4300. En de zon rees hem op; dat dit de verbinding van de goede dingen betekent, staat vast uit de betekenis van het verrijzen van de zon, namelijk de verbinding van de goede dingen; dat door het opgaan van de dageraad wordt aangeduid dat de verbinding nabij is of aanvangt, zie nr. 4283; hieruit volgt dat het verrijzen van de zon de verbinding zelf is; want de zon betekent in de innerlijke zin de hemelse liefde, nrs. 1529, 1530, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060; dus de goede dingen, want deze zijn van die liefde; wanneer de hemelse liefde zich bij de mens openbaart, dat wil zeggen, wanneer zij wordt bemerkt, dan wordt er gezegd dat de zon hem verrijst, want dan worden de goede dingen van die liefde met hem verbonden.

2936. Dat de woorden ‘die in het einde van zijn veld is’ betekenen, waar weinig van de Kerk is, blijkt uit de betekenis van het einde of het uiterste, te weten weinig; en uit de betekenis van het veld, namelijk de Kerk, alsmede de leer, die van de Kerk is, waarover nr. 368.

Dat het einde of het uiterste weinig is, kan blijken uit de beschrijving van het land, van de aardbodem en van de velden in het Woord; het midden daarvan betekent veel, maar het uiterste betekent weinig, dit uiterste wordt ook omtrek genoemd. Dit komt, omdat aan het uiterste het uitbeeldende ophoudt; dus betekent ‘het einde van het veld’ hier, ‘weinig van de Kerk’.