16. Ik heb een paar keer met engelen over deze zaak gesproken, die hun verwondering erover uitspraken dat de mensen van de kerk niet wisten dat de Heer en de naaste liefhebben eruit bestaat het goede en het ware lief te hebben en dit te willen doen. Terwijl zij toch kunnen weten dat iemand zijn liefde betuigt door de dingen te willen en te doen die de ander wil; op deze manier wordt hij op zijn beurt liefgehad en verenigd met diegene die hij liefheeft, niet door hem lief te hebben zonder te doen wat hij wil, wat op zich niet liefhebben is. Ze zeiden ook dat men zou moeten weten dat het goede dat uit de Heer voortgaat een gelijkenis van Hem is, aangezien Hijzelf daarin aanwezig is, en dat diegenen die door middel van voornemen en doen het goede en het ware tot hoofdbestanddelen maken van hun leven, gelijkenissen van Hem worden en met Hem worden verenigd. ten slotte is willen, ergens van houden om te doen. Bovendien leert de Heer in het Woord dat dit zo is, door te zeggen: Wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft... en Ik zal hem liefhebben... en bij hem wonen Johannes 14:21, 23). En elders: Indien gij mijn geboden bewaart, zult gij in mijn liefde blijven (Johannes 15:10, 12).

252. And will sup with him, and he with Me, signifies communicating to them the felicities of heaven. This is evident from the signification of "supping," as being to communicate the goods of heaven. "To sup" means to communicate, because "banquets," "feasts," "dinners," and "suppers" in the Word signify consociations by love, and thus a communication of love's delights, for all delights are of love. These things derive their signification from that of bread and of wine, which signify the good of love, celestial and spiritual; and from that of eating together, which signifies communication and appropriation. This was formerly signified by the paschal supper, and is at this day signified by the holy supper (See above, n. 146); and in The Doctrine of the New Jerusalem 210-222). Mention is made of "supping," because weddings were celebrated at supper time, and weddings signify the conjunction of good and truth, and the consequent communication of delights. It is therefore said in Revelation:

Blessed are they which are called to the marriage supper of the Lamb (Revelation 19:9);

and afterwards:

Come and be gathered together unto the supper of the great God (Revelation 19:17).

[2] As suppers signify consociations by love, and consequent communication of delights, therefore the Lord compared the church and heaven to a "supper," and also to a "wedding;" to a "supper" in Luke:

The master of the house made a great supper, and bade many; but all those that were called excused themselves. Therefore, being angry, he ordered his servant to bring in the poor, the maimed, the halt, and the blind; saying of those called, that none of them should taste of the supper (Luke 14:16-24).

(Nearly the same is meant by the wedding to which invitations were given in Matthew 22:1-15.) "Supper" here means heaven and the church; "those called who excused themselves" mean the Jews with whom the church then was; for the church specifically is where the Word is, and where the Lord is known through the Word. "The poor, the maimed, the halt, and the blind," mean those who are spiritually such, and who were then outside the church. Heaven and the church are here likened to "a supper" and to "a wedding," because heaven is the conjunction of angels with the Lord by love, and their consociation among themselves by charity, and the consequent communication of all delights and felicities; the like is true of the church, since the church is the Lord's heaven on the earth. (That heaven is the conjunction of the angels with the Lord by love, and also their mutual consociation by charity, see in the work on Heaven and Hell 13-19, and a consequent communication of all delights and felicities, n. 396-400)

[3] In the Word it is said in many places that in heaven they will "eat together;" and this means in the spiritual sense that they are to enjoy blessedness and felicity; thus "eating together" has here a like significance as "supping." Thus in Luke:

They shall come from the east and the west, and from the north and the south, and shall recline to eat in the kingdom of God (Luke 13:29).

And in Matthew:

Many shall come from the east and the west, and shall recline to eat with Abraham, Isaac, and Jacob, in the kingdom of the heavens (Matthew 8:11).

Those who are to "come from the east, the west, the north and the south," are all who are in the good of love, and in the truths of faith therefrom. (That the "four quarters" in the Word have such a signification, may be seen in the work on Heaven and Hell. n. 141-153: that "Abraham, Isaac, and Jacob," mean the Lord in respect to the Divine Itself and the Divine Human,Arcana Coelestia 1893, 4615, 6098, 6185, 6276, 6804, 6847; consequently "to recline to eat with them" means to be conjoined with the Lord, and to be consociated one to another by love, and by such conjunction and consociation to enjoy eternal blessedness and felicity, and this from the Lord alone.)

