4099. En etende heeft hij ook ons zilver gegeten; dat dit betekent dat het ware van die aandoeningen zou verteren indien zij niet gescheiden werden, staat vast uit de betekenis van eten, namelijk verteren; en uit de betekenis van het zilver, namelijk het ware, nrs. 1551, 2954.

Dat ‘ons zilver’ wil zeggen het ware van die aandoeningen, is duidelijk, want door Rachel en Lea worden de aandoeningen van het ware aangeduid, zoals eerder hier en daar werd getoond. Wat deze dingen behelzen, kan men ook niet weten tenzij men weet hoe het gesteld is met de goede en ware dingen die door het goede als middel worden ingeboezemd, of tenzij men weet hoedanig de gezelschappen van de geesten zijn die als middellijk goede van dienst zijn; de gezelschappen van de geesten die als middellijk goede van dienst zijn, zijn die, die in de wereldse dingen zijn; maar de gezelschappen van de engelen die van dienst zijn om de aandoeningen van het ware binnen te leiden, zijn niet in wereldse dingen, maar in hemelse dingen; deze beide gezelschappen werken bij de mens die wordt wederverwekt; voor zoveel als de mens door de engelen in de hemelse dingen wordt ingewijd, voor zoveel worden de geesten die in de wereldse dingen zijn, verwijderd en indien zij niet verwijderd worden, dan worden de ware dingen verstrooid; want de wereldse en de hemelse dingen stemmen overeen bij de mens wanneer de hemelse dingen over de wereldse dingen heersen; maar zij stemmen niet samen wanneer de wereldse dingen over de hemelse dingen heersen; wanneer zij samenstemmen, dan worden de ware dingen in het natuurlijke van de mens vermenigvuldigd; maar wanneer zij niet samenstemmen, dan worden zij verminderd, ja zelfs verteerd, omdat de wereldse dingen de hemelse dingen verduisteren en ze dan in twijfel brengen, maar wanneer de hemelse dingen de heerschappij voeren, dan verlichten zij de wereldse dingen en stellen ze in een helder licht en nemen de twijfels weg; die dingen hebben de heerschappij die boven het andere worden geliefd. Hieruit kan blijken wat daaronder wordt verstaan dat het ware van de aandoeningen zou verteren indien zij niet gescheiden werden, wat wordt aangeduid door ‘etende heeft hij ons zilver gegeten’.

46. The internal and the external, which have been treated of, are the internal and the external of the spirit of man; his body is only a superadded external, within which they exist; for the body does nothing from itself, but from its spirit which is in it. It is to be known that the spirit of man, after its separation from the body, thinks and wills, speaks and acts, the same as before; to think and to will is its internal, and to speak and to act is its external; concerning which, see in the work on Heaven (n. 234-245, 265-275, 432-444, 453-484).

3167. 'And to [her] mother' means to natural truth also, that is to say, spiritual things passed from the rational to it, even as they passed to natural good, dealt with just above. This is clear from the meaning of 'a mother' as the Church, which by virtue of truth is called 'a mother', dealt with in 289, 2717. So that people may know how spiritual things pass to natural good and to natural truth as a result of truth being introduced into good in the rational, a brief description must be given here. Everyone has an internal and an external, his internal being called the internal man, and his external the external man. But few know what the internal man is and what the external. The internal man is one and the same as the spiritual man, and the external man one and the same as the natural man. The spiritual man depends for understanding and wisdom on things that belong to the light of heaven, whereas the natural depends for its understanding and wisdom on things that belong to the light of the world. Regarding those two kinds of light, see 3138. For in heaven none but spiritual things exist, whereas in the world none but natural exist. The human being was created in such a way that in him spiritual things and natural things, that is, his spiritual man and his natural man, should accord with each other or make one. But in that case the spiritual man ought to have control over the things in the natural, and the natural man ought to obey, like a servant his master.

[2] Through the Fall however the natural man started to raise itself above the spiritual man and so turn Divine order itself upside down. As a consequence the natural man separated itself from the spiritual, and spiritual things could not reach it any longer except so to speak through chinks to provide the ability to think and speak. But so that spiritual things might flow in once more into the natural man this had to be regenerated by the Lord, that is, truth from the natural man had to be introduced and joined to good in the rational. When this happens spiritual things have access to the natural man, for now the light of heaven flows in and illuminates things in the natural man, and causes what is there to receive light. The goods there receive the warmth that the light conveys, which is love and charity, whereas the truth receives rays of light, which is faith. It is in this way that spiritual things pass from the rational into natural good and truth. Natural good in that case consists in all the delight and satisfaction gained from having service to the spiritual man as the end in view, and so service to the neighbour, more so to one's country, more so still to the Lord's kingdom, and above all to the Lord. And natural truth consists in all doctrinal teaching and factual knowledge which have wisdom, that is, the performance of those things, as the end in view.