5044. 'En de vorst van het huis der gevangenis gaf'; dat dit het in de staat der verzoekingen leidende ware betekent, staat vast uit de betekenis van de vorst, te weten het primaire ware, dus dat wat geleid, waarover hierna; en uit de betekenis van het huis der gevangenis, namelijk de verwoesting van het valse, dus de verzoeking, nrs. 5038, 5039, 5043.

Wat het in de staat der verzoekingen leidende ware is, moet eerst worden gezegd: bij allen die in de verzoekingen zijn, vloeit het ware uit de Heer in, en dit regeert het denken en leidt het; dit richt hen op zo vaak als zij in twijfels en eveneens in wanhoop vallen; dit geleidende ware is dat ware en zo’n ware dat zij vanuit het Woord of vanuit de leer hebben geleerd en zij zelf bij zich hebben bevestigd; andere ware dingen worden dan weliswaar ook opgeroepen, maar die leiden hun innerlijke dingen niet; soms vertoont dat ware dat geleid zich niet zichtbaar voor het verstand, maar het schuilt in het duister, maar geleid niettemin; het Goddelijke van de Heer vloeit immers daarin, en houdt zo de innerlijke dingen van het gemoed daarin; daarom ontvangt, wanneer dat in het licht komt, hij die in verzoeking is, vertroosting en wordt hij opgeheven. Het is niet dat ware zelf, maar het is de aandoening van dat ware, waardoor de Heer hen geleid die in de verzoekingen zijn; het Goddelijke immers vloeit niet in dan in de dingen die van de aandoening zijn. Het ware dat in de innerlijke dingen van de mens is ingeplant en ingeworteld, is ingeplant en ingeworteld door de aandoening en volledig niets zonder aandoening. Het ware dat is ingeplant en ingeworteld door de aandoening, dit kleeft aan en het wordt teruggeroepen door de aandoening en wanneer zo dat ware wordt teruggeroepen, doet het de daarmee verbonden aandoening optreden en deze aandoening is de wederkerige van de mens. Omdat het dus zo is gesteld met de mens die in de verzoekingen is, wordt daarom niemand in enige geestelijke verzoeking toegelaten voordat hij in de volwassen leeftijd is en dus van enig ware is doordrenkt, waardoor hij geleid kan worden; is dit niet het geval, dan bezwijkt hij en dan wordt zijn latere staat erger dan de vorige. Hieruit kan vaststaan wat onder het in de staat der verzoekingen geleidende ware wordt verstaan, dat wordt aangeduid met de vorst van het huis der gevangenis. Dat de vorst het primaire ware is, komt omdat de koning in de innerlijke zin het ware zelf betekent, nrs. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4789, 4966; vandaar betekenen de vorsten, omdat zij tot de koning behoren, de primaire dingen van dat ware. Dat de vorsten die dingen betekenen zie de nrs. 1482, 2089; maar omdat het daar uit andere plaatsen in het Woord niet zodanig werd getoond, zo mogen hier enige worden aangevoerd.

Bij Jesaja:

‘Een Knaap is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, op Wiens schouder het vorstendom zal zijn; de Vorst des vredes; vermenigvuldigende het vorstendom en de vrede, er zal geen einde zijn’, (Jesaja 9:5, 6);

daar wordt over de Heer gehandeld; het vorstendom op de schouder, is al het Goddelijk Ware in de hemelen uit Hem; de hemelen immers zijn onderscheiden in vorstendommen volgens de ware dingen vanuit het goede; vandaar eveneens worden de engelen vorstendommen genoemd; de vrede is de gezegende staat in de hemelen, die het goede en het ware uit de binnenste dingen aandoet, nr. 3780;

vandaar wordt de Heer de Vorst des vredes genoemd en wordt er gezegd: vermenigvuldigende het vorstendom en de vrede, waaraan geen einde zal zijn.