[4] In Luke:

Jesus said, Let your loins be girded about, and your lamps burning, and be ye yourselves like unto men waiting for their Lord when He shall return from the wedding, that when He cometh and knocketh they may open unto Him. Blessed are those servants whom the Lord when He cometh shall find watching; verily I say unto you, that He shall gird Himself, and make them to recline to eat, and drawing near, He will minister to them (Luke 12:35).

"The loins that are to be girded" mean the good of love (Arcana Coelestia 3021[1-8], 4280, 9961); "the lamps that are to be burning" signify the truths of faith from the good of love (Arcana Coelestia 9548, 9551, 9783); "girding Himself, making them to recline to eat, and ministering to them," signifies to bestow upon them every good.

[5] In the same:

Ye are they which have continued with Me in My temptations; I appoint unto you, even as My Father hath appointed unto Me, a kingdom, that ye may eat and drink at My table in the kingdom (Luke 22:28-30).

"To eat and drink at the Lord's table in the kingdom of God" is to be conjoined to the Lord by love and faith, and to enjoy heavenly blessedness.

[6] In Matthew:

Jesus said, I say unto you, I will not drink henceforth of this product of the vine, until that day when I will drink it new with you in My Father's kingdom (Matthew 26:29).

These words were spoken by the Lord after He instituted the Holy Supper; and "the product of the vine" signifies Divine truth from Divine good, and blessedness and felicity therefrom.

[7] The signification of "feast" is like that of "supper," in Isaiah:

In this mountain shall Jehovah make unto all peoples a feast of fat things, a feast of wines on the lees (Isaiah 25:6);

here the coming of the Lord is treated of, and "a feast of fat things" signifies the appropriation and communication of goods, and "a feast of wines on the lees," or the best wine, the appropriation of truths. (That "fat things" signify the goods of love, see Arcana Coelestia 353, 5943, 10033; and also the delights of love, n. 6409; and that "wine" signifies the good of charity, which in its essence is truth, n. 1071, 1798, 6377)

[8] The "wedding to which the ten virgins were invited" has a like meaning, of which in Matthew:

The kingdom of the heavens is like unto ten virgins, who took their lamps and went forth to meet the bridegroom. And five of them were prudent, and five were foolish. The foolish, when they took their lamps, took no oil with them; but the prudent took oil in their vessels with their lamps. Now while the bridegroom tarried they all slumbered and slept. But at midnight a cry arose, Behold the bridegroom cometh; go ye out to meet him. Then all those virgins arose, and trimmed their lamps. And the foolish said unto the prudent, Give us of your oil; for our lamps are going out. But the prudent answered, saying, Peradventure there will not be enough for us and you; go ye rather to them that sell, and buy for yourselves. And while they went to buy, the bridegroom came; and they that were ready went in with him to the wedding, and the door was shut. Afterward came the other virgins, saying, lord, lord, open to us. But he answered and said, Verily I say to you, I know you not (Matthew 25:1-12).

This treats of conjunction with the Lord by love and faith; this the "wedding" moreover signifies; "oil" signifies the good of love, and "lamps" the truth of faith. To make clear that in every particular that the Lord spoke there is a spiritual sense, I will lay open the particulars of the spiritual sense of this parable. "The kingdom of the heavens," to which the ten virgins are likened, means heaven and the church; "the ten virgins" signify all who are of the church ("ten" all, and "virgins" those who are in the affection of spiritual truth and good, which affection constitutes the church), therefore "Zion" and "Jerusalem," by which the church is signified, are called in the Word "virgins," as "the virgin Zion," and "the virgin Jerusalem," and in Revelation it is said that "virgins follow the Lamb." "The lamps that they took to go forth to meet the bridegroom" signify the truths of faith; "the bridegroom" means the Lord in respect to conjunction with heaven and the church by love and faith; for "a wedding" is treated of, which signifies that conjunction. "The five prudent virgins" and "the five foolish" signify those of the church who are in faith from love, and those who are in faith apart from love (the same as "the prudent and foolish" in Matthew 7:24, 26). "Midnight, when the cry arose," signifies the Last Judgment, and in general the end of man's life, when he will be adjudged either to heaven or to hell; "the foolish virgins then saying to the prudent, Give us of your oil, and the prudent answering that they should go to them who sell," signifies the state of all after death-that those who have not the good of love in faith, or the truth of faith from the good of love, then wish to acquire it for themselves, but in vain, since such as man's life has been in the world such he remains. From this it is clear what is signified by "the prudent virgins" going in to the marriage, and that the foolish who said, "Lord, Lord, open to us," received for answer, "Verily I say unto you, I know you not." "I know you not" signifies that the Lord was not conjoined to them, since spiritual love conjoins, and not faith without love; for the Lord has His abode with those who are in love, and in faith therefrom, and these He knows because He Himself is there.

