5651. En om ons tot knechten te nemen en onze ezels; dat dit betekent totdat al wat in het ene en het andere natuurlijke is, van geen waarde zal zijn, staat vast uit de uitbeelding van de tien zonen van Jakob, die deze dingen over zichzelf spreken, namelijk de ware dingen in het natuurlijke, nrs. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512;

uit de betekenis van de knechten, namelijk zaken van weinig gewicht, nr. 2541, hier van geen waarde, waarover hierna; en uit de betekenis van de ezels, namelijk de dingen die in het natuurlijke zijn, te weten de wetenschappelijke dingen, nr. 5492; hier in het uiterlijk natuurlijke, omdat de ware dingen die met de zonen van Jakob worden aangeduid in het innerlijk natuurlijke zijn. Hiermee, dat alles wat in het ene en het andere natuurlijke is, van geen waarde is, is het als volgt gesteld: opdat de mens geestelijk zal worden, is het nodig dat zijn natuurlijke tot niets wordt, dat wil zeggen, dat het in het geheel niets uit zich kan; voor zoveel immers het natuurlijke vanuit zich kan, voor zoveel kan het geestelijke niet; het natuurlijke immers heeft vanaf de kindertijd zich van niets anders doordrenkt dan van de dingen die van de begeerten van zich en van de wereld zijn, dus die tegen de naastenliefde indruisen; deze boze dingen maken dat het goede niet door de innerlijke mens uit de Heer kan invloeien, want alles wat invloeit, wordt in het natuurlijke verkeerd in het boze; het natuurlijke is het vlak waarin de invloeiing zijn grens vindt; indien het natuurlijke, dat wil zeggen, het boze en het valse die het natuurlijke hebben gevormd, tot niets wordt, kan het geenszins door de hemel uit de Heer invloeien; het heeft geen onderkomen, maar wordt verstrooid; in het boze en valse immers kan het niet verblijven; vandaar komt het dat het innerlijke voor zoveel wordt gesloten als het natuurlijke niet tot niets wordt; dit is eveneens in de Kerk bekend vanuit het leerstellige, dat de oude mens uitgetrokken moet worden, opdat de nieuwe kan worden aangetrokken; de wederverwekking is niet iets anders dan dat het natuurlijke wordt onderjukt en het geestelijke de heerschappij krijgt; en het natuurlijke wordt dan onderjukt wanneer het tot overeenstemming wordt gebracht; en wanneer het natuurlijke tot overeenstemming is gebracht, reageert het niet meer, maar ageert zoals hem wordt bevolen en volgt het geestelijke op diens wenk, nauwelijks anders dan zoals de daden van het lichaam de wil op zijn wenk volgen en de spraak met het aangezicht volgens de invloeiing van het denken; daaruit blijkt dat het natuurlijke geheel en al tot niets moet worden ten aanzien van het willen, opdat de mens geestelijk zal worden. Maar men moet weten dat het oude natuurlijke tot niets moet worden; dit immers is gevormd uit boze en valse dingen; en wanneer dit tot niets is geworden, dan wordt de mens met een nieuw natuurlijke begiftigd, dat het geestelijk natuurlijke wordt genoemd, geestelijk daarom, omdat het het geestelijke is dat erdoor handelt en er zich door openbaart, zoals de oorzaak door de uitwerking; het is bekend dat de oorzaak het al van de uitwerking is; vandaar is het nieuwe natuurlijke ten aanzien van het denken, willen en de uitwerking, niets anders dan het uitbeeldende van het geestelijke; wanneer dit gebeurt, neemt de mens het goede uit de Heer op en wanneer hij het goede opneemt, wordt hij met ware dingen begiftigd; en wanneer hij met ware dingen wordt begiftigd, wordt hij in inzicht en wijsheid vervolmaakt en wanneer hij in inzicht en wijsheid wordt vervolmaakt, wordt hij gezegend met gelukzaligheid tot in het eeuwige.

122. The twelve disciples of the Lord represented the church as to all things of faith and charity in the complex, as did also the twelve tribes of Israel (n. 2129, 3354, 3488, 3858, 6397). Peter, James, and John represented faith, charity, and the goods of charity in their order (n. 3750). Peter represented faith (n. 4738, 6000, 6073, 6344, 10087, 10580). And John represented the goods of charity, see the preface to the eighteenth (Arcana Coelestia 2135) and twenty-second Arcana Coelestia 2760vvv1-2 chapters of Genesis.

That there would be no faith in the Lord, because no charity, in the last time of the church, was represented by Peter's thrice denying the Lord before the cock crew the third ¹ time; for Peter there, in a representative sense, is faith; (n. 6000, 6073). "Cock crowing," as well as "twilight," signifies in the Word the last time of the church (n. 10134[1-13]). And "three" or "thrice," signifies what is complete to the end (n. 2788, 4495, 5159, 9198, 10127). The like is signified by the Lord's saying to Peter, when Peter saw John follow the Lord:

What is it to thee, Peter? follow thou Me, John; for Peter had said of John, What is this? (John 21:21, 22); (n. 10087).

