dat de hemel zowel in het algemeen als in het bijzonder gelijk is aan zichzelf en dat de menselijke vorm de vorm is van het geheel, van elk gezelschap en van elke engel, zoals boven werd aangetoond in vier hoofdstukken (zie nr. 59-86). ieraan kan worden toegevoegd, dat de menselijke vorm ook in de engelen bestaat, in elk deel van de gedachte, die aan de hemelse liefde is ontleend. Maar dit geheim kan moeilijk door enig mens worden begrepen, hoewel het helder door de engelen wordt ingezien, omdat zij in het licht van de hemel zijn.

490. Verse 3. And another angel came and stood at the altar, signifies the conjunction of heaven with the Lord through celestial good. This is evident from the signification of an "angel," as being heaven (of which presently); also from the signification of "altar," as being the good of love to the Lord (of which also presently). An "angel" signifies the angelic heaven because the things seen by John were representative; and as heaven could not be presented to his view, therefore instead of the heavens angels were seen; as also above, "seven angels who stood before God" (n. 488); so also "four and twenty elders and four animals" which represented the heavens above, n. 313, 332, 362, 462); so here, "the angel who stood at the altar." The angels seen by John represented heaven, because the whole heaven before the Lord is as one angel-man, likewise each society of heaven; also because the angel derives his angelic form, which is the human form, from the universal heaven. (Respecting this see in the work on Heaven and Hell 51-58, 59-67, 68-72, 73-77, 78-86, where this arcanum is fully unfolded.) For this reason when an angel appears representatively, he represents either the society of heaven from which he is, or many societies together, or the universal heaven in respect to that in heaven and the church that is treated of. That "angels" in the Word signify entire societies in heaven, and also the whole heaven, may be seen above (n. 90, 302, 307). This angel "who stood at the altar" signifies the inmost or third heaven, because the "altar" signifies the good of love to the Lord, and all who are in the inmost or third heaven are in that good.

[2] An altar was seen in heaven not because any altar exists there such as the Israelitish nation had; but as that altar is frequently mentioned in the Word, and it signifies the good of love to the Lord and worship from that good, so an altar was seen by John, by whom the Word was also written, in order that the Word may be everywhere consistent with itself. For a similar reason he saw a golden altar, which was for the offering of incense, also a censer and incense, which are also presently mentioned; as also the ark of the Covenant (chap. Revelation 11:19). For many representatives appear in heaven to those who stand below, which nevertheless do not actually exist there, but are only representative forms of such things as the angels there are thinking from the influx of the Lord; consequently they are all significative of Divine things; as for instance, animals appeared which were cherubim, also a book sealed with seven seals, and at the opening of the first four seals there went forth horses, besides other like things mentioned elsewhere. So here also an altar, a censer, and incense appeared, which were exhibited before John's sight because these are mentioned in the Word and there signify things Divine, and because the Word in Revelation was to be written by means of similar things. There were two altars in use with the Israelitish nation, one called "the altar of burnt-offering," the other "the altar of incense," and because this one was overlaid with gold it was called "the golden altar." The altar of burnt-offering was a representative of the Lord and of the worship of Him from celestial good; and the altar of incense was a representative of the Lord and of the worship of Him from spiritual good. Celestial good is the good of love to the Lord, and spiritual good is the good of charity towards the neighbor. But what altars represented and signified in general and in particular, may be seen above n. 391.