Bij dezelfde:

‘Dwaas zijn de vorsten van Zoan, de wijzen, de raadgevers van Farao; hoe zegt gij tot Farao: Een zoon der wijzen ben ik, een zoon der koningen der oudheid; verdwaasd zijn de vorsten van Zoan, bedrogen de vorsten van Nof; en zij hebben Egypte verleid, de hoeksteen der stammen’, (Jesaja 19:11, 13), waar over Egypte wordt gehandeld, waarmee het wetenschappelijke van de Kerk wordt aangeduid, nr. 4749, dus het natuurlijk ware, dat het laatste van de orde is; en daarom ook wordt hier Egypte de hoeksteen der stammen genoemd; de stammen immers zijn alle dingen van het ware in één samenvatting, nrs. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060; hier is echter Egypte het wetenschappelijke dat de ware dingen van de Kerk verdraait, dus de vervalste ware dingen in het laatste van de orde, die de vorsten van Zoan en de vorsten van Nof zijn; dat het zichzelf een zoon der koningen der oudheid noemt, komt omdat de wetenschappelijke dingen daar waren vanuit de ware dingen van de Oude Kerk; de ware dingen zelf worden aangeduid met de koningen, zoals eerder is getoond, en de ware dingen van de Oude Kerk met de koningen der oudheid.

Bij dezelfde:

‘Aschur denkt niet het rechte en zijn hart overdenkt niet het rechte, want tot verderven is zijn hart en tot het uitroeien van niet weinige natiën; want hij zegt: Zijn niet mijn vorsten koningen’, (Jesaja 10:7, 8);

Aschur staat voor de redenering over de Goddelijke ware dingen, vanwaar de valsheden zijn, dus voor de verdraaide rede, nr. 1186;

de vandaar vervalste ware dingen of de valse dingen die door redeneringen ontstaan en verschijnen als de eigenlijke ware dingen zelf, worden daarmee aangeduid met de woorden: Zijn niet mijn vorsten koningen. Dat Aschur de redenering is en dat de vorsten die koningen zijn, die worden beschouwd als de primaire valse dingen, waarvan men gelooft dat die de eigenlijke ware dingen zelf zijn, kan men niet zien en vandaar niet geloven, zolang het gemoed in de historische zin van de letter wordt gehouden en nog minder, indien het gemoed in het ontkennende is dat er in het Goddelijk Woord iets heiligers en universeler is gelegen dan wat in de letter verschijnt, terwijl toch in de innerlijke zin onder Aschur niets anders in het Woord wordt verstaan dan de rede en de redenering en onder de koningen de ware dingen zelf en onder de vorsten de primaire dingen van het ware. Ook weet men in de hemel niet wat Aschur is en eveneens werpen de engelen de voorstelling van een koning en van een vorst van zich en wanneer zij die bij de mens bemerken, dragen zij haar op de Heer over en doorvatten zij datgene wat uit de Heer voortgaat en wat van de Heer is in de hemel, namelijk het Goddelijk Ware uit Zijn Goddelijk Goede.

Bij dezelfde:

‘Aschur valt door het zwaard, niet eens mans en het zwaard, niet eens mensen, zal hem verteren; ook zal zijn rots van schrik doorgaan en zijn vorsten zullen ontsteld worden door de banier’, (Jesaja 31:8, 9);

daar wordt ook over Egypte gehandeld, namelijk het verdraaide wetenschappelijke van de Kerk; de redenering uit de wetenschappelijke dingen over de Goddelijke ware dingen, vanwaar de verdraaiing en de vervalsing is, is Aschur; die verdraaide en vervalste ware dingen, zijn de vorsten; het zwaard waardoor Aschur zal vallen, is het valse dat het ware bestrijdt en verwoest, nrs. 2799, 4499.

Bij dezelfde:

‘De sterkte van Farao zal ulieden tot schaamte worden en het vertrouwen in de schaduw van Egypte tot schande, wanneer zijn vorsten in Zoan zullen zijn geweest’, (Jesaja 30:3, 4);

de vorsten van Zoan voor de vervalste ware dingen, dus voor de valse dingen, zoals eerder.