106. De hemel is onderscheiden in twee rijken, waarvan het ene wordt genoemd het hemels rijk, het andere het geestelijk rijk.

De liefde in het hemels rijk is de liefde tot de Heer, en zij wordt de hemelse liefde genoemd; en de liefde in het geestelijk rijk is de liefde jegens de naaste of de naastenliefde, en zij wordt de geestelijke liefde genoemd. Hemelse Verborgenheden 3325, 3653, 7257, 9002, 9835, 9961.

Dat de hemel is onderscheiden in die twee rijken, zie men in het werk over de Hemel en de Hel, 20-28.

En dat het Goddelijke des Heren in de hemelen is de liefde tot Hem, en de naastenliefde jegens de naaste. HH 13-19 daar.

Dat men niet weet wat het goede en wat het ware is, tenzij men weet wat is de liefde tot de heer, en de liefde jegens den naaste, aangezien al het goede is der liefde, en al het ware is van het goede. Hemelse Verborgenheden 7255, 7366.

Dat de ware dingen weten, de ware dingen willen, en door de ware dingen worden aangedaan terwille van de ware dingen, dat is, omdat zij waar zijn, is de naastenliefde. Hemelse Verborgenheden 3876, 3877.

Dat de naastenliefde bestaat in de inwendige aandoening van het ware te doen, en niet in de uitwendige aandoening zonder gene. HV 2429, 2442, 3776, 4899, 4956, 8033.

Aldus dat de naastenliefde bestaat in nutten betrachten terwille van de nutten. HV 7038, 8253.

Dat de Naastenliefde het leven van den geestelijken mens is. HV 7981.

Dat het ganse Woord de leer der liefde en der naastenliefde is. HV 6632, 7262.

Dat men heden ten dage niet weet wat naastenliefde is. HV 2417, 3398, 4776, 6632.

Dat nochtans de mens vanuit het schijnsel van zijn rede kan weten, dat de liefde en de naastenliefde de mens maken. HV 3957, 6273.

Voorts dat het goede en het ware samenstemmen, en het ene is van het andere, aldus de liefde en het geloof. HV 7627.

Dat de Heer in de hoogste zin de Naaste is, omdat Hij boven alle dingen moet worden geliefd; vandaar dat al datgene de naaste is wat uit Hem is waarin Hijzelf is, aldus het goede en het ware. HV 2425, 3419, 6706, 6819, 6823, 8124.

Dat het onderscheid van naaste is volgens het hoedanige van het goede, aldus volgens de aanwezigheid van de Heer. HV 6707, 6708, 6709, 6710.

Dat elk mens, en elk gezelschap, voorts het vaderland en de kerk, en in de universele zin het rijk des heren de naaste zijn, en dat die weldoen vanuit het goede der liefde volgens hun staat, is de naaste liefhebben; aldus is de naaste het goede van deze waarvoor zorg gedragen moet worden. HV 6818-6824, 8123.

Dat ook het burgerlijk goede, zijnde het gerechte, en het zedelijk goede, zijnde het goede des levens in het gezelschap, en het oprechte wordt genoemd, de naaste is. HV 2915, 4730, 8120, 8121, 8122.

Dat de naaste liefhebben, niet is de persoon liefhebben, maar dat wat bij hem is waaruit hij is, aldus het goede en het ware. HV 5028, 10336.

Dat zij die de persoon liefhebben, en niet dat wat is bij hem vanuit hetwelk hij is, zowel de boze als de goede liefhebben. HV 3820.

