4098. Zijn wij niet vreemden van hem geacht, omdat hij ons heeft verkocht; dat dit betekent dat het hen vervreemd heeft, zodat zij er niet langer toe behoorden, staat vast uit de betekenis van ‘als vreemden geacht worden’, namelijk vervreemd worden; en uit de betekenis van verkopen, namelijk zozeer vervreemden dat zij er niet langer toe behoren.

2954. Dat de woorden ‘ik zal het zilver des velds geven, neem het van mij aan’ de verlossing betekenen ten aanzien van de waarheden van de Kerk, die van de Heer komen, blijkt uit de betekenis van zilver geven, namelijk verlossen door het ware, waarover eerder in nr. 2937, want het zilver is het ware, nr. 1551;

uit de betekenis van het veld, namelijk de Kerk en eveneens de leer van het ware, waarover de nrs. 368, 2936;

en uit de betekenis van ‘van mij aannemen’, namelijk het wederkerige bij hen die van de Kerk zijn; het wederkerige is het geloof dat de verlossing van de Heer alleen is. Wat de verlossing betreft, deze is hetzelfde als de hervorming en de wederverwekking en vandaar de bevrijding van de hel en de zaligmaking. De verlossing of hervorming en zaligmaking van de mensen van de geestelijke Kerk gebeurt door het ware, maar die van de mensen van de hemelse Kerk door het goede. De redenen hiervan zijn eerder herhaaldelijk aangegeven, namelijk dat de geestelijken niets van de wil tot het goede hebben, maar dat zij daarvoor in de plaats begiftigd zijn met het vermogen om te verstaan wat het goede is; het is het verstand van het goede, dat voornamelijk het ware wordt genoemd en wel het ware van het geloof; maar dit te willen en vandaar dit te doen is het, wat het goede wordt genoemd. De geestelijken worden dus door het verstand van het goede of wat hetzelfde is, door het ware, in de wil tot het goede binnengeleid, of wat hetzelfde is, in het goede; maar niet in iets van de wil tot het goede uit zichzelf, want alle wil tot het goede is bij hen verloren gegaan, nrs. 895, 927, 2124, maar in een nieuwe wil, die zij van de Heer ontvangen, nrs. 863, 875, 1023, 1043, 1044;

en wanneer zij deze wil ontvangen hebben, worden zij in het bijzonder verlosten genoemd.

8398. En zij kwamen, de gehele schare van de zonen Israëls, tot de woestijn Sin; dat dit betekent tot een andere staat van verzoeking, staat vast uit de betekenis van komen, dus een halte voor het opeenvolgende, dat met voorttrekken wordt aangeduid, nr. 8397; uit de betekenis van de schare van de zonen Israëls, dus zij die van de geestelijke Kerk zijn, nr. 7843; uit de betekenis van de woestijn, namelijk de staat van het ondergaan van verzoekingen, nr. 8098; uit de betekenis van Sin, te weten de hoedanigheid van die staat; namen immers sluiten alle hoedanigheid in van de staat van de zaak waarover wordt gehandeld, zoals hier en daar is getoond.

Uit de verzoeking die wordt aangeduid met het murmureren vanwege het ontbreken van brood en vlees en uit de vertroosting daarna, die wordt aangeduid met het manna en de kwartels, kan vaststaan wat Sin betekent, te weten een stad van Egypte, waarnaar de woestijn Sin haar naam kreeg, in de tegengestelde zin het boze dat uit het valse is, bij Ezechiël: ‘Ik zal Mijn ontsteking uitgieten over Sin, de sterkte van Egypte en Ik zal uitroeien de menigte van No; en Ik zal een vuur geven in Egypte, al lijdende zal Sin lijden en No zal zijn om doorbroken te worden; en Nof zal dagelijks voor de vijanden zijn.

De jongemannen van Aven en Pi-Beseth zullen door het zwaard vallen en zij zullen in gevangenschap heengaan; en in Tachpanhes zal de dag verduisterd zijn, wanneer Ik daar jukken van Egypte zal verbroken hebben’, (Ezechiël 30:15-18); hier wordt gehandeld over hen die in wetenschappelijkheden zijn en daaruit valsheden uitbroeden, waaruit boosheden voortkomen; Egypte is daar het wetenschappelijke; Sin is het boze dat vanuit het valse is en No is het valse waaruit het boze is; dat hierin een diepere zin ligt verscholen dan die in de letterlijke zin uitkomt, kan voor eenieder alleen al hieruit vaststaan, dat het Woord Goddelijk is; indien daarin niet een diepere zin was, dan zou er nauwelijks enige zin zijn die begrepen kan worden, te minder een zin waarin het heilige is.

Vandaar blijkt het duidelijk dat namen daar dingen zijn en dat daaruit een algemene zin voorspruit, die het Woord, dat uit Jehovah is, waardig is.

Wie het Woord als Goddelijk erkent, kan dit geenszins loochenen, als hij slechts vanuit de rede wil denken of vanuit een enigermate verlicht verstand concluderen.