Bij dezelfde:

‘De pelikaan en de eend zullen het bezitten en de nachtuil en de raaf zullen daarin wonen; Hij zal een richtsnoer der ledigheid en een richtlood der woestheid over het trekken; zijn edelen zijn daar niet, laten zij het koninkrijk roepen en al zijn vorsten zullen niets zijn’, (Jesaja 34:11, 12);

de pelikaan, de eend, de nachtuil en de raaf staan voor de geslachten van het valse, die ontstaan wanneer de Goddelijke ware dingen die in het Woord zijn, te niet gaan; de verlating en de verwoesting van het ware wordt aangeduid met het richtsnoer der ledigheid en het richtlood der woestheid; en de valse dingen die voor hen de primaire ware dingen zijn, door de vorsten.

Bij dezelfde:

‘Ik zal de vorsten der heiligheid profaan maken en Ik zal Jakob ten vloek geven en Israël tot beschimpingen’, (Jesaja 43:28);

de vorsten der heiligheid profaan maken, voor de heilige ware dingen; de uitroeiing van het ware van de uiterlijke en van de innerlijke Kerk wordt aangeduid met Jakob ten vloek en Israël tot beschimpingen geven; dat Jakob de uiterlijke Kerk en Israël de innerlijke Kerk is, zie nr. 4286.

Bij Jeremia:

‘Binnentreden door de poorten van deze stad zullen de koningen en de vorsten, zittende op de troon van David, rijdende in de wagen en op paarden, zijzelf en hun vorsten’, (Jeremia 17:25). Wie het Woord hier in de historische zin verstaat, kan niet weten dat in deze dingen iets hogers en heiligers is verborgen dan dat koningen en vorsten zullen binnentreden door de poorten van de stad in de wagen en op de paarden en hij maakt daaruit op dat de duur van het koninkrijk wordt aangeduid, maar wie weet wat in de innerlijke zin de stad betekent, wat de koningen, de vorsten, de troon van David en wat rijden in de wagen en op de paarden, zie de hogere en de meer heilige dingen daar; de stad of Jeruzalem immers betekent het geestelijk rijk van de Heer, nrs. 2117, 3654;

de koningen de Goddelijk ware dingen, zoals eerder is getoond; de vorsten de primaire dingen van het ware; de troon van David de hemel van de Heer, nr. 1888; rijden in de wagen en op de paarden, het geestelijk verstandelijke van de Kerk, nrs. 2760, 2761, 3217.

Bij dezelfde:

‘O zwaard, tegen de Chaldeeën en tegen de bewoners van Babel en tegen haar vorsten en tegen haar wijzen; o zwaard, tegen de leugenaars; o zwaard, tegen haar paarden en tegen haar wagens’, (Jeremia 50:35-37);

het zwaard voor het tegen het valse strijdende ware, en voor het tegen het ware strijdende en dit verwoestende valse, nrs. 2799, 4499;

de Chaldeeën voor hen die de ware dingen ontwijden en de bewoners van Babel voor hen die het goede ontwijden, nrs. 1182, 1283, 1295, 1304, 1307, 1308, 1321, 1322, 1326, 1327;

de vorsten voor de valse dingen die voor hen de primaire ware dingen zijn; de paarden voor het verstandelijke van de Kerk, de wagens voor het leerstellige ervan, waarvan de verwoesting wordt aangeduid met het zwaard tegen de paarden en tegen de wagens.

Bij dezelfde:

‘Hoe omwolkt de Heer in Zijn toorn de dochter Zions: de Heer heeft verzwolgen, Hij heeft niet verschoond al de habitakels van Jakob, Hij heeft in Zijn ontsteking de vestingen van de dochter van Jehudah vernietigd, nedergeworpen ter aarde, Hij heeft het koninkrijk en deszelfs vorsten ontwijd; de poorten zijn in de aarde verzonken en de grendelen heeft Hij verbroken; de koning en de vorsten zijn onder de natiën’, (Klaagliederen 2:1, 2, 9);

de dochter van Zion en van Jehudah voor de hemelse Kerk, hier voor haar, vernietigd zijnde; het koninkrijk voor de ware dingen van de leer daar, nr. 2547, 4691;

de koning voor het ware zelf, de vorsten voor de primaire dingen ervan.