En dat zij zowel de bozen als de goeden weldoen, terwijl toch de bozen weldoen is de goeden boosdoen, hetgeen niet de naaste liefhebben is. HV 3820, 6703, 8120.

De rechter die de bozen straft opdat zij verbeterd worden, en opdat niet de goeden door hen worden besmet, die heeft de naaste lief. HV 3820, 8120, 8121.

Dat de naaste liefhebben is doen het goede, het gerechte en rechte in elk werk en in elke functie. HV 8120, 8121, 8122.

Vandaar dat de naastenliefde jegens den naaste zich uitstrekt tot alle en de afzonderlijke dingen die de mens denkt, wil, en doet. HV 8124.

Dat het goede en het ware doen is de naaste liefhebben. HV 10310, 10336.

Dat zij die dit doen, de Heer liefhebben, Die in de hoogste zin de naaste is. HV 9210.

Dat het leven der naastenliefde is het leven volgens de geboden des Heren, en dat leven volgens de Goddelijke Ware dingen is de Heer liefhebben. HV 10143, 10153, 10310, 10578, 10645.

Dat de echte naastenliefde niet verdienstelijk is. HV 2027, 2343, 2400, 3887, 6388-6393.

Omdat zij vanuit de inwendige aandoening is, aldus vanuit het verkwikkelijke des levens van het goede te doen. HV 2373, 2400, 3887, 6388-6393.

Dat zij die het geloof scheiden van de naastenliefde, in het andere leven het geloof, en de goede werken die zij in de uitwendige vorm gedaan hebben, verdienstelijk maken. HV 2373.

Dat zij die in de boze dingen vanuit de liefde van zich of van de wereld zijn, niet weten wat het goede doen zonder beloning is, aldus wat een niet verdienstelijke naastenliefde is. HV 8037.

Dat de leer der Oude Kerk de leer des levens is geweest, zijnde de leer der naastenliefde. HV 2385, 2417, 3419, 3420, 4844, 6628.

Dat zij vandaar inzicht en wijsheid hadden. HV 2417, 6629, 7259-7262.

Dat het inzicht en de wijsheid groeien tot in het onmetelijke in het andere leven bij hen die het leven der naastenliefde in de wereld hebben geleefd. HV 1941, 5859.

Dat de Heer met het Goddelijk ware [Divinum verum] invloeit in de naastenliefde, omdat Hij invloeit in het leven zelf der mensen. HV 2063.

Dat de mens is zoals een tuin bij wie naastenliefde en geloof verbonden zijn; maar zoals een woestijn bij wie zij niet verbonden zijn. HV 7626.

Dat de mens voor zoveel van de wijsheid terugtreedt, als hij van de naastenliefde terugtreedt; en dat zij in de onwetendheid aangaande de ware Goddelijke dingen [Vera Divina] zijn, die niet in de naastenliefde zijn. Hoezeer zij ook geloven wijs te zijn. HV 2417, 2435.

Dat het engellijke leven bestaat in de goede dingen der naastenliefde, zijnde de te betrachten nutten. HV 454.

Dat de geestelijke engelen, zijnde degenen die in het goede der naastenliefde zijn, vormen der naastenliefde zijn. HV 553, 3804, 4735.

Dat alle geestelijke ware dingen de naastenliefde beschouwen als hun beginsel en einddoel. HV 4353.

Dat de leerstellige dingen van de Kerk niets uitrichten, als zij niet de naastenliefde als einddoel beschouwen. HV 2049, 2116.

Dat de aanwezigheid van de Heer bij de mensen en de engelen zich gedraagt volgens de staat van hun liefde en naastenliefde. HV 549, 904.

Dat de Naastenliefde het beeld Gods is. HV 1013.

Dat van binnen in de naastenliefde de liefde tot de Heer is, dus de Heer, hoewel de mens dit niet weet. HV 2227, 5066, 5067.

Dat zij die het leven der naastenliefde leven, aanvaarde burgers zijn zowel in de wereld als in de hemel. HV 1121.

Dat het goede der naastenliefde geen geweld moet worden aangedaan. HV 2359.

Dat zij die niet in de naastenliefde zijn, de Heer niet kunnen erkennen en vereren, tenzij vanuit huichelarij. HV 2132, 4424, 9833.

Dat vormen van haat en van naastenliefde niet tezamen kunnen zijn. HV 1860.