4300. En de zon rees hem op; dat dit de verbinding van de goede dingen betekent, staat vast uit de betekenis van het verrijzen van de zon, namelijk de verbinding van de goede dingen; dat door het opgaan van de dageraad wordt aangeduid dat de verbinding nabij is of aanvangt, zie nr. 4283; hieruit volgt dat het verrijzen van de zon de verbinding zelf is; want de zon betekent in de innerlijke zin de hemelse liefde, nrs. 1529, 1530, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060; dus de goede dingen, want deze zijn van die liefde; wanneer de hemelse liefde zich bij de mens openbaart, dat wil zeggen, wanneer zij wordt bemerkt, dan wordt er gezegd dat de zon hem verrijst, want dan worden de goede dingen van die liefde met hem verbonden.

249. Hoofdstuk 20. Over de Gewijde Schrift of het Woord.

De mens kan zonder onthulling vanuit het goddelijke, niets weten over het eeuwige leven, zelfs niet iets aangaande God, en nog minder aangaande de liefde en het geloof in Hem. Want de mens wordt geboren in louter onwetendheid, en daarna zal hij vanuit de wereldlijke dingen alles leren en zijn verstand vormen. Ook wordt hij vanwege overerving geboren in elk boze, hetgeen is vanuit de eigenliefde en de wereldliefde, en de verkwikkelijke dingen daaruit regeren voortdurend en suggereren dingen die lijnrecht indruisen tegen het goddelijke. Vandaar nu is het dat de mens niets over het eeuwige leven weet, en derhalve moet er noodzakelijk een onthulling zijn, waaruit hij het mag weten.

2459. Dat de woorden ‘Loth toog op uit Zoar’ betekenen, toen zij niet meer in de aandoening van het ware waren, blijkt uit de betekenis van Zoar, namelijk de aandoening van het ware, zie nr. 2439, en daar hierop volgt dat hij in de berg woonde, omdat hij vreesde te Zoar te wonen, wordt er ook aangeduid ‘toen zij niet meer in de aandoening van het ware waren’, en dit omdat al het goede van het ware verwoest was, zoals blijkt bij vers 26. Hier nu wordt de vijfde staat van de Kerk, uitgebeeld door Loth, beschreven, die daarin bestaat dat, nadat er geen aandoening van het ware meer was, een soort van onzuiver goede of het goede van het valse binnen vloeide.