John lay on the breast of the Lord, because he represented the good of charity (n. 3934, 10081). That the good of charity constitutes the church, is also signified by the words of the Lord from the cross to John:

Jesus saw His mother, and the disciple whom He loved, who stood by, and He said to His mother, Woman, behold thy son: and He said to that disciple, Behold thy mother; and from that hour that disciple took her to himself (John 19:26, 27).

"John" signifies the good of charity, and "woman" and "mother," the church; and the whole passage signifies that the church will be where the good of charity is; that "woman" in the Word means the church (see n. 252-253, 749, 770, 3160, 6014, 7337, 8994). And likewise "mother" (n. 289, 2691, 2717, 3703, 4257, 5580, 8897, 10490). All the names of persons and places in the Word signify things abstractly from them (n. 768, 1888,4310, 4442, 10329).

Voetnoten:

7502. 'behold, the hand of Jehovah will be on your livestock that are in the field' means the laying waste of the truth and good of faith which they had acquired from the Church to which they had belonged. This is clear from the meaning of 'the hand of Jehovah being on someone' as a plague or punishment, for 'hand' means power, 4931-4937, 6292, 6947, 7188, 7189, and 'the hand of Jehovah' almighty power, 878, 3387, and since those who are confined to the superficial things of the Church are led by appearances to believe that every plague or punishment comes from Jehovah (for they attribute all things to His power), 'the hand of Jehovah being on someone' means punishment, in this instance laying waste or vastation (for the stages In the vastation of those who molested were punishments); from the meaning of 'livestock' as forms of the truth and good of faith, dealt with in 6016, 6045, 6049; and from the meaning of 'the field' as the Church, dealt with in 2971, 3310. 'The field' is the Church because 'seed' which is cast onto the field means the truths of faith, and also because 'the products of the field', such as wheat, barley, spelt, and forms of the good of charity, and truths of faith, thus the kinds of things that belong to the Church.

[2] To understand why it is that hellish spirits who molest the upright in the next life undergo vastation in respect of the truths of faith taught by the Church, it should be recognized that those who molest the upright belonged to the Church. Those who have not belonged to the Church cannot molest others who do belong to it. They cannot do so because falsities, which are opposed to the truths of faith taught by the Church, are what spirits use when they molest, and those who have been outside the Church cannot molest anyone by means of such falsities because they have never come to know them. It is those who have claimed to be believers but have lead an evil life that turn to falsities in the next life and molest the upright with them, see 7097, 7127, 7317. Therefore to prevent the truth of faith which they had acquired from the teachings of their Church while they were living in the world from affording them any light at all from heaven (for they take with them into the next life everything they have come to know in the life of the body; nothing whatever is missing), and to prevent them from using things seen in the light of heaven to lend support to the falsities and evils belonging to hell, everything like that is taken away from them, and they are left finally with the evils forming their life and with the resulting falsities. This vastation is the subject at present.

[3] The reason why those who have belonged to the Church but led an evil life are devastated in stages in this way before they are cast into hell is that they had come to know the truths of faith, which put them in contact with heaven. The heavenly communities with whom they were in contact in the world, and with whom they are still in contact in the next life, cannot be separated from them except in stages. For in heaven such is the nature of order originating in the Lord that nothing is carried out in a violent manner. Everything people do they do in freedom, of their own accord so to speak. Therefore those communities are not wrenched away from them, but separated gradually, so that those people may seem to depart of their own free will and accord. From this one may now see what vastation is like for those who have known the truths of faith taught by the Church and yet have led an evil life.

[4] Without revelation no one can be aware of what such vastation is like; for without revelation people have no knowledge of things that take place in the next life. And since people show little concern to find out from the Word about the truths and forms of the good of faith, because they have no affection for truth for its own sake, let alone for life's sake, neither are such things revealed to them. Yet these things are discernible in the Word; indeed the whole sequence in which they occur and the course they take is presented in its internal sense. Since therefore people in the Church have no affection for knowing truth from the Word, only an affection - for worldly reasons - for substantiating the teachings of their Church, whether true or false, they know nothing whatever about the state after death, nothing about heaven, and nothing about hell. They do not even know what makes heaven or what makes hell with a person. In fact their ignorance is such that they teach and believe that anyone can be admitted into heaven, some believing that a person can be admitted by the power which they have arrogated to themselves, others by the Lord's mercy, irrespective of the life the person has been leading. Scarcely any know that heaven is given to people while they live in the world, through a life of charity and faith, and that this life is enduring. These matters have been stated in order that people may know what members of the Church are like who advocate faith alone but are unconcerned about the life of faith; for these are the ones who are represented by the Egyptians here and in what follows below.