Bij dezelfde:

‘Onze huiden zijn zwart geworden zoals een oven, vanwege de stormen des hongers; zij hebben de vrouwen in Zion verkracht, de maagden in de steden van Jehudah, de vorsten zijn door hun hand opgehangen’, (Klaagliederen 5:10-12);

de door hun hand opgehangen vorsten, staat daarvoor dat de ware dingen zijn ontwijd, de ophanging immers beeldde de verdoemenis van de ontwijding uit; en omdat de ophanging dit uitbeeldde, werd het ook bevolen, toen het volk Baälpeor nahoereerde en zij hun goden aanbaden; ‘dat de vorsten zouden worden opgehangen vóór de zon’, (Numeri 25:1-4);

Baälpeor nahoereren immers en hun goden aanbidden, was de eredienst ontwijden.

Bij Ezechiël:

‘De koning zal rouw bedrijven en de vorst zal met verbijstering worden bekleed en de handen van het volk des lands zullen verschrikt worden; Ik zal naar hun weg met hen handelen’, (Ezechiël 7:27);

de koning eender voor het ware in het algemeen en de vorst voor de primaire dingen ervan.

Bij dezelfde:

‘De vorst die in het midden van hen is, zal op de schouder worden gedragen onder de duisternis en hij zal uitgaan; zij zullen de wand doorboren om daardoor uit te leiden; en hij zal zijn aangezichten oversluieren, zodat hij niet met het oog de aarde zie’, (Ezechiël 12:12);

dat de vorst hier niet een vorst is, blijkt duidelijk, maar dat hij het ware van de Kerk is; en wanneer daarvan wordt gezegd dat het op de schouder zal worden gedragen onder de duisternis, dan is het dat het met alle macht tussen de valse dingen wordt weggevoerd; de duisternis immers is de valse dingen; de aangezichten oversluieren is dat het ware in het geheel niet wordt gezien; dat hij niet met het oog de aarde ziet, is dat niets van de Kerk wordt gezien; dat de aarde de Kerk is, zie de nrs. 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118, 2928, 3355, 4447, 4535.

Bij Hosea:

‘Vele dagen zullen de zonen Israëls zitten, er is geen koning en geen vorst en geen slachtoffer en geen opgericht beeld en geen efod en geen terafim’, (Hosea 3:4). En bij David:

‘Geheel heerlijk is des konings dochter van binnen en van ineenvlechtingen van goud haar kleed; in borduursels zal zij tot de koning worden geleid; in de plaats van uw vaderen zullen uw zonen zijn; gij zult hen tot vorsten zetten in de ganse aarde’, (Psalm 45:14, 15, 17);

de dochter des konings is het geestelijk rijk van de Heer; het wordt Zijn geestelijk rijk genoemd naar het Goddelijk Ware van de Heer, dat daar wordt beschreven door het kleed uit ineenvlechtingen van goud en uit borduursels; de zonen zijn de ware dingen van dat rijk, die uit het Goddelijke van de Heer zijn, die de vorsten, dat wil zeggen de primaire dingen zullen zijn. Met de vorst over wie en over wiens bezittingen in het Nieuwe Jeruzalem en in de Nieuwe Aarde wordt gehandeld bij, (Ezechiël 44:3; 45:7, 8, 17; 46:8, 10, 12, 16, 18; 48:21), wordt in het algemeen het ware aangeduid dat uit het Goddelijke van de Heer is; onder het Nieuwe Jeruzalem immers daar en onder de Nieuwe Tempel en onder de Nieuwe Aarde, wordt het rijk van de Heer in de hemelen en op aarde verstaan, dat daar met uitbeeldingen, zodanig als die elders in het Woord voorkomen, wordt beschreven.

Rulers" or "governors" in the Bible represent the most basic, essential true ideas that guide us in life, ideas that spring directly from the Lord's desire for good. These ideas -- such as the 10 Commandments or the Two Great Commandments -- are broken down into more detailed and specific ideas regarding various aspects of life, just as rulers have officers handling specific questions and disputes. But they themselves are whole, springing directly from the underlying desire for good. The spiritual rules we have from the Lord are similar. We have basic statements of principle -- like the Commandments mentioned above -- which spring directly from the good the Lord envisions for us. From them come many other detailed subordinate truths which help us deal with specifics, but all spring from those basic ruling principles.

