585. Dat door het menigvuldig geworden kwade van de mensen op de aarde wordt aangeduid, dat de wil tot het goede ophield te bestaan, blijkt uit het voorgaande, namelijk dat er geen wil meer was, maar alleen begeerte; verder uit de betekenis van de mens op aarde. De aarde, in de letterlijke zin, is de plaats waar de mens is; en daar de liefde tot de wil of tot de begeerte behoort, zo wordt de aarde voor de wil van de mens zelf genomen, want de mens is men krachtens zijn willen, en niet zozeer krachtens zijn weten en verstaan, daar het weten en verstaan uit zijn wil voortvloeit; al wat niet uit zijn wil voortvloeit, dat wil hij niet weten, noch verstaan; ja zelfs, wanneer hij anders spreekt en handelt dan hij wil, is er toch iets van een wil, buiten zijn spreken en handelen om, dat hem regeert. Dat het land Kanaän of het Heilige Land, voor de liefde, en dus voor de wil van de hemelse mens genomen wordt, kan door vele plaatsen in het Woord bevestigd worden; op dezelfde wijze dat de landen van verschillende heidense volken hun liefde aanduiden, welke in het algemeen de eigenliefde en de liefde tot de wereld zijn; omdat dit echter zo vaak voorkomt, is er hier ter plaatse niet bij stilgestaan. Hieruit blijkt dat de boosheid van de mensen op de aarde zijn natuurlijke boosheid betekent, dat tot de wil behoort; en het wordt vermenigvuldigd geheten, daar het bij allen nog niet zo verkeerd was of zij wilden anderen het goede, zij het dan om eigenbelang; dat het echter geheel en al verdorven is geworden, duidt het gedichtsel van de gedachten van het hart aan.

6272. 'Crosswise he put out his hands' means thus out of keeping with true order. This is clear from the meaning of 'crosswise putting out one's hands' as not in keeping with true order; for by acting in that way Israel makes the younger the firstborn and the older the later-born, so that the truth of faith is made prior and higher and the good of charity posterior and lower. (For the birthright consists in holding the prior and higher position, 3325.) How much evil is introduced into the Church by that exchange of positions is perfectly plain, for by making the exchange people cast themselves into such obscurity that they do not know what good is, or thus what truth is. For good is like a flame and truth is like the light that shines from it. If you take away the flame the light perishes too; or if any light is visible it is like a false light which does not come from the flame. That exchange of positions also causes Churches to clash and quarrel with one another about what is true, one group declaring that this idea is true, another that it is false. Worse than that, once they make faith take precedence in a group of people forming the Church, they begin to separate faith from charity, to rate charity as nothing in comparison with faith, and so to have no concern about the life they lead - a way of thinking to which a person is by natural disposition also inclined. The Church as a consequence perishes, for the life he leads is what constitutes the Church in a person, not doctrine divorced from life. Nor thus does trust, which is a high degree of faith, constitute the Church; for genuine trust cannot exist except with those who have charity since a life filled with trust springs from charity. Besides, the good of charity is in reality the firstborn, that is, occupies the first place, while the truth of faith only appears to be, see 3324, 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4243, 4244, 4247, 4337, 4925, 4926, 4928, 4930, 4977.