'Governors of Israel,' as in Judges 5:9, signify the truths of the church. 'Governors,' as in Genesis 41:34, signify ruling loves or truths in general, in and under which are particulars. The same Hebrew word is variously translated as Overseer, Commander, Captain. (Arcana Coelestia 5290)

(Referenties: Nahum 2)

10177. En maken zult gij een altaar tot het roken van reukwerk; dat dit betekent het uitbeeldende van de welgevallige verhoring en opneming van alle dingen van de eredienst uit de liefde en de naastenliefde door de Heer, staat vast uit de betekenis van het altaar tot het roken van reukwerk, namelijk het uitbeeldende van zulke dingen van de eredienst die worden opgeheven tot de Heer; dat het de dingen zijn die vanuit de liefde en de naastenliefde zijn, zal blijken in wat volgt.

Met het altaar wordt iets eenders aangeduid als met dat wat daarop ligt, aangezien het altaar het bevattende is en dat wat daarop is de inhoud en beide maken één iets uit, zoals de tafel en het brood dat daarop is, de beker en de wijn die daarin is.

Dat er een altaar voor het roken was gemaakt en niet een tafel, had als oorzaak, dat de altaren bij de Israëlitische natie de voornaamste uitbeeldingen waren van de eredienst uit de liefde; daarop was immers vuur en met het vuur wordt de liefde en de naastenliefde aangeduid, waaruit de eredienst is.

Dat de altaren de voornaamste uitbeeldingen van de eredienst zijn geweest, zie de nrs. 4192, 4541, 8623, 8935, 8940, 9714.

Dat het reukaltaar heeft uitgebeeld de verhoring en de opneming van alle dingen van de eredienst die uit de liefde en de naastenliefde zijn, was omdat met de rook en vandaar met het roken datgene werd aangeduid wat in de hoogte wordt verheven en met de geur van de rook dat wat welgevallig is, dus dat wat wordt gehoord en opgenomen door de Heer en slechts datgene is welgevallig en wordt opgenomen door de Heer, wat uit de liefde en de naastenliefde is.

Vandaar was het eveneens dat dit altaar met goud was overtrokken en het gouden altaar werd genoemd, want het goud betekent het goed van de liefde en van de naastenliefde, zie de aanhalingen in de nrs. 9874, 9881.

Dat alleen datgene welgevallig is en daarom wordt gehoord en opgenomen door de Heer, wat vanuit de liefde en de naastenliefde is, komt omdat de liefde de gehele mens maakt, de mens is immers zoals zijn liefde is.

Vandaar is het dat de engelen in de hemelen liefden en naastenliefden in vorm zijn; de vorm zelf die zij hebben, is vandaar de menselijke vorm, aangezien de Heer, Die in hen is en hen vormt, ten aanzien van het Goddelijk Menselijke de Goddelijke Liefde Zelf is.

Vandaar is het dat uit hun aangezichten, uit hun spraak en uit hun gebaren en voornamelijk uit de sferen van de aandoeningen die van hen op een afstand uitvloeien, helder wordt doorvat hoedanig zij zijn ten aanzien van de liefde.

En omdat de liefde tot de Heer en de liefde jegens de naaste zijn uit de Heer en omdat de liefde de geestelijke verbinding is, wordt daarom alles wat daaruit voortgaat, gehoord en opgenomen door de Heer; het heilige echter en het vrome dat niet daaruit is, wordt weliswaar gehoord, maar niet welgevallig opgenomen; het is immers een huichelachtig heilige en vrome, want het is alleen iets uiterlijks zonder het innerlijke en het uiterlijk heilige zonder het innerlijke dringt niet door dan tot de eerste drempel van de hemel en daar wordt het verstrooid.

Het uiterlijk heilige vanuit het innerlijke dringt door tot in de hemel, volgens de hoedanigheid van het innerlijke, dus tot de Heer; want het uiterlijk heilige zonder het innerlijke is alleen uit de mond en uit de gebaren, maar het uiterlijk heilige vanuit het innerlijke is tegelijk uit het hart.

Over deze twee heilige vormen zie de dingen die daarover zijn gezegd in de nrs. 9252 tot 8257.

In de tent tussen de voorhang was de tafel, waarop de broden der aangezichten waren; eveneens was daar de kandelaar met de lampen en er was een reukaltaar.

Door de broden der aangezichten werd de liefde tot de Heer uitgebeeld; door de lampen van de kandelaar werd de naastenliefde en het geloof uitgebeeld en door het reukwerk op het altaar werd de eredienst daaruit uitgebeeld; daarom werd er iedere morgen en iedere avond gerookt, wanneer de lampen werden toegericht.

Daaruit blijkt ook, dat door het roken de eredienst van de Heer uit de liefde en de naastenliefde was uitgebeeld; door de tent zelf waarin die dingen waren, werd de hemel uitgebeeld, waar alle eredienst zodanig is.

Dat de broden het hemels goede hebben uitgebeeld, namelijk het goede van de liefde tot de Heer, zie nr. 9545; dat de kandelaar het geestelijk goede heeft uitgebeeld, namelijk het goede van de liefde jegens de naaste en het goede van het geloof, nrs. 9548 tot 9561; en dat de tent de hemel heeft uitgebeeld, nrs. 9457, 9481, 9485, 9784, 9963.

Wanneer er wordt gezegd de eredienst, dan wordt het heilige verstaan dat plaatsvindt door gebeden, aanbiddingen, belijdenissen en eendere dingen, die voortgaan uit het innerlijke, die van de liefde en de naastenliefde zijn.

Het zijn deze dingen van de eredienst die worden verstaan onder het roken, zoals kan vaststaan uit de volgende plaatsen, bij David: ‘Mijn gebeden zijn aangenaam, een reukwerk voor U’, (Psalm 141:2).

Bij Johannes: ‘De vier levende wezens [dieren] en de vierentwintig ouderen vielen neer vóór het Lam, elk hebbende citers en gouden fiolen vol reukwerken, zijnde gebeden der heiligen’, (Openbaring 5:8).

Bij dezelfde: ‘Een engel hebbende een gouden wierookvat en hem werden vele reukwerken gegeven, opdat hij ze zou geven met de gebeden van alle heiligen op het gouden altaar, dat vóór de troon is; de rook der reukwerken klom op uit de gebeden van de heiligen’, (Openbaring 8:3,4).

Omdat met het reukwerk de eredienst en de verheffing ervan werd aangeduid, dus de verhoring en de opneming door de Heer, werd het daarom bevolen door Mozes ‘dat zij wierookkistjes met wierrook zouden nemen en roken vóór Jehovah, opdat zij vandaar zouden weten wie Jehovah zou verkiezen, dus zou horen’, (Numeri 16:1) e.v.; en dat toen het volk murmureerde, Aharon snelde in het midden van de vergadering met reukwerk, toen de plaag aanving en haar zo deed bedaren’, (Numeri 16:44-49).

Bij Maleachi: ‘Van de opgang van de zon tot aan de ondergang zal de Naam van Jehovah groot zijn bij de natiën en in elke plaats zal Mijn Naam reukwerk worden toegebracht en rein spijsoffer’, (Maleachi 1:11); er wordt rein spijsoffer aan toegevoegd, omdat daarmee het goede van de liefde wordt aangeduid, nr. 10137.

Bij Mozes: ‘De zonen van Levi zullen Jakob de gerichten leren en Israël Uw wet; zij zullen reukwerk tot Uw neus leggen en een brandoffer op Uw altaar’, (Deuteronomium 33:10).

Er wordt gezegd reukwerk tot de neus leggen, omdat met de neusgaten de doorvatting wordt aangeduid, nrs. 4624 tot 4634; hier wordt het brandoffer daaraan toegevoegd, omdat daarmee ook datgene wordt aangeduid wat vanuit het goede van de liefde is.

Met roken echter wordt in de tegengestelde zin de eredienst aangeduid vanuit tegengestelde liefden, dus de eigenliefde en de liefde tot de wereld, zoals met ‘aan andere goden roken’, (Jeremia 1:16; 44:3,5); met ‘aan de afgoden roken’, (Ezechiël 8:11; 16:18); en met ‘reukwerk aansteken voor de baäls’, (Hosea 2:12).

Aangezien de rokingen zulke dingen betekenden die omhoog werden geheven en die door het Goddelijke worden aangenomen, werden zij daardoor ook bij de heidenen onder hun godsdienstige rituelen toegepast.

Dat wierook, wierookvaten en wierookkistjes bij de Romeinse natie en elders in gebruik waren, is uit de historie bekend.

Zo’n godsdienstige is afgeleid van de Oude Kerk, die zich uitstrekte over verscheidene streken van Azië, zoals over: Syrië, Arabië, Babylonië, Egypte en Kanaän.

De Kerk is een uitbeeldende Kerk geweest, dus heeft bestaan uit uiterlijke dingen die innerlijke dingen uitbeeldden, namelijk de hemelse en geestelijke dingen; van die Kerk zijn verscheidene godsdienstige dingen overgedragen op de natiën rondom en daaronder eveneens de rokingen, van daar door Griekenland tot Italië; evenzo ook de gedurige vuren, waarover ter bewaking kuise maagden waren aangesteld, die zij de Vestaalse maagden noemden.

De rokingen in de Oude Kerk en vandaar in de Israëlitische, werden bereid uit welriekende stoffen, zoals: stacte, onyche, galbanum en wierook, de oorzaak hiervan was dat de geur de doorvatting betekende en de welriekende geur de welgevallige doorvatting, zie de nrs. 925, 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 4748, 10054.

In het bijzonder echter betekende de wierook het ware van het geloof, daarom wordt, wanneer wierook in het Woord wordt genoemd, daaraan ook toegevoegd: de olie, het brood, het spijsoffer of goud, waarmee het goede van de liefde wordt aangeduid, zoals bij Jesaja: ‘Zij allen zullen uit Sheba komen, goud en wierook zullen zij dragen en de lofprijzingen van Jehovah verkondigen’, (Jesaja 60:6); evenzo zij die uit het Oosten kwamen, bij Mattheüs: ‘Wijzen kwamen uit de oosterse streken, zoekende de Heer Die toen was geboren en hun schatten hebbende opengedaan, brachten zij goud, wierook en mirre’, (Mattheüs 2:1,2,11).

Dat zij die uit het oosten waren en zonen van het oosten werden genoemd, in het Woord degenen betekenen die in de erkentenissen van het goede en het ware waren, zie de nrs. 3249, 3762; evenzo Sheba, nrs. 1171, 3240.

Dat goud het goede van de liefde betekent, zie de aanhalingen in de nrs. 9874, 9881.

Bij Jeremia: ‘Zij zullen brandoffer en slachtoffer en spijsoffer en wierook aanbrengen’, (Jeremia 17:26); met spijsoffer wordt evenzo het goede van de naastenliefde aangeduid, nrs. 9992, 10137.

Daaruit blijkt, dat met de wierook in het Woord wordt aangeduid het ware dat van het geloof is, want waar in het Woord wordt gesproken over het goede, wordt ook over het ware gesproken, ter wille van het hemels huwelijk, namelijk dat van het goede en het ware, in de afzonderlijke dingen daar, zie de aanhalingen in de nrs. 9263, 9314.

Vandaar was het eveneens dat ‘op het spijsoffer olie en eveneens wierook zou zijn’, (Leviticus 2:1,2,15), maar niet ‘op het spijsoffer dat voor de zonde was’, (Leviticus 5:11) en ‘op het spijsoffer van de ijverzucht’, (Numeri 5:15).

Dat zij niet waren op deze spijsoffers, kwam omdat zij werden gegeven voor de boetedoening van de boosheden en zolang de mens in die boetedoening is, kan hij het goede van de liefde en het ware van het geloof niet opnemen; de boosheden staan immers in de weg; anders dan na de boetedoening of de verwijdering ervan.

Aangezien het goede dat van de liefde is, niet kan bestaan, tenzij er ook tegelijk het ware is dat van het geloof is – het goede immers brengt het ware voort en verwerft zich in het ware zijn hoedanigheid en formeert zich – was het daarvandaan ‘dat op elk spijsoffer wierook zou zijn’ en eveneens dat ‘op de broden der aangezichten die op de tafel in de tent der samenkomst waren’, (Leviticus 14:7; de broden immers betekenden het goede van de liefde, nrs. 3478, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 8410, 9323, 9545, 10040, 10137.